onverwachte ontdekkingen en een pittige confrontatie

hoofdstuk 4

Deel 1

Tijdens de lunch blijft het gespreksonderwerp de moord op Maria van Hoeck. Het is voor het eerst dit weekend dat de hele familie, inclusief Thom en Lotte, bij elkaar aan tafel zit en tot dusver is de sfeer ontspannen.

Tussen Iris en Nico is het weer zoals vanouds. Het voorval met de beschuldiging is vergeven en vergeten. Tussen Nora en Stephan daarentegen is er juist helemaal niets veranderd. Stephan is vannacht laat thuisgekomen van de afterparty en trof een slapende Nora aan.

Vanochtend hebben ze elkaar niet gesproken, vooral omdat Nora Stephan, volgens hem, opzettelijk uit de weg ging. Toch wil Stephan vandaag te weten komen wat er met zijn verloofde aan de hand is, want dit trekt hij niet meer.

“Wat ik vooral erg vreemd vind, is dat er geen moordwapen is.” Zegt Nico. “Nou, dat zal er vast wel zijn.” Reageert Thom. “Maar waar?” “Juist. Dat vind ik nou vreemd. De recherche kan het niet vinden. Het lijkt wel van de aardbodem te zijn verdwenen.”

“De dader heeft het vast erg goed verstopt of misschien wel meegenomen… Ik denk sowieso dat rechercheur Morris verkeerd zit.” “Hoe bedoel je?” Vraagt Iris aan Thom. “Nou, denken jullie werkelijk dat iemand van ons Maria vermoord heeft?”

Het is even stil. Totdat Stephan de stilte verbreekt. “Ik denk het niet.” Zegt hij, terwijl hij Nora aankijkt. De rest is het met hem eens.Dan schuift Nora haar stoel naar achteren en loopt van tafel. “Ik voel me niet zo lekker.” Zegt ze.

Stephan en Thom staan allebei op, maar Nico wijst hen weer naar hun plaats. “Laat Iris maar even gaan.” De twee mannen knikken en gaan weer zitten. Ietwat ongemakkelijk staat Iris op. Ze hoort de kraan in de keuken lopen en loopt eropaf.

In de keuken ziet Iris Nora boven de wasbak hangen, waar ze met haar handen water in haar gezicht gooit. “Gaat het, lieverd?” Vraagt Iris voorzichtig. Nora draait de kraan dicht, droogt haar gezicht en kijkt op.

“Noem me niet zo.” Reageert Nora kattig. “Nora, alsjeblieft, praat met me! Ik houd van je, je bent mijn dochter! En ik wil je weer in mijn leven.” Nora’s gezicht vertrekt. “Maar ik jou niet! Nooit meer! Na dit weekend, als dat hele gedoe met die moord opgelost is, vertrek ik naar Londen!

En ik zal nooit meer een stap in dit huis zetten. Ik haat je!” Iris is ontzet. “Waar komt dit ineens vandaan? Ik weet dat onze relatie moeilijk is en ik weet hoezeer jij je vader mist, maar waarom die haat?” Iris’ stem slaat over.

Nora loopt naar haar moeder toe. “Ik weet het.” Iris voelt het duizelen. Even wordt het wazig voor haar ogen. Haar maag trekt zich samen, strak en pijnlijk. Nora herhaalt de woorden, zacht en kil: “Ik weet het. Ik weet het van jou en Stephan. Ik weet dat jij met mijn verloofde het bed bent ingedoken!”