0406 07 KANAAL Sahar Majid
1
NIEUWERKERK A/D IJSSEL EN ZUIDPLAS pagina 7 Week 14, Woensdag 6 april 2011 ctueel A ‘Uiteindelijk draait het allemaal om geld en macht’ NIEUWERKERK A/D IJSSEL - Onderwijs is heel belang- rijk. En misschien wel de sleutel voor de proble- men van Afghanistan, denkt Sahar Majid (26). De rechtenstudente uit Krimpen aan den IJssel heeft er lang over nage- dacht en baseert haar oordeel onder andere op een bezoek aan haar geboorteland en de erva- ringen die ze daar op deed. Zelf is ze heel begaan met het lot van de Afghanen. De komen- de jaren wil ze zich mede daarom specialiseren in internationaal recht en mensenrechten aan de Universiteit van Amster- dam. En dan in het bij- zonder vrouwenrechten. Op dinsdag 19 april ver- zorgt Sahar een lezing in de Nieuwerkerkse open- bare bibliotheek. Over Afghanistan en mensen- rechten. Een vooruitblik. Nee, het wordt geen avondje over internationale politiek op 19 april in de Nieu wer- kerkse bieb, als het aan Sahar ligt. Toch kun je daar moeilijk omheen als het over Afghanistan gaat. Dus zal ze enige uitleg geven over wat de afgelopen dertig jaar in Afghanistan heeft gespeeld en nog speelt. Zeg maar vanaf het moment dat de Russen het land binnenvie- len en de macht overnamen. In die periode vluchtte het gezin Majid ook weg uit het moederland. “Eerst naar In- dia,” vertelt Sahar. “Ik was toen drie jaar oud en we zijn er zo’n vier jaar gebleven. Daar heb ik nog wel herinne- ringen aan. Van de eerste jaren in Afghanistan kan ik me eigenlijk niets herinne- ren, maar India heeft altijd een warm plekje bij mij gehouden.” Na die vier jaar vertrok het gezin naar Nederland, waar het zich uiteindelijk vestigde in Krimpen aan den IJssel. Vader en moeder Majid moesten er een nieuwe toe- komst opbouwen. “Mijn vader werkte in Afghanistan voor de overheid. Voor het ministerie van han- del, waar hij met import en export bezig was. Mijn moe- der was lerares aard- rijkskunde.” Zelf werd Sahar een voorbeeld van één van de ‘nieuwkomers’ in Nederland die door hard studeren haar plekje in het nieuwe land wist te veroveren. “Ik weet nog wel dat het in het begin heel moeilijk voor me was toen ik hier kwam. Ik ver- stond echt niemand. De eer- ste schooldag was ook ver- schrikkelijk... Maar dat duur- de allemaal maar een paar maanden. Kinderen leren heel snel de taal, ook door- dat ze de hele dag niets anders om zich heen horen dan Nederlands praten. Voor mijn vader en moeder was dat veel moeilijker. Later ben ik pas gaan beseffen hoe geïsoleerd zij eigenlijk waren. Weg van hun geboor- teland en in een heel nieuw land met weinig contacten. Vooral mijn vader heeft het daar heel moeilijk mee gehad.” Sahar ging uiteindelijk rech- ten studeren in Rotterdam en behaalde inmiddels haar bachelor-diploma. Binnen- kort gaat ze in Amsterdam, aan de UvA, verder met haar studie en wil zich specialise- ren in mensenrechten. Ook in Rotterdam was ze daar al een beetje mee bezig, want in het kader van haar studie keerde ze vorig jaar septem- ber terug naar haar geboor- teland voor een stage bij een nationale mensenrechtenor- ganisatie. “Het voordeel daarvan is dat je meer met de lokale bevolking te maken krijgt,” legt ze uit. “Ik verbleef bij familie in de hoofdstad Kabul. En ook dat was