20121022_nl_metro special

4
DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING Donorweek 22 oktober 2012 "Hoe meer donoren, hoe beter" Iedere actie helpt, hoe klein ook. Zo kun je bijvoorbeeld een raamposter ophangen met de oproep tot donorregis- tratie, of je collega's. medestudenten of teamgenoten vragen zich te registreren. De Donorweek wordt afgetrapt met een live actie met een groot aantal BN'ers, die je vandaag, 22 oktober, tussen acht uur 's ochtends en negen uur 's avonds onder meer kunt volgen via YouTube en op NU.nl, gepresenteerd door Dennis Weening. Dennis: “Ik heb twee jaar geleden ook meegedaan aan deze actiedag, maar toen zat ik zelf achter de telefoon,” aldus de pre- sentator. “Samen met andere BN'ers heb ik toen zo veel mogelijk mensen opgeroepen om donor te worden.” Tot dan was Dennis zelf geen donor, bekent hij schoorvoetend. “Het was gek genoeg de eerste keer dat ik bewust bezig was met dit onderwerp. Tij- dens de actie zag ik pas in hoe belangrijk het is om donor te zijn, en hoe makkelijk het is om het te worden. Ik was zo iemand die dacht: dat komt nog wel een keer. Maar dat is niet zo, je moet er zélf achter- aan. Ik denk dat veel mensen net als ik dat zetje nodig hebben. Maar goed, nu ben ik donor, en ze mogen álles van me hebben wanneer ik dood ga.” Tijdens de wervingsactie van vandaag gaat Dennis zelf ook weer mensen benaderen om zich te registreren, liefst met een ‘Ja’, maar ‘Nee’ is ook prima. Als presentator wil hij er daarnaast voor zorgen dat de sfeer er goed in blijſt. “Het moet natuur- lijk ook gezellig zijn, en leuk om naar te kijken.” De focus blijſt echter het binnen- halen van nieuwe donoren. “Op een gegeven moment wordt het competitief, hoor. Je mag het misschien geen wedstrijd noemen, maar je wil toch méér registraties 'sco- ren' dan je collega's. Dat enthou- siasme is alleen maar goed: hoe meer donoren, hoe beter. Vorige edities van de Donorweek hebben telkens tienduizenden nieuwe donoren opgeleverd. Dat moeten we dit jaar natuurlijk overtreffen!” Gelijk je keuze vastleggen? Ga naar JaofNee.nl Ben jij al donor? Ze mogen álles van me hebben wanneer ik dood ga” "Donor worden? Natuurlijk, want met mijn organen kan ik acht mensenlevens redden, als ik er zelf toch niet meer ben." "Ik heb een donor nodig... ik wacht al vier jaar op een nieuwe nier. Helaas is niemand in mijn familie geschikt om een nier af te staan." "Ik twijfel nog... ik ben op zoek naar informatie." Nierdonatie bij leven Deze week is het Donorweek. In deze week komt heel Nederland in actie voor orgaandonatie. Zo ook Dennis Weening. Tijdens de Donorweek wordt speciale aandacht gevraagd voor orgaandonatie. De meeste mensen die op de wachtlijst staan, wachten op een donornier. De gemid- delde wachttijd voor een nier bedraagt vier jaar. Jaarlijks overlijden circa 150 mensen op de wachtlijst. Donatie bij leven biedt veel nierpatiënten een nieuwe behandelingsmogelijkheid. Vroeger konden alleen familieleden een nier afstaan, tegenwoordig kan in principe iedereen een nier doneren.

description

 

Transcript of 20121022_nl_metro special

Page 1: 20121022_nl_metro special

DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING

Donorweek22 oktober 2012

"Hoe meer donoren, hoe beter"Iedere actie helpt, hoe klein ook. Zo kun je bijvoorbeeld een raamposter ophangen met de oproep tot donorregis-tratie, of je collega's. medestudenten of teamgenoten vragen zich te registreren. De Donorweek wordt afgetrapt met een live actie met een groot aantal BN'ers, die je vandaag, 22 oktober, tussen acht uur 's ochtends en negen uur 's avonds onder meer kunt volgen via YouTube en op NU.nl, gepresenteerd door Dennis Weening.

