Post on 07-Apr-2016
description
EEN ZAZIE DIE JE HART
VEROVERT, IN DEZE KRANT
EEN ZAZIE DIE JE HART
VEROVERT, IN DEZE KRANT
N° 1460 VAN 5 TOT 12 FEBRUARI 2015 ¦ WEEK 6: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
KULTUURKAFFEE TRANSFORMEERT TOT REIZEND FESTIVAL BANG!En ook: Faces Then & Now, Burning Ice en Viggo Mortensen.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
05 0215
50 JAARBEURS-SCHOUW-
BURG
"HOTEL CENTRAL
IS HET BESTE WAT
DE BEURSSCHOUW-
BURG VOOR DE
VLAMINGEN IN
BRUSSEL HEEFT
BETEKEND" P.10
PATRICK MOYERSOEN:
DIRK SEGHERS:
“IK HEB DE MUREN
ZIEN JUBELEN EN
WENEN”
P. 6-7
TOM BONTE:
“VAN NOSTALGIE
HEB IK GEEN LAST”
HUGO VANDEN DRIESSCHE:
“EEN TIJD WAARIN
ALLES MOGELIJK
WAS” P.16-17
WING NUTS: TIJDE-
LIJK BEURSSCHOUW-
BURGDECOR MET EEN
VIJS LOS. P.18-19
BDW 1460 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
VAN DE REDACTIE
VilvoordeHet aantal valse bommel-dingen is de jongste weken sterk toegenomen, in Brussel zijn de meldingen dagelijkse kost. Maandag waren er nog valse bomalarmen aan de Amerikaanse ambassade en aan het Justitiepaleis. Ook het Europees parlement werd een tijdje ontruimd, al was het onduidelijk wat er aan de hand was. De valse
bommeldingen treffen bovendien niet alleen officiële instellingen, tijdens het weekeinde werd ook de Brus-sels Event Brewery ontruimd na een vals bomalarm. Of de valse bomalarmen het werk zijn van terroristen of van vereenzaamde gekken weten we niet. Onder-tussen draaien politieagenten wel heel veel overuren en kan het klein geboefte in de straten van Brussel en Molenbeek, niettegenstaande de aanwezigheid van para’s, zijn gang gaan. Dat laten cijfers zien.Daarom is de mail waarin de Antwerpse CD&V vorig weekeinde opriep om te tweeten tegen de aanwezig-heid van para’s in Antwerpen (en Brussel?) zo pijnlijk. De politie heeft de handen vol, de stadsbesturen beta-len zich blauw aan overuren en dan moet een ‘ludieke’ actie een maatregel die CD&V-minister Kris Peeters mee goedgekeurd heeft onderuit halen. Met de hulp van diens kabinet. Het leert ons veel over spontane
tweets voor of tegen om het even wie of wat. En over de kleine kantjes van de politiek.Dezelfde dag meldt de krant De Standaard dat de Vilvoordse burgemeester Hans Bonte (SP.A) door de Amerikaanse president Barack Obama uitgenodigd is om te spreken op de Global Security Summit. Bonte zal er spreken over de aanpak van radicalisering in zijn gemeente. Je kan daar cynisch of meewarig over doen, maar dat is misplaatst. In moeilijke tijden heeft ook de bevolking af en toe een signaal nodig dat haar be-stuurders krachtdadig bezig zijn. Vilvoorde kijkt aan tegen Brusselse cijfers wat Syriës-trijders betreft: 28. Vilvoorde heeft een eigen aanpak, heel erg gemeenschapsgericht. De uitnodiging komt dan ook niet uit de lucht vallen. Toch vreemd hoe wei-nig reactie er hier te lande kwam. Al is de verklaring wellicht eenvoudig: de SP.A zit federaal en Vlaams op de oppositiebanken. Bonte riep de meerderheidspar-tijen op om hun ruzies binnenskamers te beslechten omdat hun gekibbel ook te horen valt in Syrië en Irak. Bonte riep ook op om eendrachtig terrorisme te be-strijden en om de radicalisering aan te pakken. Pijn-lijk voor de federale regering. En niet voor herhaling vatbaar. Vilvoorde grenst aan Brussel en is de snelst groeiende stad van Vlaanderen. De Brusselse gemeentebestu-ren weten nu alvast dat Vilvoorde een partner is in de strijd tegen radicalisering.� n
WAUTER MANNAERT
© C
LYD
EC
OU
RTH
OTE
L.C
OM
BEURSGEBOUW > INSPIRATIE UIT DUBLIN
Biertempel met bar op het dakBRUSSEL – Een grote bar op het dak van het Beursgebouw, met uitzicht over Brussel en de Grote Markt. Dat moet de grote troef worden van de toekomstige bier-tempel. Zes architecten mogen nu een voorstel uitwerken. De initiatiefnemers van de bier-tempel in het Beursgebouw willen dat de bestemming een echte be-levenisattractie wordt. Bezoekers moeten er niet enkel informatie krijgen over ons nationale brouw-sel, maar ook worden onderge-dompeld in de wereld van het bier. Dat zal bijvoorbeeld gebeuren via een restaurant, maar ook met zo-nes waar de geuren en kleuren van het bier en zijn ingrediënten cen-traal staan. Wauw-momentHet hoogtepunt van dat hele er-varingstraject moet het proefmo-ment worden. De Belgische brou-wers en de Stad Brussel willen de bar van de biertempel dan ook on-derbrengen op een plek die de be-zoeker een echt ‘wauw-moment’ bezorgt. Dat staat te lezen in het lastenboek voor het Belgian Beer Palace, dat we inkeken.Voor die plek denken de initiatief-nemers in de eerste plaats aan het dak van het Beursgebouw. Daar willen ze een 600 vierkante me-ter grote bar onderbrengen. Die drankgelegenheid moet meteen een adembenemend uitzicht over Brussel – en met name de Grote Markt – bieden. De inspiratie voor de bar op het dak komt uit Dublin. De Guinness Storehouse beschikt daar over een futuristische bar met uitzicht over de stad.Overdag zal de Brusselse bar en-kel toegankelijk zijn voor wie een toegangsticket kocht voor het be-talende deel van het bierpaleis. Een biertje is dan inbegrepen in de toegangsprijs. Na de sluitingsuren blijft de bar open voor het grote publiek.Dat de dakbar er komt is vandaag nog niet helemaal zeker. Een groot café op het dak zou ook een grote
impact hebben op de skyline van Brussel, beseffen de initiatief-nemers. Het is uitkijken naar de mening van de Commissie voor Monumenten en Landschappen; het Beursgebouw is immers be-schermd. SmaakzonesDe dakbar wordt niet de enige cafézone binnen het Bierpaleis. Binnenin het gebouw komt er nog eens 400 vierkante meter bar.Net voor de zone met de bars kun-nen de bezoekers ook al een glas gerstenat ledigen. Dat kan op een proefexpo die wordt ingedeeld in verschillende smaakzones. Op die manier moeten lambicliefhebbers bijvoorbeeld aan de praat raken met elkaar en hun bierervaringen delen.Uit het lastenboek blijkt verder dat een aanzienlijk deel van het bier-paleis gratis toegankelijk zal zijn. Het gaat dan om functies op de gelijkvloerse verdieping. Zowel de winkel, als de I-spot (een informa-tiecentrum over bier) en het res-taurant zijn er toegankelijk voor iedereen. Wie er een kijkje komt nemen moet geprikkeld worden om een ticket te kopen voor het eigenlijke Bierbelevingscentrum, dat wél betalend is.De lat voor de hele Biertempel ligt overigens hoog. De attractie moet op termijn 800.000 bezoe-kers overtuigen, een pak meer dan het streefdoel van de eerste jaren dat al was meegedeeld. Het bele-vingsmuseum in het Beursgebouw moet daarmee tot een absolute topbestemming in Brussel en Bel-gië uitgroeien.Ondertussen is ook duidelijk wie een ontwerp voor het Beursge-bouw mag indienen. Van de 35 indieners werden er zes weer-houden, waaronder enkele klin-kende namen. Het gaat om Stép-hane Beel, Polo Architects, Arter, Kempe Thill, Imagination en Rob-brecht en Daem. Het bierpaleis opent in principe in 2018.
Kris Hendrickx
door Danny Vileyn
BDWVOORGROND
BDW 1460 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Nieuwe secundaire scholen in de pipelineBRUSSEL – De Vlaamse Gemeen-schapscommissie (VGC) is hard op zoek naar gronden of gebouwen voor twee nieuwe secundaire scholen, een vrije methodeschool in Schaarbeek en een beroeps- en technische school van het gemeen-schapsonderwijs in Koekelberg.
