De vorige keer:

♥ Nada heeft promotie gemaakt tot Aspirant. ♥ Amaryl is opgegroeid tot Peuter. ♥Marco wordt boos omdat hij dik is.

Het is al laat, maar de familie gaat gewoon hun gangetje. Nada verschoont Amaryl, die het allemaal wel goed vindt.

Als Amaryl weer in haar wiegje ligt springt Nada snel onder de douche. Ze wast alles even snel van zich af.

Daarna loopt ze meteen naar de kastjes van de keuken toe en pakt een zak chips. Ze propt hem snel naar binnen en het smaakt lekker.

Al snel begint ze echt moe te worden, en duikt ze in bed.

Arthur maakt voor zichzelf nog even wat eten klaar. Hij heeft nog wel zin in wat.

Uit zichzelf zet hij genoeg borden voor iedereen neer, maar het heeft toch geen zin. Als Arthur zijn bord op heeft legt hij de restjes in de koelkast en gaat slapen.

Die ochtend gaan Nada, Thirza en Marco gelijk weg. Marco op weg naar zijn tweede schooldag.‘Doei mam!’ zwaait hij naar zijn moeder. ‘Maak maar snel weer promotie.’

Nada lacht en zwaait naar haar zoontje. ‘Zal ik doen.’Thirza springt in dezelfde auto als Nada, maar omdat zij haast een beroemdheid is mag zij voorin.

Arthur zorgt voor Amaryl met veel liefde. Misschien moet hij toch maar weer eens voor een baan kijken als hij zin heeft. Al snel maakt Amaryl duidelijk dat ze best wel moe is, en daarom stopt Arthur haar in haar wiegje.

Hij kijkt nog even naar zijn dochtertje en gaat dan zelf ook nog maar even liggen.

Al snel vallen ze allebei in slaap.

Maar een uur later maakt Amaryl haar vader wakker vanwege haar poepluier.

Snel zet hij haar op het potje, maar niet begrijpend kijkt Amaryl hem aan. Hij zet haar op de grond en loopt naar buiten toe.

Daar ziet hij de gaten. Even wil Arthur ze meteen dicht gooien, maar bedenkt dan dat er misschien wel iets moois onder ligt.

Hij kan niet eens goed zoeken of Marco komt blij thuis. ‘Papa!’ schreeuwt hij.

Marco zwaait naar de chauffeur en stapt uit. Dan haalt hij een papier uit zijn zak en kijkt er trots naar.

‘Papa, kijk! Ik heb een 10! Een 10!’

Meteen daarna komt Nada ook thuis. Ze ziet Marco op Arthur met een papier afrennen en heeft het meteen door.Maar ook zij is super blij!

‘Een 10!’ lacht Marco. Arthur legt zijn schep neer en klapt in zijn handen. ‘Super!’

Van het modder scheppen is Arthur toch wel vies geworden, en hij neemt dan ook maar een douche.

Als Arthur schoon onder de douche wegkomt, ziet hij Nada met een collega praten. Hij herkent haar ergens van… Opeens weet hij het: het was de politieagent die hem ooit eens bij een beroving wou oppakken, maar gelukkig vluchtte hij.

De hele dag ontwijkt hij haar, maar al snel krijgt zij een oproep van haar werk en rent weg. Nada leest Amaryl een boekje voor, die geïnteresseerd luistert.

Marco is de eerste die na het eten in bed duikt, hij is toch wel moe van dit dagje.

En al snel volgen Arthur, Amaryl en Nada ook.

Jammer genoeg is de nachtrust voor Arthur niet van lange duur, Amaryl laat alweer vroeg in de ochtend weten dat ze echt honger heeft. Ze krijgt een papje en stopt haar hand er steeds in.

‘Ol!’ lacht ze na een tijdje, terwijl Amaryl trots naar het lege schaaltje kijkt.

Dan moet ze nog even naar de wc toe, en keurig netjes blijft ze zitten. Arthur besluit het huis wat op te ruimen.

En hij begint maar bij het deken van Thirza, dat vies is en erg stinkt. Thirza kijkt hem een beetje boos aan als Arthur haar weg stuurt, maar ze is blij dat het schoongemaakt wordt.

Als alles een beetje netjes is maakt Arthur pannenkoeken klaar. Het is nog steeds erg stil in huis.

