Met een moeilijk gezicht kijkt Mirthe in het rond. Zoveel keuzes... Hoe kun je nou het makkelijkst een maatje voor een kat vinden, terwijl ze er niet eens bij is? Toch kent Mirthe de voorkeuren van haar kat wel. Nu ja, voor zo ver dat kan dan.

Locatie: Asiel Cattown

Er is een tweeling, waarop Mirthe haar oog heeft laten vallen. Koko en Komi. Komi kijkt haar vanuit zijn hok nieuwsgierig aan. Toch is er iets betoverends aan Koko. Alsof hij haar wil duidelijk maken: neem mij. Ook al weet Mirthe dat dat niet kan, toch helpt het haar in de beslissing.

Voorzichtig tilt ze Koko uit zijn hok. “Kom maar jongen, jij mag met me mee.” fluistert ze. Koko miauwt vrolijk een 'oke'. “Mevrouw,” zegt ze “Ik heb mijn keuze gemaakt.” De vrouw knikt. “Komt u maar mee, dan nemen we de papieren even door.”

“Ik heb een kater!” roept Mirthe lachend als ze thuis uit de auto stapt. “Kom maar eens laten zien dat beestje.” hoort ze Eline roepen. Mirthe knikt, beseft dat Eline dat niet kan zien en roept Koko “Kom jongen!” Alsof hij haar kan verstaan springt Koko meteen uit de auto om achter haar aan te lopen.

Locatie: Hoofdhuis

Trots paradeert Koko de kamer in. Het miauwt vrolijk en kijkt Eline en Leon, vanuit zijn oogjes vriendelijk aan. “Goeie keuze.” grinnikt Leon, en hij loopt rustig naar Koko toe om hem een aai over zijn kop te geven. Ook Eline knikt goedkeurend. “Bruin, dus een beetje nieuw bloed erin.”

'S avonds zit Mirthe achter de computer. Ze heeft een blog geopend voor de katten en meteen Koko erbij gezet. Koko bekijkt goedkeurend zijn foto en komt naast de computer zitten. Mirthe heeft een professionele fokker ontmoet, Sarah, en die is ook online.

Mirthe klikt Sarah's icoontje aan. 'Heey.' typt ze. 'Hoi' verschijnt er al snel terug op het scherm. 'Hebben jullie een nieuwe kat?' vraagt Sarah. 'Ja, Koko, hij is hartstikke lief.' antwoord ze. Koko spint goedkeurend en geeft een kopje tegen het beeldscherm. Mirthe lacht en aait hem afwezig.

De computer maakt een pingelend geluidje, een reactie van Sarah. 'Maar hij is geen ras of wel? Hij heeft ook twee verschillende ogen.' Mirthe zucht. Dus?Hij is tenminste lief, jij niet altijd. Even overweegt ze het te typen, maar ze ziet er toch vanaf. 'Ja, maar wij fokken ook alleen voor onszelf.'

Sarah gaat offline. Mirthe zucht en klikt knarsetandend haar profiel aan. Geïrriteerd aait ze Koko steeds harder. Koko miauwt verontwaardigd en springt van tafel af, om even te gaan kijken bij Noah.

“Noah?” miauwt hij. Noah knikt. “Koko?” Koko miauwt bevestigend. “Dat zijn mijn ouders, Romeo en Julia, mijn zusje Bounty en mijn pleegzusje Ginger.” knikt Noah. Koko kijkt de ruimte rond. “Oke...” spint hij afwezig.

Stilletjes observeert Noah hem. Dit is de man die Mirthe voor haar in gedachten had? Ze mag hem wel. Vrolijk, spontaan, vuilnisbak, maar geen vlooienbaal. Haar baasje kent haar smaak. Afwezig begint ze te spinnen.

Locatie: ergens op de campus...

Ookal heeft Suze Sascha al wel gezien, van Fran, Rik en Quin is nog geen teken van leven. Gelukkig...

“Hallo? Waar ben je?”“Met wie spreek ik?”“Een bekende.”Aan de andere kant van de lijn slikt er iemand.“Waarom?”

“Kom naar ons toe Sascha, je bent heel dom bezig.”“Waarom, waar?”“De campus lounge, daarom.”“Ik wil jullie niet meer zien.”

“Dat is jouw keuze, maar wel een hele domme.”Sascha schraapt haar keel.“Ik meen het.”“Daar zul je voor boeten Sascha. En Suze ook.”“Maar.....?”

Fran hangt op en laat haar mobiel langzaam zakken. Domme keus. Hele domme keus.

Locatie: Universiteit de Keizer

In het studentenhuis gaan de dagen snel. Het eerste examen van het jaar komt er al aan en iedereen is

vastberaden een goed cijfer te halen. Dan zijn ze al op de helft van het jaar!

Maar naast dat harde studeren is er natuurlijk ook de broodnodige lol. Vooral in het huis van Magda en

Joël!

