Redactie: Ank Adriaansz, Truus Bakker, Gerrit Douma, Margriet Dral, Josja Postma, Peter Tolsma en Martin Zoetman

Fotografie omslag: Dennis F. Beek

Ei nd- en tekstredactie: Margriet Dral

I

Vormgeving: WOOR~EELD reclame I o:ommunlCatle

I t/m 3 Centraal examen Ie tijdvak 2 Remedieerprogramma A4/A5/H4 6 t/m 7 Jaar 3 A plus Survival

Jaar 2 A plus Schiermonnikoog Herkansing P3 A4/A5/H4

16 Uitslag Ie tijdvak 20 t/m 27 Toetsweek P4 A4/A5/H4 21 t/m 23 Centraal Examen 2e tijdvak 22 MR (Westerse Drift) 23 t/m 29 Toetsweek A plus + onderbouw 28 Uitslag 2e tijdvak 30 Diploma-uitreiking

I Remedieerprogramma A4/A5/Periode 4 4 Herkansen periode 4 A4/A5/H4

Nabespreking toetsen A'plus 5 Oudercommissie Zuidlaren 1I Herkansing P3/A4/A5/H4 13 Mentorspreekavond Montessori

Vergadering beroepscommissie 14 Rapportuitreiking onderbouw

Zomervakantie 18 juli t/m 2 september 2005 Herfstvakantie 22 t/m 30 oktober 2005 Kerstvakantie 24 december 2005 t/m 8 januari 2006 Voorjaarsvakantie 17 t/m 26 februari 2006 Paasvakantie 15 april t/m 17 april 2006 Meivakantie 29 april t/m 7 mei 2006 Hemelvaart 25 mei t/m 26 mei 2006 Pinksteren 5juni2006 Zomervakantie 15 juli t/m 3 september 2006

Vernieuwend onderwijs, het thema van dit nummer. Zoeken naar nieuwe uitdagingen op school. De wereld ontdek­ken via nieuwe projecten zoals bij ANW. En voor diezelfde wereld zaken ontwerpen die gebouwd kunnen worden of, nog sterker, hoe de leefruimte om ons heen ingericht moet worden. We draaien de verhoudingen helemaal om. De school staat in het volle leven, de school bruist van actie. Dit alles in dit nummer, veel leesplezier.

2

ANWprojectonderwijs

In de bovenbouw wordt het vak ANW (Algemene Natuur Wetenschappen) gegeven. Het is nog een betrekkelijk nieuw vak. Leerlingen leren onderzoe­ken volgens de natuurwetenschappelijke methode de invloed van de wetenschap op onze maatschappij en leren ontwerpen. De lesmethodes zijn nog niet voldoende uitgekristalliseerd en voldoen niet aan de eisen aan de docenten die het vak ANW stellen. Daarom hebben de docenten van ANW-sectie beslo­ten om eigen lesmateriaal te ontwikkelen. Ze hebben de leerboeken van ANW aan de kant gelegd en de volgende landelijke leerdomeinen als uitgangpunt genomen: leven en gezondheid, biosfeer, materie en het heelal. Aan deze leerdomeinen moet het ANW­onderwijs voldoen. De leerlingen voeren gedurende het jaar verschil­lende projecten uit over uiteenlopende onderwerpen. Deze projecten kunnen ze van een elektronische leeromgeving (brainbox) afhalen. In deze leeromge­ving staan, naast de opdrachten, ook hulpmiddelen (logboek, planningsformulier) en de beoordeling van de opdrachten. De projecten zijn uitdagend, motiverend en leer­zaam. De leerlingen werken in groepjes een bepaalde opdracht uit. Ze moeten eerst een planning maken waarbij ze de opdracht verdelen over de acht weken. Uiteindelijk presenteren ze de opdrachten voor de klas. De leerlingen houden tevens een logboek bij waarin ze hun vorderingen bijhouden.

Enkele voorbeelden van opdrachten: leerlingen ma­ken een webpagina en ontwikkelen voorlichting over het bestrijden van Aids. Dit alles moet in de Engelse taal. Leerlingen ontwerpen een lowbudget-huis waarbij ze bouwtekeningen en een 3D-model maken. Leerlingen kopen een fictieve boot en deze wordt ingericht als museum met als thema milieuproble­matiek. Of leerlingen maken een webpagina en een lessenserie over de invloed van hemellichamen op de maatschappij. Ze bedenken oplossingen voor de verkeersproblematiek van de zuidelijke ringweg in Groningen. We zijn nu driekwart jaar bezig met project ge­stuurd onderwijs. Leerlingen werken tijdens de les beter en zijn veel efficiënter met hun tijd bezig. Ze hoeven geen toetsen meer te maken; wel moeten de producten aan het eind van een periode af zijn en moeten ze hun werk presenteren voor de klas. De projecten werken motiverend en uitdagend. Er wordt wel eens geklaagd dat de projecten wel erg lang zijn. Maar het is belangrijk dat je de projecten steeds moet vernieuwen en dat ze moeten aansluiten bij de locale problematiek. We zijn dit jaar begonnen met alle havo 4-klassen. De havo-klassen gingen over het algemeen goed met de projecten om waarbij we hebben besloten om halverwege dit jaar de atheneum 4-klassen ook project gestuurd onderwijs voor ANW te laten volgen.