heel bijzonder. Die men- sen waren heel bezorgd over mij. Er mocht mij niets overkomen. En ik mocht beslist niet naar mijn geboorteplaats in het noor- den, want daar heerst de Taliban...” Het woord is gevallen: Ta l i- ban. De extreme islamiti- sche beweging die het land jarenlang in de greep heeft gehad - in het begin zelfs mede dankzij bewapening door de Amerikanen - en nu een guerillastrijd voert tegen de internationale troe- pen die in Afghanistan ope- reren en het bewind van Karzai de kans wil bieden om het land een nieuwe toe- komst te geven. Dat gaat allemaal niet makkelijk, zoals we allemaal weten. Sahar heeft er zo haar eigen ideeën over, al wil ze eigen- lijk niet zo graag over poli- tiek praten. “Uiteindelijk gaat het allemaal om geld en macht. Alle partijen hebben zo hun eigen belan- gen,” vat ze het bondig samen. Wat haar meer bezig- houdt is wat de gevolgen van die permanente strijd in het land zijn voor de mensen en voor de samenleving. En die zijn niet mis. Niet alleen is in de loop der jaren de intellectuele boven- laag van de Afghaanse samenleving zo goed als volledig het land ontvlucht, maar bovendien doen de verschillende groeperingen in het land elkaar van alles aan. Met als dieptepunt natuurlijk de opstelling van Taliban-strijders tegenover de plattelandsbevolking, die aan de ene kant hulp ont- vangt maar aan de andere kant door de Taliban wordt gestraft zodra ze meewerkt aan de projecten van de hulpbieders. Maar dat is nog lang niet alles. “Afghanistan is echt een derdewereldland,” zegt Sahar. “Toen ik er vorig jaar kwam was dat in het begin echt een schok voor me. Daar komt bij dat ik thuis ook niet ben opgevoed met alle verschillen tussen etnische groepen men- sen in Af ghanistan. Je bent gewoon een Af- ghaanse zeiden mijn ouders. Weet je dat ik eerlijk gezegd niet eens wist uit welke streek ik precies kwam? Het was één van de eerste din- gen die de mensen in Afghanistan van mij wilde weten. Voor hen is het heel belangrijk. Voor Afghanen in Nederland eigenlijk hele- maal niet. In Nederland heb je die groepsvorming niet. De Afghanen die hier zijn wonen ook heel verspreid. Niet in één bepaalde wijk zoals bijvoorbeeld de Molukkers hier.“ Tijdens haar stage merkte ze dat er wel meer verschillen zijn tussen Afghanen in Nederland en in Af gha- nistan. De westers ogende Sahar zag in haar eigen land dat vrouwen er weinig rech- ten hebben. “Er is nog wel een verschil tussen de grote stad Kabul en het platteland. In Kabul zie je bijvoorbeeld heel weinig vrouwen in bur- ka’s. Op het platteland wel. Vaak eerder uit angst dan uit geloofsovertuiging. Angst voor de Taliban vooral. Aan de universiteit in Kabul stu- deren ook vrouwen, maar zeker op het platteland mogen vrouwen heel veel niet. Hun vrijheid is heel beperkt.” Sahar kwam ook in contact met heel veel misstanden. “Er gebeuren veel dingen waar je versteld van staat. Er waren vrouwen die met alle risico’s vandien vanaf het platteland naar Kabul kwa- men om bij ons om hulp te vragen. Ik heb soms letter- lijk meegehuild met het leed van vrouwen waarmee ik in contact kwam,” vertelt ze over haar werk tijdens haar stage. “Een meisje van veer- tien jaar die verkracht was door haar neef en komt vra- gen wat te doen. Mensen die lichamelijk en