10G. Slijper ; Nieuwe start, nieuwe kansen?

„Mooi hé Stijn?‟ Vraagt Jacinta terwijl Stijn met grote ogen naar de speeltje boven hem kijkt.

Vrolijk kraait hij, maar dan word zijn gezicht opeens rood.

Welllaan 2

Jacinta begrijpt meteen wat hij hiermee bedoeld, en tegen de tijd dat ze haar pyjama heeft aangedaan is het tijd om zijn luier te verschonen.

„Veel beter toch?‟ Vraagt ze terwijl ze het kleine ventje voor haar gezicht houdt.

Ze had echt nooit gedacht dat ze zoveel van een kind zou kunnen houden.

Ze stapt onder de douche. Vandaag was een bijzondere dag. Vanmiddag na haar werk zou ze gaan shoppen voor een nieuwe outfit. En het huis zou een tikje verandert worden én haar kleine Stijntje groeide op.

Dat kwam vooral door haar. Haar baan betaalde goed en de baas leek nog steeds blij met haar.

Terwijl Jacinta naar haar werk is, neemt Freek de zorg voor Stijn op zich.

Niet dat hij het erg vind om poepluiers te verschonen.

Het was alleen niet het leukste werkje op de wereld. ;)

En hoewel de winter toch al bijna afgelopen is, valt er nog een laatste sneeuwbui.

Zo ; hier even een mini rondleiding voor de mini verbouwing xD

De woonkamer is nu afgescheiden van de eetkamer en heeft een nieuw behangetje.

Als Jacinta uit haar werk komt, doet ze snel haar nieuw gekochte kleren aan. Ook de keuken is een tikje verandert. Hij is wat uitgebreid.

Tevreden eet ze haar kommetje leeg.

En naast de (mini) verbouwing was Stijn natuurlijk ook nog opgegroeid!

Trots houdt ze hem vast. Hij heeft hetzelfde rode haar als zijn vader.

Het waren weer een aantal geslaagde dagen voor de familie van der Mast.

Brenda staat twijfelend onder de douche.

Ze wou iets met Lars bespreken…

Welllaan 4

Hij was ondertussen Einstein aan het voeren.

En voor dat ze samen aan het ontbijt beginnen, zijn ze allebei nog even aan het skillen voor hun werk.

„Brenda! De pannenkoeken zijn klaar.‟ Roept Lars richting de slaapkamer. Het is nog vroeg in de morgen, maar dat heb je nou eenmaal als je vroeg naar je werk moet.

Stilletjes gaat ze tegenover hem zitten en schuift de lepel in haar mond.„Oké, wat is er?‟ Vraagt Lars gelijk.Ze zucht.„Wat zou je vinden van een kindje?‟ Vraagt ze plots.

„Brenda, dat hoeft toch niet? Ik hou van jou en dat is genoeg voor mij.‟

Ze lacht naar hem. Maar het doet pijn vanbinnen.

„Oké, het was maar een vraagje.‟ Stilletjes gaat ze verder met eten.

“Gelukkig, net op tijd.” Denkt ze terwijl ze alweer kotsend boven de WC hangt.

Mika heeft allang gemerkt dat ze alweer zwanger is. Ze zucht. Een kindje krijgen is heerlijk, maar al dat gedoe dat er bij hoort…

Hoofdhuis

Ze stapt in bed. Binnenkort zou ze waarschijnlijk haar grotere pyjama weer uit de kast moeten trekken.

Als ze bedenkt welke dag het vandaag is, veert ze weer overeind. “O nee! Belle‟s eerste schooldag.” Schiet het door haar heen.

Maar als ze benden komt ziet ze de schoolbus al weg rijden. „Een fijne dag lieverd!‟ Roept ze de bus na.

Helaas, nu kan ze niet haar geplande middag dutje houden.

Ze zucht nog eens. Hopelijk mag ze snel met zwangerschapsverlof.

S‟ middags stapt ze weer uit.

Ze is altijd zo snel mogelijk in het huis, ze mag de oppas niet zo.

Ook Belle komt thuis.

Marsha slaakt een kreet van opluchting als ze ziet dat Belle duidelijk een leuke dag heeft gehad.

En hoewel het pas 3 uur s „middags is, Belle kruipt direct haar bedje in.

Zo‟n eerste schooldag is hartstikke vermoeiend!

Marsha haalt Melanie uit haar wiebelstoel.

„Wie is er dan morgen jarig?‟ Vraagt ze met een gemaakt hoog stemmetje.

Melanie kirt het uit van het lachen.

„Slaap lekker Mell.‟ Zegt Marsha liefjes tegen haar dochtertje terwijl ze haar in bed legt.

Melanie gaapt luid en valt direct in slaap.

Ze kruipt dicht tegen Mika aan.

Ze bofte echt gigantisch met hem en haar gezin.

