‘Wat vooraf ging’

- Sam begon aan zijn eerste jaar aan de universiteit en kreeg meteen aandacht van het vrouwelijk geslacht.

- Maxim vertelde Remco dat hij verliefd was op zijn pestkop, maar Remco wist niet hoe hij moest reageren.

- Katherine moest van Emma Goofy proberen te vergeten. - Ariana en Annabel vertelden aan hun moeder dat er een schoolfeest zou komen. - Vanessa en Remco bezochten Nick om hun neefje Nils te ontmoeten. - Angelina stierf van ouderdom. - Julia werd tiener en koos rijkdom met als levenswens: magnaat worden. - Luna ontdekte de 5 basiskrachten. - Kevin ontdekte dat Luna contact kon maken met de alienwereld. - Ariana kreeg een droom over een vreemde vrouw die in Legacy-Plac aankwam. - Maxim maakte het goed met zijn ouders. - De familie kwam bijeen bij Kevins huis. - Luna vertelde wat ze ontdekt had aan de familie. - Luna vermoedde dat Ariana een basiskracht bezat. - James groeide op naar kind. - Lisa vertelde over de 10G en koos James als nieuwe stamhouder, waarmee Julia niet blij

was.

- Ariana kreeg weer een nare droom. - Een vrouw kwam aan in Legacy-Place en die leek net op de vrouw van Ariana’s droom.

Universiteit

Luna stond voor het huis van Sam dat ze binnenkort zou betrekken, want het duurde niet meer zo lang voordat ze naar de universiteit ging. Sam deed de deur open en hij leek net wakker te zijn. Hij geneerde zich ook niet dat hij halfnaakt buiten stond. ‘Je was toch niet vergeten dat ik kwam?’ vroeg Luna. ‘Nee, natuurlijk niet!’ zei Sam, ‘ik had euh… nogal laat doorgewerkt gisterenavond.’ – ‘Voor biologie zeker?’ lachte Luna. Sams glimlach verried al veel.

‘Nou, het ziet er hier leuk uit,’ zei Luna nadat ze een rondleiding kreeg. ‘Dus je ziet je hier wel wonen?’ vroeg Sam. Luna knikte. ‘Binnenkort zal er een nieuwe kamer worden bijgebouwd en dat is dan meteen de jouwe,’ legde Sam uit, ‘maar wat denk je er van om iets te gaan drinken in één van de cafétjes op de campus?’ – ‘Is goed, dan kan ik ineens de sfeer opsnuiven en kunnen we wat bijbabbelen’, zei Luna enthousiast. ‘Oké, dan kleed ik me snel om en dan vertrekken we.

Katherine deed het deurtje van haar kluisje dicht en stopte de sleutel in haar handtas. Op dat moment ging ook de deur van de personeelskamer open en zag ze dat Remco – of eerder dokter Verbon – binnen kwam. ‘Pff’, zuchtte Remco, ‘Wat een drukke dag. Gelukkig heb ik morgen vrij.’ – ‘Je gaat naar het schoolfeest morgen?’ raadde Katherine. Remco knikte. Het was ook niet zo moeilijk om het te raden want bijna iedereen had vrij genomen. ‘Ga jij niet?’ vroeg Remco. ‘Nee, ik heb nooit op die school gezeten dus ben ik ook niet uitgenodigd.’

Legacy-Place Hospitaal

‘En je hebt ook geen vrienden die op die school gezeten hebben?’ vroeg Remco. ‘Jawel, maar zij gaat met haar partner’, antwoordde Katherine. ‘Nou, ik heb nog niemand om mee te gaan. Dus, misschien wil jij wel?’ Katherine was lichtjes geschrokken. Vroeg hij haar nou mee uit? ‘Kun je niemand van je eigen leeftijd nemen? Ik ben praktisch een oude doos voor jou.’ Remco lachte.

‘Dat maakt mij niets uit. Dus wat zeg je?’ Katherine twijfelde even. ‘Wel, ik ben morgen toch alleen thuis, dus waarom niet? Dan zie ik je morgen?’ Remco knikte.