In haar bestuursakkoord heeft de VGC zich ertoe geëngageerd om het
voortouw te nemen in de uitbouw van twee nieuwe ‘campussen’ voor secundair onderwijs, de ene in de buurt van de vroegere KUB-site (Molenbeek-Koekelberg-Jette), de andere in de perimeter Schaarbeek-Evere-Sint-Joost.De VGC maakt er nu ook werk van. Een adviesbureau voor vastgoed uit Wemmel kreeg de opdracht om een marktonderzoek te doen naar wat er
binnen die perimeters zoal te koop staat aan gronden en gebouwen, liefst dichtbij een metro gelegen. Tot begin deze week kregen pro-motoren de gelegenheid om con-crete voorstellen in te sturen. Voor Schaarbeek wordt een oppervlakte van 9.000 à 13.000 vierkante meter gevraagd. De school in Koekelberg wordt groter: 19.000 tot 23.000 vierkante meter.
De VGC richt de scholen niet zelf op, maar er zijn kandidaten bij de twee grote onderwijsnetten. In Schaarbeek wil basisschool Heilige Familie aan de Helmetsesteenweg uitbreiden met een middenschool en op termijn een volledige secun-daire school. De middenschool, die open zou gaan op 1 september 2017, wordt een methodeschool met een brede eerste graad waarin aso, tso,
Krotten op zijn VlaamsSTAD > HUIZEN IN DE VANDERLINDENSTRAAT AL LEEG SINDS JAREN 1990
SCHAARBEEK – Het gaat van kwaad naar erger met vier huizen in de Vanderlindenstraat. Een plan om er studentenwoningen te bouwen is afgevoerd.
Enkele maanden geleden vielen brokstukken van de gevel. Sindsdien is het trottoir gebarricadeerd. © SASKIA VANDERSTICHELE
ningfonds erbij te betrekken. En in de vorige legislatuur werd het idee geopperd om de huizen te slopen en zo, in afwachting van een bouw-project zich in te schrijven in het wijkcontract van de gemeente. Die is bezig om achter een van de huizen een groene binnentuin aan te leg-gen. Maar ook van dat idee kwam niets in huis.Het VGC-college heeft vorige week donderdag beslist om de huizen af te breken. De VGC zal een af-braakvergunning aanvragen. “Wat er daarna mee gebeurt, moeten we nog zien,” aldus Gorik Van Holen, woordvoerder van collegelid Pascal Smet (SP.A).
Steven Van Garsse
ONDERWIJS > VGC ZOEKT GEBOUWEN EN GRONDENbso en kso worden verenigd. “Leer-lingen krijgen modules variërend van boekhouden, Latijn, talen, tech-niek tot kunst,” zegt directeur Stef Colens.Scholengroep Brussel (gemeen-schapsonderwijs) is geïnteresseerd in een nieuwe secundaire school in Koekelberg. Dat zou dan een be-roeps- en technische school worden. De Scholengroep heeft in Koekel-berg immers al een atheneum met aso. Volgens directeur Jacky Goris is het allemaal nog heel pril. “Wij willen wel, maar het vinden van een terrein en de praktische realisatie is geen evidentie.”
Bettina Hubo
Vlaanderen heeft al sinds de jaren 1980 zeven huizen in bezit in de Vanderlindenstraat, aan de achter-kant van De Kriekelaar. Drie zijn in
behoorlijke staat (waarvan een is ge-kraakt door Roma), maar drie ervan zijn zo bouwvallig dat gevaar dreigt voor de omwonenden. De houten
constructie die er al jaren hangt om vallende brokstukken op te vangen, volstaat niet meer. Enkele maanden geleden is beslist om meteen het hele trottoir af te zetten nadat weer een stuk gevel naar beneden was ge-vallen.In 2003 zijn de drie bouwvallige
huizen in handen gekomen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Die deed er niets mee. Plan-nen genoeg. Zo zou Br(ik er studen-tenkoten gaan bouwen, maar dat project is onlangs afgevoerd. Er was voordien ook het idee om er een ba-sisschool te bouwen. Of om het Wo-
De werf van het toekomstige winkelcentrum Docks Bruxsel, vlakbij de Van Praetbrug, heeft dezer dagen de allure van een monumentaal kerkhof.
DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE
‘MOET OPSTAPJE WORDEN NAAR ECHTE BAAN’
UITGELICHT > GOSUIN GAAT MET DE KAM DOOR DURE GESCO-SYSTEEM
H et systeem ontstond in 1987 toen gemeenten en OCMW’s de mogelijkheid
kregen om werkzoekende werklozen een baan te geven met overheids-geld. Bedoeling was om op die ma-nier de conjuncturele werkloosheid terug te dringen. Twee jaar later kre-gen ook andere overheden en vzw’s de mogelijkheid om van de maatre-gel gebruik te maken.Vandaag telt het Brussels Gewest bijna tienduizend gesubsidieerde contractuelen. Een kleine helft werkt voor allerlei overheden, de rest is aan de slag bij sociale en culturele vzw’s. Een gesco kost de Brusselse overheid jaarlijks ongeveer 20.000 euro. Dit komt neer op 192 miljoen euro per jaar oftewel 63 procent van het volledige tewerkstellingsbudget en vijf procent van het totale budget van de regering. Een dure maatregel dus.Momenteel heeft een derde van de
gesco’s een universitaire of hogere opleiding, een derde heeft een diplo-ma hoger middelbaar en een derde kwam niet verder dan lager onder-wijs of lager middelbaar. Opvallend ook: ruim 55 procent is ouder dan veertig jaar. En amper vijftien pro-cent is jonger dan dertig.Dit heeft ermee te maken dat een gesco-contract tot nu voor onbe-paalde tijd kon worden gesloten. Een op drie van de Brusselse gesco’s werkt al meer dan tien jaar in dit statuut. Twaalf procent al langer dan twintig jaar.
OpstapjeVoor de nieuwe Brusselse regering kan dit niet de bedoeling zijn. Brus-sel wordt immers gesconfronteerd met een immense jeugdwerkloos-heid. Vooral laagopgeleide jongeren zitten zonder werk. Gosuin: “Met gesco’s ga je de structurele werk-loosheid niet te lijf, je ondersteunt
BRUSSEL – Brussels minister van Economie en Werk Didier Gosuin (FDF) wil het dure gesco-systeem (gesub-sidieerde contractuelen) omturnen tot een efficiëntere tewerkstellingsmaatregel. “Ik schaf het niet af, maar alle uitzonderingen en uitwassen moeten eruit.”
Met gesco’s ga je de werkloosheid niet te lijf, je ondersteunt er alleen het verenigingsleven mee.
BDW 1460 PAGINA 4 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
voorschot aan de werkgever voor de eerste maand loon. En het oplei-dingsniveau van een gesco kan ook niet meer naar boven toe uitgebreid worden, wel naar beneden.
In gevaarMaar de belangrijkste verandering is dat nieuwe gesco’s niet meer voor onbepaalde duur kunnen wor-
er alleen het verenigingsleven mee. Neem TéléBruxelles, daar werken al jaren zo’n twintig gesco’s. Als je een publieke televisie wilt oprichten of een of ander sociale organisatie, dan moet je ook de nodige perso-neelsmiddelen vrijmaken. Je kan niet op gesco’s rekenen om de vzw te bemannen.” Toch schaft Gosuin het systeem niet af. “Het is niet mijn bedoeling om het hele verenigingsleven kapot te maken.” Wel gaat hij met de kam door de bestaande contracten. Alle vzw’s zullen worden gescreend. Ver-enigingen die het loon te laat uitbe-
talen of RSZ-achterstallen hebben, die sjoemelen met de gesco-voor-waarden of die hun jaarrekening niet neerleggen of de andere wette-lijke verplichtingen niet vervullen, raken hun gesco’s kwijt. “Voor de andere, de correcte vzw’s, verandert er niets,’ benadrukt Gosuin.Wat dit zal opleveren, kan de mi-nister nu niet voorspellen. In april is er een eerste evaluatie. “Maar al gaat het maar om twee procent van de gesco’s, dan is dat nog een bedrag van vier miljoen dat vrijkomt.” Met het uitgespaarde geld wil Gosuin vooral banen creëren in de kinder-opvang, de opleidingsinstellingen, de tewerkstellingsorganisaties en beschutte werkplaatsen.Tegelijkertijd wil Gosuin het sy-steem ook hervormen zodat het inschakelingscontracten worden waarmee jongeren een eerste be-roepservaring opdoen. “Het moet een opstapje worden naar een duur-zame baan.”Voor alle nieuwe contracten gelden dan ook nieuwe regels. De werk-gever zal voortaan vijf procent van het loon van een gesco voor zijn rekening moeten nemen. Voorts stopt Actiris met het geven van een
WEEKOVERZICHTWOENSDAG 28 JANUARIVERVOORT: OOK NAZI’S NAMEN NATIONALITEIT AF. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) veroorzaakt controverse door in De Tijd en L’Echo te verklaren dat “Het afnemen van de Belgische nationaliteit een wapen is dat meerdere extremistische regimes hebben gebruikt. Eén van de eerste maatregelen van de nazi’s was de Joden hun nationaliteit af te nemen.” Verschillende federale en regionale politici reageren onthutst op de reductio at hitlerum van Vervoort, die met zijn uitspraak het voorstel van de federale regering om Syriëstrijders hun nationaliteit af te nemen, wilde veroordelen. Nadien biedt Vervoort zijn excuses aan voor zijn uitspraak.
