10G Verbreij

“Ben je nou klaar?” Zucht Femke, ze wacht al een half uur tot Nikah eindelijk klaar is met zijn spel. “Een potje nog! Dan stop ik!” Zegt Nikah voor de zoveelste keer, Femke zucht.

Ze vindt het heus niet vervelend om de computer af en toe te delen maar dit is gewoon vervelend. Elke keer als zij wil is het weer iemand die erop zit, Nikah, Lucas, Lisa. Iedereen lijkt precies als zij de computer nodig heeft iets op te moeten zoeken. “Ik ga wel naar de bieb.” Zucht ze.

Check de deur :’)

Nadat ze even de bibliotheek heeft rondgekeken en bij de laatste computer aankomt kreunt ze. “Waarom toch?” Geïrriteerd kijkt ze naar een jongen die zijn mail checkt.

Het wordt buiten al donker en Femke wil echt nog even wat opzoeken voor college. “Kan je je mail niet een andere keer bekijken?” Probeert Femke rustig te zeggen maar dat ze boos is is duidelijk te merken.

De jongen schuift zijn stoel naar achter en staat op. “Nee.” Zegt hij, Femke kan geïrriteerde blik naar de computer niet onderdrukken. “Ik ben Tom.” Tom knipoogt naar Femke. “Ik ben Femke en ik ben het zat dat iedereen de computer inneemt.” Tom schiet in de lach, boos kijkt Femke hem aan.

“Is het grappig?” Vraagt Femke met een wrang glimlachje, Tom knikt. “Eigenlijk wel, maar als je het graag wilt weten ik mailde mijn zusje. Ik heb niet zoveel contact met mijn familie omdat ze naar Amerika zijn geëmigreerd.” Femke knikt. “Oh sorry dan.”

“Maakt niet uit hoor, je bent wel knap als je boos bent.” Femke grinnikt. “Dat is echt de ergste versiertruc ooit,” Quasi beledigd haalt Tom een hand door zijn haar. “Ik vind slechte versiertrucs wel schattig hoor.” Lacht Femke, ze ziet dat Tom een brede glimlach op zijn gezicht krijgt.

“Ik heb een voorstel, om het goed te maken dat ik vandaag de computer in beslag nam.” Tom pakt Femke’s handen vast, uitdagend kijkt Femke hem aan. “Vertel maar.” “Ik kom dinsdag langs oké? Áls ik je adres mag hebben.” Femke pakt een briefje en een pen en schrijft haar adres op. “Tot dinsdag.” Tom lacht nog even naar Femke en dan loopt hij weg.

.

De volgende ochtend zitten Nikah en Aidan te smullen van de pannenkoeken die Femke gemaakt heeft. “Pap, ik denk dat ik je vergeef.” Begint Nikah opeens. “Als ik als we verhuizen een hele grote kamer krijg!” Aidan lacht. “Oké jongen, jij krijgt een grote kamer en ik en je moeder zullen wat meer aandacht aan je besteden. Maar dan moet je voortaan wel Femke op de computer laten.” Nikah knikt en eet snel zijn pannenkoek op om op zijn kamer te spelen. “Ze was wel heel blij toen ze terug van de bibliotheek kwam.” Mompelt Nikah, maar Aidan hoort het niet.

.

“Wat?!” Lucas kijkt Daniëlle onbegrijpend aan, hij geloofd het gewoon niet. “Ik heb een ander.” Zegt Daniëlle rustig, Lucas voelt zijn woede en verdriet opborrelen. Zijn handen heeft hij tot vuisten gebald en zijn benen trillen.

“Ik dacht dat we iets hadden afgesproken, ik heb alleen maar aan jouw gedacht de afgelopen tijd. Ik heb alles wat ik voelde voor anderen onderdrukt, voor jouw! Ik dacht echt dat wij iets speciaals hadden!” Lucas kan zich niet meer inhouden, al zijn woede stroomt in woorden zijn mond uit.

“Trut!” Boos geeft Lucas Daniëlle een klap tegen haar wang. “Ga weg, ik wil je nooit meer zien! Ga toch lekker naar je rijke kantoornerd toe!” Daniëlle toont geen enkele emotie, ze wrijft niet eens over haar wang, het kwetst Lucas, hij dacht echt dat Daniëlle van hem hield.

Daniëlle haalt haar schouders op en draait zich om. “Idioot, dacht je nou echt dat ik jou leuk vond?” Daniëlle grinnikt nog even en stapt dan weer in de sportwagen waar ze ook mee was gekomen. Wezenloos staart Lucas haar na tot ze uit het zicht is verdwenen.

