20140403 np gazet versie issuu
16
GAZET PROFESSOR PAUL VERHAEGHE “WINST MAG NIET DE MOTIVATIE ZIJN OM VOOR MENSEN TE ZORGEN” 100% NONPROFIT
description
Lente nummer van de Non-Profit Gazet
Transcript of 20140403 np gazet versie issuu
GAZET
PROFESSORPAUL VERHAEGHE
“WINST MAGNIET DEMOTIVATIEZIJN OMVOOR MENSENTE ZORGEN”
100%NONPROFIT
2
PROFESSOR PAUL VERHAEGHE WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORG
DIRECTEUR GEERT POLFLIET WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORG
WERKNEMERS WOUTER BERNAERTS EN MATTHIEU ROELANDS WILLEN GEEN COMMERCE IN DE ZORG
VERMAATSCHAPPELIJKINGVAN DE ZORG
MINI-ZORG. WIE WORDT DAAR NU BETER VAN?
WIN “DE LAATKOMER” VAN DIMITRI VERHULST
RECEPTScampi met venkel en preiin een sausje met vanille en saffraan
FACEBOOKMAN
ADRESSEN
100%NONPROFIT
6
4
8
10
12
13
14
1516
3
EditoZondag 25 mei 2014 is niet meer zo ver weg. Jij en ik, en alle andere mensen die hun stem uitbrengen bepalen zo welke politiek verkozenen de komende jaren de touwtjes in handen zullen hebben. En ja, dus ook welke kant het op zal gaan met zorg, welzijn en cultuur. En ja, dus ook voor alle werknemers die elke dag met hart en ziel instaan voor zorg, welzijn en cul-tuur. Het raakt zelfs alle mensen die je kent, letterlijk van op hun geboorte-dag tot in de herfst van hun leven.
Wij voelen gelukkig niet de minste behoefte om aan politieke beloftes te moeten doen. Voor ons tellen maar drie dingen: wat er in werkelijkheid gebeurt, wat er niet gebeurt, of wat er moet gebeuren. Onze spandoek “Wie neemt het op voor zorg en welzijn?” is een veel gebruikte actie-span-doek, en zeker niet zomaar een slogan. Het is een statement. Het betekent dat de LBC-NVK non-profit de politiek verantwoordelijken, wie dat ook zullen zijn, elke dag nauwlettend in de gaten zal houden. Zien wat ze ervan zullen maken. We zullen overleggen en onderhandelen waar het kan en met actie bijsturen als het moet. Het betekent, in al zijn concrete vormen en in alle sectoren van de non-profit, stevig opkomen voor de basis van een samenleving waarin solidaire en kwaliteitsvolle zorg en welzijn voor ieder-een voorop staan.Zal de overheid de deur verder open zetten, of ze zelfs galant -en gênant voor hun eigen falen- open houden, om commerciële bedrijven de komende jaren vrij spel te geven in zorg en welzijn? Zal dat beter zijn voor wie zorg en welzijn nodig heeft? Of wie wordt er dan wel beter van die cocktail-shake van zorg en winst?
Daarover laten we in dit themanummer van de non-profit gazet niet alleen werknemers en een bekende professor aan het woord, maar geven we ook ruimte aan een directeur van een rusthuis. “Commerce in de non-profit”, of “Van solidariteit word je beter”? Voor ons staat solidaire zorg niet te koop!
Mark SelleslachNationaal secretaris LBC-NVK non-profit
NON-PROFIT GAZET ++ LENTE 2014DE NON-PROFIT GAZET VERSCHIJNT DRIE KEER PER JAAR EN IS EEN UITGAVE VAN DE LBC-NVK NON-PROFIT, DE VAKBOND VAN DE WERKNEMERS IN ALLE SECTOREN VAN ZORG, WELZIJN EN CULTUUR.