GOSUIN NIET VOOR GEScO. Brussels Minister van Werk Didier Gosuin (FDF) wil het systeem van gesubsidieerde contractue-len omvormen tot een efficiënter instrument om de werkloosheid aan te pakken. Volgens
Gosuin is een gesco-statuut een ondersteuning voor het verenigings-leven, maar niet om werkloosheid tegen te gaan. Een op drie van de Brusselse gesco’s werkt al meer dan tien jaar met het statuut.
GEREchT VRAAGT UITLEVERING KOpSTUK LEMMENS-pLEIN. Het Brusselse gerecht vraagt aan Frankrijk de uitlevering van Saïd L., een kopstuk van de drugsbende rond het Lemmensplein in Anderlecht. L. werd in februari 2014 bij verstek tot zes jaar cel ver-oordeeld. L. vluchtte tijdens zijn proces. Twee weken geleden is hij opgepakt in het Franse Perpignan.
DONDERDAG 29 JANUARIcOMMUNAUTAIRE REL OVER GEMEENTEbLAD. Het gemeen-tebestuur van Sint-Lambrechts-Woluwe, onder leiding van FDF-bur-gemeester Olivier Maingain, geeft vanaf nu twee gemeentebladen uit, een in het Nederlands en een in het Frans. In het Franse magazine staat meer informatie dan in het Nederlandse. Volgens de taalwet moeten de bewoners van Brusselse gemeenten in beide talen worden ingelicht. Oppositiepartij Open VLD vindt twee verschillende bladen uitgeven onwettig en overweegt gerechtelijke stappen te ondernemen.
VRIJDAG 30 JANUARIbOMALARM AAN bEURS. Een deel van de Anspachlaan wordt afge-zet na een bomalarm. Er is een verdachte koffer gevonden aan de Pizza-hut, vlakbij het Beursplein. Mensen in omliggende cafés en restaurants moeten binnenblijven en in het premetrostation Beurs stoppen zelfs geen trams meer. Na twee uur blijkt het loos alarm te zijn.
ZONDAG 1 FEbRUARI2.500 FEESTVIERDERS GEëVAcUEERD IN MOLENbEEK. Na een anonieme oproep dat er een explosie zou plaatsvinden, beslist de politie dat 2.500 feestvierders geëvacueerd moeten worden uit de feestzaal Brussels Event Brewery in Sint-Jans-Molenbeek. De politie doorzoekt het gebouw, maar vindt geen explosieven.
MAANDAG 2 FEbRUARI cLERFAYT DAAGT MAINGAIN UIT. Schaarbeeks burgemeester Bernard Clerfayt daagt Olivier Maingain uit als kandidaat-voorzitter van het FDF. Maingain is voor de zevende keer kandidaat. Clerfayt wil naar eigen zeggen nieuwe ideeën in de francofone partij brengen. Hij heeft eerder al verklaard dat hij vindt dat Maingain te lang aan boord is gebleven.
KLAppEN Op SchOOL OM chARLIE hEbDO. Een leerling van het Athénée Royal Leonardo da Vinci in Anderlecht is met zware verwondingen naar het ziekenhuis gebracht na een ruzie over Charlie Hebdo. Dat schrijft La Derniere Heure. De jongen zou geweigerd hebben een petitie van zijn medeleerlingen te ondertekenen, waarin het ontslag van de leerkracht geschiedenis werd gevraagd omdat die leerkracht de aanslag op Charlie Hebdo veroordeeld had. De weigeraar wordt daarna opgewacht na school en toegetakeld met een baseballknuppel.
DINSDAG 3 FEbRUARIbUYLE ZIET ‘pOLITIEKE ZELFMOORD’ VLAMINGEN. Daniël Buyle, de griffier van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, zegt tijdens een speech op de receptie van de Vlaamse Volksbeweging dat de strategie van sommige Vlaams-Brusselse partijen richting een Brus-selse gemeenschap neerkomt op politieke zelfmoord van de Vlaamse Brusselaars. Buyle dicht die strategie toe aan politieke onwetendheid of aan een nieuw Brussels bewustzijn. Dat laatste komt vooral voor bij de partijen SP.A en Groen. Samengesteld door Killyan Dauvillé en Marie Rutsaert
Didier Gosuin (FDF): “Ook bij ‘TéléBruxelles’ werken al jaren zo’n twintig gesco’s.”
den aangeworven. Het wordt nu voor één jaar, hoogstens anderhalf. Gosuin: “De maximumduur wordt 312 dagen, dit is ook de termijn die je moet gewerkt hebben om een werkloosheidsuitkering te krijgen.” Op die manier wil de minister er ook voor zorgen dat het systeem ten goede komt van de Brusselaars. “Nu heb je veel gesco’s die bij het onder-
tekenen van hun contract nog in Brussel woonden, maar sindsdien al lang verhuisd zijn.”Tot slot wil hij af van de politisering. Nu gebruiken politieke partijen het systeem om bevriende verenigingen te ondersteunen. Dat moet verande-ren. “De toekenning van gesco-ba-nen aan deze of gene vereniging mag niet afhankelijk zijn van het hebben
van goede relaties. We moeten on-partijdig zijn.”Oppositiepartij PVDA verzet zich tegen de maatregelen van Gosuin. “Stabiele jobs worden vernietigd en de non-profit en culturele sec-tor worden in gevaar gebracht,” zo klinkt het. bettina hubo
Brussel moet vermijden om het omliggende Vlaamse gebied te bekijken in functie van zichzelf”
Provinciegouverneur van Vlaams-Brabant Lodewijk De Witte vindt dat Brussel en de Rand op basis van gelijkwaardigheid met elkaar moeten spreken en niet vanuit een superioriteitsgevoel (in De Randkrant).
Dit maakt deel uit van een nieuwe Vlaams-Brusselse strategie die helaas kan leiden tot de zelfvernietiging van de Vlaamse gemeenschap in de hoofdstad”
Daniël Buyle, griffier van de raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, over de pleidooien voor een Brusselse gemeenschap, op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging (op brusselnieuws.be).
Drie jaar lang verzamelde het Twitteraccount STIB_fail alle tweets met klachten over het Brussels openbaar vervoer. Oprichter Kwinten Lambrecht heeft het ac-count nu op non-actief gezet na een gesprek met de MIVB. De MIVB maakte dit zelf bekend op hun Twit-teraccount met een ludiek begrafenisfilmpje. Al een jaar
MIVB_failHETWOORD
““
MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP
SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF
kunnen klachten en opmerkingen rechtstreeks bij dat profiel aangekaart worden. STIB_fail klaagde alle mo-gelijke problemen aan, van kapotte liften en vandalisme tot overvolle trams. Toch bracht het account de MIVB ook op een positieve manier in beeld. Twee jaar geleden kwam het account in het nieuws toen het de populaire hashtag #STIBsongs lanceerde. Twittergebruikers wer-den aangespoord om woordspellingen met liedjes en metrostations te vinden. Marie Rutsaert
BDW 1460 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
CULTUUR > TOM BONTE EN DIRK SEGHERS OVER 50 JAAR BEURSSCHOUWBURG
BONTE: ‘VAN NOSTALGIE HEB IK GEEN LAST’BRUSSEL - De Beursschouwburg bestaat vijftig jaar. Na een penibele periode blaast directeur Tom Bonte er sinds drie jaar nieuw leven in. Dirk Seghers verliet de Beursschouwburg in de jaren 1990 op een hoogtepunt. Hij is nu artistiek directeur bij Recyclart. Een dubbel-interview. “Samenwerken? Hmm, dat moeten we nog zien.”
H et is een warwinkel in het gebouw aan de Ortsstraat. Talloze stoelen worden
goud geverfd, er staan decorstukken her en der. Het personeel zwoegt om tijdig klaar te zijn voor de Vijftig uur van de Beursschouwburg op 5 februari (zie verder in de krant). Dat moet een feest worden naar aanlei-ding van het vijftigjarig bestaan.Niet dat alles in die vijf decen-nia jaar rimpelloos is verlopen. De Beursschouwburg heeft ups, maar ook heel wat downs gekend. Er zijn wonden geslagen. Ook persoonlijke. Dat blijkt uit het 1965 beursschouw-burgboek 2015 dat zopas verscheen bij Lannoo en dat opmerkelijk open-hartig is over de moeilijkere mo-menten.Tussen Tom Bonte, de huidige di-recteur, en Dirk Seghers, Beurspro-grammator van 1991 tot 2006, is geen sprake van animositeit. Maar ze kennen elkaar dan ook niet echt goed. Nochtans zijn ze allebei be-zig met grassroots-programmatie in hartje Brussel. Bonte in de Beurs-schouwburg, Seghers in Recyclart aan de Kapellekerk.Seghers: “Ik ben sinds 2006 maar één keer naar de Beursschouwburg afgezakt. (Dirk Seghers werd toen ondanks breed protest ontslagen, SVG/EVC). Daar moet je niet te veel achter zoeken. Ik heb met Recyclart mijn handen vol. En er waren nu eenmaal niet veel concerten in de Beurs waar ik graag heen wou.”“Maar nu ik hier terug ben in dit ge-bouw, doet het me wel iets, ja. Ik heb hier bijna zestien jaar muziek gepro-grammeerd. Ik heb de muren van de Beursschouwburg zien jubelen en wenen.”