3

·Cultuurmarathon

Heel vroeg met de bus naar Amsterdam. Na een eindje lopen kwamen we bij Madame Tussaud. Eerst werden wij op de foto gezet met de groep en we moesten door een eng spookhuis lopen. Je wist niet goed wie nu echt was of dat het een beeld was. Eerst kwamen we in een ruimte met veel koningen en presidenten, Alexander en Maxima stonden er ook. Het leuke was dat je je kon ver­kleden als degene waarmee je op de foto wilde. Ik ben met Ali B op de foto geweest. Je kon bij hem rappen en bij Idols kon je karaoke doen. De foto vond ik het leukst, deze kregen we ook mee. Vond het echt leuk om dit eens in het echt te zien. Lissi, 2k, HB

's Ochtends zat ik op de fiets met kriebels in mijn buik. Vanochtend is de culturele week begonnen en dat betekent voor mij een week vol leuke activiteiten. Ik heb een tas vol spullen bij me. Bij mij op het programma staat: maak je eigen kleding en daarna Yoga. Ik fietste zo juist nog langs mijn eigen school waar ik een doek met kleurrijke letters zag hangen. Maar ik moet vandaag op eenl van de andere locaties zijn. Voor het eerst heb ik achter de naaimachine gezeten en voelde ik me snel op mijn gemak. De vrouwen hielpen me goed. Het eindresultaat is een rokje met elastiek gewor­den, wat eerst een jurk was. Ik heb veel geleerd en een nieuwe hobby ontdekt. Mi/ena Va/entijn, 2j, HB

Toen ik mijn weg door de stad had gevonden, was ik bij de bioscoop Pathé aangekomen. Ik zette mijn fiets in de fietsenstalling en ging buiten wachten. Na 10 minuten wachten mochten we de bioscoop binnen. We moesten met de roltrap naar zaal 1. Iedereen was benieuwd naar welke film we zouden gaan kijken. Het blijkt de film The Pacifier te zijn. Deze film komt pas morgen in de bioscoop en we mochten hem nu al zien!

Het verhaal gaat over een marinier genaamd Shane Wolfe (Vin Diesel). Voor hem is geen enkele klus te zwaar, te groot of te gevaar­lijk. Totdat hij de opdracht krijgt om te babysitten! En wel op vijf drukke kinderen van een vermoorde weten­schapper die bezig was met belangrijke experimenten voor de Amerikanen. Shane krijgt de moeilijke taak om de slechteriken te lijf te gaan en daarnaast op de

kinderen te passen. Hij ruilt zijn kist met wapens in voor pakken luiers en potjes babyvoeding.

'The Pacifier' betekent in het Engels niet alleen 'de vredestichter' maar ook 'de fopspeen'. Vin Diesel is beide. In deze actiekomedie moet de stoere, gespierde filmheld op vijf drukke kin­deren passen. Het is de eerste grap­

pige rol voor actieheld Vin Diesel, en deze film doet denken aan Arnold Schwarzeneggers 'Kindergarten Cop'. firn Buikerna, 2[ HJZ

4

\fát vinden leerlingen van . Natuurlijk Leren op de ~n Schendeistraat?

In september van dit schooljaar is het project Natuurlijk Leren gestart op de locatie Van Schen­deIstraat. We zijn daar eens een kijkje gaan nemen en hebben enkele leer­lingen naar hun er­varingen gevraagd. En die waren heel verschillend. Een aantal leerlin­gen vindt het wat saai, hun voorkeur gaat uit naar vaste lokalen en leren uit boeken. Zij voelen zich zekerder als ze meer structuur geboden krijgen. Andere leerlingen daarentegen vinden de vrijheid die ze hebben om eigen dingen te doen erg goed. Nou ja, ... ei- --/ gen dingen. Er moet wel aan prestaties gewerkt worden. Ewout, een leerling legt ons uit wat dat betekent: "Pres­taties zijn opdrachten in de vorm van projecten, bijvoorbeeld een opdracht over ziekten die ver­spreid worden door virussen. Ik vind het leuk dat de opdrachten niet al te gesloten zijn en dat ik hier een eigen invulling aan kan geven. Een voordeel is ook dat je de vrijheid hebt om even niets te doen." Waar hij zich wel zorgen over maakt is of hij ge­noeg punten heeft om over te gaan naar de vierde klas. Hij heeft gekozen voor de richting Transport en Logistiek; wil graag automonteur worden en loopt stage in een autogarage in Haren. Abdul mengt zich ook in ons gesprek. Hij meldt dat hij het te druk vindt in het lokaal. Hij mist de proefwerken, want die stimuleren hem om zijn best te doen. " Je moet goed leren, anders heb je een onvoldoende. De prestaties kun je goed doen of niet goed, je krijgt geen cijfer." Ewout laat ons nog even zien hoe de daginde­ling is. Op maandagochtend beginnen ze met de mentorles en daarna werken de leerlingen aan de