HOOFDREDACTEUR: MARC WOUTERS
WERKTEN AAN DIT NUMMER MEE: GEERT DE WORTELAER, HANNE RIJKERS, MAARTEN BRYS, MARC WOUTERS, MARK SELLESLACH, MAR-TIN STANDAERT EN PETER DARIN
V.U. MARK SELLESLACH SUDERMANSTRAAT 5, 2000 ANTWERPEN
Vandaag lijkt iedereen te vinden dat gezond of ziek zijn een zaak is van het individu. Het is de verantwoordelijkheid van het individu. Die aanname is onder-tussen uitgegroeid tot een politieke overtuiging. Als ziekte een zaak van het individu is, dan gaat alle aandacht naar de behandeling van dat individu en zijn of haar aandeel in de ziekte. De volgende stap is dat er met een beschuldigend vingertje gewezen wordt: iemand wordt dan ziek omdat hij of zij een verkeerde levensstijl heeft of zich te weinig inzet of geen karakter heeft. Op die manier worden zieken een last waarvan onze maatschappij (lees: onze economie) dan het slachtoffer dreigt te worden. Het leg-gen van de oorzaken van ziekte bij het individu alleen is helemaal fout. Mensen zijn natuurlijk nooit alleen maar slachtof-fer maar problemen zijn minstens voor een stuk een effect van de omgeving.
Kan u daar een voorbeeld van geven?Stress is één van de grote ziektes van onze tijd. Heel veel mensen hebben er last van. Werknemers die te lang last hebben van stress gaan er op een
bepaald moment mentaal onderdoor en moeten aankloppen bij een psycho-loog. Een groot deel van de psycholo-gische modellen gaat ervan uit dat niet stress het probleem is maar de manier waarop individuen ermee omgaan. Het probleem ligt dan bij de werknemers. Zij zijn niet weerbaar genoeg. Voor mij is stress de beroepsziekte van deze tijd. De hoofdoorzaak ervan is de manier waarop in onze maatschappij de arbeid georganiseerd wordt. Je kan proberen stress op een individueel niveau aan te pakken, maar daar los je niks mee op. Je moet het probleem collectief aanpakken, anders kan je bezig blijven.
Hoe ziet u dat concreet?Werknemers moeten meer tijd krijgen. Heel het idee van steeds meer op steeds minder tijd is gewoon fout. Daarnaast tonen verschillende studies aan dat de stress binnen een werksituatie niet zozeer te maken heeft met het werk op zich maar wel met de manier waarop het georganiseerd wordt. Laat werknemers mee beslissen over de invulling van hun taken en werkuren en je ziet veel minder
Waarschijnlijk (her)kent u deze psychoanalyticus en hoogleraar psychodiagnostiek aan de universiteit van Gent niet. Toch is de kans bijzonder groot dat u zijn laatste boek in de supermarkt bij de bestsellers hebt zien staan. In “Identiteit” fileert Paul Verhaeghe onze samenleving die mensen opdeelt in winnaars en losers. De neolibe-rale maatschappij met zijn klemtoon op het individu, op materieel succes en op een dodelijke competitiviteit, maakt de mensen ziek. Hoezo, professor, het probleem ligt dan helemaal niet bij ons?
PAUL
VERHAEGHE
4
100%NONPROFIT
DE PROFESSOR WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORG
ziekteverzuim. Een tijdje geleden zag ik een documentaire over het tekort aan verpleegkundigen. Men toonde zieken-huizen die een chronisch tekort aan verpleegkundigen hebben en als oplos-sing verpleegkundigen importeren uit Oostbloklanden. Men liet ook een zieken-huis zien waar geen tekort aan verpleeg-kundigen was. Het grote verschil was dat in dat laatste ziekenhuis de werknemers veel meer zeggenschap hadden. Die verpleegkundigen hadden veel minder last van stress. Dat is een belangrijke vaststelling. De hele arbeidsorganisatie wordt nu vaak top-down geregeld en dat is niet goed.
Hoe zou u de zorg organiseren?We moeten durven nadenken over een arbeidsorganisatie waarbij je werknemers veel meer verantwoordelijkheid geeft. De druk om altijd meer te presteren in min-der tijd moet verminderen en we moeten de nadruk leggen op kwaliteit. Kwaliteit in de zorg is ook iets wat niet herleid moet worden tot een aantal meetbare criteria. Kwaliteit in de zorg is per defini-tie vaak niet meetbaar. In Nederland gaat men nochtans heel ver in dat meetbaar maken van kwaliteit in de zorg. Alles
wordt er uitgedrukt in zorgminuten en alles moet gemeten worden. Die obses-sieve aandacht voor cijfers is typisch voor het neoliberalisme en is een goede manier om echte kwaliteit in de zorg om zeep te helpen.