mentaal kapot zijn. Een meisje van 18 die wordt uitgehuwelijkt aan een man van 80... Het is echt geen uitzondering, hoor, meisjes die verkocht worden door hun vader. In Afghanistan is een bruids- schat nog heel belangrijk.” Die mishandelingen staan voor een groot deel ook nog eens los van de Taliban-ter- reur. “Het gebeurt overal. Maar niet alleen in Afghanistan natuurlijk. Zelfs in Nederland komt mishan- deling van vrouwen voor...” Toen ze in Afghanistan arri- veerde, wist Sahar nog niets van het Afghaanse rechts- systeem, van de procedures die er gehanteerd werden. “Dat ben ik daarom eerst gaan bestuderen.” En ondanks al die verschil- len met haar eigen thuissitu- atie voelde Sahar Majid zich toch op haar gemak in haar geboorteland. “Het voelde als ‘eigen’. Warm. het deed denken aan de verhalen die mijn ouders er over vertel- den. Ik heb van huis uit wel de cultuur en waarden en normen van toen meegekre- gen. Ik had ook het gevoel dat ik gewaardeerd werd. De mensen waren er best trots op mij: een meisje die het in het buitenland ‘gemaakt’ had. Voor mij voelde het ver- blijf als een verrijking.” Zelf spreekt ze de taal, het Dari. “Dat is een Perzische taal en eigenlijk een dialect van het Farsi dat ook bij- voorbeeld in Iran gesproken wordt.” Dat maakte het con- tact makkelijker. “Al spreken heel veel mensen van hulp- organisaties ook Engels natuurlijk.“ Wie de problemen van Afghanistan tot zich laat doordringen, vraagt zich af hoe dat ooit opgelost moet worden, áls het al opgelost wordt. Sahar Majid ziet die oplossing ook niet zo snel gevonden worden. Maar onderwijs is volgens haar wel een manier die verande- ring teweeg kan brengen. Want onderwijs en dus ken- nis brengt immers overal vooruitgang. Ze neemt daar- bij een opmerkelijk stand- punt in. “Ik heb veel projec- ten gezien waarbij men zich richt op het leren lezen en schrijven van vrouwen. Ik denk dat het juist anders moet. Je moet niet alleen focussen op on- derwijs voor vrou- wen. Leer eerst de mannen lezen en schrijven en daar- na de vrouwen. Op dit moment is volgens Unicef nog 86 procent van de vrou- wen en 65 procent van de mannelijke bevolking van Afghanistan analfabeet. Als je eerst de mannen onder- wijst, kunnen de vrouwen daarna volgen. Andersom wordt door de mannen niet geaccepteerd.” De ingrediënten voor een boeiende avond in de bieb zijn in huis, zo wordt wel duidelijk uit zo’n voorge- sprek als dit met de goed- lachse Sahar. Alle reden om een kijkje te komen nemen op 19 april. PETER SCHILTHUIZEN De lezing ‘Afghanistan en de mensenrechten’ van Sahar Majid vindt plaats op dins- dag 19 april in de openbare bibliotheek in Nieuwerkerk, gevestigd boven winkelcen- trum Reigerhof, aan het Raadhuisplein. Aanvang: 20.00 uur. Toegang: gratis. De thema-avond in de biblio- theek, die wordt gehouden in het kader van de Maatschappelijke Debatten die met zekere regel- maat worden georganiseerd in het boekenuitleenpaleis aan het Raadhuisplein in Nieuwerkerk, gaat over Twitter, over Hyves, over Facebook, over LinkedIn en over nog veel meer, zoals weblogs en dergelijke. Het debat wordt geleid door raadslid Marnix de Romph, die ook deel uitmaakt van de werk- groep thema-avonden. De werk- groep wordt gecompleteerd door Cora Kuyvenhoven en Jacques Bovens. Ook