prestaties die ze gekozen hebben. De overige dagen beginnen ze met prestaties en de rest van de dag wordt gevolgd met vak­ken als wiskunde, engels, gymnas­tiek, natuurkunde en transport & logistiek. Wat ons erg goed deed om te horen was dat de leerlin­gen die wij gespro­ken hebben una­niem verklaarden dat zij de meeste docenten erg aardig vinden. We heb­ben één van hen gesproken, Renate de Boer. Zij vindt de uitgangspunten van Natuurlijk Leren goed. Leer­lingen werken aan projecten waarbij

ze gemotiveerd aan de slag gaan met een bepaalde opdracht. Er is vrijheid van keuze in de projecten, met wie je gaat samenwerken en waneer je werkt. De resultaten zijn wisselend. De stroom is opge­zet voor leerlingen van de basisberoepsgerichte leerweg. Het is belangrijk om leuke, stimulerende prestaties aan te bieden. Er is al veel ontwikkeld, maar het kan natuurlijk altijd beter. Renate vindt dat de leerlingen sociaal vaardiger zijn geworden, elkaar meer helpen, beter samenwerken dan de groepen die niet deelnemen aan Natuurlijk Le­ren. Zoals altijd met het invoeren van een nieuwe stroom vraagt dat wel het één en ander van de docenten: zij moeten gedreven zijn, flexibel zijn en kunnen improviseren. Na dit jaar zal er geëvalu­eerd worden. De kritische kanttekeningen die zijn gemaakt door leerlingen zullen zeker meegenomen worden bij de organisatie van volgend jaar. Tot nog toe hebben een aantal leerlingen genoten van de prestaties waar een uitje aan vast zat, zoals naar Sixflags of een trip naar Duitsland. Wat is er leuker dan dat zelf te organiseren!!!

5

Ontdekkingsreis in een bekende wereld

De school als ontdekkingsreis. De slogan van het Zernike; ook zeer toepasbaar op het opgroeien van kinderen. Na het kopen van een glijbaan voor dochter Nynke kwam ik erachter dat tegenwoordig veel zaken voor de jeugd voorgekookt zijn. De beschrijving behorende bij dit speelmateriaal gaf vooral aan wat niet kon en mocht. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Sterker nog, als er er­gens een speeltuintje gerealiseerd wordt moet er zo ongeveer aan een halve meter aan voorwaar­den en regels voldaan worden eer de kinderen er kunnen spelen. Veiligheid, niets mis mee natuurlijk.

klimmen en onderaan begonnen twee vrienden met een bijl op de stam te hakken. Wij in de boom heen en weer zwaaien, steeds verder, tot ie omviel. Ging altijd goed, hoewel het vaker wel dan niet schaafplekken, krassen en kapotte kleren opleverde. Spannend, ook door wat er later in de hut gebeurde (niet voor publicatie bestemd). We bouwden zeepkisten om onderaan de 'berg' in Zeegse tot de ontdekking te komen dat we de remmen vergeten waren. Star Wars op Play-sta­tion? Nee, Ivanhoe met zelf gemaakte zwaarden van hout en dan flink in het rond slaan. Je deelde wat uit en kreeg een knal terug. Yes, reality­games. Deed wel eens zeer, even janken, maar niet teveel, deed Ivanhoe toch ook niet? Van gekleurde pleisters en lieveheersbeestjes had­den we in ieder geval nog nooit gehoord.

Verbazingwekkend is het haast dat ik een gezonde jeugd achter de rug heb. Mijn bed en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood, cadmium en oplosmiddelen, bovenaan de trap was er geen hekje. Ging je te ver, dan donderde je naar beneden. Deed je geen tweede keer. Ontdekkend leren heet zoiets. Fietsen deed je zonder helm en pleisters werden beschouwd als een zeer lapje op een zachte plek. Vallen en opstaan en vooral niet zeuren. Spelen in mijn jeugd betekende hutten bouwen. Ondergronds, grote gaten in het bos graven, stut­ten en het houten dak bedekken onder een laag zand. Want ja, als een andere groep 'vrienden' je hut ontdekte, dan kon je weer opnieuw beginnen. Ook hutten bovengronds, gemaakt van dennen­takken. Met een man of vier bovenin de boom

Vroeger, tja, ik weet het. Maar toch ... Tegenwoordig heet het zelfontdek­kend leren, eigen keuzes maken en innovatief bezig zijn. En wat doen wij? Vrijwel alles wat de kinderen doen is gevrijwaard van enig gevaar; problemen, moeilijkheden en mogelijke ongeluk­ken worden van tevoren zoveel mogelijk uitgeslo­ten. Nynke, gaat nu van de glijbaan. Er kan niets gebeuren denk ik. Een groter gevaar is er niet. Zelf ontdekken, trial and error, het is er haast niet meer bij. Nintendo in plaats van boom hutten, een dvd-film heeft de eigen houten 'Floris-zwaard' verdrongen en ze hebben nu een radiografisch be­stuurd voertuig waar wij een zelfgemaakte houten bak hadden die met een touw achter de brommer geknoopt kon worden. De jeugd lijkt zijn ontdek­kingsreis kwijt te zijn. Of word ik oud???