Dennis: “Ik heb twee jaar geleden ook meegedaan aan deze actiedag, maar toen

zat ik zelf achter de telefoon,” aldus de pre-sentator. “Samen met andere BN'ers heb ik toen zo veel mogelijk mensen opgeroepen om donor te worden.” Tot dan was Dennis zelf geen donor, bekent hij schoorvoetend. “Het was gek genoeg de eerste keer dat ik bewust bezig was met dit onderwerp. Tij-dens de actie zag ik pas in hoe belangrijk het is om donor te zijn, en hoe makkelijk het is om het te worden. Ik was zo iemand die dacht: dat komt nog wel een keer. Maar dat is niet zo, je moet er zélf achter-aan. Ik denk dat veel mensen net als ik dat zetje nodig hebben. Maar goed, nu ben ik donor, en ze mogen álles van me hebben

wanneer ik dood ga.”Tijdens de wervingsactie van vandaag gaat Dennis zelf ook weer mensen benaderen om zich te registreren, liefst met een ‘Ja’, maar ‘Nee’ is ook prima. Als presentator wil hij er daarnaast voor zorgen dat de sfeer er goed in blij� . “Het moet natuur-lijk ook gezellig zijn, en leuk om naar te kijken.” De focus blij� echter het binnen-halen van nieuwe donoren. “Op een gegeven moment wordt het competitief, hoor. Je mag het misschien geen wedstrijd noemen, maar je wil toch méér registraties 'sco-ren' dan je collega's. Dat enthou-siasme is alleen maar goed: hoe meer donoren, hoe beter. Vorige edities van de Donorweek hebben telkens tienduizenden nieuwe donoren opgeleverd. Dat moeten we dit jaar natuurlijk overtre� en!”

Gelijk je keuze vastleggen? Ga naar JaofNee.nl

Ben jij al donor?

Ze mogen álles van me hebben wanneer ik dood ga”

"Donor worden? Natuurlijk, want met mijn organen kan ik acht mensenlevens redden, als ik er zelf toch niet meer ben."

"Ik heb een donor nodig... ik wacht al vier jaar op een nieuwe nier. Helaas is niemand in mijn

familie geschikt om een nier af te staan."

"Ik twijfel nog... ik ben op zoek naar informatie."

Nierdonatie bij leven

Deze week is het Donorweek. In deze week komt heel Nederland in actie voor orgaandonatie. Zo ook Dennis Weening.

Tijdens de Donorweek wordt speciale aandacht gevraagd voor orgaandonatie. De meeste mensen die op de wachtlijst staan, wachten op een donornier. De gemid-delde wachttijd voor een nier bedraagt vier jaar. Jaarlijks overlijden circa 150 mensen op de wachtlijst. Donatie bij leven biedt veel nierpatiënten een nieuwe behandelingsmogelijkheid. Vroeger konden alleen familieleden een nier afstaan, tegenwoordig kan in principe iedereen een nier doneren.

Page 2: 20121022_nl_metro special

DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING2

“Het ene moment zit ik op kantoor, het andere moment ben ik onderweg om een orgaandonatieprocedure te coördineren. Er is geen specifi eke opleiding voor dit vak. Wel moet je al ervaring hebben als bijvoorbeeld IC-verpleegkundige of operatieassistente. Ook moet je goed kunnen samenwerken en communiceren.” Een dag uit het leven van transplantatiecoördinator Caroline Vrijen-hoek (Leids Universitair Medisch Centrum).