burgemeester Gert- Jan Kats komt naar deze avond. De thema-avond wordt gehouden op woensdag 6 april in de biblio- theek aan het Raadhuisplein, begint om 20.00 uur en de entree is gratis. De zaal is 19.30 uur open. Meer info bij Rieke Overbeeke, tel. 0180-316201 of mail: info@bibliotheeknieuwer- kerkaandenijssel.n Debatavond over kracht van sociale media NIEUWERKERK/ZUIDPLAS – In de openbare bibliotheek in Nieuwerkerk wordt woensdag 6 april een debatavond gehouden over de kracht van sociale media. Communi- catieprofessional Jojanneke van den Bosch is door de werkgroep thema-avonden van de bibliotheek uitgenodigd om een lezing te houden over dit onderwerp.. Jojanneke, alias @jojanneke op twitter, heeft een communicatiebureau en heeft een leergang over sociale media en online commu- nicatie geschreven en geeft daarover regelmatig work- shops. Elimschool zamelt in voor Bag2School, iedereen kan meedoen NIEUWERKERK A/D IJSSEL - De Elimschool neemt voor de tweede keer in dit schooljaar deel aan de kleding-inzamelingsactie ‘Bag2School’. Het doel is, zoveel mogelijk gebruikte goederen in te zamelen om extra speel- en lesmateriaal te kunnen aanschaffen of een leuke acti- viteit voor de leerlingen te organiseren. Ingezameld wordt: gebruikte kleding, schoenen, beddengoed, riemen, hand- tassen, hoeden, gordijnen en knuffels. De school hoopt het gewicht van de vorige inzameling te overtreffen, dus iedereen die spullen over heeft kan deze in een vuilniszak afgeven bij de Elim- school, aan de Van Beet hovenlaan, op vrijdag 15 april, vóór 12.00 uur. Die- zelfde dag zal de organisatie van Bag2School de ingezamelde zakken komen ophalen. De organisatie Bag2School zamelt goede bruikbare tweedehands kleding en aanverwante artikelen in via scho- len en verenigingen. Na het sorteren worden de goederen via groothandela- ren in Oost-Europa verkocht. Uit de verkoopopbrengst betaalt Bag2School aan de scholen een vergoeding, geba- seerd op het gewicht van de ingeza- melde goederen. Voor meer info: www.bag2school.com Sahar Majid: “Ik heb soms letterlijk meegehuild met het leed van vrouwen in Afghanistan waarmee ik in contact kwam.” Afghaanse Sahar Majid geeft lezing over Afghanistan en mensenrechten op 19 april in Nieuwerkerkse bibliotheek ‘Leer eerst de mannen lezen en schrijven en daarna de vrouwen’
-
Upload
peterschilthuizen -
Category
Documents
-
view
87 -
download
0
Transcript of 0406 07 KANAAL Sahar Majid
N I E U W E R K E R K A / D I J S S E L E N Z U I D P L A S
pagina 7Week 14, Woensdag 6 april 2011 ctueelA‘Uiteindelijk draait het allemaal om geld en macht’NIEUWERKERK A/D IJSSEL -Onderwijs is heel belang-rijk. En misschien wel desleutel voor de proble-men van Afghanistan,denkt Sahar Majid (26).De rechtenstudente uitKrimpen aan den IJsselheeft er lang over nage-dacht en baseert haaroordeel onder andere opeen bezoek aan haargeboorteland en de erva-ringen die ze daar opdeed. Zelf is ze heelbegaan met het lot vande Afghanen. De komen-de jaren wil ze zich mededaarom specialiseren ininternationaal recht enmensenrechten aan deUniversiteit van Amster -dam. En dan in het bij-zonder vrouwenrechten.Op dinsdag 19 april ver-zorgt Sahar een lezing inde Nieuwerkerkse open-bare bibliotheek. OverAfghanistan en mensen-rechten. Een vooruitblik.