Amaryl vindt het lekker om op het hondendeken te slapen, en heeft er ook geen problemen mee.

Als het licht wordt komen Nada en Marco ook van bed af. Ze pakken een bord met pannenkoeken en beginnen te eten. ‘Mam, zit hier veel vet in?’Nada kijkt een beetje schuldig naar het bordje. ‘Nee, dat valt reuze mee hoor.’

Als Marco zijn bord op heeft rent hij snel naar buiten, de schoolbus staat er alweer om hem naar school te brengen.

Nada pakt een boek en zoekt Amaryl op die in de badkamer aan het spelen is. Ze leest wat voor, en lachend luistert Amaryl.

Jammer genoeg krijgt Marco uit school super veel huiswerk mee. Hij begint meteen maar anders krijgt hij vast een erg laag cijfer. Ook moet hij de topografie van deze buurt weten.

Arthur belt maar even naar de plaatselijke supermarkt of ze wat eten willen brengen. Al snel hoort hij buiten luid getoeter en komt er een man met een grote mand aanlopen.

‘Alstublieft meneer. Hier is wat overgebleven voedsel voor een voor u betaalbare prijs.’Blij kijkt Arthur naar het rijk gevulde mandje. ‘Dankjewel.’

Boven is Nada druk aan het trainen voor haar promotie.

En ze vindt het heerlijk, zich helemaal kapot sprinten en je daarna echt fit voelen.

De volgende ochtend is het alweer tijd voor Marco om naar school te gaan. De buschauffeuse zwaait vriendelijk, en Marco zegt haar gedag.

Arthur gaat al snel nadat Marco naar school is weer graven in de tuin, misschien vindt hij wel wat. Na veel graven heeft hij echt wat moois..‘Gossiemeines.’ verbaast kijkt hij naar de kist en maakt hem voorzichtig open. Het is gevuld met de mooiste juwelen en geld.

Arthur denkt even na, verkopen of houden? Maar de beslissing is al snel gemaakt, en Arthur krijgt er een flinke smak geld voor!

‘Zo Thirza, nu hebben we ook weer genoeg geld.’ lachend kijkt Arthur naar het hondje.

Even later vindt Arthur nog iets, een pot. Ook dat verkoopt hij, maar het levert lang niet zoveel op.

Binnen tilt Nada Amaryl op als Arthur een taart op het aanrecht heeft gezet. ‘Weet je wat voor dag het is kleintje?’ ‘Tee, itte nie leten.’‘Je bent jarig!’

Nada brengt haar dochtertje naar de taart toe die er met grote ogen naar kijkt. ‘Looie taart.’

Arthur pakt een ratel ding tevoorschijn en begint wild te klapperen.

Dan kijkt Amaryl blij naar Nada. ‘Zullen we samen blazen?’ vraagt Nada en als Amaryl knikt buigt ze naar voren.

Nada blaast onder toeziend oog van haar dochtertje.

En vrolijk probeert Amaryl mee te doen, maar het lukt niet echt.

Dan zet Nada haar dochtertje op de grond. ‘Nu moet je alles zelf doen.’

Amaryl gaat staan en kijkt naar haar kleine lichaampje en voelt allemaal tintelingen.

‘Wauw, kijk mij!’ lachend bewondert Amaryl haar lichaam. Nada kijkt in de ogen van haar dochtertje en herkent zich zelf, als meisje zonder problemen met een grote open wereld voor zich.

Nada kan niet lang van haar dochtertje genieten omdat ze alweer naar haar werk toe moet.

Amaryl pakt meteen een stuk taart en eet het op. Het is heerlijk. Als het stuk op is zegt haar vader dat ze maar snel naar boven moet gaan. Het is niet de geweldigste verassing denkt hij, maar wel een leuke.

Hij heeft de kamer omgebouwd! Een kant voor; Amaryl < en voor > Marco.

Blij kijkt Amaryl in de kledingkast of er ook leuke kleren hangen.

En na een tijdje heeft ze een outfit samen gesteld. Een roze shirt met een afgeknipt spijkerjasje en een donkere spijkerbroek.

Als ze ziet dat Marco thuis is rent ze naar buiten.‘Hé broertje, ik ben lekker even groot!’Verbaast kijkt Marco naar Amaryl. ‘Maar niet voor lang meer.’Als het weer is opgeklaard komt Thirza thuis, met promotie!