„Hallo Melanie!‟ Zegt Mika de volgende morgen vrolijk terwijl hij haar uit bed haalt.

Lachend verschoont hij haar luier.

Vandaag zou ze alweer een stuk zelfstandiger zijn…

En hopelijk is het dan vaarwel luiers!

„Nou, tot vanavond meisje.‟ Zegt hij voordat hij haar terug in bed legt.

Want ja, hij moest alweer naar zijn werk.

Lachend pakt Marsha een boek. Eindelijk had ze een buikje gekregen en mocht ze met zwangerschapsverlof.

Dit keer is ze wel op tijd om Belle gedag te zeggen.

Vrolijk kijkt ze toe door het raam hoe Belle de chauffeur begroet.

Ze loopt naar boven en trekt haar zwangerschapskleren aan.

Dat zit toch een stuk beter dan haar eigen knel shirtje.

Ze loopt naar Melanie‟ kamer en haalt haar uit bed.

„Goedzo Mell, drink maar lekker op.‟ Zegt Marsha liefkozend als Melanie gretig de fles vastpakt.

„Kun jij even spelen terwijl mama wat te eten voor zichzelf maakt?‟

Op een antwoord hoeft ze niet te wachten als Melanie gelijk de knopjes begint in te drukken.

Snel begint Marsha aan wat pannenkoeken. Ze wil dat Melanie vanavond niet omvalt van de slaap.

Maar als Marsha haar weer terug in bed heeft gelegd, valt Melanie gelijk als een blok in slaap.

Zelf is ze trouwens ook weer is hartstikke moe.

Een middag dutje kan heus geen kwaad.

Vrolijk bekijkt Belle haar toets. Een 8,5 voor taal! Het hoogste cijfer van de klas.

Vrolijk roept ze Mirjam en samen lopen ze naar binnen.

Mika is ook al thuisgekomen en is eindelijk klaar met het opruimen van alle troep die 2 kinderen en een zwangere vrouw samen maken.

Lachend slaat hij zijn handen om Marsha‟s buik. Die is al flink gegroeid!

Belle en haar nieuwe vrienden Mirjam spelen en kletsen nog de hele middag.

Maar tegen 6 uur moet Mirjam naar huis.

„Veel plezier op de verjaardag van je zusje!‟ Roept ze nog voordat ze de deur uit is.

Jup, de verjaardag van Melanie.

Marsha word net wakker.

Nadat ze zich heeft aangekleed begroet ze haar kleine meisje.

„Ja liefie, het is bijna zover.‟

„Dan word je een grote meid!‟ Zegt Marsha vrolijk terwijl ze haar neus tegen die van Melanie drukt.

En als iedereen opgetrommeld is, kan het feestje eindelijk beginnen.

Belle en Mika toeteren en ratelen vrolijk voor het kleintje.

„Daar ga je dan!‟ Roept Marsha nog net voordat ze Melanie de lucht in gooit.

„Wauw! Wat ben je mooi en groot.‟ Zegt Marsha bewonderend.

„Maar ik ga wel wat aanpassen.‟ Zegt ze lachend.

En na de kleine aanpassingen, kan Marsha zeggen dat ze weer een prachtige dochter heeft.

Het eerste wat ze doet is haar op het potje zetten.

Hopelijk werkt ze een beetje mee…

Ja hoor! Ze blijft keurig zitten en doet haar behoefte.

En omdat ze nog helemaal niet moe is, besluit Marsha ook maar is een beginnetje te maken met praten.

En na nog niet eens zoveel pogingen kan Melanie haar eerste woordje zeggen : „Beer!‟

Melanie blijkt een natuurtalent te zijn en heeft diezelfde avond het praten nog onder de knie.

*Serieus, ik heb nog nooit een peuter gehad die het zo snel leerde!! Ö *

„Wat knap!‟ Roept Marsha bewonderend uit. En een mama-dochter knuffel volgt.

Liefdevol legt ze Melanie in haar bedje. Die valt gelijk in slaap.

En al snel is iedereen in een vaste slaap.Woepsie! Zei ik iedereen?

Marsha is naar beneden gesneakt om nog een lekker broodje hamburger naar binnen te werken.

En als ze haar bordje leeg heeft, ziet ze dat haar buik alweer gegroeid is.

Maar dan is het ook voor Marsha tijd om te gaan slapen…

De volgende morgen is Melanie al vroeg wakker.

Ongeduldig staat ze aan haar bedje te rammelen.

Gelukkig word superpapa-Mika net wakker.

„Papa ikke pipi doen!‟ Zegt ze al wijzend.

Lachend zet hij haar op het potje.

Netjes doet ze weer haar behoefte.

Snel kleed hij haar en zichzelf aan en neemt haar mee naar beneden.

„Ik zal even pap voor je klaar maken. Lust je dat?‟

„Hap pap?‟ Vraagt Melanie verbaasd.