Met een zucht gaat Lucas nog eens het hele gesprek in zijn hoofd na en zijn hele relatie met Daniëlle. Waar was het fout gegaan? Of zat het al fout vanaf het begin? Wat wist hij nou eigenlijk van Daniëlle? Niks, behalve haar naam. Dat was eigenlijk de enige vraag die hij kon beantwoorden, de rest van de vragen waren een voor een raadsels, voor hem tenminste.

Hij had geen idee hoe het met Daniëlle zat, misschien had zij wel vanaf het begin geweten dat ze dit zou gaan doen. Het verdriet knaagde aan hem, het maakte hem langzaam, stukje voor stukje kapot. Hij besloot naar de enige te gaan die hij echt vertrouwde, Femke.

Lucas treft Femke aan op haar bed in haar pyjama. “Mag ik binnenkomen?” Femke schrikt op van de plotselinge stem. ‘Sure.’ Glimlacht ze als ze Lucas ziet.

“Kom zitten.” Grinnikt ze als Lucas aarzelend bij de deur blijft staan. “Ik bijt niet.”

Lucas sloft naar het bed toe en ploft neer. “En, waar kwam je voor?” Femke glimlacht maar haar gezicht verstrakt als ze de trieste uitdrukking van Lucas ziet. “Laat me raden, er is iets met Daniëlle niet?” Vraagt ze. “Daniëlle heeft een ander.” Lucas zucht vermoeid. “Was het zo duidelijk?”

Femke slikt, “Lucas, ik ga je dit maar eens voorzichtig proberen te vertellen. Ik weet niet waar je met je hoofd zat, maar toen is het bubbelbad was het niet jouw naam die ze kreunde.” Lucas mond valt open. “En dat noem je voorzichtig?” Zegt hij sarcastisch.

“Tja, ik denk dat het ook wel overduidelijk was, jullie hebben elkaar 2 jaar niet gezien ofzo! Het is net zoals mijn vriendschap met Rue, het contact is dood, het is simpelweg niet meer zoals vroeger.” Lucas knikt, hij had ook wel gemerkt dat Daniëlle was veranderd, en zijn gevoelens voor haar ook. Maar het kwam daardoor niet minder hard aan dat ze het uitmaakte.

“Je zal er mee moeten leven broertje.” Zucht Femke als ze naar de ketting die ze van Rue had gekregen kijkt. “En jij moet Rue eens opzoeken Fem, je weet toch niet of Rue je echt vergeten is?” Lucas glimlacht. “Tom komt morgen al, dus dat gaat niet.” Dromerig staart Femke voor haar uit.

“Zo, en wie is Tom. Toch niet toevallig Tom Leers hé?” Lacht Lucas. “Ken je hem?” Vraagt Femke. “Ja, nou ja niet echt maar hij heeft verleden keer die muziek wedstrijd gewonnen, niet?” Femke knikt. “Een muzikant sexy hoor Fem.’ Lucas fluit waardoor Femke in de lach schiet. “Welterusten, gek!” Lacht ze en knipt haar lamp uit.

De volgende ochtend is het weer maandag en dus tijd voor school. Met een glimlach stapt Nikah de bus in en begroet Kyle en Lara. “Cool opgegroeid hoor!” Hij geeft Kyle een vriendschappelijke duw en loopt naar achter.

.

“Doe je dit wel vaker, yoga midden op de weg?” Lacht Tom, Femke had hem niet aan horen komen en dondert naar beneden. Met een rood hoofd staat ze op. “Niet echt eigenlijk.” Grinnikt ze.

“Ach, dat is nou jammer, ik vond het wel sexy hoor.” Tom knipoogt. “Voor jouw doe ik dat wel.” Lacht ze.

Tom veegt een pluk haar uit Femke’s gezicht. “Dat is aardig van je, maar ik plaag je maar hoor.” Tom glimlacht. “Dat doen mannen als ze niet weten wat te doen in bijzijn van zo’n mooi meisje.” “Weer zo’n fantastische versiertruc.” Grinnikt Femke, Tom lacht. “Ik denk niet dat mijn versiertrucs nog te redden zijn, laten we maar naar binnen gaan.”

Nadat Femke zich snel even heeft omgekleed zitten ze beiden een beetje ongemakkelijk naast elkaar. “Dus..” Zegt Femke. Tom pakt haar hand en schuift naar haar toe.