Nee, het wordt geen avondjeover internationale politiekop 19 april in de Nieu wer -kerkse bieb, als het aanSahar ligt. Toch kun je daarmoeilijk omheen als het overAfghanistan gaat. Dus zal zeenige uitleg geven over watde afgelopen dertig jaar inAfghanistan heeft gespeelden nog speelt. Zeg maarvanaf het moment dat deRussen het land binnenvie-len en de macht overnamen.In die periode vluchtte hetgezin Majid ook weg uit hetmoederland. “Eerst naar In -dia,” vertelt Sahar. “Ik wastoen drie jaar oud en we zijner zo’n vier jaar gebleven.Daar heb ik nog wel herinne-ringen aan. Van de eerstejaren in Afghanistan kan ikme eigenlijk niets herinne-ren, maar India heeft altijdeen warm plekje bij mijgehouden.”Na die vier jaar vertrok hetgezin naar Nederland, waarhet zich uiteindelijk vestigdein Krimpen aan den IJssel.Vader en moeder Majidmoesten er een nieuwe toe-komst opbouwen.“Mijn vader werkte inAfghanistan voor deoverheid. Voor hetministerie van han-del, waar hij metimport en exportbezig was. Mijn moe-der was lerares aard-rijkskunde.”Zelf werd Sahar eenvoorbeeld van één van de‘nieuwkomers’ in Nederlanddie door hard studeren haarplekje in het nieuwe landwist te veroveren. “Ik weetnog wel dat het in het beginheel moeilijk voor me wastoen ik hier kwam. Ik ver-stond echt niemand. De eer-ste schooldag was ook ver-schrikkelijk... Maar dat duur-de allemaal maar een paarmaanden. Kinderen lerenheel snel de taal, ook door-dat ze de hele dag nietsanders om zich heen horendan Nederlands praten. Voormijn vader en moeder was
dat veel moeilijker. Later benik pas gaan beseffen hoegeïsoleerd zij eigenlijkwaren. Weg van hun geboor-teland en in een heel nieuwland met weinig contacten.Vooral mijn vader heeft hetdaar heel moeilijk meegehad.”Sahar ging uiteindelijk rech-ten studeren in Rotterdamen behaalde inmiddels haarbachelor-diploma. Binnen -kort gaat ze in Amsterdam,aan de UvA, verder met haarstudie en wil zich specialise-ren in mensenrechten. Ookin Rotterdam was ze daar aleen beetje mee bezig, wantin het kader van haar studiekeerde ze vorig jaar septem-
ber terug naar haar geboor-teland voor een stage bij eennationale mensenrechtenor-ganisatie. “Het voordeeldaarvan is dat je meer metde lokale bevolking temaken krijgt,” legt ze uit. “Ikverbleef bij familie in dehoofdstad Kabul. En ook datwas heel bijzonder. Die men-sen waren heel bezorgdover mij. Er mocht mij nietsoverkomen. En ik mochtbeslist niet naar mijngeboorteplaats in het noor-den, want daar heerst deTaliban...”Het woord is gevallen: Ta li -
ban. De extreme islamiti-sche beweging die het landjarenlang in de greep heeftgehad - in het begin zelfsmede dankzij bewapeningdoor de Amerikanen - en nueen guerillastrijd voerttegen de internationale troe-pen die in Afghanistan ope-reren en het bewind vanKarzai de kans wil biedenom het land een nieuwe toe-komst te geven. Dat gaatallemaal niet makkelijk,zoals we allemaal weten.Sahar heeft er zo haar eigenideeën over, al wil ze eigen-lijk niet zo graag over poli-tiek praten. “Uiteindelijkgaat het allemaal om geld enmacht. Alle partijen hebben
zo hun eigen belan-gen,” vat ze hetbondig samen. Wathaar meer bezig-houdt is wat degevolgen van diepermanente strijd inhet land zijn voorde mensen en voorde samenleving. Endie zijn niet mis.
Niet alleen is in de loop derjaren de intellectuele boven-laag van de Afghaansesamenleving zo goed alsvolledig het land ontvlucht,maar bovendien doen deverschillende groeperingenin het land elkaar van allesaan. Met als dieptepuntnatuurlijk de opstelling vanTaliban-strijders tegenoverde plattelandsbevolking, dieaan de ene kant hulp ont-vangt maar aan de anderekant door de Taliban wordtgestraft zodra ze meewerktaan de projecten van dehulpbieders.