6

Bouwen aan de toekomst J(l()/ .Iop \ lil/ Ju/Hu''..: I 'm Thomo' .'imit.\ ( 14 i l!e\(ene lJrillJ

Straten, duizend huizen, originaliteit, rust en geluid totdat het je neusgaten uitkwam. Talloze dingen waarmee rekening moest worden gehouden tijdens het project dat door A4A en A4E van het studiehuis in Haren werd gemaakt. Het vak ANW deed alvast een voorbereidende stap op het technasium dat volgendjaar van start gaat.

Wat is er nu leuker dan een project maken waar­mee je de helft van je eindcijfer bepaalt, dat tevens op je eindlijst staat?! Als je jezelf die vraag stelt ligge twee antwoorden toch wel het meest voor de hand: I) Geen ANW of 2) bij voorbaat al een lOop je eindlijst. Nu is dat natuurlijk geen optie. Hoe 'niet leuk' sommigen het ook vinden, ook zij moeten toegeven, dat een project maken altijd be­ter is dan elke periode 80 volgeschreven bladzijdes te leren.

CCl700r mij is het niet technisch genoeg. "

Ingenieurs at work Alsofhet allemaal niets is begonnen we de 3e periode met het ontwikkelen van een stedenbouwkundig plan. In een half uur tijd werden we 'omgebouwd' tot civieltechnisch inge­nieur - ach ja, dat kan tegenwoordig ook al in een half uur, terwij I je er normaal een jaar of 6 voor moet studeren, maar goed - en kregen we de opdracht uitgedeeld. Het leek een makkelijke klus die iedereen wel in een week geklaard dacht te hebben, maar het tegendeel

werd snel bewezen. De eerste stap, het analyseren van het huidige gebied (het tussengebied tussen Haren en Groningen-Zuid) bleek al een ware tijd­vreter en kostte veel arbeidsuren. Kilometers tekst werden geschreven, maar ja, je moet toch wat doen om je docenten bezig te houden ... Direct daarna was het de bedoeling dat er tekenin­gen gemaakt zouden worden van de toekomstige woonwijk en vrij vlot daarna moest bijna elk detail onderbouwd worden qua plaats - Waarom zet je die lantaarnpaal nu niet aan de overkant van de straat???

Het heeft de leerlingen bloed, zweet en tranen heeft gekost om het project op tijd en goed af te ronden,

Wáar anderen 6 jaar over doen, ben je op het Zernike al binnen een halfuur

civieltechnisch ingenieur

maar vrijwel niemand had echt de pest aan het project. De meesten die er geen zin meer in had­den, hadden dat door andere factoren. Het was een geslaagd, leuk en leerzaam project - we hebben letterlijk en figuurlijk' gebouwd aan de toekomst'.

-

;

Het project Cubic Miles ~"'" Christi n Kwint ~ u~_

-"""1 1

Op uitnodiging van het Natuurmuseum toog ik afgelopen november samen met een collega van het Preadinius Gymnasium en twee dames van het Natuurmuseum naar Estland. In het kader van het project Cubic Miles zouden wij aldaar kennis maken met onze partnerscholen. Het project houdt in dat leerlingen van klas M3L van het Montessori Junior College een kubieke kilometer in hun directe omgeving onderzoeken aan de hand van zelfgestelde onderzoeksvragen. Het project is vakoverstijgend hetgeen wil zeg­gen dat meerdere collega 's meedoen. De wijk Helpman, waar de school zich bevindt, is gekozen als onderzoeksgebied. De leerlingen houden zich bezig met historische veranderingen in de wijk, de groenvoorziening, klimaat en temperatuur, kunst en voorzieningen. Ze zijn druk in de weer met bestem­

mingsplannen, kaalten en digitale foto's, ze houden enquêtes en interviews. Alle verzamelde gegevens publiceren ze op een speciale internetsite waarop ze hun gevonden gegevens van de wijk kunnen vergelijken met de gegevens van de partnerschool in Kilingi-Nomme, Estland. Op deze manier zijn leerlingen niet alleen bezig met hun eigen omgeving maar vergelijken deze ook met een ander land. Enkele leerlingen uit M3L houden zich momenteel ook bezig met de voorbereiding van een afsluiten­de tentoonstelling in het Natuurmuseum te Gronin­gen. Zij volgen hier workshops voor die begeleid worden door professionele vormgevers. Kortom: een zeer leerzaam en multidisciplinair project waarin de contouren van de onderwijsver­nieuwingen zichtbaar zijn. •