De Beursschouwburg had toen een duidelijke smoel. Vandaag hangt een kunstwerk aan de luifel met door elkaar gehas-pelde letters. Is die babyloni-sche spraakverwarring niet symbolisch: het is niet duide-lijk waar jullie voor staan...Bonte: “Dat wil ik in de meest krachtige termen tegenspreken. Er
is sinds drie, vier jaar een heel jonge generatie die de weg naar de Beurs heeft gevonden. Ik moet heel erg tegen de perceptie vechten dat de Beurs een doodse bedoening is. Ik weet ook waarom men dat denkt. Opiniemakers, beleidsmakers, mensen die het voor het zeggen hebben, staan ver van de leefwereld van het jonge publiek dat hier langs-komt. De perceptie hinkt altijd ach-ter op de realiteit.”
Waar staat de Beursschouw-burg dan voor vandaag?Bonte: “Ik vind niets nieuws uit. Ik neem elementen uit mijn vorige job en verbind die met de stad zoals die er vandaag uitziet (Tom Bonte was voordien programmator van de Vooruit in Gent, SVG/EVC). We zijn expliciet multidisciplinair, om niet te zeggen polymorf. We verlaten het pad van kunst met de grote K, en kij-ken wat er in de stad gaande is.”“We zien ook dat dit aanslaat bij jongeren. Ze zijn opgegroeid in een wereld waar alles met elkaar ver-bonden kan worden, zoals op het in-ternet. Ze zien op YouTube een film-pje, klikken door naar iets anders. Ze zijn heel weinig bezig met disci-plines. Dat interesseert hen niet. Ze springen van de ene hyperlink naar de andere.”
Willen jullie nog steeds een broeihaard zijn, waaruit arties-ten kunnen opstaan die dan later in de grote huizen terecht komen?Bonte: “Dat is alvast de ambitie. Heel veel jonge mensen in deze stad zijn creatief bezig. Neem nu iemand als Louis Vanhaverbeke. Hij is een performer, een bricoleur die in zijn laatste voorstelling knipoogt naar de rapcultuur. Dat zijn mensen die ons interesseren, maar die ook bui-ten elk subsidiedossier vallen.”“Ook David Helbich is zo iemand. Hij is bekend geworden met zijn Belgian Solutions, maar hij is ei-genlijk een componist, en beeldend kunstenaar. Ook bij hem is de dis-cipline ondergeschikt aan zijn kun-
stenaarsschap. Hij kijkt naar de we-reld, deconstrueert en construeert en welke kunstvorm er dan uitkomt, is van ondergeschikt belang.”Seghers: “Wat de Beurs vandaag programmeert, verschilt niet zoveel van wat wij in de jaren 1990 deden. We wilden toen de gevestigde cul-tuur naar beneden halen, en tegelijk de straatcultuur een podium geven. Het was de periode van de rap, van de spoken words. We kregen ook veel anderstaligen over de vloer. Spraak-verwarring was niet van tel. Wij waren Le Beurs. In Frankrijk dach-ten ze zelfs dat dit een zinspeling was op ‘les Beurs’, wat argot is voor maghrebijnen.”
Hoe weten jullie wanneer jullie toonaangevend zijn? We zagen hier ooit nog Billy Bragg met vijf mensen in de zaal.Bonte: “Dat weet je nooit. Alleen de geschiedenis kan dat uitmaken.”Seghers: “Klopt. Hoe meer ik pro-grammeer, hoe minder ik weet. Ik weet niet meer wat kunst is.”“Als een buurtbewoner naar mij komt en die zegt: ‘ik wil een ten-toonstelling organiseren met mijn collectie koekoeksklokken’. Dan zeg ik: ‘Ah ja, hoeveel heb je er zo?’ Hij antwoordt me ‘driehonderd’. Dan stel ik me niet de vraag of dat kunst is.”“Als je alle driehonderd klokken ‘koekoek’ laat zeggen om twaalf uur ‘s middags, wat heb je dan? Een noise-concert én een conceptuele installatie over het voorbijgaan van de tijd, over het efemere.”“Tegelijk is het ‘maar’ een buurtbe-woner die driehonderd koekoeks-klokken heeft. Dat fascineert mij. Soms voel ik me le savant igno-rant. Ik moet een gatekeeper zijn,
sen uit de buurt onder de spots.”“Ik ben nogal een volgeling van de uitspraak: ‘Elke mens die sterft, is een museum dat brandt’. Praat met de mens, hoe bescheiden ook. Ieder-een heeft een fantastisch levensver-haal.”“Tegelijk moet je op twee niveau’s werken. Enerzijds events organise-ren waar veel volk naartoe komt - je bent dat aan de subsidiërende over-heid verplicht. Anderzijds het meer ‘academische’ niveau, met lezingen waar vijftig man op afkomt. Het ene niveau is bevruchtend voor het an-dere.”“Wat ik de laatste jaren mis bij de Beurs is dat het gebouw davert.”
Heeft het gebouw de laatste jaren gedaverd?Bonte: “Dat moet je misschien aan onze buren vragen... (lacht) Ja, natuurlijk heeft het hier gedaverd. Maar dat moet je niet altijd letterlijk nemen. Het publiek van de Beurs is in drie jaar verdubbeld, voor zowat alle disciplines die we tonen. En dat in symbiose met de buurt.”Seghers: “Ik ben trots op het aantal fans op onze Facebookpagina. Recy-clart heeft er dertigduizend. Dat is veel voor Brussel.”
Slaagt Recyclart erin om niet blanc-bleu-belge te zijn?Seghers: “Ja. Door buurt- en nacht-evenementen. Tropical Bass is daar een goed genre voor. Het is de ur-bane muziek van vandaag. Je bereikt er de diverse etnische groepen mee in Brussel. In maart vorig jaar had-den we Dengue Dengue Dengue, een groep uit Peru. Het was de eerste keer dat ze hier waren. Je waande je op een bruiloftsfeest in Zuid-Ame-rika.”
BDW 1460 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
maar ik weet steeds minder.”
Het culturele landschap in Brussel is goed bezet, met KVS, Kaaitheater, AB, Recy-clart en de Beursschouwburg. Elk huis wil vandaag de link leggen met de stad. Iedereen vist in dezelfde vijver.Bonte: “We staan geboekstaafd als het kleine broertje van Kaai en KVS, maar ik voel de verwantschap steeds minder. We staan dichter bij Recyclart.”“De grote huizen programmeren van bovenaf. De KVS brengt inte-ressante artiesten van andere cul-turen op het podium, uit Congo, Marokko, al tien jaar lang, maar dat vertaalt zich niet in de zaal. Het publiek blijft blank. Het is een moedige poging geweest van de KVS om een spiegel voor de stad te zijn, maar het heeft niet altijd ge-werkt.”“Ik denk dat dat komt omdat de programmatie top-down is ge-voerd. Jongeren zijn heel autori-teitsgevoelig. Als de grote Konink-lijke Vlaamse Schouwburg iets op de affiche zet, dan is de kans groot dat ze er zich tegen afzetten.”
Jullie doen het beter?Bonte: “Neen. Wij zijn zoekende. Het is de grote uitdaging voor deze stad. We hebben een goede mix, maar makkelijk is het niet om jon-geren van andere culturen te berei-ken.”Seghers: “Wat ik geleerd heb in die fantastische Marollen-buurt is dat we kunnen uitgaan van de rijkdom van de bewo-ners zelf. Wij importeren geen dure artiesten die we op een po-dium zetten. Wij zetten de men-
“Concerten organiseren op het nieuwe Beursplein?
Wij kruipen liever onder de stoeptegels”
“Hoe meer ik programmeer, hoe minder ik weet wat kunst is. Ik ben un savant ignorant”
TOM BONTE (BEURSSCHOUWBURG): DIRK SEGHERS (RECYCLART):
“Als bezoekers het gevoel hebben dat hun ticket the hottest ticket in town is, dan weet ik dat ik goed bezig ben. De Chinezen heb-ben daar een prachtige uitdruk-king voor: ‘een ritje op de draak’ (surfen op de golf van een event, SVG/EVC).”