Nadat Katherine haar shift in het ziekenhuis was afgelopen, had ze nog wat boodschappen gedaan. Emma was ondertussen ook al thuis en zat neuriënd de krant te lezen met een biertje. ‘Nou, jij bent vrolijk!’ zei Katherine. ‘Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik ouder aan het worden ben’, zei Emma. Katherine trok haar wenkbrauwen op. ‘En dat maakt jou gelukkig?’ Emma lachte. ‘Nee, ik ben helemaal aan de top van m’n carrière,’ zei Emma, ‘maar nu besef ik wel dat ik ouder aan het worden ben.’ – ‘Wees gerust, Emma,’ zei Katherine, ‘die weekenden in de disco als Professioneel Partygast zullen je nog jeugdig genoeg maken.’

Legacy-Place 4

‘Vertel wat voor lekkers je allemaal bij hebt’, zei Emma nieuwsgierig nadat Katherine de

boodschappen op de kast heeft gezet. ‘Oh, verschillende dingen: wat ingrediënten voor

de verjaardagstaart van de meisjes en nog wat voedsel voor te komende dagen’,

antwoordde Katherine. ‘Dat wordt smullen!’ riep Emma uit. ‘Maar dan moet je me wel

helpen met taarten bakken of anders heb je geen eten’, plaagde Katherine. ‘Dat doe ik

met plezier!’

Legacy-Place 1

Julia kwam samen met Anastasia haar kamer binnen. Het was al een tijdje geleden dat de meiden elkaar gezien hadden, dus is Anastasia direct na school met Julia meegekomen. ‘Ik ben echt blij dat je nu ook op de middelbare school zit’, zei Julia, ‘nu heb ik eindelijk weer iemand om mee rond te hangen.’

De meiden gingen op de grond zitten. ‘Heb je dat allemaal niet aan jezelf te danken dat je amper vrienden hebt?’ vroeg Anastasia, ‘ik bedoel: je hebt je niet bepaald populair gemaakt met dat pesten.’ Julia keek haar vriendin vuil aan. ‘Euh, pardon?’ vroeg Julia beledigd, ‘jij was het wel die me hier tijden geleden mee had in betrokken en nu spel jij mij de les?’ – ‘Sorry, ik heb het verkeerd geformuleerd’, excuseerde Anastasia zich.

‘Nu ik ouder ben geworden, besef ik dat al dat pesten geen zin heeft’, begon Anastasia weer, ‘Ik moest van m’n pa jouw familie pesten, maar eigenlijk is het een aangename en gezellige familie. Als kind was ik naïef en deed ik als wat pa zei, maar eigenlijk hij keek nooit naar me om. Dus waarom zou ik naar hem moeten luisteren?’ Met een verbitterde blik keek Julia Anastasia aan. ‘Aangenaam en gezellig’, herhaalde ze, ‘serieus, moet je nu ook al beginnen?’

‘Komaan, Julia’, probeerde Anastasia, ‘stop er gewoon mee. Desnoods geef je mij de schuld, maar ze bedoelen het allemaal goed!’ – ‘Ze kijken nooit naar mij om!’ zei Julia kwaad, ‘ik grijp naast het stamhouderschap, ik krijg altijd de schuld van alles en kan nooit iets goeds doen. Anastasia rolde met haar ogen en zuchtte. ‘Denk eens na’, zei ze, ‘als jij niet zo had gedaan, dan was het allemaal niet zo gegaan. Ik heb ook fouten gemaakt, maar ik probeer ze recht te zetten voordat het te laat is. Dat moet jij ook doen.’ Julia bleef koppig voor zich uitstaren. ‘Wel, als jij zo koppig bent dan hoeft het voor mij allemaal niet meer!’ zei Anastasia die ook kwaad geworden was, ‘als je onze vriendschap wilt redden, maak het dan goed met hen.’

Anastasia stond op. ‘Ik vind de weg naar buiten zelf wel’, zei ze. De deur bonkte dicht en Julia bleef achter.