De nieuwe nier kan morgen komen, of pas over vijf jaar. Jan van Cruchten (58) had hem eigenlijk twee jaar geleden al nodig. In de tussentijd dialyseert hij dagelijks om in leven te blijven.

11:00 uur“Ik start op kantoor in het LUMC. Het is rustig, maar dat kan elk moment verande-ren. De Nederlandse Transplantatie Stich-ting belt mij dat een intensivist wil overleg-gen. Er is een mogelijke donor beschikbaar. Ik overleg met de intensivist van het betrokken ziekenhuis waar de donor ligt. De chau� eur van Witte Kruis Transplant haalt mij op en brengt me naar het ziekenhuis om de donatieprocedure door te spreken.” 12:00 uur“Een uur later ben ik al in gesprek met de nabestaanden om meer informatie over hun dierbare te krijgen en zoveel mogelijk informatie te geven. Een tijdstip van de op handen zijnde operatie noem ik niet precies. Tijd is op zo’n emotioneel moment een beladen begrip, waar mensen zich aan vastklampen. Wel leg ik de procedure uit en dat door omstandigheden de operatie eventueel ook later plaats kan vinden. Alle belangrijke medische informatie over de

donor stuur ik door naar Eurotransplant. Eurotransplant beheert in opdracht van de NTS de wachtlijsten van Nederland. Ik krijg te horen welke organen naar welk zieken-huis gaan. Als een arts van een ziekenhuis waar de transplantatie gaat plaatsvinden meer medische informatie wil, dan regel ik dat. Ook zorg ik er samen met het zieken-huis voor dat er een operatiekamer beschik-baar komt. En ik regel dat het zogenoemde Zelfstandig Uitnameteam (ZUT), dat uit twee chirurgen, twee operatieassistenten en een anesthesist bestaat, naar het donor-ziekenhuis komt. Op die manier hoe� geen extra beroep te worden gedaan op het OK-personeel van het donorziekenhuis.”

20:00 uur“De donor is naar de OK gebracht om de nieren en lever te doneren. De operatie duurt 2,5 tot 3 uur. Ik ben verantwoordelijk voor de koeling van de organen en voor de logistiek. De organen moeten op de juiste wijze worden ingepakt en met een chau� eur

of helikopter naar het ontvangende zieken-huis worden gebracht. Na a� oop volgt een debrie� ng met het operatieteam.”

23:00 uur “De organen zijn gekoeld en op transport. Ik bel de nabestaanden en vertel de familie dat hun dierbare weer op de intensive care ligt. Daar kunnen ze afscheid van de overledene nemen. Na zes tot acht weken neem ik opnieuw contact met hen op om

over de orgaandonatie na te praten. Zijn de transplantaties gelukt? Zonder namen te noemen, vertel ik welke organen zijn ge-transplanteerd. Die nazorg is erg belangrijk voor de nabestaanden. Ik neem daar ook altijd ruim de tijd voor.”

24:00 uur“Pas om middernacht komt deze hec tische dag ten einde, en brengt de taxi me naar huis.”

Colofon 'Donorweek’ is een publicatie van Metro Custom Publishing,in samenwerking met de Nederlandse Transplantatie Stichting en Nierstichting Nederland.

Sales Manager: Robin Jahshan Business Developer: Jan David Kleppe Editorial Manager: Yvette Bax Redactie: Amir Andriesse, Brenda Kluijver Gra� sche Vormgeving: Lydia Hotting Beeld: Diederik Schiebergen, Madeleine Sars, Sander Nagel, Colourbox, e.a.