Finaal blijft het toch zo, dat bijvoor-beeld de poetsvrouw in het ziekenhuis aan het opgelegde aantal gepoetste kamers moet geraken?Voor mij speelt daar de vraag waar het meeste belang aan gehecht wordt. Krijgt een poetsvrouw ook de kans om een sociale functie te vervullen? Door alles te gaan meten en door de werkdruk zo hoog te leggen verdwijnt die mogelijk-heid. Die poetsvrouw zal heus niet in elke kamer babbelen, laat ze daar zelf over beslissen. Laat ze haar job zo veel moge-lijk zelf invullen. Ideaal geldt dat voor zoveel mogelijk deelnemende partijen, ook de werkgevers en zorgbehoeven-den. Laat iedereen een stukje zeggen-schap hebben over zijn eigen aandeel. De beste organisatievorm om samen te ondernemen in zorg en welzijn zal altijd een coöperatieve zijn, het ‘samen’ maken van meer welzijn. Een coöperatie zal zich altijd daarop richten en niet op het maken van altijd maar meer winst voor de aandeelhouders.
Wat vindt u van commerce in de zorg?Ik ben daar vrij radicaal in. Zorg, welzijn, cultuur en onderwijs zijn geen sectoren die aan de commerce overgelaten mogen worden. Het maken van winst voor aan-deelhouders mag niet de motivatie zijn om voor mensen te zorgen. Die sectoren zijn een verantwoordelijkheid van de gemeenschap en moeten ook door de gemeenschap gedragen worden. Als we in die sectoren de commerce toelaten, gaan we naar een Amerikaans model waar alles gericht is op het maken van zoveel mogelijk winst. Dat leidt tot een opsplitsing in goede en kwalitatieve zorg voor mensen die veel geld hebben. Men-sen die dat geld niet hebben vallen uit de boot. Dat is niet de maatschappij waarin ik wil leven.
5
Wie vandaag de juiste diploma’s heeft en heel veel geld ver-dient heeft het gemaakt. Alle anderen zijn losers. Het neoli-beralisme maakt mensen dan ook letterlijk ziek.
In zijn boek analyseert professor Verhaeghe de gevolgen van 30 jaar neoliberalisme op de werknemers en de mensen van vandaag.
DE PROFESSOR WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORG
6
Goed ondernemen in de zorg, hoe moet dat volgens u?Het gaat er vooral over een goede drive te hebben, ondernemend en waarden-gedreven te zijn. Welke diploma’s plak je daar op? Die vormen bij ons niet de basis. Dat zijn onze streefdoelen, empathie en natuurlijk de kwaliteit van onze organisa-tie. Wij willen vandaag de beste zijn maar morgen ook nog. En dat kan je bereiken door je vooral in te leven in wat mensen verlangen. Wat leeft er? Wat maakt men-sen gelukkig? Je moet als het ware overal ‘je oren en ogen gebruiken’. Vragenlijsten heb je daar niet voor nodig hoor, om te zien of mensen gelukkig zijn.
100%NONPROFIT
Wat maakt uw bewoners gelukkig?Door omringd te worden met gelukkige mensen. Daarom is onze slogan ook ‘Met gelukkige mensen, mensen geluk-kig maken’ en dat trachten wij te realise-ren met ons 37R-verhaal (lees: trend-setter). Dat staat voor drie waarden en zeven uitdagingen om onze doelstel-lingen te realiseren. Onze drie waarden zijn liefde, verantwoordelijkheid en cre-ativiteit. Wat het zo aantrekkelijk maakt om volgens die drie waarden te werken, is dat het een verlengde is van de thuis-situatie, ‘waar streven we naar?’ Naar liefde. Wij stellen nogal gemakkelijk de vraag: ‘hoe zou je het thuis oplossen?’
GEERT POLFLIET
DE DIRECTEUR WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORG
Van opleiding is hij diëtist maar vandaag is hij vooral een trotse grootvader én directeur van rusthuizengroep vzw Placidus in het Gentse. In de Panorama-uitzending over de wantoestanden in commerciële rusthuizen van vorig jaar nam hij geen blad voor de mond.