Maar dat is nog lang nietalles. “Afghanistan is echteen derdewereldland,” zegtSahar. “Toen ik er vorig jaarkwam was dat in het beginecht een schok voor me.Daar komt bij dat ik thuisook niet ben opgevoed metalle verschillen tussenetnische groepen men-sen in Af ghanistan. Jebent gewoon een Af -ghaanse zeiden mijnouders. Weet je dat ikeerlijk gezegd niet eenswist uit welke streek ikprecies kwam? Het waséén van de eerste din-gen die de mensen inAfghanistan van mij wildeweten. Voor hen is het heelbelangrijk. Voor Afghanen inNederland eigenlijk hele-maal niet. In Nederland hebje die groepsvorming niet.De Afghanen die hier zijnwonen ook heel verspreid.Niet in één bepaalde wijkzoals bijvoorbeeld deMolukkers hier.“Tijdens haar stage merkte zedat er wel meer verschillenzijn tussen Afghanen inNederland en in Af gha -nistan. De westers ogendeSahar zag in haar eigen landdat vrouwen er weinig rech-ten hebben. “Er is nog weleen verschil tussen de grotestad Kabul en het platteland.In Kabul zie je bijvoorbeeldheel weinig vrouwen in bur-ka’s. Op het platteland wel.Vaak eerder uit angst dan uitgeloofsovertuiging. Angstvoor de Taliban vooral. Aande universiteit in Kabul stu-deren ook vrouwen, maarzeker op het plattelandmogen vrouwen heel veel
niet. Hun vrijheid is heelbeperkt.”Sahar kwam ook in contactmet heel veel misstanden.“Er gebeuren veel dingenwaar je versteld van staat. Erwaren vrouwen die met allerisico’s vandien vanaf het
platteland naar Kabul kwa-men om bij ons om hulp tevragen. Ik heb soms letter-lijk meegehuild met het leedvan vrouwen waarmee ik incontact kwam,” vertelt zeover haar werk tijdens haarstage. “Een meisje van veer-tien jaar die verkracht wasdoor haar neef en komt vra-gen wat te doen. Mensen dielichamelijk en mentaal kapotzijn. Een meisje van 18 diewordt uitgehuwelijkt aaneen man van 80... Het isecht geen uitzondering,hoor, meisjes die verkochtworden door hun vader. InAfghanistan is een bruids-schat nog heel belangrijk.”Die mishandelingen staanvoor een groot deel ook nogeens los van de Taliban-ter-reur. “Het gebeurt overal.Maar niet alleen inAfghanistan natuurlijk. Zelfsin Nederland komt mishan-deling van vrouwen voor...”Toen ze in Afghanistan arri-veerde, wist Sahar nog nietsvan het Afghaanse rechts-
systeem, van de proceduresdie er gehanteerd werden.“Dat ben ik daarom eerstgaan bestuderen.”En ondanks al die verschil-len met haar eigen thuissitu-atie voelde Sahar Majid zichtoch op haar gemak in haargeboorteland. “Het voeldeals ‘eigen’. Warm. het deeddenken aan de verhalen diemijn ouders er over vertel-den. Ik heb van huis uit welde cultuur en waarden ennormen van toen meegekre-gen. Ik had ook het gevoeldat ik gewaardeerd werd. Demensen waren er best trotsop mij: een meisje die het inhet buitenland ‘gemaakt’had. Voor mij voelde het ver-blijf als een verrijking.”Zelf spreekt ze de taal, hetDari. “Dat is een Perzischetaal en eigenlijk een dialectvan het Farsi dat ook bij-voorbeeld in Iran gesprokenwordt.” Dat maakte het con-tact makkelijker. “Al sprekenheel veel mensen van hulp-organisaties ook Engelsnatuurlijk.“Wie de problemen vanAfghanistan tot zich laatdoordringen, vraagt zich afhoe dat ooit opgelost moetworden, áls het al opgelostwordt. Sahar Majid ziet dieoplossing ook niet zo snelgevonden worden. Maaronderwijs is volgens haarwel een manier die verande-ring teweeg kan brengen.Want onderwijs en dus ken-nis brengt immers overalvooruitgang. Ze neemt daar-bij een opmerkelijk stand-punt in. “Ik heb veel projec-ten gezien waarbij men zichricht op het leren lezen enschrijven van vrouwen. Ik
denk dat het juistanders moet. Jemoet niet alleenfocussen op on -derwijs voor vrou-wen. Leer eerst demannen lezen enschrijven en daar-na de vrouwen.Op dit moment isvolgens Unicef
nog 86 procent van de vrou-wen en 65 procent van demannelijke bevolking vanAfghanistan analfabeet. Alsje eerst de mannen onder-wijst, kunnen de vrouwendaarna volgen. Andersomwordt door de mannen nietgeaccepteerd.”