8

Volgens oud gebruik zijn leerlingen in hun eind­examenjaar een dag de 'baas' op school. Zo ook bij aan de Westerse Drift. Al dagen van te voren waren de docenten nieuwsgierig wat er zou gebeuren op 22 april. Wat zou hen te wachten staan, want bij de LSD weet je het nooit. Dit jaar heeft een heuse LSD-commissie de dag georganiseerd. 's Ochtends vroeg konden leerlingen en docenten het gebouw niet binnen omdat alle deu­ren afgesloten waren en alleen de hoofdingang was bereikbaar. Maar hier moest iedereen zich eerst een weg banen door een stapel skippyballen. Later op de morgen gingen eindexamenleerlingen de klassen langs om skippyballen te overhandigen aan de do­centen die op hun beurt de ballen moesten beschrij­ven waarna de ballen verkocht moesten worden voor het goede doel. De skippyballen moesten deze dag ook dienen als vervoermiddel voor de docenten. Als

ze zonder hun skippybal gespot zouden worden dan liepen ze de kans om natgespoten te worden. Rond 12 uur liepen de laatste lessen ten einde en kon de LSD echt beginnen met een linedance-act van docenten, leerlingen en onderwijsondersteu­nend personeel. Ondanks het gebrek aan oefening werd de dansact toch een succes. Daarna konden alle leerlingen zich vermaken met een rodeostier, een patatkraam, suikerspinnen en een wedding chapel. In deze kapel trouwde Johnny (conciërge) iedereen die met elkaar in het huwelijk wilde tre­den voor I dag. Er werd veel gebruik van gemaakt door zowel leerlingen als docenten. AI met al was het een goed georganiseerde dag waarbij het weer ook nog eens meewerkte. Rond 17 uur was de rust weer teruggekeerd aan de Westerse Drift en moest men aan het werk voor de eindexamens.

9

"Kinderen zijn altijd leuk en interessant" Marjan van der Werffneemt afscheid

Op een zonnige dag in april nam Marjan van der Werff Intussen bereidde ik me voor op het staatsexamen afscheid van het Zernike College. Ruim 15 jaar werkte logopedie. In september - ik heb dan altijd veel last ze als logopediste op het zorgcentrum, de laatste van mijn astma - was het zover, maar ik zakte, op mijn jaren vooral in Zuidlaren. Vandaag, uitkijkend over stem. Op de Bladergroenschool waar ik benoemd was de prachtige tuin van museum De Buitenplaats in als logopediste, vonden ze dat geen probleem en Mien Eelde, praten we na over haar carrière. Overigens geen Bladergroen sprak de historische woorden: "Ach kind, toevallige ontmoetingsplaats; kunst is een van haar die stem heeft er toch niets mee te maken." vele passies. Bij het museum was ze eerst vanuit de Tot eind 60'er jaren heb ik er gewerkt, daarna volgden politiek betrokken - als fractievoorzitter van D'66 - en jaren waarin ik me meer richtte op mijn drie zoons. nu is ze er vrijwillig medewerkster. Tussendoor maakte ik nog een uitstapje van een paar

jaar naar de fa-De maatschappelijke culteit Toegepaste en sociale betrokken- Taalkunde. Hier heid zat er al vroeg kwam ik erachter in: zou ze maat- dat ik werken met schappelijk werkster kinderen veel leuker worden? Fysiothera- vind: kinderen peute? Het werd pe- reageren spontaan dagogiek. Na twee- en volgen je in je enhalf jaar stapte ze gedachtengang. over naar logopedie Maar is dat niet en begeleidde daar- wederzijds? naast leerlingen op Ja, ik kan me heel de Bladergroenschool goed verplaatsen in Eelde, een school in hun denkwereld, waar kinderen met dat gebeurt puur leer- en opvoedings- .\·I(//jall \"(/11 Jer lI'er(j(/) ill ge.l/irek Illef Pi/Illiell Tilill1lL'l"Iili/I1S (r) intu·itief. Als meisje moeilijkheden zaten. Hier leerde ze observeren en had ik dat al, ik was tien en dan kwamen er kinderen bedenken wat ze wel of niet moest onthouden. Het van zes aan de deur vragen aan mijn moeder: "Komt was een bijzondere school, met een aanpak die veel Marjan buiten spelen?". Enig! ouders aansprak, de leerlingen - bij elkaar zo'n 100 Kinderen dus. Eind 70'er jaren vroeg Bladergroen voor - kwamen dan ook overal vandaan en waren er intern. de begeleiding van jongeren met psychiatrische proble-De beroemde professor Mien Bladergroen, van huis uit men in haar project 'Buitenbeentjes' in Groningen. pedagoge, gaf vorm aan het onderwijs. Zij had geheel Toen volgden 17 jaar in het Harense basisonderwijs. eigen ideeën over bijvoorbeeld dyslexie; dat zou alleen Nergens een eigen kamer, maar ik zorgde er altijd iets van de ogen zijn, het gehoor had er niets mee te wel voor dat ik apart kon zitten met een kind, dat is maken. Intussen weten we dat er meer aan de hand gewoon een voorwaarde voor concentratie. is, het gehoor speelt wel degelijk een rol. Maar goed, En dan pas, rond 1990, komt het Zernike in beeld, Jaap omkeringen van letters zijn inderdaad opvallend bij Bakkelo kreeg Marjan in 't vizier en 'ronselde' haar voor dyslecten. Niet alleen omkeringen via de lengteas, een uurtje. Later werden dat er vier. En die rustige zoals p, d en b, maar we ontdekten dat ze ook via de eigen kamer kwam er uiteindelijk, ze is er nog altijd horizontale as letters omdraaiden; de h wordt een ij blij mee. Heerlijk! en de g wordt een j, ze schrijven dan ijeegt in plaats Dus je mist het werk op het Zernike al? van heeft, heel gek. Later hebben we ons ook sterk Nou nee, om deze tijd was ik altijd al op vakantie. En gericht op de klankwaarneming, daar viel veel winst nu is er de tuin en vorige week hadden we ons klein-te behalen: het onderscheid tussen ee en eer, e en i, kind, Max van vier, te logeren. Maar in de wintermaan­uu en u 00 en 0 en het verschil in de klanken ui, eu, den, dan zal ik de kinderen wel missen. ee en uu. Dyslexie gaat nooit meer over, wij leerden Wat waren nou de krenten in de pap? de kinderen foefjes, "maar" zo zei Bladergroen altijd, De kinderen, alle kinderen, al die verschillen, kinderen "intelligente kinderen hebben zo rond hun 15e zelf zijn altijd leuk en interessant. Ik zou wel eens willen een manier gevonden om hun dyslexie te hanteren". weten wat er van ze geworden is.

