Nadat Mike weg is, stort Chloé in. Het leven drukt te zwaar op haar schouders met alle taken die ze ineens op zich krijgt. Ze moet leren, want ze zit in haar examenjaar, maar er is niemand die haar aanmoedigt. Ze moet Avril opvoeden, maar er is niemand die haar ermee kan helpen. Chloé laat haar hoofd in haar handen vallen. Ze kan niet meer, ze is echt kapot. De bel gaat. Chloé gromt en trekt zich op aan de bank.

Chloé

Als ze de deur open maakt staan daar Liam en Jess. Liam glimlacht naar haar. ‘Heeft er iemand twee paar extra handen nodig?’ Chloé haalt haar schouders op. Liam knikt. ‘Aha, dat zie ik dan als een, “Oh Jess en Liam, wat gezellig dat jullie er zijn, wat fijn dat jullie komen helpen, kom vooral binnen en doe je jas uit!” goed?’ Hij trekt Jess mee naar binnen.

Jess gaat ongemakkelijk op de rand van de bank zitten. ‘En wat doet zij hier?’ snauwt Chloé. Liam fronst zijn wenkbrauwen. ‘Kom op Klo, Jess is hier ook gewoon om te helpen.’ ‘Ik wil niet dat ze me helpt, ik kan het best zelf.’ Liam schudt zijn hoofd. ‘Goed, ik ga wat soep voor jullie maken, gaan jullie het maar uitpraten in de slaapkamer ofzo, ik hoef het niet te horen.’

Chloé staat op en loopt richting de slaapkamer. Jess volgt haar en Chloé blijft stilstaan. ‘En wat nou als ik niet wil praten?’ Jess rolt met haar ogen. ‘Kom op, doe even volwassen.’ ‘Pfft.’ Jess pakt haar arm vast en trekt haar mee naar de slaapkamer.

‘Waarom haat je me toch zo?’ Chloé slaat haar armen over elkaar. ‘Gewoon.’ Jess rolt met haar ogen. ‘Kom op, er is overal een reden voor, het leek de vorige keer dat we elkaar zagen toch goed te gaan?’ ‘Dat heb jij dan misschien gezien, maar ik niet hoor.’ ‘My god, wat ben je toch altijd een bitch tegen mij, doe ik iets fout ofzo?’

Chloé springt gestoken van het bed af. ‘Sórry?’ Jess staat ook op. ‘Ja, ik vind dat ik het nu wel lang genoeg verdragen heb. Ik ben het zát, helemaal zat. Ik doe mijn best om aardig te zijn, maar toch vind je niets goed, wat is jouw probleem?’

‘Weet je wat mijn probleem is? Dat een of andere hoer mijn familie binnen valt en mijn broer in beslag neemt, dat is mijn probleem!’ Jess slaat haar armen over elkaar. ‘Wat zijn we weer egoïstisch, het is niet alsof je voor eeuwig Liam kunt claimen hoor, hij heeft ook een leven.’ ‘Ik had hem gewoon liever met iemand anders gezien.’ ‘Oh, dus ik ben niet goed genoeg?’

‘Nee, ik zie niet hoe jullie elkaar goed genoeg hebben kunnen kennen om elkaar in het echt te ontmoeten. En iemand die zomaar uit de kleren gaat voor de webcam is helemaal niet goed genoeg.’ ‘We waren jong en hij deed het zelf ook hoor, dus kijk maar niet zo naar me.’ ‘LIAM?!’

‘Is dat waar?’ Liam blijft ongemakkelijk voor zich uit staren. ‘Wat, ik weet niet waar jullie het net over hadden?’ ‘Oh Liam, doe niet alsof je ons niet aan het afluisteren was, ik ken je te goed.’ Liam bloost. ‘Oke-uh, ja. Maar het was Jess’ voorstel!’ Jess werpt hem een boze blik toe. ‘En bedankt Liam.’ Liam kijkt haar wanhopig aan. ‘Ik ben nog niet klaar om te sterven.’