De ingrediënten voor eenboeiende avond in de biebzijn in huis, zo wordt welduidelijk uit zo’n voorge-sprek als dit met de goed-lachse Sahar. Alle reden omeen kijkje te komen nemenop 19 april.
PETER SCHILTHUIZEN
De lezing ‘Afghanistan en demensenrechten’ van SaharMajid vindt plaats op dins-dag 19 april in de openbarebibliotheek in Nieuwerkerk,gevestigd boven winkelcen-trum Reigerhof, aan hetRaadhuisplein. Aanvang:20.00 uur. Toegang: gratis.
De thema-avond in de biblio-theek, die wordt gehouden in hetkader van de MaatschappelijkeDebatten die met zekere regel-maat worden georganiseerd inhet boekenuitleenpaleis aan het
Raadhuisplein in Nieuwerkerk,gaat over Twitter, over Hyves,over Facebook, over LinkedIn enover nog veel meer, zoalsweblogs en dergelijke.Het debat wordt geleid door
raadslid Marnix de Romph, dieook deel uitmaakt van de werk-groep thema-avonden. De werk-groep wordt gecompleteerd doorCora Kuyvenhoven en JacquesBovens. Ook burgemeester Gert-Jan Kats komt naar deze avond.
De thema-avond wordt gehoudenop woensdag 6 april in de biblio-theek aan het Raadhuisplein,begint om 20.00 uur en de entreeis gratis. De zaal is 19.30 uuropen. Meer info bij RiekeOverbeeke, tel. 0180-316201 ofmail: [email protected]
Debatavond over kracht van sociale mediaNIEUWERKERK/ZUIDPLAS – In de openbare bibliotheek inNieuwerkerk wordt woensdag 6 april een debatavondgehouden over de kracht van sociale media. Com mu ni -catieprofessional Jojanneke van den Bosch is door dewerkgroep thema-avonden van de bibliotheek uitgenodigdom een lezing te houden over dit onderwerp.. Jojanneke,alias @jojanneke op twitter, heeft een communicatiebureauen heeft een leergang over sociale media en online commu-nicatie geschreven en geeft daarover regelmatig work-shops.
Elimschool zamelt in voor Bag2School,iedereen kan meedoenNIEUWERKERK A/D IJSSEL - De Elimschool neemt voor de tweede keerin dit schooljaar deel aan de kleding-inzamelingsactie ‘Bag2School’.Het doel is, zoveel mogelijk gebruikte goederen in te zamelen omextra speel- en lesmateriaal te kunnen aanschaffen of een leuke acti-viteit voor de leerlingen te organiseren.
Ingezameld wordt: gebruikte kleding,schoenen, beddengoed, riemen, hand-tassen, hoeden, gordijnen en knuffels.De school hoopt het gewicht van devorige inzameling te overtreffen, dusiedereen die spullen over heeft kan dezein een vuilniszak afgeven bij de Elim -school, aan de Van Beet hovenlaan, opvrijdag 15 april, vóór 12.00 uur. Die -zelfde dag zal de organisatie vanBag2School de ingezamelde zakkenkomen ophalen.
De organisatie Bag2School zameltgoede bruikbare tweedehands kledingen aanverwante artikelen in via scho-len en verenigingen. Na het sorterenworden de goederen via groothandela-ren in Oost-Europa verkocht. Uit deverkoopopbrengst betaalt Bag2Schoolaan de scholen een vergoeding, geba-seerd op het gewicht van de ingeza-melde goederen. Voor meer info:www.bag2school.com
Sahar Majid: “Ik heb soms letterlijk meegehuild met het leed van vrouwen in Afghanistan waarmee ik in contact kwam.”
Afghaanse Sahar Majid geeftlezing over Afghanistan en mensenrechten op 19 april in Nieuwerkerkse bibliotheek
‘Leer eerst de mannen lezen en schrijven
en daarna de vrouwen’
