Madonna mia pieta Dit stuk werd uitgegeven in 1555. In die tijd was de componist al gevestigd en bekend in het Rome van de renaissance, maar keerde hij toch terug naar zijn oorsprong in de lage landen, pas later werd hij beschouwd als een van de belangrijkste componisten van de zestiende eeuw. Deze klaagzang voor de madonna toont ons een verering voor de heilige maagd die ons tegenwoordig als ongezond obsessief voorkomt maar in de zestiende eeuw uitstekend geschikt was om een vurige passie muzikaal tot uiting te brengen. Madonna mia, O mijn lieve vrouwe, pietà chiam'et aita, ik vraag uw medelijden en hulp ch'io moro e stento a torto, want onterecht ben ik half verhongerd e pur volete. en u laat dat toe. io grido e nol sentete, Ik roep het uit maar u luistert niet, "aqua madonna al foco, blus het vuur, lieve vrouwe ch'io mi sento morire, want ik voel dat ik ga sterven, a poco a poco." beetje bij beetje. Vostra altiera beltà sola infinita, Uw verheven schoonheid, uniek en grenzeloos, è causa ch'io me abbruscia, verschroeit mij, e 'l consentete. en u staat dat toe. "aqua madonna........ blus het vuur, lieve vrouwe...... Hormai le scema l'affanata vita Mijn onrustige leven is tanende nol credi u gelooft het niet e con vostri occhi le vedete maar u ziet het met uw ogen "aqua madonna........ blus het vuur, lieve vrouwe...... Di chiedervi mercé son quasi roco Ik ben schor van het bedelen om uw genade sol della pena maar van mijn lijden mia prendete gioco hebt u enkel plezier "aqua madonna........ blus het vuur, lieve vrouwe......