Het is lekker weer, dus de familie is buiten. Amaryl is druk aan het spelen en Marco maakt zijn huiswerk.

‘Moet ik helpen?’ vraagt Arthur aan zijn zoontje. Marco schudt nee en maakt het laatste sommetje snel af. ‘Zullen we iets leuks doen?’

Al snel heeft Arthur een bal tevoorschijn getoverd en spelen de twee jongens een spel.

Amaryl gaat op de computer een spel doen met paarden en elfjes, ze is zo lang bezig dat ze die avond buiten getoer hoort van iemand die thuis komt.

Snel trekt ze haar pyjama aan en rent naar buiten. ‘Mama!’ lacht ze. ‘Ik lag al op bed, maar ik wou je nog even knuffelen.’‘Ach lieverd, wat lief. Ga maar snel maar weer op bed nu.’

Snel gaat Nada nog even in bad. Het is stil in huis. Zonder peuter of baby, maar misschien mist ze dat toch wel een beetje. Nada wast zich goed. Wat een geweldig gezin heeft ze eigenlijk. Twee beeldschone kinderen, en de liefste man van de wereld. En niet te vergeten Thirza, het lieve waakhondje.

Ze duikt in bed waar Arthur al in een diepe slaap ligt. Lachend kijkt ze naar hem, en dan naar het lege wiegje. Misschien…

De volgende ochtend zit het gezin compleet aan tafel. Tot grote spijt van Marco heeft Arthur weer vette tosti`s gemaakt. Marco pakt geen bordje en gaat gewoon aan tafel zitten.

‘Hoef je niks?’ vraagt Nada aan haar zoontje. Marco schudt zijn hoofd. ‘We hebben met de klas op school een ontbijt.’‘Wat leuk!’ lacht Arthur. ‘Moet je niet wat meenemen?’‘Eigenlijk wel ja.’ Marco denkt na. ‘Ik moet crackers meenemen.’

Al snel staat de schoolbus er en lopen de twee kinderen met het pak crackers naar buiten.‘Schiet op Marco, we hebben niet de hele dag de tijd!’

Blij stapt Amaryl in. ‘Ik ben nieuw.’ zegt ze tegen de chauffeur. Hij bromt iets en zegt dat ze door moet lopen. Snel rent ze naar achteren toe. ‘Kom Marco!’

‘Ik ben zo trots op Marco en Amaryl.’ lacht Nada en ze kruipt tegen Arthur aan.‘Ik ook.’Nada geef hem een zoen, en van het één komt het ander…

Even later staan Arthur en Nada allebei op.Nada lacht in haar zelf, het was weer super. Arthur is echt zo`n lieve man, ze zou nooit iets beters kunnen krijgen, nooit.

Arthur gaat achter de computer en kijkt na een tijdje maar weer eens voor een baan. Hij ziet dat er weer nodig iemand nodig is in het onderwijs, hij schrijft een mail en krijgt het antwoord dat ze nog even willen bespreken of hij wel terug mag komen. Maar al snel krijgt hij antwoord dat hij al snel mag beginnen.

Buiten speelt Nada een spelletje schaak, om haar geheugen goed te laten werken voor op haar werk. Ze wordt opgeschrikt door luid getoeter, waarna er twee kinderen uit de bus komen.

‘En mijn laatste tien is binnen!’ lacht Marco, met veel nadruk op laatste. Het is voor hem de tijd om op te groeien.

Amaryl komt met een 7 thuis, maar dat is natuurlijk ook heel erg goed.

Arthur zet de tafel buiten en heeft ballonnen en een taart geregeld.

Het hele gezin staat rond de tafel. Marco staat voor de taart. ‘Nu is het mijn beurt!’ lacht hij en kijkt trots om zich heen.

Eerst bedenkt hij een wens, en buigt dan zijn hoofd naar voren.

Hij blaast de kaarsjes uit en wacht geduldig af tot de tintelingen komen.

‘Wow, daar gaat ie!’ schreeuwt hij blij uit.

‘WHOEHOEEE!’

‘Haha, zie mij!’ Marco knijpt in zijn armen. ‘Alleen die kleren mogen wel anders.’

En dit was dan alweer het einde van update 1.4!Zelf weet ik niet zo goed wat ik er van vond, Haha. Maar ik werk er altijd met veel plezier aan, dus daar ligt het niet aan! <3

Tot de volgende keer maar weer!