„Ja, hier.‟ Zegt hij terwijl hij het bordje voor haar neus neer zet.

Langzaam steekt ze haar hand erin. Waar is haar flesje nou?

Maar al snel ontdekt ze dat dit spulletje veel lekker is dan haar flesje.

Gulzig stopt ze haar hele vuist vol pap in haar mond.

„Lekker?‟ Vraagt Mika als hij ziet dat ze het op heeft. „Vrolijk knikt ze van ja.

„Zullen jij en ik is proberen om te lopen?‟ Vraagt hij dan. Langzaam trekt hij haar overeind.

„Jij bent ongelooflijk!‟ Zegt Mika even later lachend.

* Melanie kwam gelijk de eerste keer keihard naar hem toe ge lopen. Ze is echt een wonderkind!! *

En nog even later kan Melanie praten én lopen.„Precies op tijd voor mijn werk.‟ Zegt Mika lachend terwijl hij door het raam zijn carpool ziet aankomen rijden.„Wacht jij hier even netjes tot mama komt?‟Vraagt hij terwijl hij haar op de grond zet.

Wat was dat lopen leuk zeg!

Je kan gewoon overal heen zonder pijn aan je knieën te krijgen!

Even later komt Marsha naar benden en neemt haar mee naar boven.

„Heeft papa jou leren lopen?‟ Vraagt ze verbaasd.

„Jaja! Lopen geen pijn in knie!‟ Praat Melanie vrolijk.

„Nou leer dan ook maar is om op dat potje te gaan.‟

Netjes blijft Melanie zitten, maar ze zal toch nog een keer geholpen moeten worden.

„Nou wonderkindje. Ga jij maar even slapen dan gaan we vanmiddag naar buiten goed?‟

Afkeurend kijkt Melanie naar haar bed.

„Nu na buiten?‟ Vraagt ze smekend.

Marsha schud haar hoofd en legt haar in bed.

Ondanks het protest is Melanie snel in dromenland.

„Zo, heb jij een lekker dutje gedaan?‟ Vraagt Marsha als ze Melanie een paar uurtjes later uit bed haalt.

„Jaja. Nu na buiten?‟ Vraagt Melanie enthousiast.

„Nee, eerst even een flesje.‟ Zegt Marsha terwijl ze Melanie in de stoel zet.

„Neenee! Hap pap.‟ Zegt Melanie terug terwijl ze haar moeder tegen de neus tikt.

En even later zit ze weer met haar vuistje in haar mond.

„Jaja! Op. Nu na buiten.‟ Roept Melanie vrolijk terwijl ze op de stoel trommelt.

„Zo, ga jij maar zitten.‟ Zegt Marsha bemoedigend terwijl ze Melanie op de wip-lama zet.

„Ga je even lief spelen? Dan ga ik op het bankje zitten goed?‟ Melanie lijkt het niet te horen en wipt enthousiast heen en weer.

„Losse hand!‟ Roept ze vrolijk naar haar moeder die op de schommelbank zit.

„Hé, je bent thuis.‟ Roept Marsha verbaasd uit als Mika naast haar komt zitten.

„Het is leuk dat ze op gegroeid is. Nu kan ze lekker spelen met Belle.‟ Zegt ze terwijl ze naar de gierende Melanie kijkt.

„Ze blijven nou eenmaal niet altijd klein.‟ Zegt Mika terwijl hij haar op schoot trekt.

„Wij kennen elkaar vanaf dat we klein zijn en kijk nu naar ons.‟ Zegt hij terwijl hij een lange zoen op haar mond drukt.

„Kun jij haar weer mee naar binnen brengen? Ik ben hartstikke moe.‟ Zegt ze als ze uitgeknuffeld zijn.

„Tuurlijk. Slaap lekker.‟

„Kom Mell, we gaan weer naar binnen.‟ Zegt hij even later tegen zijn dochtertje.

„Nog heel eve?‟ Vraagt Melanie met smekende oogjes.

„Nee, we gaan nu naar binnen.‟ Zegt Mika lachend.

„Jammuh.‟ Melanie slaat haar oogjes neer.

„Kom, nog even plassen en dan naar bed.‟ Zegt Mika met een gemaakte strenge toon.

Melanie lacht.

„Lieve papa!‟ Zegt ze terwijl ze haar armpjes om zijn nek slaat.

Nadat hij zich omgekleed heeft, loopt hij het tuinpad af.

Het is een warme lente dag.

Snel wappert hij met zijn hand langs zijn gezicht.

Hij kijkt naar het water.

Zou er vis in zitten?

Snel rent hij naar binnen en tovert een oude hengel te voorschijn.

Zou het niet fantastisch zijn als ze vanavond zelfgevangen vis aten?

Yep, dit was hem alweer.

Hopelijk weer tot de volgende update!!