Tom Bonte (links): “Mijn devies: stop met zeuren over het gebouw en zijn gebreken.” Dirk Seghers: “Ik heb hier de muren zien jubelen en wenen.”
© SASKIA VANDERSTICHELE
BDW 1460 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
en het concert valt helemaal plat.”
Recyclart moet dan weer de daverende treinen dulden.Seghers: “Elke anderhalve minuut hoor je de trein voorbij denderen. Het hoort er gewoon bij. Ik kan sinds kort ook programmeren in het station van Congres. De zaal zit bo-ven de sporen. Dat zorgt voor min-der geluidsoverlast.”Bonte: “Ik geloof wel dat de Beurs-schouwburg, mits aanpassingen, functioneler kan zijn. We moeten tien jaar na de verbouwingen eerlijk durven te zijn. De ‘straat’ in het ge-bouw (een roodgeverfde doorgang van de Ortsstraat naar de Karper-brug), die werkt niet. Het Beurscafé zit dan weer te diep in het gebouw verstopt. We moeten de gevel open-gooien. Het onthaal reorganiseren. Zeker nu de Ortsstraat autovrij wordt. Desnoods staat de trap mid-den in het gebouw, of halen we die weg.”
Dat wordt misschien niet in dank afgenomen. Velen zijn nostalgisch naar die trap. Bonte: “Van nostalgie heb ik geen last.”
Is er een samenwerking denk-baar tussen Recyclart en de Beursschouwburg?Seghers: “Het is de eerste keer dat Tom en ik elkaar zo lang spreken. (Stilte) Ik zie tot mijn vreugde veel zaken in de Beurs terugkeren die er in mijn tijd al waren.”“Anderzijds is de omgeving anders. De buurt rond de Beursschouwburg is totaal anders dan die van Recy-clart. Context bepaalt alles. Wat in de Marollen functioneert, gaat niet noodzakelijkerwijs hier goed wer-ken.”
Het zou ook kunnen dat de over-heid een samenwerking oplegt.Bonte: “Bij de overheid leeft die idee zeker, maar die staat los van de realiteit. Het is niet omdat de over-heid denkt dat het goed is, dat het ook goed is voor de stad. De over-heid wil vooral budgetten efficiënt inzetten.”“De overheid vraagt steeds meer aan de culturele instellingen, - we moeten duurzaam zijn, we moeten de jongeren meekrijgen, we moeten een correct personeelsbeleid voeren, het publiek verbreden, enzovoort, enzovoort - maar past haar budget-ten niet aan.”“Ik vind dat de cultuursector daar nogal lauw op reageert en zegt: oké we zullen dat dan maar doen.”
Tot slot, vormt het autovrije Beursplein dat er in de zomer komt een opportuniteit?Bonte: “Het Beursplein moet een plek worden voor culturele evene-menten. Maar ik voel me niet ge-roepen om er grote voorstellingen te organiseren, of straattheater. Het plein staat wat betreft grootte niet in verhouding tot onze werking. We gaan eerder proberen om onder de stoeptegels te kruipen. Maar dat het verkeersvrije Beursplein een cadeau en een uitdaging is, dat staat buiten kijf.”
Steven Van Garsseen Eric Vancoppenolle
De Beursschouwburg zit in een chiquer gebouw, maar met veel beperkingen. Toch niet jaloers op wat in Recyclart mogelijk is?Bonte: “Toen ik hier toekwam, wist ik dat ik met een handicap moest be-ginnen (de prestigieuze verbouwing begin de jaren 2000 bleek achteraf
een debacle en heeft delen van het gebouw onbruikbaar gemaakt, SVG/EVC). Dus was het devies: ‘stop met zeuren over het gebouw en zijn ge-breken’. Het Beurscafé gebruiken als een club, dat lukt niet. Maar we kunnen wel muziek program-meren in de Zilveren zaal. Daar
is de isolatie wel naar behoren.”Seghers: “Ik heb een paradox ont-dekt. Een groep programmeren in een ruimte die daar totaal niet voor geschikt is, zoals een station, kan erg opwindend zijn. Zet diezelfde groep in een perfect uitgeruste the-aterzaal voor een zittend publiek
BRUSSEL – De Beursschouwburg, dat is iedere keer opnieuw een nieuwe
generatie muzikanten, performers en theatermakers. Voor het theater
zakten voormalige West-Vlaamse studenten destijds nog even naar
Brussel af, waar ze hun studiegenoten terugzagen. Waar ze het zeker ook
voor deden was Mallemunt, een wonderbaarlijke mengelmoes van
steengoede muziek, een ambiance om van te snoepen en middelmatige Algerijnse wijn van de Wereldwinkel.
En de onvermijdelijke katers achteraf. Hieronder een historisch overzicht
aan de hand van citaten uit het uitstekende Beursschouwboek, met in het achterhoofd de generatie van
vandaag die de geschiedenis van (over)morgen schrijft.
JEUGD, THEATER EN MUZIEK
BDW 1460 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
“Ooit waren er in Brussel meer dan veertig Vlaamse amateurtheatergezelschappen (zoals op deze foto uit 1946, red.) actief. Vandaar de noodzaak van een tweede plateau, los van de KVS en de experimenten in het Paleis voor Schone Kunsten. Zo kwam de Beurs-schouwburg in beeld. Een Vlaams podium in het hart van Brussel.”
Voormalig minister van Cultuur Hugo Weckx herinnert zich het ontstaan van de Beursschouwburg.
“Het protest bleek goed bedoeld maar wat naïef. Iemand las een warrige tekst voor en daarop klonk wat geforceerd hoerage-roep en ook wat goedkeurend ge-mor van gelijkgestemden, maar terwijl iedereen rustig aanstalten maakte om de schouwburg te verlaten, viel daar een horde Brusselse fl ikken binnen, de obligate wapenstok en hangsnor in de aanslag.”
Regisseur Marc Didden herinnert zich levendig de politie-inval op 13 november 1969. Aanleiding was het voorlezen van een brave protestmotie tegen het opdoeken van het merkwaardige gezelschap de Werkgemeenschap (zie foto).
OP 5 FEBRUARI 1965 OPENT DE
BEURSSCHOUWBURG ZIJN DEUREN,
ENKELE MAANDEN LATER DAN
GEPLAND
VIER JAAR NA DE OPRICHTING
IS HET AL HOMMELES
“Ook internationale, aanko-mende sterren waren in de Auguste Ortsstraat te gast. Zo hoorde ik er voor het eerst Tom Waits, die er zijn Nighthawks at the Diner kwam vertolken. De nog volslagen onbekende Dire Straits rockten er op de tonen van Sultans of Swing. En achter de bar schonk madam-meke Matthieu de glazen vol, we voelden er ons he-lemaal thuis.”
Zanger Johan Verminnen herinnert zich de muzikale hoogtepunten van de eerste helft van de jaren 1970.
TOM WAITS EN DIRE STRAITS:
Tom Waits kwam in de jaren 1970 twee keer naar Brussel op vraag van de Beursschouwburg. een keer in de
Ortsstraat zelf en een keer in Passage 44. Met goede herinneringen zo blijkt
uit dit kaartje van mevrouw Waits aan Johan Wambacq uit 1990.
© A
RC
HIE
F B
EU
RS
SC
HO
UB
UR
G
© A
RC
HIE
F BE
UR
SS
CH
OU
BU
RG
© A
RC
HIE
F BE
UR
SS
CH
OU
BU
RG
© A
RC
HIE
F BE
UR
SS
CH
OU
WB
UR
G
DOOR DANNY VILEYN
BEURSSCHOUWBURG HET VERHAAL VAN EEN OVERLEVER IN DE STAD
“Hassina Benchelabi, de vrouw van Pa-trick Moyersoen, sprak zich op het po-dium uit tegen de chador. Ze hekelde het als instrument van vrouwenonderdruk-king. Toeschouwers beten haar toe dat de chador toch nuttig was om haar te wurgen. Ik ging door de grond! Volgde
© JA
N K
EM
PE
NA
ER
S
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Om eventjes terug te keren naar onze bestaans-reden – niet van uw commentator – maar van uw hele krant, brengen wij u gratis en voor niets een uittreksel uit een recent VGC-verslag. Smult u mee.
De heer Guy Vanhengel, collegevoorzit-ter: “Wie in mij de strenge onderwijzer ziet die van de speelpleinwerking een schoolwerking wil maken, heeft het helemaal verkeerd voor. Ik ben voor de anti-autoritaire school, voor wie dat nog niet wist.”
Mevrouw Annemie Maes: “ Op voorwaarde dat men gehoorzaam is.” ( Vrolijkheid )
De heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter: “Voor mijn part mag er wat meer speelpleinwer-king in het onderwijs zijn dan schoolwerking in de speelpleinen. Al spelend hebben we toch allemaal veel opgestoken, nietwaar, mevrouw Maes?”
Mevrouw Annemie Maes: “Maar toch niet samen!” ( Hilariteit )
De heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter: “Voor zover ik weet, niet samen! Kortom, onze speelpleinwerking moet worden gezien in het kader van een nieuwe kijk op een brede school-werking.”
