ff

Moonstreet 6 – Ruben en Sara.

Het ging goed met Ruben en Sara, ze leidden een rustig maar vooral gelukkig leven. Ze belden dagelijks met hun twee zoons op de universiteit om te peilen of dat daar allemaal wel goed ging, maar dat ging het en dus had het stel niets aan hun hoofd. Ze genoten van elkaar, werkten een paar daagjes maar genoten bovenal van hun oude dag.

Sara hoefde Milou en Jesse ook niet meer te helpen, die konden het nu ook zelf aan, met hun twee nieuwe liefdes. God, wat was ze blij voor ze geweest. Verder kwamen de drie mannen afentoe even langs en zij ook bij hen. Sara was dol op haar kleinzoon. De band met Nathan was nog steeds erg sterk door wat ze hadden meegemaakt.

Alexander was ook al helemaal in de familie opgenomen. Het was zo’n spontane man en een leuke vader voor Bentley, die overigens heel gelukkig was met zijn twee papa’s.

Studentenplaza Universiteit de Keizer – Dave, Yuri, Anabel, Rafael, Merel en Felice.

In het studentenhuis was de sfeer ook erg goed. Felice en Merel beviel het studentenleven wel. Rafael Peerik was een beetje een stille jongen en door de komst van de twee meiden waren Yuri’s maatjes verdwenen. Daarom was die af en toe wat chagrijnig, maar daar trokken de dames zich niets van aan. Anabel Bruinig was het achternichtje van Felice, een nichtje van haar moeder, een ontzettende lieve meid. En Dave.. was gewoon Dave.

Na een gezellig welkom, ging iedereen zijn eigen weg. Anabel en Dave konden het goed vinden samen en Felice probeerde een leuk gesprek op te bouwen met Rafael, al leek dat onmogelijk.

Merel moest een keuze maken over welke studie ze wilde gaan volgen. Ze koos voor Wiskunde, dat had ze altijd al makkelijk gevonden. Het is gewoon superlogisch allemaal. Ja, dat ging wel goed komen. Ze voelde Felice’ hand op haar schouder. ‘Wat heb je gekozen?’ vroeg ze.

‘Natuurkunde, ik heb morgen mijn eerste college. Maar Yuri heeft me het een en ander verteld, ik denk dat het eerste jaar een eitje word Fé.’ ‘Stoere keuze, ik zou het niet eens proberen. Ik hoop het maar, ik denk dat ik Psychologie ga kiezen. Dat lijkt me nog het interessantst.’ ‘Ook leuk! Ik ga slapen. Tot morgen.’ zei Merel en ze gaf haar vriendin een knuffel.

De volgende morgen waren Yuri en Merel vroeg uit de veren. Niemand leek Yuri te mogen terwijl zij het juist goed met hem kon vinden. Ja, hij was apart. Maar daar hield ze juist wel van. Alleen zou ze dat hem zeker niet laten merken.

Iedereen schoof aan, behalve Rafael, die er schijnbaar bekend om stond dat hij zich versliep. Het werd een gezellig ontbijt. Het was voor allemaal drukker dan thuis, behalve voor Merel, die at iedere dag met een stuk of acht aan tafel. De tweeling wisselde nog steeds wel eens van ‘persoontje’ alleen konden ze die meiden niet meer voor de gek houden, die leken er te slim voor.

Dave was van een onhandige, introverte jongen omgetoverd tot een gezelligheidsmens. Sinds de komst van de dames was hij tot leven gekomen! Hij was veel socialer geworden en kon het goed vinden met iedereen in het huis. Felice vertelde hem maar steeds dat Anabel hem wel zag zitten maar hij zag hun band puur vriendschappelijk, tenminste dat dacht hij.

Iedereen ging naar college, werkte aan zijn paper of maakte een opdracht. Er werd gezamenlijk geluncht, gekletst, ze onderzochten samen dingen voor praktische opdrachten en hielpen elkaar waar nodig. Tenminste, de meeste. Yuri zat vaak op zijn kamer, hij miste zijn gitaar, echt stom om dat ding thuis te laten. En zijn moeder zij dat het beter was zo, dat hij dan beter zijn best zou doen. Diep van binnen wist hij wel dat ze gelijk had, hij was gewoon te koppig.

Die middag kwamen de cheerleader en de mascotte van een ander Studentenhuis nog even langs. Om te kloten, want hij hield een aansteker boven de sprinklers, die dus keihard begonnen te sproeien.

Anabel was de gene die de ravage aantrof, ze was nog in haar bikini van de jacuzzi en begon meteen met dweilen. De examens kwamen eraan en dus studeerde ze verder de hele middag, samen met Yuri, die ook echt wel zijn best deed. Economie was pittig maar hij vond het in ieder geval leuk, dat was belangrijk.

De meisjes vond hij ook leuk. Merel had hij echt een lekkerding gevonden, nog steeds zelfs. Ze leek hem alleen een beetje te moeilijk om te versieren, te verleiden, te strikken. Er was zeker chemie tussen hen, maar hij wou niet met allemaal gezeik zitten en dus liet hij het maar zo. Gelukkig nog zat andere meiden. Die cheerleader was makkelijk. Er was een heel duidelijk onderscheid, maar ook zeker in klasse. Ach, ze was een meisje. Dat was genoeg.

Binnen no time had hij haar om zijn vinger gewonden en had hij haar waar hij hebben wilde. Hoe hij dat deed, bleef een vraag, maar ze vielen stuk voor stuk voor zijn charmes en hij genoot.