10

Donderdagmiddag 7 april fietst een groep leerlin­gen vanuit Haren naar Groningen. Hun reisdoel de IB-Groep torens. De leerlingen zijn een beetje ze­nuwachtig, de verwachtingen zijn hooggespannen. Het zijn de leerlingen van de tweede klas athe­neum plus. De veertig leerlingen doen mee aan een ontwerpwedstrijd waarbij zij in de stoel van de architect mogen plaatsnemen. De IB-Groep wil de torens slopen en daarvoor in de plaats een nieuw gebouw bouwen. Het Zernike College kreeg hier lucht van. Twee docenten die het vak W&0 geven, ontwikkelen daarom een ontwerpopdracht. Met medewerking van Robert Kazernier van de IB-Groep is de opdracht verder uitgewerkt. De IS-Groep heeft vervolgens de op­dracht aan de leerlingen gegeven om een nieuw kantoor te ontwikkelen. Het nieuwe kantoor moest aan allerlei eisen voldoen. Het was de bedoeling dat de leerlingen eerst een ontwerp en ver­volgens een maquette maakten van de nieuwbouw. De leerlingen hebben hier drie weken de tijd voor gekregen. De maquettes zijn naar de lB-Groep gebracht en door een jury beoordeeld. Zo rond een uur of twee komen de jonge architecten het oude kantoor binnenge­stormd. Robert Kazernier heet iedereen welkom en daarna geeft hij het woord aan de afzonderlijke groepjes jonge ont­werpers om hun maquettes toe te lichten. Er is goed nagedacht over de diverse ontwerpen. Zo hebben sommige torens brandglijbanen, een gigantisch overdekt

parkeerterrein of zelfs een grootse, formele entree voor gasten. De juryvoorzitter lijkt het geweldig wanneer alle ontwerpen daadwerkelijk gebouwd worden. Dat maakt van Groningen echt een flit­sende stad. De jury heeft een top zes gemaakt waarbij het af­wijkende ontwerp van Sven, Henk, Eiso en Michiel de uiteindelijke winnaar is. Zij hebben gekozen voor een cirkelvormig ontwerp met in het midden een bedrijfsrestaurant. Zij nemen onder het oog van de camera van OOG TV hun prijs in ontvangst. De feestelijke uitreiking wordt afgesloten met een hapje en een drankje.

11

Gulden Snede project

Begin april hebben de leerlingen van de klassen lA t/m Dvan de Helperbrink onderzoek gedaan naar de Gulden Snede. De Gulden Snede-verhou­dingen (1 staat tot 1,1168) zijn de universele ideale verhoudingen, die wij als mooi en plezierig ervaren. Vroeger werden deze verhoudingen veel toegepast in de beeldende kunst en architectuur. Maar niet alleen de mens heeft zich beziggehou­den met deze ideale verhoudingen; ook in de natuur vinden wij de Gulden Snede ook terug bij bijvoorbeeld schelpen en bloemen. Voorbereidingen voor het berekenen van de Gulden Snede-verhoudingen hebben de leerlingen gehad

Het Computer College is een scholieren bedrijfje binnen het Zernike, maar we hebben niet heel veel met de school zelf te maken. We geven computerles aan 'ouderen' uit Haren en omstreken. We hebben twee verschillende cursussen: beginners (vanaf niveau nul echt) en gevorderden. We hebben mevrouw De Grood die ons bege­leidt, maar we doen het eigenlijk vooral zelf. We hebben het bedrijf onderverdeeld in drie afdelingen met ieder een afdelingshoofd en me-

door Hcrmillda V/eems. doce/lte grafische l'ormgeuing

bij wiskunde. Het echte onderzoek werd verricht tijdens de lessen biologie, muziek, tekenen en handvaardigheid. Individueel of in groepjes gin­gen de leerlingen ontdekken of er daadwerkelijk ook sprake is van de Gulden Snede in bijvoorbeeld muziekstukken, de natuur, architectuur, gezichten en lichamen. Zelfs in het schoolgebouw waren er enkele Gulden Snede-verhoudingen terug te vin­den! De leerlingen én de docenten hebben deze week veel ontdekt en geleerd en daarom is het project zeker voor herhaling vatbaar!

dewerkers: marketing (promotie etc.), financiën en productie (lesmateriaal). Daarboven staat nog een directrice, voor het komende jaar ben ik dat. We geven onze lessen meestal op woensdag, en maken daarbij gebruik van de mooie Science Wing. We beginnen om vier uur, om kwart voor vijf pauze, en dan tot half zes. Anderhalf uur dus in totaal. En dat meestal in een serie van tien lessen. In de pauze hebben we thee, koffie en koekjes, die wij ook zelf verzorgen.