Voorts kunnen we u nog meedelen dat de Vlaamse Gemeens chapsco mmissie op zoek is naar een nieuwe huisstijl. Voor 25.000 euro wil-len ze een nieuw logo laten bedenken door een consultancybureau. Moet waarschijnlijk met een hartje zijn, naar analogie met de nieuwe vlag van het Brussels Gewest, en een poes in plaats van een leeuw. Of wie weet neemt de VGC wel een afbeelding van een brede school als logo. Weten we eindelijk hoe dat eruitziet.
Eindelijk! We hebben eindelijk, op een van onze tochten door de stad, para’s gezien. Stoer, dat wel, en ze staan daar ook te staan op een manier die discipline ademt. Dat is eens wat anders dan het gebruikelijke “Allez dégagez!” dat de politie in Brussel weleens door de luidspreker van de combi durft te brullen. Nee, onze vrienden militairen houden alles en iedereen in het oog, en ondanks het dreigende jihadigevaar lijken ze tegelijkertijd verzonken in diepe, haast fi loso-fi sche gedachten. Bij dezen een apologie voor militaire aanwezigheid in het straatbeeld.
Schijn bedriegt echter. Dankzij de ACOD-legervakbond weten we wat onze para’s echt bezighoudt, en dat is allerminst fi losofi sch. Volgt u even de redenering: “Militairen lopen bij bewakingsopdrachten dezelfde risico’s als de agenten die enkele deuren verder hetzelfde werk doen. Toch hebben zij een heel andere verloning. Dat is vreemd en lokt onder militairen veel reac-tie uit,” zegt de vakbond in De Standaard .
Nou, staan ze er hoop en al twee weken, begin-nen ze al te klagen dat ze te weinig verdienen voor het gevaar dat ze lopen. Wij wisten overi-gens niet dat militairen dezelfde risico’s lopen als politieagenten in de straten van Brussel. Bij dezen is dat dus bevestigd. Stel je voor, risico lopen als militair. Sterven voor het vaderland? Nooit van gehoord, zeker? Onder dat gesternte hoeft het natuurlijk niet te verwonderen dat een snotaap met zelfhaat uit Vilvoorde sterker staat. Hij heeft tenminste nog maagden die hem via internet zijn beloofd.
BDW 1460 PAGINA 9 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
“Bij de eerste Muntpleinanimatie hielpen we een podium bouwen met planken op bakken bier die we gingen halen in het jongerencentrum in de Grétrystraat. Toen dat later Mallemunt werd, stonden wij er met een aantal vrienden in een stand van Tliedboek, waar we niet alleen ons tijd-schrift aan de man brachten, maar ook longplayings en Gouden Carolus.”
Henri Vandenberghe, organisator van Brosella Folk & Jazz en voormalig lid van de algemene vergadering van de Beursschouwburg beleefde gouden tijden. Het begon al toen hij in het BRT-programma Tienerklanken naast Roy Orbinson zat.
GOUDEN CAROLUS
“Mallemunt was een eerste grote mani-festatie van Vlaamse aanwezigheid op het Muntplein. Alle politici waren er: de jonge Annemie Neyts, Hugo Weckx, Rika Stey-
aert, vicegouverneur Leo Cappuyns, alle Vlaamse schepenen. Dat gebeuren werd toch wel als een expliciete positionering beschouwd. Er was toelating om mu-ziek te maken tot 22 uur, daarna moest het geluid uit. Om 22.05 uur belde het FDF al om zijn beklag te maken over lawaaioverlast. Gelukkig zaten er nogal wat Vlamingen bij de Brusselse politie. Tja, en was dat nu politieke ondersteuning of politieke recuperatie? Het zal wel iets van allebei geweest zijn, zeker? Er was
EN DAN WAS ER MALLEMUNTEN DAN WAS ER MALLEMUNT
zo weinig aanbod en we waren blij dat er iets gebeurde.”
Oud-politicus en voormalig voorzitter van de Nederlandse Cultuurcommissie Jan Béghin blikt nuchter terug.
“Een schouwburg: in de jaren 1960 en 1970 klonk dat nog heel sterk als ‘burcht’. Oninneembaar, hoge drempel, niet voor gewoon volk. We noemden de Beursschouwburg toen al de Beurs, dat klonk ’nabijer’. Het was een plek waar veel mogelijk was, een inneembare ves-ting en een innemende plek. Een gezel-lige, kleine, rode bonbonnière, waar ik me meteen thuis voelde.”“Ik zag er de kleinkunst ontstaan: De Bruyne, Vanuytsel, Raymond, Vermin-nen, in perfecte cohabitation met de rockjongens: Kevin Coyne, Tim Hardin, en de jazz van Pork Pie en Cos. En nee, ik was níét op het fameuze U2/Kreuners dubbelconcert in 1981.”
Radiomaker en muzikant Jan Hautekiet is bezoeker van de Beurs sinds 1973.
EEN INNEEMBARE BURCHTBEURSSCHOUWBURG ALS
MODELTHEATER
“1970-1980 is een wonderlijk decennium geweest, een smeltkroes van leeftijden, werksoorten, kunstgenres allerhande, met aandacht voor maatschappelijke ontwikkelingen en een openheid die me soms met nostalgie vervult.”“Vele fi guren die de Brusselse scene heb-ben gekenmerkt, zetten hun eerste stap-pen in het Nederlandstalige jeugdleven van dat wonderlijke decennium, en velen deden meer dan alleen passeren in de Beursschouwburg of op het Muntplein.”
Politica, minister van Staat en voormalige voorzitter van de Beursschouwburg Annemie Neyts
kijkt met heimwee achterom.
DE MINISTER VAN STAAT
HEEFT HEIMWEE
“In het MoMa New York hangen werken van KOOR. In de Beursschouwburg wer-den ze overschilderd met witte verf. En voor de rest hebben ze alleen maar nut-teloze omloopruimte gecreëerd. En dan die afschuwelijke tl-verlichting.”
Theatermaker Dirk Verstockt over de volgens velen desastreuze verbouwing van de
Beursschouwburg in de jaren 1990.
MoMa EN KOOR
Beursschouwboek 1965-2015, over een cultuurrebel in Brussel, onder redactie van Johan Wambacq en Jeroen Duvillier, telt 270 blz. en is uitgegeven bij Lannoo in Tielt en kost 34,99 euro.
FRUIT VAN ROTTE BOMENeen scène waarin rappers tegen een muur deden alsof ze masturbeerden. Het onbehagen in de zaal steeg ten top. Ik wist niet meer of, en hoe we dat nog konden controleren. Maar toen de muziek door de boxen schal-de, sloeg als bij toverslag de atmos-feer om. Iedereen danste broederlijk met elkaar.”
Voormalig directeur Paul Corthouts haalt herinneringen op aan de eerste editie van
Klinkende Munt halverwege de jaren 1990.
© A
NTO
N W
ILS
EN
S
© A
RC
HIE
F B
EU
RS
SC
HO
UB
UR
G
© A
RC
HIE
F B
EU
RS
SC
HO
UB
UR
G
© A
RC
HIE
F BE
UR
SS
CH
OU
WB
UR
G
“De Beursschouwburg had gouden jaren gekend. Het was voor mij het absolute mo-deltheater. Eenoog in het land der blinden misschien, maar zeker ook een pionier. Het was toonaangevend op een zeer breed ter-rein, van polderpop tot nieuw theater. Het prestige was enorm. Ik herinner mij dat ik in die tijd Hugo Matthysen uitnodigde voor een optreden, maar dat hij bedankte omdat hij “daar nog niet klaar voor was”. Als je in de Beursschouwburg optrad, dan stond je echt in het centrum van de aandacht. Maar ik besefte ook dat het huis die vuurtoren-positie kwijt was in 1989, toen ik aantrad.”
Artistiek leider Theo Van Rompay blikt terug op de periode 1989-1991.
DEZE WEEK IN DE JAREN 1990 > PATRICK MOYERSOEN OVER DE KRAAK VAN HOTEL CENTRAL
‘ER HEERSTE EEN BERLIJNS GEVOEL’
Patrick Moyersoen (links) bij de tweede kraak in de winter van 1996. “De kraak was een geweldig succes. Duizenden mensen kwamen langs. De regionale media sprongen erop. Dat de politie fors reageerde droeg bij tot de media-aandacht.”
© PETER JANSSENS
O ver enkele maanden is het Beursplein verboden gebied voor de auto. Voetgangers
en fietsers zullen er vreedzaam door elkaar bewegen. De hoop bij het stadsbestuur is dat de binnenstad zo verder kan opleven.