‘Dave! Hoe was je college?’ ‘Ja niet zo boeiend, het is nu alleen nog maar herhalen.’ ‘Lekker is dat..hé ik hoorde dat Anabel een oogje op jou heeft, ik denk dat het klopt. Het is een lieve meid, misschien zou je haar eens op een niet-vriendschappelijke manier moeten bekijken Dave.’ tipte ze haar homemate. Net als Dave, kon Merel ook met iedereen goed opschieten en dat maakte ook dat zij het goed konden vinden samen, ze hadden iets gemeen. ‘Mm, misschien.’ mompelde hij. Van binnen gebeurde er toch wat als hij haar naam hoorde. Misschien toch..

Wat Merel had gezegd had echt wat met hem gedaan. Hij kon die avond zijn ogen niet van haar afhouden. Wat was ze mooi. Oké, normaal gesproken zou hij pas zo reageren als er een blonde vrouw voor hem stond, maar innerlijk was ook belangrijk en Anabel was lief. Heel aardig en geïnteresseerd.

Die avond had ze hulp nodig in de badkamer, er was iets met de douche. Te simpel en dus kon Dave het oplossen. ‘Je bent een held, wist je dat.’ zei ze. Hij kreeg rode wangen. God, dit wou hij helemaal niet! Hij verlangde naar een pen en papier, hij barste bijna van alle gevoelens. ‘Nee.’ stamelde hij. ‘Bij deze.’ giechelde ze, ze werkte hem de badkamer want ze wou toch echt even alleen douchen.

Die avond was ze naar hem toe gekomen, ze had last van haar rug vertelde ze. ‘Mijn moeder heeft me ooit geleerd hoe je een goede massage geeft, heel lief natuurlijk, maar puur uit eigen belang. Daarna riep ze steeds: Dave kom eens, ik heb pijn in mijn nek, rug, voet, arm noem maar op.’ langzaam begon hij Anabels rug te verwennen en hij vond het zo fijn om haar te helpen, hij vond haar misschien toch een beetje leuk. Hij kreeg het wel een beetje warm van haar blote schouders en die bikini waar ze in stond. En die blik die ze afentoe op hem wierp! Te verleidelijk.

Die avond aten de tweeling, Merel en Felice samen. Merel voelde zich ongemakkelijk en Yuri ook. Beiden wisten wat er tussen hem en de cheerleader was gebeurd. Alweer een reden om niets met hem te beginnen, dacht Merel. Ze kletste expres heel gezellig met Dave.

Na het eten had Yuri een douche genomen en was hij op Merel afgestapt. ‘Ik heb er nooit last van, maar ik voelde me heel uncomfortable aan tafel, ik weet niet hoe het met jou zit?’ vroeg hij. ‘Ik weet niet waar je het over hebt. Wil je ergens over praten?’ wat deed ze nou stom, dacht Yuri. Ze wist heus wel wat hij bedoelde. ‘Je weet wel wat ik bedoel, Merel.’ zei Yuri.

‘En al zou ik het weten? Wat dan?’ zei ze op een lief toontje. Yuri werd rood. Wat deed ze toch met hem. Hij wou haar er gewoon van overtuigen dat er tussen hem en die lelijke cheerleader niets was gebeurd, qua gevoel. Hij zag haar niet eens staan. Merel daar in tegen.. ‘Misschien voel je je gekwetst omdat die cheerleader met mij op mijn kamer was, maar het betekende niets.’ ‘Waarom zou ik gekwetst moeten zijn?’ ‘Omdat ik weet dat jij die chemie ook voelt.’ zei hij. ‘Wat dan nog? Ik hoef niet de volgende te zijn die niets voor je betekent.’ zei ze met een glimlachje en verdween heupwiegend naar haar kamer. Hij móest haar hebben.

Dave en Anabel waren dit keer samen gaat zitten om te studeren, morgen had Dave examen. Ze leerden elkaar steeds beter kennen en Dave kon echt wel verdrinken in die blauwe ogen van haar. Hij had haar nog steeds niet vertelt dat hij al aardig wat boeken op zijn naam had staan en schrijver was, maar dat zou nog wel komen. Hij begon haar steeds leuker te vinden en Anabel kon het schijnbaar niet verbergen want die was sinds dag 1 al hoteldebotel. Nu moesten ze het alleen elkaar nog vertellen.

Die avond/ochtend, kwamen Yuri en Dave beiden geslaagd thuis. Dave met een 10, Yuri met een 8. Op naar het tweede jaar, ze hadden er nog drie te gaan en waren dus nog niet eens op de helft. Al beviel het leven als student ze zeker wel.

De meisjes hadden wat later die middag examen, Anabel was als eerste thuis, waar Dave haar opwachtte. ‘Hoe ging het?’ vroeg hij enthousiast. ‘Super goed! Ik heb een tien. Jij?’ ‘Ik ook!’ ‘Ben super trots.’ zeiden ze tegelijk. Nu kregen hun wangen een kleur. ‘Dave ik denk..’ het begon te regenen.

Dave legde zijn vinger op haar lippen en gaf haar een tedere zoen. ‘Ik ben ook verliefd op jou.’ zei hij schattig. Anabel leek te stralen. Wauw, hij was leuk.

Eindelijk was hij erachter, had hij zijn verstand uit gezet (kan dat?) en zijn gevoel de vrije loop gelaten. Hij was gek op haar. En hij zou alleen maar gekker worden. Met een reden, want ze was vanaf vandaag zíjn meisje.

~

Dear ones!Hope you like! Ik vind die jongvolwassenen heerlijk om mee te spelen. Heb eindelijk weer even tijd. :’) Bedankt voor het lezen!Liefs, Megan ♥