Voor meer informatie over Metro Custom Publishing of als u zelf een idee hee� voor een uitgave kunt u contact opnemen met Robin Jahshan, 020-5114027 of [email protected]

“Op het moment dat artsen ontdekten dat mijn nieren het nog maar voor tien procent deden, was er geen tijd meer om te transplanteren. Twee levende donoren bleken om verschillende redenen niet geschikt; ik moest aan de dia-lyse. He� ig, want dialyse neemt maar een klein deel van de nierfunctie over. Ik was directeur van een middelgroot bedrijf en werkte zeventig uur in de week, maar dat ging niet meer. Zelfs parttime werken bleek teveel. Ik kwam in een achtbaan van emoties terecht. Gesprekken met een psycholoog hebben me geholpen om mijn dagelijkse le-ven weer zinvol in te vullen. Ik zit in een aantal besturen, bijvoorbeeld van Nierpatiënten Vereniging Nederland. Om een beetje � t te blijven, probeer ik elke dag voorzich-tig te bewegen.”

Wachtlijst “Ondertussen sta ik al 2,5 jaar op de wachtlijst voor een nieuwe nier. Echt bewust aan het wachten op een nieuwe nier ben ik niet. Gemiddeld duurt het vier tot vijf jaar,

maar het kan dus ook zeven jaar zijn. Of morgen. Dat maakt het zo moeilijk: je moet wachten op een geschikte match en je weet nooit wanneer die komt. Tot die tijd moet ik elke nacht dialyseren en slik ik medicijnen. Even op vakantie is er niet bij met die apparatuur en de spoelvloeistof, dat is zoveel gedoe. Door het dialyseren verouder ik snel en ik heb weinig energie. Maar ergens is het ook allemaal heel makkelijk: ik heb geen andere keuze. Wachten op een nier en dialyseren tot die tijd, dat is het enige perspectief. Er zijn dagen dat ik er stevig van baal, maar veel schiet je daar niet mee op.”

Donorsysteem“Natuurlijk zou ik willen dat meer mensen zichzelf als do-nor zouden registreren, maar ik snap wel dat je er niet zo bij stil staat als je jong en gezond bent. Ik had ook nooit verwacht dat mij dit zou gebeuren. Een ander donorsys-teem kan de wachtlijsten verkorten, dat zou mooi zijn. Nu zijn er mensen voor wie een nieuw orgaan niet op

tijd komt, terwijl ze er jaren op gewacht hebben. Ik hoop zelf bij het gemiddelde te horen, dan heb ik de hel� van de wachttijd achter de rug. De verwachtingen wil ik niet te hoog maken, maar als ik een nieuwe nier krijg, gaat de vlag uit. Dan ben ik verlost van de dialyse, wordt mijn wereld weer groter. Letterlijk, want dan kan ik eindelijk weer eens op vakantie!”

Dagboek van een transplantatiecoördinator

Wachten op een geschikte donor

"Geen dag is hetzelfde"

Jan van Cruchten

Caroline Vrijenhoek

Page 3: 20121022_nl_metro special

DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING 3

Kunst met een doel

Nog altijd bestaan er misver-standen over donatie. Gezondheidsplein.nl heeft de meest voorkomende misver-standen (met de bijbehorende verklaringen) voor je op een rijtje gezet.

Het is voldoende dat drie miljoen mensen in het Donorregister een 'Ja' hebben vastgelegd. Je zou verwachten dat dit voldoende is om alle mensen op de wachtlijst te helpen. Dat is jammer genoeg niet het geval. Niet iedereen die als donor staat geregistreerd, kan namelijk na zijn dood ook daadwerkelijk doneren. Per jaar gaat het slechts om zo'n 200 mensen die organen afstaan. Orgaandonatie is vaak al-leen mogelijk als de donor is overleden op de intensive care afdeling van een ziekenhuis. In Nederland wachten er ongeveer 1300 mensen op een nieuw orgaan.

Als ik als donor geregistreerd sta, geven artsen me sneller op als ik in het ziekenhuis beland.Nee hoor. Waarom zou een arts voorrang geven aan de ene patiënt boven de andere? Een arts weet bovendien niet op voorhand of iemand donor is. In Nederland is de arts die het overlijden constateert niet betrokken bij een eventuele transplantatie.