Legacy-Place 4

‘Ben je klaar om op te groeien?’ vroeg Annabel die haar tweelingzus een knuffel gaf. ‘Helemaal!’ riep Ariana enthousiast, ‘ik heb zelfs mijn al mijn wens gekozen! Jij?’ – ‘Ik heb mijn wens ook al gekozen! Kom dan gaan we nu opgroeien en daarna taart eten!’

Toen de meisjes in keuken kwamen, werden ze meteen aangetrokken door de taarten. ‘Wow, 2 taarten zelfs!’ riepen de meisjes in koor. Emma lachtte. ‘Ja, één voor elk.’ Ondertussen stak Emma de kaarsjes aan. ‘Klaar?’ vroeg Emma.

Ariana en Annabel bliezen tegelijkertijd de kaarsjes uit en groeiden op. Ze keken elkaar aan en schoten in de lach. ‘Hoe zei jij er uit’, lachte Ariana. ‘En jij dan!’ ‘Voordat jullie je gaan omkleden, kunnen jullie ons best je wens al vertellen’, zei Cisko, ‘ik wil niet de hele avond wachten totdat jullie klaar zijn.’

Ariana en Annabel staken hun tong uit naar hun vader. ‘Pap, misschien lijken we meer op jou dan je denkt’, zei Ariana, ‘nou, ik toch in ieder geval. Ik heb gekozen voor kennis en ik zou graag gekke geleerde worden.’ – ‘Je oma zou trots geweest zijn, want zij wilde dat ook worden’, zei Emma. ‘Al dat leren’, zuchtte Annabel, ‘ik kies liever voor populariteit en ik wil 20 beste vrienden hebben.’ – ‘Wow, daar zal je wel lang me bezig zijn’, zei Cisko. ‘Daarom noemt het ook een levenswens, hé pap!’ zei Annabel.

‘We hebben dan wel verschillende wensen, maar we hebben wel dezelfde smaak van

kleding’, Ariana die samen met haar zus in de zetel plofte. ‘Dan maken we al vast geen

ruzie als we voor elkaar gaan shoppen’, zei Annabel. Ariana keek haar zus met gefronste

wenkbrauwen aan. ‘Waarom zouden we voor elkaar gaan shoppen?’ vroeg Ariana. ‘I

don’t know, ik wou gewoon een reden vinden om dat te bevestigen.’ Ariana grinnikte.

Universiteit

Sam deed de deur achter zich dicht en zuchtte. Hij was blij dat hij terug thuis was. Het was wel leuk met Luna, maar ze bleef maar praten. En Sam was dat niet echt gewoon. Meestal praatten vrouwen niet veel tegen hem.

Sam nam zijn mobieltje uit zijn broekzak en toetste een nummer van een medestudente in. ‘Hé, Viola!’ begon Sam, ‘je wou toch eens afspreken? Ik ben vrij. Dus vanavond bij mij thuis?’ – ‘Geweldig! Ik kom er aan!’ – ‘Tot straks!’ Sam stak zijn mobiel terug in zijn zak en glimlachte.

Wat later werd er aangebeld. ‘Hé Viola!’ begroette Sam zijn vriendin opgewekt. ‘Hi, Sam! Ik ben echt blij dat ik mocht komen! Ik zat me thuis toch te vervelen.’ Sam gaf haar knuffel en omdat hij Viola’s gezicht niet zag, zag hij ook niet dat ze bloosde.

‘Zeg, Viola,’ begon Sam toen dat ze in de zetel gingen zitten, ‘wat bedoelde je met dat je je zat te vervelen thuis? Je hebt toch een vriend?’ Viola zuchtte. ‘Ja, eentje die heel tijd zit te studeren. Ik wil eens een keertje genieten van de liefde, als je me begrijpt?’ Sam knikte. ‘Daarom wil ik je iets vragen’, zei Viola. ‘Ik weet dat het stom klinkt maar… ik heb van vele meiden gehoord dat je nogal “populair” bij hen bent. Dus ik vraag me af of dat je me kunt helpen?’ Sam deed alsof hij niet begreep waarover het ging. ‘Ik bedoel’, ging Viola verder, ‘ik wil eens een lange romantische nacht met iemand beleven. Geen van 5 minuten ofzo.’ – ‘Dus je vraagt me te helpen met die romantische nacht?’ vroeg Sam. Viola knikte.