7
Hoe zou jij de zorg organiseren?Bejaardenzorg kan volgens mij veel goedkoper. We kunnen veel meer mensen bereiken met hetzelfde budget. Heel wat verpleegkundigen bij ons doen taken die een huismoeder ook zou kun-nen doen. Men zegt ‘professionele zorg moet professioneel gedaan zijn’. Welk diploma moet je dan hebben? Voor bepaalde zaken zijn verpleegkundigen bij ons zelfs niet opgeleid. Nu begin-nen ze bijvoorbeeld over empathie te praten in de scholen, maar veel van onze mensen kennen dat niet eens. Waar ik wil toe komen is dat het rendement van onze instellingen heel sterk afhankelijk is van de mix van de profielen, namelijk zware en lichtere zorgprofielen. Er zijn veel mensen met een licht zorgprofiel die ook heel veel zorg nodig hebben en thuis niet kunnen functioneren. Omdat rusthuizen veel minder geld krijgen om die lichtere profielen op te vangen, wor-den die mensen geweigerd. Wij nemen die mensen nog op. Maar die rusthuizen met enkel zwaar zorgbehoevenden. Dat zijn dan de goudhaantjes hé.
Dus de norm moet veranderen?Ja die kan compleet anders ingevuld worden. Je kan bijvoorbeeld kansen-groepen bij ons inzetten in het systeem van levenslang opleiden. Het enige wat je moet hebben zijn een paar goede creatieve mensen en geen bureaucraten. Het grote probleem is dat men wil meten met zaken die objectiveerbaar zijn. We krijgen kwaliteitsindicatoren opgelegd die voor de bewoners niks betekenen. Wie komt er nu naar een rusthuis met de vraag ‘hoe zit het met de valpreven-tie?’ Dat is geen kwaliteitsperceptie voor onze bewoners hé. Dat is gewoon meters inbouwen om meters te hebben. Ik zeg het: bejaardenzorg kan veel efficiënter.
Is er plaats voor commercialisering in de zorg?Wij hebben altijd rendementen gehaald die vergelijkbaar zijn met de commer-ciële sector. Het verschil is dat wij die rendementen altijd geïnvesteerd heb-
DE DIRECTEUR WIL GEEN COMMERCE IN DE ZORGben in onze organisatie. Wij zijn kunnen beginnen in de ruïnes van congregaties en moesten de gronden niet aankopen. Commerciële bedrijven moeten starten vanaf nul. Ze trekken middelen aan om dat te kunnen doen en moeten daar een serieus rendement op betalen. Dat rendement wordt dan geëist door de aandeelhouders. Sommige van die com-merciële rusthuizen, en dat is het meest verontrustende, zijn nu volop bezig met op de financiële markt te komen om aan exploitatie te doen. Daar moeten ze ook geld voor hebben. Als je dat alles uit je exploitatie moet halen plus nog eens reserves opbouwen, dan kom je in zeer gevaarlijke en labiele situaties terecht. Ze gaan het geld halen bij de bewoners en de medewerkers of aan kwaliteit inboeten.
Dat klinkt niet zo positief...Ik vermoed dat het een beetje is zoals met een slingerbeweging. Toen ik 25 jaar geleden begonnen ben, was er ook een zeer sterke commercialisering die dan na een tijdje stil viel. Er gingen serviceresi-denties komen en dat werd hét nieuwe rusthuis en dé nieuwe standaard. Onze rusthuizen zouden volledig verdwijnen. Welgeteld tien jaar later heb ik een servi-ceresidentie uit het faillissement over-genomen. Ik verwacht dat traject terug. We leven in een neoliberaal economisch kapitalistisch systeem dat gebaseerd is op een groei-economie, vrij vertaald: rampeconomie. Je kan niet groeien tot in de wolken, er ontstaan economische drama’s en dat heeft dan weer sociale drama’s tot gevolg.
Herbekijk de uitzending van Panorama over de (gevolgen van de) commercialisering in de rusthuizen.
