10G Williams ~ Generatie 2 ~ Update 1

Oké, het is alweer een tijdje geleden dat ik ge-update (geen woord, I know) heb. Maar nu is er dan toch een update. Alle karakters die je in

dit stukje ziet zijn ge-remaked. Mirthe en Dex vind ik zelf vrij goed gelukt, Matthew helaas wat minder, maar da's pech.

In de vorige update waren Mirthe en Matthew nog tieners, Mirthe heeft de familiewens gekozen en had als levenswens 6 kinderen zien

trouwen. Doordat mijn laptop er een bende van heeft gemaakt is haar levenswens nu 6 kleinkinderen krijgen (pfiew, toch nog iets goeds).

Matthew wil generaal worden, hij is een populariteitssim. Dex is net als Mirthe een familiesim en hij wil magnaat worden.

Oké, we maken een kleine tijdssprong, het verhaal gaat verder op het moment dat Matthew aankomt op de universiteit.

Mededeling

Verbaasd dat de deur zomaar openstaat is Matthew het huisje van Mirthe en Dex binnengelopen.

“Hallo Mirthe en Dex, ik ben er!” roept hij.

Hij kijkt verbaasd als hij Mirthe op de bank ziet liggen, ze ziet er niet zo best uit.

“Hee Mirthe, alles goed?” vraagt hij dan zachter.

Mirthe schrikt wakker.

“Huh?” ze komt overeind.

“Is er iets?” vraagt Matthew bezorgd. “Waar is Dex eigenlijk?”

“Dex?” mompelt Mirthe, ze heeft moeite om alles te herinneren. Dan weet ze het weer. Ze bijt op haar lip.

“Lang verhaal” mompelt ze dan. “Maar fijn dat je er eindelijk bent” zegt ze wat enthousiaster.

Mirthe gaat staan en geeft haar broertje een knuffel.

“Ik heb je best wel gemist” zegt ze eerlijk.

“Dit is de enthousiaste begroeting waar ik op zat te wachten” grijnst Matthew.

Als Mirthe haar broertje loslaat ziet ze opeens een meisje op de bank zitten. Waarschijnlijk is ze net zo oud als Matthew.

“En wie ben jij?” vraagt ze verbaasd.

“Dat is Liv, Liv is een vriendin van me” zegt Matthew.

“Ik hoop dat je het niet erg vind. Maar ik kreeg heel lang geen bericht dat m'n inschrijving bevestigd was. Daardoor heb ik geen woonruimte gezocht op de universiteit. Toen ik het tegen Matt vertelde zei hij dat ik wel bij jullie mocht komen wonen.” Legt Liv uit.

Mirthe weet niet hoe het komt, maar ze vindt Liv meteen aardig.

“En jullie zaten bij elkaar in de klas ofzo?” vraagt ze.

“Bijna, alleen bij geschiedenis en Duits” antwoordt Matthew. “En voordat je vreemde dingen gaat denken, Liv is gewoon een vriendin van me” en hij legt de nadruk op het woordje gewoon.

Mirthe grijnst even.

“Maar goed, het is een lang verhaal dat Dex er niet is, vertel” zegt Matthew als hij gaat zitten.

Mirthe bijt even op haar lip. Hoe moet ze dit in vredesnaam vertellen?”

“Zal ik anders naar boven gaan ofzo?” stelt Liv voor, “misschien is dat makkelijker voor je”

“Nee, blijf gerust zitten” Mirthe had het liever alleen aan Matthew verteld, maar ze voelt meteen de klik tussen haar en Liv, als een soort zusje dat ze nooit gehad heeft, en daarom heeft ze er geen moeite mee dat Liv er ook bij is.

“Hij heeft je toch niet gedumpt ofzo hè, want dan heeft 'tie een heel groot probleem” zegt Matthew weer op en top in zijn beschermersrol.

“Luister maar gewoon” is alles wat Mirthe zegt.

“In het begin ging alles goed, we studeerden samen, we brachten veel tijd met elkaar door” begint Mirthe haar verhaal.

“Misschien zouden we onze studie niet zo serieus moeten nemen” grijnsde Mirthe, toen ze allebei met een boek voor hun neus zaten.Dex keek niet op, hij was helemaal verdiept in zijn boek over de economische crisis. Na een jaar studeren leek er weinig veranderd, maar Mirthe wist wel beter, er was iets anders. Maar wat, ze kon er de vinger niet opleggen. Ze belde nog steeds iedere week naar huis, Matthew miste haar enorm. Papa en mama waren druk bezig met plannen maken voor de wereldreis die ze wilden gaan maken als Matthew eenmaal op de universiteit zat.Mirthe zuchtte.