‘Ik ben dan misschien wel een playboy,’ zei Sam, ‘maar zal nooit relaties kapot maken. Ik wil niet door het leven als iemand die relaties kapot maakt.’ Viola keek Sam niet-begrijpend aan. ‘Als ik iets met een vrouw heb dan weten ze dat het voor de fun is en ze zijn ook altijd single. Je voorstel klinkt wel aanlokkelijk en ik vind je een leuk iemand, maar het gaat gewoon niet.’ – ‘We willen het allebei, Sam. Dus waarom nog twijfelen?’ Sam schudde zijn hoofd. ‘Ik had je niet moeten uitnodigen’, zei hij. Viola zag haar wens in het water vallen. ‘Het spijt me,’ zei ze, ‘maar kunnen we er dan een gewone avond van maken als vrienden?’ Daarmee ging Sam akkoord.

Is er iets te drinken?’ vroeg Viola. ‘Ja, kijk maar in de koelkast en neem maar wat je wilt’, zei Sam. Even later kwam Viola terug met een blikje sap. Ze deed alsof dat ze viel, zodat ze het sap op Sams hem morste.

‘Ooh, sorry’, excuseerde Viola zich, ‘dat hemd moet vlug uit, want sap maakt plekken. Snel prutste Viola aan de knoppen van het hemd van Sam. ‘Euh, Violia, dat kan ik zelf wel’, zei Sam met een grijns op zijn gezicht. ‘Oké, dan leg ik dit even in de badkamer’, zei Viola en ze nam het hemd van Sam aan.

‘Dat is dan ook weer gebeurd’, zei Viola die terug uit de badkamer kwam, ‘ik ga… euh… denk ik. Het was leuk.’ Sam gaf Viola een afscheidsknuffel. Nu was het voor Viola tijd om in actie te schieten. Ze ging met haar handen lager en ze raakte Sams achterwerk aan.

Sam voelde het en hij leek er zelfs geen problemen me te hebben dat Viola dat deed. Ze staarden elkaar diep in de ogen aan. Een klein stemmetje in Sams hoofd probeerde hem tegen te houden, maar Sam kon de verleiding niet weerstaan en hij zoende Viola.

Viola pakte Sam stevig vast en zoende hem terug. Ondertussen begon Sam aan de mouw van Viola’s kleedje te trekken. Het duurde eventjes voordat hij de mouwen van haar schouders af had, maar daarna was het kleedje snel uit.

Trippelend en zoenend gingen Sam, die ondertussen ook al in z’n ondergoed zat, en Viola naar de slaapkamer. Viola trok hem mee op bed, waardoor Sam bijna viel en Viola moest giechelen. Het kleine stemmetje in Sams hoofd probeerde hem nog steeds tegen te houden, maar Sam negeerde het.

Een tijdje later kwam Sam onder te lakens vandaan. ‘Wat heb ik gedaan?’ dacht hij, ‘Ik had nog zo tegen Viola gezegd dat ik het niet wou en nu lig ik met haar in bed.’ Plots hoorde Sam het stemmetje in zijn hoofd terug: ‘Ik had je gewaarschuwd, maar je hebt blijkbaar helemaal geen fatsoen!’

Ondertussen was Viola uit bed gekomen. ‘Het was leuk, Sam’, zei ze met een glimlach. Sam gromde. ‘Leuk?’ vroeg hij en hij kwam ook uit bed, ‘ik had je nog zo gezegd dat ik dít niet wilde!’ Viola lachte. ‘Nou, ik kan er ook niets aan doen dat je een makkelijke prooi bent.’ Sam maakte zijn ogen tot spleetjes. ‘Uit mijn huis!’ schreeuwde hij, ‘Verdwijn! En dat ik je nooit meer zie!’