Computer College

Een schofierenproject dat vorig schooljaar op het Zernike College van start is gegaan is het Computer College. Een groep enthousiaste bovenbouw/eerlingen houdt zelj.~'tandig een bedrijfdraaiende dat zij het "Computer College" noemen. Dil doen zij onder zeer beperkt toezicht van een Raad van Commissarissen, een docent en een deskundige op dit gebied. Het bedrijfricht zich voornamelijk op

het geven van computer/essen aan ouderen. Hieronder een vers/ag van Annemiek Hend,.ik~.

12

Het vmbo-gala Onlangs, beste lezers, was ik op het vmbo-gala. Het gala is het eindfeest, wat de lessen betreft, van de afstuderende leerlingen. Het kostuum en de stropdas komen dan uit de kast en de meis­jes dossen zich op z'n mooist, c.q. verleidelijkst uit. Een prachtig gezicht natuurlijk, zelfs voor deze jaren-60-figuur. In "onze" tijd (de tijd is van niemand) was het immers bon ton om je zo onverschillig mogelijk te kleden. Symbool van: inhoud is belangrijker dan de buitenkant en: weg met het consumentisme, de wereld moet recht­vaardiger.

We leven nu in een andere tijd en ach, ook ik stond in Huize Maas stijf in het pak. En ik vond het nog leuk ook. Wat ik met name zo leuk vond, was dat er zo veel docenten aanwezig waren. Veel meer dan op de vergelijkbare ZEBB-feesten, die ik regelmatig meemaak in hetzelfde pand, waar ooit wijlen Herman Brood glorieerde met "Saturday Night" (maar deze persoonlijke herinnering even ter­zijde). ZEBB staat voor "Zernike BovenBouw" en is het feest van de Westerse Drift, havo en atheneum dus.

Op dit vmbo-gebeuren waren dus duidelijk meer docenten, die hun betrokkenheid bij de leerlin­gen toonden. Hebben ze meer levenslust? Meer

verantwoordelijkheid misschien? Hebben ze het dagelijks minder zwaar en aldus meer energie over? Integendeel, zou ik zeggen en ik kan oor­delen, want ik geef les of heb dat gegeven op alle Zernike-lo­caties. Behalve de "nieuwe" Harm Jan Zondag dan, maar die komt ook nog wel aan de beurt. Op mijn eigen vragen kan ik geen antwoord geven, maar een feit is, dat ik hier de vmbo-leraren en -leraressen ten voorbeeld moet stellen aan hun havo- en vwo-collega's.

Zo! Staat het vmbo ook eens positief in het zon­netje! Daar gebeuren overigens wel meer goeie dingen en het is vaak niet gemakkelijk. Het zorgteam heeft het daar b.v. vele malen drukker dan op de andere locaties.

Wat viel mij op bij de leerlingen? In vergelijking met de andere stromen duurt het een uur langer, voor ze zich massaal op de dansvloer wagen. Ik dacht nog: kom op, jongens, jong bier moet gis­ten! Zijn ze eenmaal los, dan zie je geen verschil meer. Het was een leuk feest, met de complimen­ten aan de organisatiecommissie uiteraard samengesteld uit vierde klas vmbo-leerlingen. Die kunnen wel wat!

13

Interview met Marcel van den Bongart

Waar ben je geboren en mag ik vragen hoe oud je bent? In Obbicht , een mooi plaatsje aan de Maas in Limburg en ik ben onlangs 40 jaar geworden.

Hoe ben je zo op het Zemike College gekomen? En wat doe je precies? Ik heb een open sollicitatiebrief ge­schreven en ben nu onderwijsassistent, geen klasse assistent, ik help mee in projecten, ik bedenk ze ook zelf, surveilleer, leid de huiswerkklas onder toezicht(HOT), heb zelfstandige keuze­uren. Ik werk alleen op locatie Helper­brink en kan een eigen invulling aan mijn functie geven.

Wat heb je hiervoor gedaan? Leraren opleiding biologie/scheikunde gedaan, maar niet afgerond. Vervolgens bij de educatieve dienst in Beekse Ber­gen rondleidingen gegeven en 10 jaar natuurwandelreizen geleid bij S.N.P-na­tuurreizen door heel Europa waarvan 90 % in Frankrijk. Ik heb geleerd met veel verschillende en gecompliceerde men­sen om te gaan en een eigen houding voor een groep te hebben.

Nu zit je veel binnen. Mis je je oude baan niet? Het is me 100 % meegevallen. Vroeger was ik nooit vrij. Nu ben ik om 16.00 uur vrij. Ik vind wel dat de digitalisering is doorgeschoten en dat de groene component te weinig in school terug te vinden is, dus daar ga ik me voor inzetten.