Als ik donor ben, kan ik niet opgebaard worden. Na de uitname-operatie wordt ervoor gezorgd dat je er netjes uitziet. Je kunt gewoon net als ieder ander worden opgebaard na donatie. Wonden worden bedekt met pleisters. Huid wordt alleen weggenomen op plekken die bij het opbaren bedekt zijn met kleding. Ook als je hoornvliezen doneert, is hiervan niets te zien. Toch kan het zijn dat je om persoon-lijke redenen niet alle organen of weefsels wil doneren. Als je je registreert als donor kun je aangeven wat je eventueel niet wil doneren.

Misverstanden over donatie

“Op mijn vij� iende werd bij mij Hodgkin geconstateerd, lym� lierkanker,” vertelt de nu dertigjarige Noord-Hollander. Na een succesvolle chemokuur werd Marco genezen verklaard en trachtte hij zijn leven weer op te pakken. Maar jaren later bleek er veel meer aan de hand te zijn: Marco bleek te lijden aan pulmonale hypertensie, een ab-normale verhoging van de bloeddruk in de longen. “Die zorgde voor een vernauwing van mijn longaderen, waardoor ik nauwe-lijks meer lucht kreeg.”

Nieuwe longenOm weer een normaal leven te leiden, had Marco nieuwe longen nodig. Tien maanden stond hij op de wachtlijst en vervolgens onderging hij een zeer riskante dubbele longtransplantatie in het Universitair Me-disch Centrum Groningen. “Toen ik na de operatie wakker werd op de intensive care, had ik wel pijn, maar ik voelde meteen dat

het goed zat. Ik kon veel beter ademen, kreeg meer lucht.” Twee dagen later mocht Marco naar de longafdeling om te beginnen met revalideren. Eén keer was het schrik-ken: “Ik kreeg bronchitis en moest meteen naar het ziekenhuis in verband met afstotings -gevaar.” Een verhoogde dosis medicamenten bleek echter voldoende om dat gevaar af te wenden en inmiddels zijn Marco en zijn nieuwe longen helemaal aan elkaar gewend. Hij werkt, sport, reist en is zich er dagelijks van bewust hoeveel hij te danken hee� aan zijn donor.

Emotioneel tintjeVandaar ook dat hij iets 'terug wilde doen'. De Donorweek is daarvoor natuurlijk de uit-gelezen mogelijkheid. Marco gaat op een wel heel speciale manier aandacht vragen voor het donorschap. Samen met gra� sch kun-stenaar Boxie en een groep jongeren gaan ze een aantal doeken maken. De kennismaking tussen Boxie en Marco had trouwens een emotioneel tintje. “Ik heb rond mijn trans-plantatie alle stappen van het proces ge� lmd. Op een gegeven moment kwam ene Jimmy bij me langs. Die woonde bij ons in het dorp.

Hij wilde graag mijn verhaal horen, omdat hij ook op de wachtlijst stond voor een long-transplantatie. Ik heb hem de � lm laten zien en we hebben er lang over gesproken. Een tijdje later werd hij opgeroepen omdat er een orgaan voor hem was. Hij is helaas overleden tijdens de operatie. Rond die tijd kwam ik in contact met Boxie. Ik vond zijn werk mooi en wilde iets voor de Donorweek doen met hem. We spraken erover, en toen zei hij dat hij dan een klein hoekje van het doek wilde opdragen aan zijn overleden maat. Dat bleek Jimmy te zijn. Mooi toch?”

Wanneer Marco van Eliveld tijdens de Donorweek praat over donorschap, weet hij waar hij het over heeft. Hij heeft zijn leven namelijk te danken aan een orgaandonor.

Wat kun jij doen?Tijdens de Nationale Donorweek, van 22 tot en met 28 oktober, staat Nederland in het teken van orgaan- en weefseldonatie. Iedereen kan zijn steentje bij-dragen. Dus kom in actie: praat er thuis over, vraag je vrienden via Facebook of je blog om ook donor te worden, of deel donor-formulieren uit op je werk, sport-club of school. Geen actie is te klein, want élke nieuwe donor is er één! Kijk op JaofNee.nl en op just-breathe.nl voor Marco's verhaal.