De volgende ochtend moest Annabel van haar ouders de krant naar binnenbrengen. Ze zag dat de krantenjongen er nog was. ‘Jou heb ik nog niet gezien’, ze de jongen, ‘zit je op het St. Wachterscollege?’ – ‘Ja, maar het is m’n eerste dag op de middelbare school’, zei Annabel. ‘Oh, leuk.’

Legacy-Place 4

‘Ik ben Derek, Derek van ’t Haar’, zei de krantenjongen. ‘Oh, ik ben Annabel Timmermans.’ Derek lachte. ‘Ik had het kunnen raden dat je een Timmermans was, maar Annabel: dat is een leuke naam voor een leuk meisje.’ Ariana bloosde. ‘Met jou is er anders ook niets mis’, zei Ariana. Derek glimlachte.

‘Ik… euh… ik ga er eens van door’, zei Derek, ‘ik moet nog wat kranten leveren en straks zeurt de directeur weer dat ik m’n baan misbruik om te laat op school te komen.’ – ‘Eh, ja, natuurlijk’, stotterde Annabel, ‘D… dag Derek.’ Annabel haar mondhoeken krulde omhoog toen Derek wegging en haar hartslag versnelde ook.

Legacy-Place 6

Die avond, voordat het schoolfeest begon, was het Maxims verjaardag. Het geluk dat hij nog net op het feestje mocht komen. Dat was ook te merken aan zijn gedrag, want alles moest snel verlopen. Dus werd de verjaardagstaart snel tevoorschijn gehaald. Maxim haalde een grote hap adem en blies de kaarsjes in één keer uit.

‘Wow!’ riep hij, ‘dit is graaf!’ Maxim spande zijn armen op en voelde aan zijn spierballen. ‘Dat gaan de meiden zeker leuk vinden!’ riep hij. ‘Dan moet ik je ook niet vragen welke wens je hebt’, zei Felix die de wens van zijn zoon kon afleiden vanuit zijn reactie.

‘Ik heb inderdaad voor romantiek gekozen,’ zei Maxim trots, ‘maar geen nood! Ik ben niet zoals Sam, want ik wil professioneel partygast worden!’ Maxim hoorde zijn moeder een opgeluchte zucht slaken.

Maxim was bijna even snel terug beneden zoals hij naar boven was gerend. Hij had zichzelf snel nieuwe kleren aangedaan en wat aan zijn kapsel gedaan. ‘Goed, vertrekken we naar het schoolfeest?’ Zijn vraag werd beantwoordt met gelach.

St. Wachterscollege

Oh, het feest is al begonnen’, zei Annabel, ‘is het goed dat wij al naar binnengaan?’ – ‘Ja, dat is goed’, lachte Emma, ‘maar nog niets vertellen, hé!’ – ‘Je kent ons toch, mama’, zei Ariana. ‘Juist daarom dat ik het zeg’, zei Emma.

Emma en Cisko liepen de trap van het schoolgebouw op. Kevin, Lisa, Felix en hun partners stonden al te wachten. ‘Zo, de laatsten zijn gearriveerd’, zei Lisa. ‘Jullie hadden niet op ons moeten wachten, hoor’, zei Emma. ‘Ach, het is maar een kleine moeite’, zei Rick. ‘Het is misschien beter zo, nu we allemaal te samen zijn.’ Een aantal nieuwsgierige blikken waren op Emma gericht.

‘Ik en Cisko moeten jullie iets vertellen’, zei Emma terwijl ze glimlachend naar Cisko staarde. ‘Je bent zwanger!’ zei Felix. ‘Nee, onnozelaar,’ lachte Emma, ‘ik heb m’n handen al vol genoeg met de tweeling.’ – ‘Wat is er dan wat je ons moet vertellen?’ vroeg Lisa nieuwsgierig. ‘Ik en Cisko gaan trouwen!’

Iedereen was blij met het vrolijke nieuws ze feliciteerden Emma en Cisko. ‘Nou, proficiat, zusje,’ zei Kevin en hij gaf haar knuffel. Emma was een beetje verrast dat ze van hem een knuffel kreeg. Ze hadden nooit een sterke band ondanks dat ze naast elkaar woonden en dat ze broer en zus waren.