Dan, tot ieders verbazing, valt Chloé huilend op bed. ‘Uh, Klo?’ ‘Ik kan dit niet meer, ik kan niet meer, ik- zo- ik- geen-’ Jess gaat voorzichtig naast haar zitten. ‘Is het door wat ik gezegd heb, want dan, echt sorry.’ Chloé schudt haar hoofd. ‘Nee, ik ben gewoon zo- zo moe. Ik kan dit niet allemaal aan.’ Haar stem haalt uit. ‘Ik mis Mike zo.’

Jess zucht en klopt ongemakkelijk op haar rug. ‘Weetje, ik heb het ook moeilijk gehad. Ik weet dat het nu niets meer zegt, want het is het verleden, maar ik heb er zo veel van geleerd. Weetje waarom dat met de webcam is gebeurd?’ Chloé haalde onverschillig haar schouders op. ‘Nou?’

‘Toen ik tiener was, was ik super populair. Ik had een vriendje en iedereen keek naar me op. Ik- ik had met mijn vriendje afgesproken dat we onze eerste keer samen gingen hebben.’ Liam’s blik betrekt. ‘Toen kende ik jou nog niet! In elk geval, toen ik eenmaal mijn kleren uithad, lachte hij me uit. Hij lachte me recht in mijn gezicht uit en nam foto’s van me, die hij door de hele klas stuurde.’

‘Ik kon niet meer normaal naar school, want iedereen lachte me uit. Ik was enorm onzeker en zat echt in een dip. Toen zijn we verhuisd en werd alles anders. Niemand kende me daar, niemand wist wat er op mijn vorige school gebeurd was. Ik hield me een beetje op de achtergrond en toen ontmoette ik Liam. Ik vond hem meteen zo leuk. Daarom ging ik meteen naakt staan, ik was zo bang dat ik hem kwijt zou raken. Het klinkt echt heel dom en het is geen reden, dat weet ik ook wel, maar ik was gewoon zo bang en naïef toen.’

Ze veegt een traan van haar wang weg. ‘Oh mijn god, ik ben ook zo emotioneel. Sorry hoor. Ik vind het niet raar als jullie me nu helemaal gek vinden.’ Even is het stil. Chloé schud langzaam haar hoofd. ‘Nee, ik sorry. Dat wist ik niet.’ Jess haalt haar schouders op. ‘Niemand weet het, behalve de mensen van mijn oude school.’ ‘En die zijn het vast al lang vergeten,’ troost Chloé haar.

‘Weetje, ik was gewoon zo bang dat ik mijn broer kwijt raakte, het is natuurlijk onzin, want ik ben hem nu nog steeds niet kwijt.’ Jess knikte. ‘Ik snap het wel.’ Ze lacht. ‘Kijk nou naar ons, allebei aan het huilen en waarom nou helemaal?’ Liam grijnst. ‘Allemaal om mij. Geen ruzie dames, er is genoeg Liam voor iedereen.’

Chloé negeert hem en knuffelt Jess. ‘Laten we geen ruzie meer maken, goed?’ Jess glimlacht. ‘Nee, zeker niet nu we familie worden.’ Liam ploft naast ze neer en slaat zijn armen om hen heen. ‘Dat zijn mijn meisjes.’ Er klinkt gehuil uit de woonkamer. ‘Ik geloof dat Avril aandacht wil, Klo. Het is tenslotte haar verjaardag.’ Chloé werpt een snelle blik op haar horloge. ‘Oh crap, het is al bijna zes uur, laten we de taart maar klaarzetten.’

Ze zetten de taart neer en lopen er met Avril naartoe. Chloé lacht naar haar dochtertje en grinnikt als die vrolijk terug lacht. Avril word nu al peuter en ze is zelf nog niet eens afgestudeerd… Maar wat maakt het ook uit, als ze zo dat vrolijke gezichtje ziet, zou ze nooit anders willen. Ze blaast de kaarsjes voor haar uit en gooit haar de lucht in.

Die avond zitten ze samen een tijd voor de tv. Eigenlijk is Avril de enige die naar de programma’s kijkt, want Chloé kan niet stoppen met naar haar dochtertje staren. Ze had zichzelf nooit als moeder voorgesteld, maar nu het er eenmaal was… Ze hield heel veel van haar.

Zo zitten ze een tijdje op de bank, tot Avril in slaapt valt. Chloé knuffelt haar en valt langzaam ook in slaap. Ze gaan het samen wel redden.