“Als je dit niet wilt?” Vragend kijkt Tom Femke aan, die schudt haar hoofd en glimlacht. “Mooi zo.” Glimlacht Tom.

Opeens vliegt de deur open en komt Nikah binnen rennen. “Ik heb een ti- is dat je vriendje Femke? Heb je een vriendje? Femke heeft een vriendje!” Nikah begint wild voor Tom te springen en te wijzen, snel schuift Femke opzij. “Nikah, serieus even rustig oké?” Nikah lacht en gaat door.

“Vanavond negen uur, wij gaan uit eten.” Fluistert Tom in Femke’s oor, grinnikend loopt hij om Nikah heen. Tom zwaait nog even en dan is hij weg.

“Leuk vriendje, komt hij morgen weer langs?” Vraagt Nikah schijnheilig, Femke lacht. “Als jij er niet bent waarschijnlijk.”

.

Om negen uur s’ avonds precies gaat de bel, met een grote glimlach doet Femke de deur open. “Prachtige jurk!” Glimlacht Tom als hij haar een knuffel geeft. Femke lacht en houdt Tom nog wat steviger vast. “Op naar het restaurant in mijn fantastische sportwagen, oftewel roestbak.” Lacht Tom.

“Leers.” Zegt Tom tegen een oude man als ze in het restaurant zijn, de man kijkt in zijn reserveringenboek en geeft Tom een hand. “Volgt u mij.” Hij wijst een tafeltje aan en wenst hun een gezellige avond.

“Dus, vertel eens wat over jezelf.”Tom glimlacht naar Femke. Femke glimlacht terug. “Wat wil je weten?” vraagt ze. “Van alles.” zegt Tom grijnzend. “Laat ik beginnen met de makkelijke vragen.” “Moet ik bang worden?” onderbreekt Femke hem. Tom lacht. “Nee hoor,” zegt hij met een knipoog. “Wat is je lievelingskleur?” “Dat is inderdaad een makkelijke vraag. Rood.” Antwoord Femke.

“Was te verwachten.” Grinnikt Tom terwijl hij zijn ogen over Femke’s jurk laat glijden. “Nou nu een moeilijke hoor.” Grijnst Tom. “Wat is je achternaam?” Femke spuugt bijna haar water uit. “En dat zie jij als moeilijk?” Lacht ze. “Verbreij.”

“Femke Verbreij, mooie naam.” Glimlacht Tom. “En nu ga je zeker zeggen dat Femke Leers nog beter is?” Lacht Femke. “Jij zegt het!” Tom lacht en pakt Femke’s hand vast. “Eigenlijk klinkt het vreselijk weet je?” Femke knikt en grinnikt. “Je probeert toch niet van me af te komen hé?” “Nooit!” Tom knijpt zachtjes in Femke’s hand. “En dat meen ik.”

Femke bloost lichtjes. “Dan zijn we het daar over eens.” Fluistert ze. De ober komt aangelopen met hun eten, met een glimlach zet ze de twee borden neer. “Omelet voor mevrouw en een zalm voor meneer?” Vraagt ze als de twee haar vragend aankijken. “Andersom.” Lacht Tom en wisselt zijn bord met dat van Femke. “Ook al ziet die zalm er ook wel lekker uit.”

Femke grinnikt, snijdt een stukje zalm af en brengt de vork naar Tom’s mond. “Lekker?” Vraagt ze. “Heerlijk.” Knikt Tom. “Maar niet zo lekker als mijn omelet.” Lacht hij. Femke steekt lachend haar tong uit en eet verder. Ze praten wat over zichzelf en over Nikah, Femke moet erg lachen om wat Tom dacht toen Nikah opeens voor zijn neus zat te springen. “Als mijne maar niet zo hyper worden.” Lacht hij.

Als ze hun bord op hebben lopen ze naar de openhaard, even staan ze daar maar. Dan buigt Femke zich langzaam naar voren en kust Tom. “Ik geloof dat ik iets vergeten ben te vragen.” Zegt Tom als Femke hem weer los gelaten heeft. “Wat dan?” Vraagt Femke. “Of ik je kon zoenen, want dan was ik hierop voorbereid geweest.” Hij glimlacht en drukt zijn lippen weer op die van Femke.

Ik was de muur vergeten, sorry :$

De mensen in het restaurant staren hun allemaal aan, het maakt Femke niet uit, ze is samen met Tom en de rest kan de pest krijgen. “Het was een fantastische avond.” Zegt ze tussen twee zoenen door. “Inderdaad.” Fluistert Tom voordat hij haar weer kust.