Ook in de feestzaal was het een blij weerzien. ‘Luna!’ schetterde Ariana en ze gaf nicht en vriendin een knuffel. ‘Hey Ariana!’ zei Luna. ‘Echt spijtig dat je vanavond al naar de universiteit vertrekt’, zei Ariana. ‘We kunnen toch nog contact houden via Simbook?’ vroeg Luna. ‘Ja, maar dat is niet hetzelfde’, zuchtte Ariana. ‘Is er iets met Annabel?’ vroeg Luna bezorgd; Ariana keek even rond en glimlachte. ‘Niets ergs, hoor’, stelde Ariana haar gerust, ‘ze kijkt gewoon naar Derek.’ – ‘Derek de krantenjongen?’ vroeg Luna. Ariana knikte. ‘Als ik haar mag geloven heeft ze hem al vandaag 20 keer voor de eerste keer ontmoet’, zei Ariana, ‘écht ze bleef maar over hem praten!’

‘Nou, jij hebt het zwaar te pakken, Annabel’, zei Luna. ‘Ja… huh wat?’ vroeg Annabel verward. ‘Dat je het zwaar te pakken hebt, met Derek!’ herhaalde Luna. ‘Helemaal niet!’ zei Annabel. ‘Je praat al heel de dag over hem’, zei Ariana, ‘en als ik nog één keer Derek hoor, zou ik, denk ik, gek geworden!’ – ‘Derek’, zei Luna om haar nichtje te plagen. Ariana gaf Luna een stomp. ‘Ga er naar toe!’ beval Ariana. ‘Ik durf niet!’ zei Annabel. ‘Je durft niet?’ vroeg Ariana verbluft, ’Je bent verdorie een populariteitssim. Je staat te popelen om met Sims te praten!’ – ‘Maar dit is anders’, hield Annabel vol. ‘Annabel Timmermans, jij gaat er verdorie naar toe en je komt niet terug voordat je met Derek gesproken hebt!’ zei Ariana quasi streng.

Annabel wist dat ze er niet onderuit kon komen en ze stapte op Derek af. ‘Hi’, zei ze verlegen. ‘O hoi’, zei Derek. ‘Je ziet er leuk uit’, zei Annabel. ‘Dat moet je niet zeggen! Ik zie er verschrikkelijk uit! M’n ma verplichtte me om dit kostuum aan te doen om op dit feest te verschijnen, maar iedereen draagt gewone kleren.’ Annabel had medelijden met Derek. ‘Dat maakt toch niet uit’, probeerde Annabel hem te troosten, ’Je bent er en dat maakt al heel wat Sims gelukkig.’

‘En welke Sims dan?’ vroeg Derek. ‘Nou, ehm, ik bijvoorbeeld’, zei Annabel. Derek bloosde. ‘Weet je, Derek, ik… eh… ik vind je best wel knap’, zei Annabel, ‘en mij maakt het niet uit wat je aan hebt.’ Derek fleurde helemaal op. ‘Bedankt, Annabel, maar waarom doe je dit voor mij. Er zijn veel knappere jongens dan zo’n sukkel als ik.’

‘Dat komt omdat… omdat… ik ben je verliefd op je’, zei Annabel. Derek wist niet wat te zeggen en kreeg een krop in zijn keel. Annabel en Derek keken elkaar aan en ze kwamen dichter bij elkaar. Dan raakten Annabels lippen die van Derek.

‘Ik hou ook van jou, Annabel’, gaf Derek toe, ‘al vanaf de eerste keer dat ik je zag! Ik hou enorm van je!’ Daarna zoenden ze elkaar veel inniger.

‘Ja, ze zijn een koppel!’ juichte Luna, ‘jij bent echt goed, Ariana.’ – ‘Ach, ik stuur haar morgen wel de rekening’, zei Ariana. ‘Je zou koppelende zigeunerin moeten worden’, zei Luna. ‘Nee bedankt, ik wil geen oude vrouw zijn die voor té veel geld Sims koppelt, omdat ze zelf niemand kon krijgen.’