100%NONPROFIT
WERKNEMERS WILLEN GEEN COMMERCE IN DE ZORG
Wat was er in jullie ziekenhuizen precies aan de hand?Wouter: Bij ons was het eigenlijk een combinatie van twee zaken. In 2008 probeerde de directie het onderhoudspersoneel in een aparte vzw onder te brengen. Daardoor zouden die werknemers niet meer onder het paritair comité van de ziekenhuizen vallen maar onder een ander paritair comité met veel slechtere loon- en arbeidsvoorwaar-den. Een duidelijk geval van sociale dumping dus.
Een tijdje later maakte de directie een overeenkomst met Sodexo, een multinational die in België vooral gekend is als uitgever van maal-tijdcheques maar in het buitenland onder andere privégevangenissen beheert.
De bedoeling daarvan was om een
prestigieus project “roomservice” op te starten.
Beide pogingen zijn op een ongelo-felijke sisser afgelopen. Vooral het Sodexo-verhaal was een voorbeeld van hoe het in de zorg vooral niet moet. Het was kwalitatief en finan-cieel een fiasco. Wij voelen er in het ziekenhuis nog altijd de gevolgen van. Heel de sector heeft daaruit kunnen leren.
Mathieu: In de rusthuizen van GZA werkten iets meer dan 18 fulltime equivalenten in de technische dienst. Bij de fusie van de woonzorgcentra vond de directie dat ze de techni-sche dienst moest reorganiseren. Om aan kostenbeheersing te doen moest alle technische werk met zes werknemers gedaan worden.
Grotere projecten werden sowieso uitbesteed, maar nu wil de directie ook de storingsdienst uitbesteden. En onlangs kregen we te horen dat ze binnenkort met onze keukens hetzelfde van plan is. De directie wil een grote centrale keuken bouwen. Daar maakt men het eten voor alle instellingen van GZA, maar wel met goedkoper personeel. Dat moeten we zeer goed in de gaten houden, want dat kan absoluut niet.
Wat hebben jullie daar concreet tegen gedaan?Wouter: Tegenover Synartis hebben
Logopedist Wouter Bernaerts en verpleger Matthieu Roelands weten als geen ander via welke listige wegen de commerce in de zorg probeert binnen te sluipen. In respectievelijk de Antwerpse ziekenhuizen ZNA Sint-Elisabeth en GZA Sint-Augustinus werden ze er mee geconfronteerd. Hun verhaal toont aan dat de vakbond en de werknemers de commerce met succes uit de zorg kunnen houden.
8
Matthieu Roelands
WERKNEMERS WILLEN GEEN COMMERCE IN DE ZORG
wij de hele sector gemobiliseerd. We hebben een cao afgedwongen om de werkzekerheid van ons personeel in de sector te verzekeren. Bij het project “roomservice” was dat veel moeilijker omdat het een aanbod was aan de patiënt, maar er werd ook een deel van ons personeel uitbesteed. Het was een bedreiging van de kwaliteit van onze dienst-verlening. We hebben toen zelf het personeel en de patiënten bevraagd. De conclusie was dat het totaal niet haalbaar, te duur, niet kwaliteitsge-richt en niet patiëntvriendelijk was.
Mathieu: We zijn niet op straat gekomen, maar hebben wel diverse onderhandelingssessies met de directie gehad. Er is wel wat actie gevoerd door publiciteit te maken, maar dan vooral bij de betrok-ken mensen zelf. Het proces is nog lopende maar op dit moment is het onderhandelingsresultaat al wel goed. We hebben ervoor kunnen zorgen dat de mensen van de tech-nische dienst voorlopig toch al zeker zijn dat ze hun job kunnen houden.
Hoe moet de vakbond zich
tegen commercialisering orga-niseren?Wouter: Je moet bijzonder alert zijn, niet alleen naar de zorg toe maar ook naar de ondersteunende diensten want die worden anders gefinancierd. Ten tweede is het belangrijk om een goed contact te houden met het management. Je moet op de hoogte blijven. Dat was bij ons toen zeker niet het geval. Het derde punt is dat het belang-rijk is om duidelijk te zeggen wat je aanvaardbaar vind en wat niet. Wij hebben dat ook in een cao gestoken tot 2014. Als we met uitbesteding te maken krijgen kunnen we ons base-ren op de uitgangspunten van die cao. Als laatste is het belangrijk om je als sector te organiseren. Als er een duidelijk geval is van dreigende commercialisering, dan sta je als instelling alleen veel sterker met de steun van collega’s uit andere instel-lingen van de sector. We moeten ons goed organiseren en dat kan via een sterke vakbond. Solidariteit is enorm belangrijk.