Marco van Eliveld

Ook voor de familie van een overledene is het onbekend en nieuw wat er gebeurt als hun dierbare organen afstaat. In de video van Gezondheids-plein en de Nederlandse Transplantatie Stichting zie je het verhaal van Conny. Haar dochter werd donor toen ze door een verkeersongeval om het leven kwam. Ze heeft hiermee vijf andere levens gered. Bekijk, door de QR-code te scannen, hoe Conny dit ervaren heeft.

Page 4: 20121022_nl_metro special

DIT IS EEN UITGAVE VAN METRO CUSTOM PUBLISHING

Hij heet Gijs en is drie jaar: de nier van Hans van Walbeek (65). Eerst was het orgaan van Anne van Nimwegen (59). Toen Hans dringend een nieuwe nier nodig had, bood zij zonder aarzelen die van haar aan.

Hans: “Elke dag heb ik een hoeragevoel”

“De dankbaarheid die ik voel naar Anne toe, is ontzettend groot. Nu ik erbij stil sta, schiet ik weer vol. Ik voel me als herboren, ben echt opnieuw gelanceerd. Het gee� zo'n kick dat ik weer energie heb om alles te doen wat ik wil. Voor de transplantatie bestond mijn dag vooral uit slapen. Al twaalf jaar volgde ik diëten en slikte ik medicijnen, maar mijn nierfunctie daalde toch naar tien procent. Mijn vrouw Ma-rion stond meteen op als donor, maar precies op dat mo-ment bleek dat ze borstkanker had. Ze kon geen do-nor zijn voor mij. Dat was he� ig, tegenslag op te-genslag. Vriendin-nen van Marion boden toen spontaan hun nier aan. Heel emotioneel vond ik dat. Uiteindelijk bleef alleen Anne over als geschikte kandidaat: ze bleek wonderbaarlijk goede nieren te hebben en was ook qua bloedgroep een match. Na de operatie stond ze aan mijn bed en zei: ‘Laten we niet moeilijk doen over wiens nier het nu is, we noemen hem gewoon Gijs.’ Ik vond het een geweldig plan. De eerste tijd heb ik haar overladen met cadeautjes en kaarten, ik móést mijn dankbaarheid tonen. Op de eerste verjaardag van Gijs zaten we met elkaar aan de kaasfondue, Anne vond toen dat het tijd was om weer normaal te gaan doen. Ze was blij met de dankbaarheid, maar die hoefde niet langer met attenties getoond te worden. Fantastisch dat ze dat aangaf. Als ont-vanger weet je niet hoe ver je moet gaan met je dankbare gevoel. Gijs is vorige week alweer drie jaar geworden, en ik spring nog steeds élke dag met een hoeragevoel uit bed.”

Anne: “Je geeft iemand zijn leven terug”

“Mijn omgeving vroeg zich af waarom ik zomaar een nier weg wilde geven aan de man van een vriendin. We kenden elkaar natuurlijk wel, maar hij was niet direct een vriend van mij. Zelf vond ik het heel normaal: hij had er dringend eentje nodig en ik had er toch twee. Natuurlijk was het spannend, maar ik had me goed laten voorlichten. Je kunt prima met één nier af. Dat ik zelf misschien ooit nierpro-blemen zou kunnen krijgen, daar stond ik bewust niet bij stil. Ik wilde mezelf geen onnodige zorgen aanpraten. In de zomer van 2009 kreeg ik de eerste onderzoeken om te zien of mijn nieren geschikt waren, een paar maanden later lag