Op een ander plekje in de zaal waren Julia en Anastasia aan het kletsen. Ze waren de kleine ‘ruzie’ van de vorige keer nog niet vergeten, toch probeerden ze wat met elkaar te praten. ‘Zeg, wie is dat lekker ding daar?’ vroeg Anastasia nieuwsgierig en ze wees naar een jongen. ‘Hij?’ vroeg Julia verontwaardigd, ‘dat is Maxim, m’n neef!’ – ‘Wow, wat is hij veranderd! Ik ga er naar toe!’

‘Hey, Maxim’, zei Anastasia verlegen. ‘O hoi, Anastasia!’ zei Maxim blij. ‘Het spijt me voor alles wat ik gedaan, Maxim’, excuseerde Anastasia zich. ‘Ik begrijp dat je m’n excuses misschien niet zult aanvaren, maar ik wil dat je weet dat ik er heel veel spijt van heb.’

‘Excuses aanvaard’, zei Maxim. Anastasia keek hem verbaasd aan. ‘Eigenlijk vond ik het niet erg dat je me pestte’, zei Maxim. ‘Was hij nou gek geworden?’ dacht Anastasia. Maxim nam haar handen vast. ‘Zo kreeg ik aandacht van jou, want ik was verliefd op je’, zei hij, ‘en nu nog steeds.’

Anastasia glimlachte alleen maar. Maxim besloot het ongemakkelijke moment te verbreken en kuste Anastasia.

‘Nou, Annabel is er snel bij’, merkte Felix op, ‘ze staat al een tijdje met die jongen te zoenen.’ – ‘Dat heeft ze van haar moeder’, grapte Cisko. ‘Maxim doet er nochtans ook niet onder’, zei Emma en ze wees naar Maxim en Anastasia. ‘Wat is er?’ vroeg Felix die zag dat Vanessa ergens mee zat. ‘Ik weet niet wat ik van Anastasia moet denken’, zei Vanessa. ‘Het is toch goed dat ze het hebben bijgelegd en zelfs meer dan dat?’ – ‘Dat bedoel ik niet, Felix’, zei Vanessa, ‘ik vind dat Anastasia heel erg hard op m’n moeder, Wendy, lijkt.’

Emma kreeg rilling toen ze de naam ‘Wendy’ hoorde. Ze had die naam in al geen tijden meer gehoord. ‘Het komt toch meer voor dat mensen op elkaar lijken’, zei Emma. ‘Ik weet het, maar het is niet dat soort “op elkaar lijken”.’ Enkele vreemde blikken keken Vanessa aan. ‘Ik kan het niet beschrijven, ach, laat ook maar.’

Terwijl een nicht en neef van hem al succes hadden gehad bij het andere geslacht probeerde Sam dat ook. Hij had al een potentiële kandidate in het vizier. ‘Deed het pijn toen je uit de hemel viel?’ vroeg Sam die op de vrouw was afgestapt. ‘Enorm’, zei de vrouw de droogjes, ‘en was het niet raar om met je hoofd uit de grond te steken toen je uit de hel kwam?’

‘Auch’, zei Sam toen hij van de vrouw wegging. Een beetje verderop waren Remco en Katherine de feestzaal juist binnengekomen. ‘Volgens mij zijn we een beetje te laat’, zei Katherine. ‘Ach, we zijn tenminste wel op tijd voor het slow-nummer’, zei Remco, ‘Katherine Langerak mag ik deze dans van u?’ – ‘Graag!’

‘Je kunt nog goed slowen’, zei Remco. ‘En waarom “nog”?’ vroeg Katherine, ‘denk je omdat ik te oud ben het verleerd heb?’ – ‘Misschien’, zei Remco. Katherine keek Remco met een quasi boze blik aan. ‘Ik zal het je laten zien dat ik zeker niet verleerd ben!’

Katherine pakte Remco stevig vast en keek hem aan met een zie-je-wel blik. ‘Nou, ik ben onder de indruk’, zei Remco. Plots begonnen de hartslagen van Remco en Katherine te versnellen, toen dat ze elkaar diep in de ogen keken.