Mathieu: Het allerbelangrijkste is om via onze vertegenwoordigingen op alle vlakken de vinger aan de pols te houden en zoveel mogelijk een invloed proberen te hebben op de loop der dingen. We kunnen er niet tegen zijn dat een vzw op een rendabele manier werkt, want je kan niet met verlies draaien. Maar de middelen die er zijn moeten op een ethische manier besteed worden en daar heeft de vakbond een heel belangrijke stem in. Het rendement van een gezonde organisatie moet opnieuw transparant geïnvesteerd worden in de organisatie zelf.
Wouter Bernaerts
9
10
Vermaatschappelijking van de zorg is hot. Politiekers hebben er de mond van vol. Maar wat bedoelen ze eigenlijk. En vooral, worden wij daar met zijn allen beter van?Wij zijn allemaal sociale en zorg-zame wezens. Zorg dragen voor kinderen, ouderen, broers of zus-sen en kennissen, vrienden of buren zit ingebakken in onze natuur. Het is ook niet meer dan normaal dat mensen met beperkingen, chro-nisch zieken of kwetsbare ouderen een zinvolle plek kunnen en mogen innemen in onze samenleving. Dat ze daarbij waarschijnlijk hier en daar wat ondersteuning nodig hebben spreekt voor zich.Zo kunnen grootouders bijspringen in de opvang van de kleinkinderen. Of later kunnen kinderen een deel van de zorg voor hun ouders op zich nemen. Op het eerste zicht is het hele idee van vermaatschap-pelijking van de zorg zo vanzelf-sprekend dat je je kan afvragen of het wel zo nieuw is. Vermaatschap-pelijking van de zorg als reminder in
deze dolgedraaide maatschappij dat we ook wel eens wat meer of beter voor elkaar kunnen zorgen, daar is dan ook niets mis mee.Maar dat is niet wat de politiekers bedoelen. Zij gaan ervan uit dat de staat veel te veel zorgvragen op zich heeft genomen. Zorg wordt in hun visie best verleend in de ver-trouwde omgeving door mantelzor-gers, dat zijn mensen die het dichtst staan bij wie zorg nodig heeft.Met wat slechte wil zou je die visie kunnen zien als een enorme bespa-ringsoperatie waarbij de overheid één van haar kerntaken (het verle-nen van zorg aan diegenen die die zorg nodig hebben) afschuift op u en ik. Maar wacht eens even, betalen wij niet juist belastingen zodat de overheid een solidair systeem van zorg en welzijn kan uitbouwen waar iedereen beter van wordt?
100%NONPROFIT
VERMAATSCHAPPELIJKING VAN DE ZORG
VERMAATSCHAPPELIJKING VAN DE ZORGVoldoende gekwalificeerde zorg zal altijd absoluut nodig blijven. De vergrijzing en de stijging van de zorgnoden en de toename van de zorgzwaarte zorgen ervoor dat er de komende jaren trouwens nog serieus bijkomend in geïnvesteerd zal moeten worden. Want, hoe je het ook draait of keert, niet alle zorg kan verleend worden door de omge-ving, hoe goed die omgeving dat ook bedoelt. De stijging van zware zorgnoden kan nooit door mantel-zorg opgevangen worden.Dat aandeel aan zorg dat niet door mantelzorg kan opgevangen wor-den, wordt voortdurend onderschat. Bovendien hebben mantelzorgers in een aantal gevallen zelf ook gekwa-lificeerde ondersteuning nodig. Als dat allemaal niet gebeurt dan bete-kent vermaatschappelijking van de zorg niets meer of minder dan “doe alles zelf” of “trek uw plan”? Ieder-een die denkt dat vermaatschap-pelijking van de zorg een besparing oplevert is blind voor de realiteit of, wat nog veel erger is, verbergt bewust een belangrijk deel van het verhaal.Trouwens, bent u in staat om zorg te kunnen geven? De grote meerder-heid van de Vlamingen moet elke dag hard werken om ervoor te zor-gen dat op het einde van de maand alle rekeningen betaald zijn. Onze dagelijkse ratrace zorgt ervoor dat werkgerelateerde stress één van de ziektes van onze tijd is. Geen ideale situatie om er nog de zorg voor je ouders bij te nemen of even bood-schappen te gaan doen voor de slecht te been zijnde buurvrouw.Er zitten wel meer gaten in het poli-tieke verhaal over vermaatschap-pelijking. Alle politiekers willen dat u en ik langer aan het werk blijven.