“Ik kap ermee, ik ben helemaal op en ik ga naar bed, dan maar geen tien” mopperde ze. “Ga je mee?” vroeg ze aan Dex, die nog steeds verdiept in zijn boek was.

Tenslotte keek hij verstrooid op. “Zei je wat, Mirthe?”

“Laat maar” zei Mirthe met een zucht.

“Nee, vertel, er is iets, de laatste tijd gedraag je je anders”

“Ik ben het zat dat we alleen maar studeren” zei Mirthe, met een blik op haar gezicht. “Vorig jaar deden we nog gezellige dingen, aten we samen, sliepen we samen en dat soort dingen, maar nu, als ik wat aan je wil vragen hoef ik maar een keer te raden wat je aan het doen bent, studeren, studeren en nog eens studeren” zei Mirthe chagrijnig.

“Ik heb niet zo'n voorsprong als jij” legde Dex uit. Maar Mirthe had het gevoel dat hij een eerlijk antwoord ontweek.

In de weken die volgden merkte Mirthe steeds meer dat zij en Dex uit elkaar groeiden. Ze probeerde het niet eens meer, ze had er meer dan genoeg van. Als Dex hun relatie belangrijk vond deed hij maar meer moeite. Hij was tenslotte degene die midden in de nacht ging schaken om punten voor inzicht te verdienen. Als hij dat nou overdag deed konden ze het gezellig samen doen. Mirthe was boos op Dex, maar toch wilde ze hem niet kwijt.

En toen kwam er een lichtpuntje. Mirthe schreef aan haar paper, want ondanks haar voorsprong, zoals Dex het noemde, moest ze toch wel haar best doen.Maar iedere keer dacht ze aan het voorstel wat Dex die morgen had gedaan, om een gezellig avondje samen door te brengen, lekker eten, gewoon, echt gezellig samen zijn.Dat was precies hetgene wat ze nodig hadden, wat meer tijd samen doorbrengen, daar was Mirthe van overtuigd

“De zalm is voortreffelijk, respect Mirthe” bewonderde Dex zijn vriendin.

“Dankjewel” glimlachte Mirthe. De spanning die tussen hen hing was anders dan toen Dex voor het eerst bij haar thuis kwam. Het was een ongezond soort spanning, waar je bang van wordt. Mirthe slikte.

“Is er een speciale gelegenheid dat je gezellig wilde eten?” vroeg ze, om de stilte te verbreken.

“Je had gelijk, we brengen te weinig tijd met elkaar door” zei Dex eerlijk. “En we groeien uit elkaar en dat wil ik niet. Ik wil je niet kwijt Mirt” zei Dex.

Mirthe glimlachte, gelukkig, hij wilde haar ook niet kwijt.

Toch leek Dex zich zorgen te maken. Hij zei weinig en ook Mirthe wist niet veel te vertellen.

“Is er iets?” vroeg Mirthe, toen hij weer een antwoord gaf waaruit bleek dat hij compleet afwezig was.

“Nee, alles is helemaal in orde. Ik ben alleen een beetje moe, komt van al dat studeren” zei hij, met een wrange grijns.

“Misschien moeten we vanavond maar vroeg naar bed” zei Mirthe, met nadruk op we. Ze keek hem veelbetekenend aan.

Dex glimlachte even, toen keek hij naar zijn bord en probeerde onhoorbaar te zuchten.

Derdejaars. Dex zuchtte. Het was ontzettend moeilijk, maar iemand moest de beslissing nemen. Mirthe zou het begrijpen. Na twee jaar studeren waren ze niet dichter naar elkaar toe gegroeid. Eerder verder uit elkaar. Het kon niet langer. Dex beet op zijn lip, vermande zichzelf en liep toen de trap af naar beneden waar Mirthe was.

Dex ging naast Mirthe op de bank zitten. Mirthe zag het als een uitnodiging voor een knuffel. Dex schudde zijn hoofd.

“Is er iets?” vroeg Mirthe geschrokken

Dex knikte. “we moeten praten Mirthe”

“En ik ga dat niet leuk vinden” concludeerde Mirthe.

“Ik ook niet” zei Dex haastig.

“Voordat je verkeerde conclusies gaat trekken wil ik zeggen dat ik echt van je gehouden heb” begon Dex.

“Dus nu niet meer” zei Mirthe toonloos.