ik al op de operatietafel. Het is in sneltreinvaart en volgens het boekje gegaan. Wel had ik een aantal maanden nodig om te herstellen, maar dat wist ik van tevoren. Hans ging juist als een speer vooruit. Hij zei: ‘Eerst was ik een oude vent van 80, nu voel ik me een jonge God van 50.' Dat was natuurlijk geweldig om te horen en te zien. Je gee� iemand echt een stuk leven terug. Ik zou het zo nog een keer doen en ik zou het ook iedereen aanraden. Hans kon eerst amper kleine stukjes lopen, nu hou ik 'm niet meer bij! Ik ben blij voor hem en blij met mijn donatie. Af en toe krijg ik nog een kaartje van Hans met de tekst: “Bedankt. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden.” Meer wil ik ook niet, het is goed zo.”

Donor en ontvanger vieren de verjaardag van 'hun' nier

4

Waarom hebben mensen een donor-orgaan nodig?

Allerlei ziekten, zoals diabetes, aderverkalking, een acute virusinfectie of erfelijke ziekten kunnen de functies van belangrijke organen aantasten. De orgaanfunctie kan dan geleidelijk achteruitgaan en uiteindelijk functioneert het orgaan nauwelijks meer. Voor patiënten met nierfalen is dan nog dialyse mogelijk, maar voor andere organen bestaat deze mogelijkheid niet. Transplantatie is dan de enige behande-lingsmogelijkheid om te overleven.

Welke vormen van transplantatie bestaan er?

Er zijn twee vormen van transplantatie. Bij postmortale donatie krijgt iemand een orgaan van een overleden per-soon. Bij levende donatie krijgt iemand een orgaan van een levende donor. Levende donatie is mogelijk voor de nier, en in beperkte mate voor de lever en de long. Je kunt prima met één nier leven. Iemand die gezond en meerderjarig is, kan er dus voor kiezen een nier te doneren aan iemand die er een nodig hee� .

Mag je in Nederland geld ontvangen voor het afstaan van een orgaan?

Nee, orgaanhandel is stra� aar. Wel ontvangen mensen die bij leven een orgaan afstaan een tegemoetkoming voor de gemaakte kosten. Ook als je besluit je te registreren in het Donorregister ontvang je geen vergoeding.

Kun je donor worden als je ziek bent?

Jazeker! Het gaat bij donatie om meerdere organen en weefsels. Daarom is het ook voor iemand met een ziekte of medicijngebruik, zinvol om ‘ja’ te zeggen tegen donatie. Pas als iemand is overleden, kan een arts vaststellen of orga-nen en weefsels geschikt zijn om te transplanteren.

Ik wil mijn keuze registreren, hoe doe ik dat?

Digitaal registreren is mogelijk via www.jaofnee.nl. Je kunt ook een donorformulier aanvragen via telefoonnummer 0900 821 2166 . Er zijn vier keuzes: ‘Ja’, ‘Nee’, ‘Ik laat de be-slissing over aan mijn nabestaanden’, of ‘Ik laat de beslissing

over aan een speci� ek persoon’. Je keuze vastleggen is be-langrijk, anders moeten je nabestaanden die keuze maken na jouw overlijden. Wil je geen donor zijn, leg dat dan ook vast in het Donorregister.

Kijk op de website jaofnee.nl

De meest gestelde vragen

”De dankbaar-heid die ik voel naar Anne toe, is ontzettend groot”

Hij had er dringend eentje nodig en ik had er toch twee”

PortretboekHet verhaal van Hans en Anne komt ook terug in het recent uitgebrachte boek '20 dubbelportretten nierdo-natie bij leven'. Een boek met ervaringsverhalen van nierpatiënten en hun levende donoren. Een uniek boek vol met waardevolle informatie voor mensen die als nierpatiënt of donor voor deze keuze staan. Het boek is te bestellen op www.nierstichting.nl/portretboek.

Van links naar rechts: Hans van Walbeek, Marion van Walbeek en Anne van Nimwegen