En wat doe je als je thuiskomt? Rustig zitten, even slapen of eindje fietsen. Heb geen televisie meer. Op een winterdag ga ik lekker in bad, krantje lezen kopje koffie in de stad drinken.

Heb je nog een droom? Jazeker, ik zou graag willen werken op een werk­boerderij. Waar kinderen met leer- en gedragspro­blemen verblijven en dan met ze wandelen, projec­ten in de natuur organiseren, kampvuren maken, een combinatie van ervaring uit het verleden en het heden.

Ben je een doorzetter? Ik dacht het niet, maar ben het wel. Een echte ram, ongeduldig, veel verschillende componenten van het leven benutten. Ik ben al 7 maanden vader van Jasper, gaat heel goed, heb geleerd het leven te relativeren en vaak stel ik mezelf nu de vraag: Hoe is het mogelijk dat Bush ook ooit een hulpe­loos babytje is geweest?

Wat nooit? Nooit docent worden. Altijd praktisch bezig willen zijn.

Wat is je mening over het onderwijs? Onderwijs moet motiveren. Het Montessori-onder­wijs motiveert. Vroeger was onderwijs meer ver­standelijker, nu creatiever; hierdoor ontstaat een innerlijke drijfveer. En dan worden mensen mooi en dat geeft veel energie!

14

Leerlingen kijken bij bedrijven in de keuken

Traditiegetrouw gingen de derde klassers dit jaar weer op stage. Leerlingen mochten zelf een bedrijf of instelling uitzoeken. De meeste leerlingen waren dit jaar in staat zelf een stageplek te vinden. Van 14 tot en met 18 maart hebben ze kennis ge­maakt met de 'echte' wereld van het werken. De stageplaatsen waren erg divers; van het ontvan­gen van de PSV-selectie in een hotel tot proeflesjes geven op een basisschool. Tijdens de week moesten de leerlingen een log­boek bijhouden en een bedrijfsanalyse schrijven.

Ik heb in de stageweek stage gelopen bij ki nderdagverblijf het Helpernest. In de tijd dat ik daar was heb ik vel over ki nderdagverblijven en over kinderen geleerd, bijvoorbeeld hoe je luiers moet verschonen, en de fles moet geven. En dat er verschillende soorten kinderdagverblijven zijn met horizontale of verticale groepen, maar vooral hoeveel peuters en baby's wel en nog niet kunnen. Je hebt verschil­lende soorten ki nderdagverblijven: de een is met verticale groepen, dat betekent dat alle kinderen dus van 0 tot vier jaar bij elkaar in een groep zitten, de ander is met horizontale groepen, en dat bete­kent dat de baby's dus de kinderen van 0 tot 1,5 jaar bij elkaar in een groep zitten en de peuters van 1,5 tot vier jaar bij elkaar zitten. Meestal zat ik bij de peutergroep maar dinsdag- en vrijdagmiddag ben ik bij de baby's geweest. Met de peuters heb ik elke dag wel een paar schoenveters gestrikt en meer dan tien broodjes gesmeerd. Ook heb ik daar bijna de hele dag zitten voorle­zen en lopen opruimen. Bij de baby's heb ik broodjes gevoerd, heb ze op schoot gehouden, uit bed gehaald en met de iets oudere een beetje op de grond gespeeld. Ik moest ook bood­schappen gaan doen of de wasmachine leegruimen. De dagindeling op een kinderdagverblijf is meestal heel strak en bijna elke dag hetzelfde: ze heb-

Zoveel mogelijk leerlingen zijn bezocht door een docent van school. Leuk om onze leerlingen eens anders aan het werk te zien. Vrijdagmiddag was er een gezamenlijke afsluiting in de kantine. Leerlingen presenteerden daar aan ouders, docenten, bedrijven en elkaar de beleve­nissen van de afgelopen week. Er was erg veel materiaal aanwezig. Wat ook opviel waren de vele digitale foto's in presentaties.

Al met al een geslaagde week.

ben vaste tijden wanneer ze gaan eten en naar buiten gaan. Wanneer ik thuiskom ben ik meestal best moe maar ik vind het wel fijn dat ik geen huiswerk hoef te maken of te leren. Het is een hele leuke stageweek en ik heb veel geleerd; ook mag het wel iets langer duren. Kim Frencken 3A HB

In week 11 ging ik op snuffelstage. Iedereen mocht kiezen waar hij/zij stage wilde lopen en moest ook zelf de stageplek regelen. Ik heb stage gelopen bij de praktijk van onze huisarts als doktersassistente, want ik wil zelf ook graag huisarts wor­den. Ik moest elke dag om 8.00 uur beginnen en om 16.00 uur was ik klaar. We hadden drie pauzes en tus­sen de middag kon ik een uur naar huis. Verder zat ik bij de assistente

en keek mee, in de spreekkamer mocht ik niet kijken vanwege de privacy tussen patiënt en huis­arts. Wat ik wel mocht doen is: - gegevens van patiënten in de

computer verwerken; - mensen aan de balie helpen; - post uitpakken en sorteren. Ik heb de stageweek erg leuk ge­vonden en ik heb een goed beeld gekregen om in een praktijk te werken. Burçin Kurt, 3A HB

15