“Luister naar me, asjeblieft. Ergens houd ik nog steeds van je, Mirthe. Maar het gaat zo niet langer, we groeien steeds verder uit elkaar en hoe meer moeite we doen om het te lijmen, hoe moeilijker het wordt. Ik denk dat het beter is als we uit elkaar gaan” zei Dex met een zucht. “Zoals ik al zei ergens houd ik nog steeds van je, maar het is niet genoeg. Als het genoeg was zouden we niet uit elkaar gegroeid zijn. De taxi komt me over een halfuur halen”

Mirthe knikte. Het stomme aan dit hele gesprek was dat Dex gelijk had. Hij zei precies wat zij voelde. En dat maakte haar doodsbang. En hij ging vertrekken, of ze wilde of niet, ze raakte Dex kwijt.

Tegen beter weten in wilde Mirthe hem tegenhouden.

“Kunnen we er niet nog een keer over praten?” smeekte ze.

“Nee” viel Dex uit. “Het gaat niet, Mirthe, doe niet alsof je dat zelf nog niet in de gaten hebt!” Direct erna begon hij zich te verontschuldigen. “Ik bedoel het niet zo, maar Mirthe, het kan niet anders”

Mirthe probeerde een traan tegen te houden, maar ze wist dat hij gelijk had. Soms was er geen weg terug.

In een waas ging het laatste beetje tijd samen voorbij. Dex controleerde het hele huis of er nog spullen van hem waren. Toen kwam de taxi. Dex knuffelde haar nog even.

“Ik zou ook willen dat het anders was” fluisterde hij. “Maar we weten allebei dat dit het beste is”

Mirthe knikte, hij had gelijk. Helaas wel. Ze liep hem achterna toen hij naar de taxi ging. Ze keek toe hij hij zijn koffer in de taxi neerzette. Hoe hij zelf ging zitten en hoe de chauffeur de auto weer startte.

Ze keek hoe de taxi langzaam wegreed. Ze keek hem na tot ze niets meer zag dan een geel stipje. Daar ging haar jeugdliefde, die ze waarschijnlijk nooit meer terug zou zien.

Langzaam liep ze naar binnen, ze liet zich vallen op de bank en gaf eindelijk toe aan de tranen. En daar lag ze, met de tranen op haar wangen.

En toch moest ze Dex gelijk geven, het ging niet langer.

Hard to know the stakesSo hard to read the signsThe tracks were faint,Made long agoThere's been so many times

If I could have one momentOnly one, to try again I`d try to say I'm sorryI'd try to heal this painI accept my part in all the blame

Doesn't mean we didn't try though Doesn't mean there was no loveJust ran out of time I guassOr maybe we got lostAnd yes, regret is painfulBecause we got it wrong

Tears for all the damageTears for all the joyOut in the dark, alone and lostI'll try not to destroyAny more of what we hadBecause we got it wrong

Doesn't mean we didn't try though Doesn't mean there was no loveJust ran out of time I guessOr maybe we got lostAnd yes, regret is painfulBecause we got it wrong

Mirthe merkt dat het vertellen van haar verhaal opluchtte.

“Ik weet dat het zo het beste is” besluit ze haar verhaal. “Maar moeilijk is het wel”

Matthew staat op, trekt zijn zus overeind en geeft haar een dikke knuffel. “Wat er ook gebeurd zus, ik ben er voor je. En als je wilt kan ik Dex wel in elkaar slaan”

“Geen geweld Matt, we hebben er min of meer samen een punt achter gezet, iemand moest de beslissing nemen, ik was te zwak.”

Matthew glimlacht. “Wat jij wilt sis”

Ook Liv geeft Mirthe een knuffel.

“Ik weet hoe je je voelt, ik heb zelf ook zoiets meegemaakt” zegt Liv. “Mijn ex-vriendje had liever een ander” zucht ze. “Heel vervelend, maar er zwemmen meer vissen in de zee”

“Precies” grijnst ook Mirthe, maar het gaat niet helemaal van harte, want is er wel iemand die Dex kan vervangen? Ze hadden zoveel gemeen, dezelfde wens, dezelfde toekomstdromen. Ze verdringt de gedachte, natuurlijk is er iemand die Dex kan vervangen, ze is er nu nog niet aan toe, daarom denkt ze dat niemand hem kan vervangen. Maar ooit zal ze vast haar hart openstellen voor een ander.

~Einde update~

Lyrics:We got it wrong~Rebecca Lavelle