Tussen Magda en Joël gaat het overigens heel goed. Zo goed zelfs, dat Joël overweegt Magda ten huwelijk te vragen. Als hij het doet, wil hij het speciaal doen.

Maar hoe?

Twijfelend zet Joël zijn pion naar voren. Zo wil hij zichzelf wel zien. Als pion. En de koningin van de andere kant moet hij zien te veroveren. Maar hoe? Hij heeft geen idee. Hij heeft alles al overwogen. Speeches, traditioneel, terloops... Hij vloekt binnensmonds. Alweer verloren. Van zichzelf nog wel!

Magda komt toevallig net aanlopen. “Mag ik meedoen?” vraagt ze. Joël knikt “Tuurlijk.” Hij haalt alle schaakstukken weg en zet ze opnieuw netjes neer terwijl Magda gaat zitten. “Ik ben zwart!” roept Magda. Joël lacht “Ik moet altijd wit zijn!”

Neuriënd zet Magda de openingszet, waar Joël vrolijk op in gaat. Als ze verder in het spel zijn realiseert Joël pas dat Magda zachtjes is begonnen met zingen. Dat is het! Hij weet hoe hij Magda ten huwelijk kan vragen!

Trots zet hij zijn koning naar voren. “Schaakmat.” roept hij. Magda gooit haar koning om. “Je hebt gelijk, maar ik heb je laten winnen! Nog een potje?”

De volgende ochtend haalt Sven trots een schaal uit de oven. Een heerlijke geur verspreid zich door de kamer. “Croissantjes jongens!” roept hij uit. Vlug gooit hij de croissantjes over naar een broodmand en zet die op tafel. Suze staat ook op om borden, bestek en beleg uit de kasten te halen. Even later zitten ze lekker te eten.

“Jam met kaas? Op een croissant? Zonde!” Suze kijkt verbaasd toe hoe Sven zijn croissant belegt. “Echt niet, dat is hartstikke lekker!” “Oh well...” mompelt Joël terwijl hij dik hagelslag over zijn croissant strooit.

Suze neemt een hap. Lachend kijkt ze de tafel rond. “We hebben onze pyjama's wel goed bij elkaar gezocht he?” Magda kijkt naar beneden en lacht ook “Ja, inderdaad!”

“Hé, het was gewoon een mooie pyjama!” mompelt Sven met volle mond. “Mond dicht als je eet Sven, we hoeven niet naar binnen te kijken.” Vol afgrijzen kijkt Magda naar Sven. Joël en Suze lachen als Sven met een beledigd gezicht zijn mond dichtklapt. “Ik ga naar college.”

Suze knikt “Ik ga even douchen.” Zo zitten Magda en Joël even later samen aan tafel. Joël voelt dat dit het moment is. Hij gaat het doen! Joël schraapt zijn keel en valt naast de tafel op zijn knie. “Magda...”

Zachtjes begint hij te zingen:“You with the sad eyes don't be discouraged oh I realize it's hard to take courage in a world full of people you can lose sight of it all and the darkness inside you can make you feel so small ”

“But I see your true colors shining through I see your true colors and that's why I love you so don't be afraid to let them show your true colors true colors are beautiful like a rainbow”

“Show me a smile then don't be unhappy, can't remember when I last saw you laughing if this world makes you crazy and you've taken all you can bear you call me up because you know I'll be there ”

“And I'll see your true colors shining through I see your true colors and that's why I love you so don't be afraid to let them show your true colors true colors are beautiful like a rainbow ”

Hij haalt een zwart juweliers doosje uit zijn broekzak. “Magda, wil je met me trouwen?” vraagt hij. Magda kijkt vol ongeloof naar de ring die in zijn witte kussens prachtig schittert.

Voorzichtig schuift ze de ring om haar vinger. “Natuurlijk Joël!” gilt ze. “Of eh, ja ik wil.” haar gezicht straalt en vrolijk springt ze in Joëls armen.

“Maar Magda, ik moet je wel iets vertellen.” fluistert Joël. “Mijn oma,” “Is begonnen aan een challenge met katten, en daarom wil je me vragen of ik met jou mee naar 'het hoofdhuis' wil trekken om kinderen te krijgen en katten te fokken.” maakt Magda zijn zin af. Verbaasd kijkt Joël Magda aan. “Hoe...?”

“Ik ken jouw ouders goed, en bovendien, Suze vertelde het me.” lacht Magda. Joël draait met zijn ogen “Wat wij allemaal wel niet aan Suze te danken hebben.... Maar, doe je het?” Magda kust hem. “Natuurlijk! Anders had ik net toch wel nee gezegd?”

De weken vliegen en het examen komt angstvallig dichtbij. Iedereen in het huis loopt rond met boeken en schriften om alles er nog snel in te krijgen. Suze typt nog snel een paper. Over drie dagen al. Nog maar drie dagen en dan is het tijd voor het eerste examen. Dan zitten ze al op de helft van het jaar!