Hoe rijm je dat met grootouders die zorg voor hun kleinkinderen op moeten nemen? Of hoe rijm je dat met de grote jeugdwerkloosheid tout court?Al lang voor vermaatschappelijking van de zorg een modewoord werd zorgde de LBC-NVK er in de sector van zorg, welzijn en cultuur voor dat werknemers die dat wilden tijdelijk zorg voor ouders of kinderen op konden nemen. Daarvoor bouwden we het stelsel van tijdkrediet uit.Om ervoor te zorgen dat werkne-mers in de zorg en welzijn hun job langer zouden volhouden zorgde de LBC-NVK ervoor dat zij recht kregen op extra verlofdagen. Met enorm succes trouwens. Willen poli-tiekers dat u en ik de ruimte heb-ben om wat meer zorg te kunnen verlenen dan zullen ze die stelsels nog veel meer moeten uitbreiden en veralgemenen.
11De grote afwezige in het poli-tieke verhaal over vermaat-schappelijking van de zorg is de (M/V) die vandaag al elke dag opnieuw het beste van zichzelf geeft in de sector van zorg, welzijn en cultuur. Werken in de zorg is vaak meer dan zomaar een job en verdient dan ook gerust heel wat maatschappe-lijke waardering en goede loon- en arbeidsomstandigheden.Gewoonste zaak van de wereld voor de man in de straat, afwe-zig in de hoofden van de politie-kers. Daar is alleen plaats voor ondernemers en zorgbedrijven. Dat in België meer dan 1 op de 10 werknemers werkt in de sec-tor van zorg, welzijn en cultuur is een detail dat hen blijkbaar ontgaat.
10
Mini-zorgwie wordt daar nu beter van?
V.U
.: D
omin
ique
Ley
on,
Haa
chts
este
enw
eg 5
79,
1030
Bru
ssel
De mini-mode is helemaal terug. Mini-jobs, mini-koopkracht, mini-overleg, mini-overheid, mini-zorg. Alleen voor flexibiliteit, bonussen, afscheidspremies en toplonen mag het nog maxi zijn.
VAN
SOLIDARITEIT
WORD JE
BETER
www.miniisback.be
13
Win het boek!Hier op de redactie zijn wij in elk geval helemaal weg van het laatste boek van Dimitri Verhulst. Dat het onderwerp past in het kader van deze gazet is dan ook nog eens mooi meegenomen. Naar eigen zeggen schreef Verhulst het boek na een reeks bezoeken aan bejaardentehuizen. Daar zag hij dat het personeel onderbe-taald en onderbemand is. Van de uitgeverij kregen wij 5 exemplaren en jij kan daar eentje van winnen!
‘De laatkomer’ van Dimitri VerhulstOm zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incon-tinente grijsaard die op zijn einde afste-vent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
Om het boek van Dimitri Verhulst te winnen mail je als de vliegende bliksem jouw antwoord op onder-staande vraag naar [email protected].“Hoeveel blote billen tel je op de cover van Verhulst zijn bekende boek ‘De helaasheid der dingen’? “
Mini-zorgwie wordt daar nu beter van?
V.U
.: D
omin
ique
Ley
on,
Haa
chts
este
enw
eg 5
79,
1030
Bru
ssel
De mini-mode is helemaal terug. Mini-jobs, mini-koopkracht, mini-overleg, mini-overheid, mini-zorg. Alleen voor flexibiliteit, bonussen, afscheidspremies en toplonen mag het nog maxi zijn.