De kraak werd een geweldig succes. Duizenden mensen kwamen langs, de regionale media sprongen erop. Dat de politie fors reageerde droeg bij tot de media-aandacht. En het stadsbestuur werd een neus gezet. “We hadden het schepencollege uitgenodigd voor de uitreiking van de Gouden Koevoet, een prijs voor de meest schandalige sloop,” zegt Moyersoen. “Dat was in de Beurs-schouwburg. Daarna gingen we met de fanfare naar de overkant, naar de Cinema Ambassador. De gemeente-lijke edielen konden niet anders dan ons volgen. We hebben dus de kraak mee ingeluid, samen met de Brus-selse beau monde.”
Onweerstaanbare cocktailMoyersoen vertelt hoe de kraak tot in de puntjes was voorbereid, met juristen was afgetoetst, welk op-zien ze baarden bij het publiek, de sfeer die in het gekraakte gebouw leefde. Er sliep zestig man, elke avond waren er voorstellingen, tien dagen lang. “Maar uiteindelijk is al-les context,” zegt Moyersoen. “Het momentum was daar. Iedereen was fed up met de stad. De dossierkennis van de stadsbewegingen en het ar-tistiek geweld dat zich daarop entte gaf een onweerstaanbare cocktail.”“Daarnaast was er het nieuwe sche-pencollege, met François-Xavier de Donnea (MR) als burgemeester en Henri Simons (Ecolo) als schepen van Stedenbouw, dat komaf wou maken met het geritsel onder de vorige burgemeester Michel Dema-ret, een corrupt figuur, en resoluut de kaart trok van de stadsvernieu-wing.”“Hotel Central staat daarnaast ook symbool voor de strijd tegen de al-gehele verloedering. We hadden twintig stadskankers aangeduid in de Vijfhoek, aan de hand van een VUB-studie. Vandaag zijn die, op één na, allemaal verdwenen.”
Generieke winkelsMoyersoen is het er niet helemaal mee eens dat Hotel Central een voorbeeld is van hoe de Beurs-schouwburg de stad tot verandering heeft gedwongen, terwijl de andere succesvolle periodes van de Beurs-schouwburg, met Mallemunt bij-voorbeeld, vooral voor de Vlamingen in de stad belangrijk was. “De kraak van Hotel Central is het beste wat de Beursschouwburg voor de Vlamingen in Brussel heeft gedaan, omdat we uit het Vlaamse carcan stapten, en omdat we zo ge-loofwaardigheid hebben gekregen bij de Franstaligen.”Vandaag is alles netjes rond het Ho-tel Central. Toch kijkt Moyersoen er met gemengde gevoelens tegenaan. “Natuurlijk ziet Hotel Central er vandaag niet uit zoals we gehoopt hadden. Al die generieke winkels, daar heb ik geen boodschap aan. De slinger is wat te veel in de andere richting geslagen. Maar ik snap het wel. Het is de dynamiek van een stad en de ontgoocheling over wat de buurt vandaag geworden is mag ons niet beletten om verontwaardigd te blijven over waar het misloopt met de stad.”
Steven Van Garsse
BD
W R
EGIO
BRUSSEL - De Beursschouwburg liet niet alleen de Nederlandstalige cultuur bruisen. Het kunstencentrum zou in de jaren 1990 ook mee de aanzet geven tot de heropleving van de binnenstad. Met dank aan de kraak van Hotel Central. “We kwamen op het juiste moment.”
ADVERTENTIE
BDW 1460 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Aan de overkant van het Beursge-bouw staat het Marriott Hotel, daar-naast een net appartementsblok. Beneden hippe winkels, een koffie-bar. Maar dat was ooit anders.We spreken met architect Patrick Moyersoen, vandaag bij SUM mee verantwoordelijk voor het ontwerp van het autovrije Beursplein. In de jaren 1990 leidde hij vanuit de Beursschouwburg de acties om de binnenstad opnieuw leefbaar te ma-ken. “Hoe de buurt er toen uitzag? Je krijgt dat vandaag bijna niet meer uitgelegd,” zegt Moyersoen. “Haast het volledige huizenblok van Hotel Central stond leeg. De geur van de rotte kelders steeg uit de huizen op. Deuren waren dichtgemetst. Dui-ven vlogen af en aan. De buurt was grimmig. Er werd geschoten, er wer-den messen getrokken.”“Promotoren waren al tien jaar bezig met de mensen uit het ge-bouw te zetten. Er lag een bouw-
vergunning klaar om het hele huizenblok te slopen en er een groot nieuw hotel neer te zetten.”Dat kon de Beursschouwburg niet over zijn kant laten gaan. Moyer-
soen: “We waren toen erg actief rond stedenbouw en architectuur. Na een debat zijn we, bij een pint, plannen gaan maken. Manmoedig zeiden we: hier moeten we iets aan doen. Het plan was: we bezetten het lege Hotel Central. We zochten
de klassieke stadsorganisaties aan (Bral, Arau, Pétitions-Patrimoine, IEB en De Markten), enkele indivi-duen sloten zich daar bij aan.”“De sense of urgency was groot. De stad was aan het imploderen. Je had bijvoorbeeld de enorme puinhoop aan het Anneessensplein. Rechtover de Munt hadden promotoren ‘toe-vallig’ met een bol een gat in de ge-vel geslagen van het Hotel Leopold
(het huidige Dominican hotel). Op vlak van ruimtelijke ordening werd de wet gedicteerd door cowboys.”“De sfeer was gespannen. Tegelijker-tijd was er ook heel veel vrijheid. Er heerste een Berlijns gevoel: de stad is voor degene die ze wil pakken.”
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Bezoeken enkel op afspraak
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
Puzzel
puzzel@resonansvzw.be
“De kraak is het beste wat de Beurs-schouwburg voor de Vlamingen heeft gedaan. We kregen geloof-waardigheid bij Franstaligen. We stapten uit het Vlaams carcan”
Wie is de mol? Dat is de vraag die burge-meester Eric Thomas (PS) en de zijnen zich luidop stellen, nadat een pijnlijke be-noemingssoap eind vorig jaar aan het licht kwam in de Franstalige krant ‘La Dernière Heure’. Een verhaal dat enkel gelekt kon worden door een van de leden binnen het college. Na een intern onderzoek legt het gemeentebestuur nu klacht neer bij de procureur.
In het bewuste artikel legt journalist Guy Bernard het pijnlijke bevorderingsverhaal bloot waarin drie kandidaten solliciteren naar de directeursfunctie binnen de ge-meente. Blijkt dat één kandidaat er met kop en schouders bovenuit steekt, maar het gemeentebestuur liever een kandidaat uit eigen rangen naar voren schuift. De Frans-talige krant wist de hand te leggen op het document dat de pijnlijke benoemingspro-cedure aan het licht bracht. Woede alom in de coalitie die met een intern onderzoek de mol binnen de eigen coalitierangen vergeefs zocht.Het lek heeft er vorige week zelfs toe geleid dat op de gemeenteraad een klacht werd goedgekeurd die de gemeente bij de procu-reur des Konings indiende tegen het colle-gelid dat de informatie gelekt heeft. Officieel dient het college dus klacht in tegen zich-
zelf. Niet onbelangrijk: Twee van hun col-legeleden, Elke Roex (SP.A) en Gäetan Van Goidsenhoven (MR), genieten parlementaire onschendbaarheid.
UitgeholdAanvankelijk zou de nieuwe directeur aan het hoofd van vier gemeentediensten staan. “Dat paste binnen de herstructurering en rationalisering van de gemeente en ik heb dat destijds mee goedgekeurd,” zegt opposi-tiegemeenteraadslid Philippe Debry (Ecolo). “Maar nu zie ik dat ze de functie uiteindelijk hebben herleid tot twee diensten. Omdat ze ‘hun’ kandidaat de post niet konden gun-nen, hebben ze de functie dus maar uitge-hold.”“Het getuigt van weinig respect voor de democratische waarde van deze meerder-heid,” vinden de verenigde oppositiepartijen CD&V, N-VA, Ecolo en FDF die vorige week een gezamenlijke persconferentie organi-seerden. De directe aanleiding daarvoor was de weigering van het gemeentebestuur om aan oppositieleden het gemeentelijke persoverzicht door te geven. “Op die manier worden de oppositieraadsleden een belang-rijke informatiebron ontnomen om hun rol als luis in de pels van de meerderheid te ver-vullen,” luidt het unaniem.
Bruno Schols
College legt klacht neer tegen zichzelf
Anderlecht > Gemeentebestuur kiest kandidaat uit eigen rangen
Vorige week legde Jong CD&V-voorzitster Maude Van Gyseghem (24) de eed af als nieuw gemeenteraadslid voor LBR. Daar-mee zetelen nu zeven Nederlandstaligen in de gemeenteraad.