Ze staart een tijdje in de verte. Eigenlijk gaat het de laatste tijd best wel goed. Sascha, Fran, Rik en Quin heeft ze niet meer gezien, en dat is maar goed ook. Ze heeft nu wel iets anders aan haar hoofd. Zoals Sven. En papers. En Sven. Suze lacht. Oke, misschien is ze wel een beetje verliefd...

Even later zit ze met Magda in de woonkamer. “Wanneer ga je het eens toegeven Suze?” Suze kijkt geschrokken op. “Wie, wat, waar?” Magda lacht. “Dat je Sven leuk vind.” Suze kijkt haar quasi-verontwaardigd aan. “Vind ik niet!”

“Toe Suze, je moet wel blind zijn om het niet te zien.” Suze glimlacht. “Ben ik dan zo slecht in dingen verbergen?” Magda lacht. “Blijkbaar.” “En Sven? Jij ziet dat soort dingen kennelijk.” Magda grinnikt weer. “Toe Suze, liefde maakt blind, maar zo blind?”

Lachend geeft Suze Magda een speelse duw. “Zo erg kan het toch niet zijn.” “Nouuu....” Magda begint Suze zachtjes te kietelen en even later rollen ze midden in een kietelgevecht van de bank af. Plots stopt Magda. Een beetje boos kijkt ze uit het raam. “Weet jij wie dat is? Ze staat hier al bijna de hele morgen.”

Suze word bleek. “W-wie bedoel je?” Magda lijkt het niet op te merken. “Gewoon, dat meisje met die zwarte paardenstaart” Suze gaat met haar ogen over de groep studenten die langslopen.

Als de groep is doorgelopen ziet ze haar. Fran. Ze staat voor het tuinhek en ziet dat Suze naar haar kijkt. Ze grijnst en wenkt haar. Suze balt haar vuisten. Woedend is ze, bang, maar vooral woedend. Ze staat op en stampt de deur uit. “Wat ga je doen?” vraagt Magda. “Er naar toe.”

“Wat wil je van me?” roept Suze. “Nou, nou, wat een warm welkom...” antwoord Fran. Op haar emotieloze gezicht speelt een grijns om haar lippen. Haar kalmte irriteert Suze.

“Je ruïneert mijn leven!” gilt ze. “Altijd bang, altijd achterom kijken! Ik kan nooit eerlijk zijn!” Fran antwoord niet en blijft Suze met een strak gezicht aankijken. “Laat mij en mijn familie met rust! Donder op!” Fran's uitdrukking verandert zo plotseling dat Suze er van schrikt. Woedend staart Fran Suze aan.

Pets! Een klap in haar gezicht. Geschrokken kijkt Suze Fran aan. “Je gaat te ver meid, veel te ver.” sist Fran. “Stuur nooit Fran weg, ik bepaal zelf wel wat ik doe.” haar stem klinkt erg koel. Fran draait zich met een boze beweging om en slaagt erin Suze tegelijkertijd over haar hand te krabben. Woedend stampt Fran de straat uit.

Suze rent naar binnen en begint geschrokken te huilen. Tranen lopen over haar wangen en haar schouders schokken wild. Niet weer. Het gaat weer mis. Examen. Overmorgen. Schiet er door haar heen. “Suze ben je daar?” klinkt er vanuit de andere kant van het huis. “Ik ben er.” antwoord Suze.

Suze haalt een schrift uit de kast en loopt er mee naar de keuken. Voorzichtig begint ze aan de sommen, maar ze kan haar aandacht er niet bijhouden. Haar pen trilt boven het papier. Met een zucht slaat ze haar schrift dicht.

Ze laat haar hoofd op de tafel zakken en begint weer zachtjes te huilen.

Plots voelt ze een hand op haar schouder. Hij voelt koud aan. “Suze?” vraagt een warme stem. Suze herkent hem meteen. Sven. Ze schraapt haar keel, veegt haar tranen een beetje weg en gaat vlug staan.

“Wat is er Suze?” vraagt Sven. Suze schud haar hoofd. “K-kan ni-et.” snikt ze. Sven omhelst haar. “Ik ben z-zo bang Sven, z-zo stom.” “Stil maar Suus.” sust Sven haar. Zachtjes gaat hij met zijn hand over haar rug.

Als Suze een beetje uitgehuild is blijft Sven nog even staan. “En trouwens, je bent helemaal niet stom. Je bent een hele leuke meid!” Suze haalt luidruchtig haar neus op en glimlacht. “Zo charmant ben ik nu ook weer niet.” mompelt ze met een benepen stem. Een traan loopt over haar wang. Sven veegt haar voorzichtig weg. “Meisje niet huilen.” fluistert hij met een kinderstemmetje.

Voorzichtig pakt hij haar handen. Suze glimlacht en een laatste traan valt naar beneden door de beweging in haar wang. “Meisje weer blij?” vraagt Sven. “Meisje weer blij.” bevestigd Suze.

Tot de volgende keer