VAN
SOLIDARITEIT
WORD JE
BETER
www.miniisback.be
Ik weet niet wat Belgen hebben met scampi’s. Blijkbaar worden ze in dit landje nogal gesmaakt. De oudere bereidingen van scampi worden op wittewoede.be nog vaak gelezen. Reden te meer om er nog eentje te publiceren. Misschien een wat ongewone combinatie, maar zeer lekker en bovendien snel klaar.
BereidingPel de scampi’s en verwijder het darmkanaal. Snij ze langs de dikke kopzijde in tot de helft. Besprenkel met wat citroensap en zet even weg.Was de venkel en de prei en snij de groenten fijn. Schraap het merg uit het vanillestokje en voeg dat toe aan de room.Wok de scampi op een zeer hoog vuur in wat boter en kruid met peper en zout. Zet de scampi opzij en dek af met wat folie.Wok de venkelstukjes in wat boter tot ze knapperig zijn, hou ze warm en leg ze apart.Wok de prei kort en overgiet met de room. Leg het vanillestokje erbij en laat gedurende enkele minuten licht opkoken. Roer het saffraanpoeder erdoor. Kruid met peper en zout en voeg het overgebleven citroensap toe.Voeg de scampi erbij tot ze terug voldoende opgewarmd zijn. Verwijder het vanillestokje.Leg een bedje van venkel op een warm bord. Daarop schep je 5 scampi per persoon en overgiet met wat saus. Werk af met de fijngehakte peterselie en wat stukjes kerstomaat.Dien op met wat Frans brood. Met rijst en wat meer scampi’s wordt het een volwaardig hoofdgerecht. Smakelijk.
14
Scampi met venkel en prei in een sausje met vanille en saffraan
1 venkelknol
1 stoofprei
Boter
peper en zout
1 vanillestokje
30 scampi’s
300 ml room
1 tot 2 doosjes saffraan
gehakte peterselie
sap van 1 citroen
stukjes kerstomaat
Voor 6 personen
En, facebookman, welk stukje wereldwijd web ga je deze keer met ons delen?Nele Van den Broeck maakte een protest-song tegen commercialisering in de zorg. Als vooral de winst telt in de zorg, wordt dan de goedkoopste remedie de beste? Kiest je dokter dan voor amputatie bij een teenbreuk? Neles song is grappig én pijn-lijk. En verdient vooral veel hogere kijkcij-fers. Google ‘youtube zorg nele’.
Een andere ‘must visit’ is onze nieuwe facebookgroep ‘Je werkt in de zorg als…’ Je zag ze allicht ook al, de nostalgische facebookgroepen waar bewoners van een bepaalde gemeente of dorp herinneringen ophalen aan vervlogen tijden. Er doken al snel varianten op, voor werknemers van een bepaald bedrijf of een bepaalde sector. De groep voor wie werkt in zorg en wel-zijn vind je op https://www.facebook.com/groups/jewerktindezorgals/
wittewoede.bealle nieuws uit de non-profit door de lbc-nvk
15
CHECK OUT+ wittewoede.be+ onthaalouders.be+ lbc-nvk.be
VOLG ONS+ twitter.com/#!/wittewoede+ www.facebook.com/wittewoede.be+ www.facebook.com/lbcnvkactueel+ www.youtube.com/wittewoede+ www.flickr.com/photos/wittewoede
100%NONPROFIT
T 053 73 45 20, F 03 220 88 01
T 03 222 70 00, F 03 220 88 02
T 050 44 41 66, F 03 220 88 04
T 02 557 86 40, F 03 220 88 05
T 03 765 23 71, F 03 220 88 19
T 09 265 43 00, F 03 220 88 08
T 02 557 86 70, F 03 220 88 06
T 011 29 09 61, F 03 220 88 09
T 059 34 26 40, F 03 220 88 10
T 056 23 55 61, F 03 220 88 12
T 016 21 94 30, F 03 220 88 13
T 015 71 85 00, F 03 220 88 14
T 059 55 25 54, F 03 220 88 15
T 053 73 45 25, F 03 220 88 03
T 051 26 55 44, F 03 220 88 17
T 03 765 23 70, F 03 220 88 18
T 014 44 61 55, F 03 220 88 20
T 02 557 86 80, F 03 220 88 07
Je werkt in de zorg, welzijn of cultuur?
De LBC-NVK
is jouw vakbond.
WORD LID.