Ze zetten beiden hun verstand op nul. Remco liet Katherine een beetje naar achteren vallen en dan zoende hij haar.

Julia had zich teruggetrokken naar de bar. Ze vond dat romantische gedoe tijdens het slowen klef. ‘Een biertje, graag’, vroeg ze aan de barman. De man de nam een flesje en gaf die aan Julia. ‘Dat zijn dan 2 simdollars’, zei de barman. Julia gaf hem het geld en wilde net van het flesje drinken wanneer ze een bekende stem hoorde: ‘Haal dat maar uit je hoofd jongedame!’

Het was haar vader. ‘Hoe haal je het in je hoofd om dat spul te drinken? Je bent minderjarig.’ Julia zuchtte geïrriteerd. ‘Die barman zei er niets op’, probeerde Julia er zich uit te praten. ‘Daar houden die lui zich niet mee bezig’, zei Rick. ‘Geef dat flesje maar aan mij.’ Met tegenzin duwde Julia het bierflesje in Ricks hand.

‘Ik mag hier ook nooit iets’, dacht Julia in zichzelf, ‘ik wil hier weg.’ Dan viel haar blik op de handtas van haar moeder. ‘Autorijden zou toch niet zo moeilijk zijn.’ Julia keek even rond zodat niemand haar zou zien. Ze graaide in de tas van haar moeder en ze vond al vlug de autosleutel.

‘Ben je nu aan het huilen, pap?’ vroeg Luna die haar vader een knuffel gaf. ‘Nee, er zit een vuiltje in mijn oog’, loog Olaf. ‘Dan is het wel een heel groot vuiltje’, zei ze. Achter haar hoorde ze ook iemand sniffen. ‘Ik ga maar naar de universiteit, hé’, zei Luna tegen haar vaders, ‘ik ben niet terminaal ziek ofzo.’ Door dat ze druk bezig waren met afscheid nemen, hadden ze niet in de gaten dat Julia voorbij liep.

‘Autodeuren opendoen is zeker niet moeilijk’, dacht Julia die de spiksplinternieuwe auto van haar ouders instapte, ‘Dan moet autorijden ook niet moeilijk zijn.’

In de feestzaal ging alles gewoon verder. Ariana stopte plots met dansen. Ze kreeg een beeld voor haar ogen. ‘Oh nee!’ panikeerde ze, ‘dat mag niet gebeuren!’

‘Wat is er?’ vroeg Annabel bezorgd. ‘Waar is Julia?’ vroeg Ariana. ‘Sinds wanneer maak jij je druk over haar?’ – ‘Nee, echt! Waar is ze?’ Ariana was zo in paniek dat ze zelfs haar tranen moest bedwingen. ‘Er gaat iets ernstig gebeuren!’ riep Ariana tegen haar zus, ‘ik voel het!

‘Naar de universiteit, zeg’, zei Luna. ‘Ja, ik moest ook eerst wennen aan het idee’, zei Sam, ‘maar het is echt leuk ondanks het studeren.’ – ‘Dat kan ik geloven’, zei Luna. ‘Wanneer komt de taxi ons halen?’ vroeg Sam. ‘Over een halfuurtje bij mij thuis’, antwoordde Luna. ‘Je koffers zijn toch al gepakt?’ vroeg Sam. ‘Tuurlijk, denk je dat ik naakt zal willen rondlopen?’ – ‘Er zijn Sims die dat doen’, zei Sam. Luna gaf haar broer een stomp en stak over waardoor ze de auto die kwam niet zag.

Sam zag dat de auto Luna omver zou rijden. ‘Pas op!’ riep hij. Toen ging alles erg snel. Sam dacht amper een halve seconde na en stormde op Luna af. De auto remde met gierende banden en Sam kon Luna net op tijd opzij duwen. Er klonk een bonk en daarna een harde knal.

Toen Luna terug op adem was gekomen zag ze dat haar broer op de grond lag en dat de auto tegen een andere auto op de parking was geknald.