Zelfstandig fiscaal juriste Van Gyseghem haalde tijdens de verkiezingen van 2012 250 stemmen. Toen was ze nog studente aan de VUB. Ze werd op de knip geklopt door Jean-François Culot. Culot kreeg als eerste opvolger de functie van OCMW-voorzitter toegeschoven. Véronique Bruyninckx, die minder stemmen had dan Van Gyseghem, kreeg dankzij de pot van lijststemmen een zetel als raadslid. Tweemaal pech, heette dat toen. Van Gyseghem mocht zich tevreden-
stellen met een zetel als OCMW-raadslid. Nu Bruyninckx naar Ganshoren is verhuisd, kreeg Van Gyseghem (als tweede opvolg-ster) eindelijk een gemeenteraadszitje. “Het was schepen Peter Decabooter die mij in de jeugdbeweging ontdekte en mij vroeg om in de politiek te stappen voor de jonge genera-tie Nederlandstaligen,” bekent ze. Er werd gevreesd dat zij voor haar eedaflegging niet zou komen opdagen, ze stond die avond klaar om te bevallen. De burgemeester was door de CD&V-voorzitter verwittigd dat het elk moment tijdens de zitting kon gebeuren. De boorling hield zich gelukkig – of wijselijk – op.
JMB
Eerst mandaat opnemen, dan bevallen
Sint-Agatha-Berchem > Maude Van Gyseghem eindelijk raadslid
BDW 1460 PAGINA 11 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
In juli bleek de nieuwe fiets- en voetgangers-brug over het spoor aan de Fransmanstraat een flink mankement te vertonen. De fiets-helling was niet mooi effen, maar opge-bouwd uit scherpe tredes. Door de combi-natie met de helling van 11 procent raakten zelfs geoefende fietsers amper boven. De Brusselse fietsmanager vroeg Brussel-Stad om een oplossing.De helling is inmiddels heraangelegd. Roel De Cleen van de Fietsersbond probeerde de
brug nogmaals uit. “Het is een kleine, mi-nimale verbetering,” zegt hij. “Nu heb je een even steile helling met een hobbelige ondergrond. Een doorsnee fietser geraakt er niet op.” Volgens hem was er ruimte genoeg om een minder steile brug te maken. Voorts merkt De Cleen op dat de fietsbrug vanop de straat moeilijk toegankelijk is en dat de he-raanleg slordig gebeurd is. “Er zijn nu al ga-ten tussen de klinkers. Als er ijs tussenkomt, is het gewoon gevaarlijk.” HUB
Van trede naar hobbelLaken > Trapjes op fietsbrug Fransmanstraat weggewerkt
ADVERTENTIE
Eric Tomas (PS), Elke Roex (SP.A) en Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) zijn op zoek naar de mol. De laatste twee genieten parlementaire onschendbaarheid.
Contact en info
Volwassenenonderwijs in Brussel:kwaliteitsvolle opleidingen met toekomstDe huidige arbeidsmarkt vraagt om gekwalificeerdearbeidskrachten die zich geregeld bijscholen. Het belang van een goede opleiding wordt daardoorsteeds groter. Gelukkig ben je nooit te oud om (bij) te leren. Ben je op zoek naar betere doorgroei- ofpromotiekansen? Of denk je eraan om je carrièreeen volledig andere wending te geven? Zorg voor die extra troef op je CV en kies voor een opleiding in hetBrusselse volwassenenonderwijs. CVO COOVI enCVO Brussel staan garant voor een breed enkwaliteitsvol aanbod, waar je ongetwijfeld je gadingvindt.
VolwassenenonderwijsDe twee Anderlechtse centra voorvolwassenenonderwijs zijnbruisende opleidingscentra, dieieder jaar opnieuw duizendencursisten aantrekken. Je ervaartmeteen de volwassen enpersoonlijke aanpak. Van eentypisch „schoolse” sfeer is hier danook geen sprake. Volwassenenonderwijs is er opverschillende niveaus. Je kan hierterecht voor beroepsopleidingen entweedekansonderwijs, maar ookvoor graduaatsopleidingen en deSpecifieke Lerarenopleiding.(=vroegere D-cursus)
Onze troeven !1. Studeer op je eigen
tempo!2. Volg les in een
aangename omgevingmet een uitstekendeinfrastructuur
3. Vlot bereikbaar4. Sommige opleidingen
kan je gedeeltelijkin afstandsonderwijsvolgen.
5. Professionele lesgevers
CVO Brussel- DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS
In het tweedekansonderwijs van CVO Brussel behaal je eenvolwaardig diploma secundair onderwijs, erkend door de VlaamseGemeenschap, wanneer je het basispakket Aanvullende AlgemeneVorming combineert met een specifieke beroepsopleiding. Hetbasispakket bestaat uit algemene vakken zoals Nederlands, Frans,maatschappelijke vorming, wiskunde, wetenschappen en informatica.Voor de specifieke beroepsopleiding biedt CVO Brussel een ruimekeuze : van secretariaatsmedewerker, boekhoudkundig bediende,meertalig polyvalent bediende en polyvalent verkoper overbasisopleiding CAD-tekenaar elektriciteit, elektrotechnieker (PLC) enelektricien tot zorgkundige, jeugd- en gehandicaptenzorg, begeleiderin de kinderopvang en begeleider in de buitenschoolse kinderopvang.Daarnaast komen ook verschillende beroepsopleidingen uit CVOCOOVI in aanmerking. Het spreekt voor zich dat je sterker in je schoenen staat met eendiploma secundair onderwijs. Een diploma van CVO Brussel geeft eengoed vooruitzicht op werk. Vele beroepsopleidingen leiden immersnaar jobs waarvoor er een tekort bestaat op de arbeidsmarkt.
- HAAL JE DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS IN ÉÉN JAAR!Hoewel de meeste combinaties in het tweedekansonderwijs tweestudiejaren in beslag nemen, biedt CVO Brussel met polyvalentverkoper en elektricien (REI) twee afstudeermogelijkheden die slechtseen jaar in beslag nemen.
- VOORTRAJECT DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJSVOOR ANDERSTALIGENAnderstalige cursisten met een basisniveau Nederlands (1.2) kunnenvanaf einde januari instromen in een speciaal vormgegevenvoortraject. Gedurende 5 maanden worden de cursisten intensiefvoorbereid om in september in het tweedekansonderwijs van start tekunnen gaan. Zij krijgen naast intensieve lessen Nederlands ook eenkeuze uit beroepsmodules, basis wiskunde, basis PC-vaardighedenen leren leren. Hiervoor volgen zij een voltijds uurrooster van vijflesdagen per week.
CVO COOVI- Praktijkopleidingen op maat
• Bakker• Slager• Kok• Kelner• Grootkeuken• Bierkenner• Wijnkenner• Florist• Hovenier• Fotograaf• Webdesigner• Farmaceutisch technisch assistent• Bedrijfsbeheer• Technicus in fermentatieprocessen
(bier - wijn - likeuren)
- Graduaats- en lerarenopleidingen• Openbare Besturen• Gids-reisleider• Hotel- en cateringmanagement• Cosmetische Wetenschappen• Specifieke Lerarenopleiding• Informatica• Boekhouden• Syndicaal werk• Marketing
Op maat1. Gratis opleidingen voor
werkzoekenden, in samenwerkingmet VDAB. Stuk voor stukknelpuntberoepen die je kansen op dearbeidsmarkt aanzienlijk verhogen.
2. Voor organisaties: bij voldoendedeelnemers kunnen we een moduleuit het aanbod speciaal voor jouwmedewerkers / doelpubliekorganiseren.
3. We kunnen voor jou een traject opmaat uitwerken rekening houdendmet jouw beschikbaarheid, interesseen eerder verworven competenties.
CVO BrusselMateriaalstraat 67, 1070 Brussel025280950www.cvobrussel.be info@cvobrussel.beDichtbij Zuidstation, tram 81/bus 46 Square Albert, metro DelacroixInfodag TKO: 7 januari 2015
CVO COOVIE. Gryzonlaan 1, 1070 Brussel025265100http://www.coovi.be/volwassenenonderwijsAan metrohalte Ceria/Coovi
Infovoormiddag met ontbijt op 24 januari
Ben je op zoek naar nieuwe uitdagingen?
Volwassenenonderwijs Elishout Coovi
Praktische opleidingen op jouw tempoOverdag, ’s avonds of op zaterdag
Je bent nooit te oud om te leren
Inschrijven tot 7 februari
Voor en na de heraanleg: minimale verbetering.
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
© F
IETS
ER
SB
ON
D
ADVERTENTIE
Atlantische kusten Middellandse Zee
Meer info: Bel 078/159.045 - mail naar charlotte@all-ways.bewww.all-ways.be/tvbrussel
Van zondag 16 augustus tot zondag 30 augustus 201515 dagen - Prijs vanaf €1.795 p.p.100% Belgische cruise in uw eigen taal !
Kom naar onze speciale infodag op 24 februariin het Flagey gebouw
Meer info en inschrijvingen via www.all-ways.be/tvbrussel
ZOMERCRUISE
ONZE TROEVEN
• Schip op mensenmaat:500 passagiers max
• Vervoer vanuit Brusselnaar Oostende en terug
• Cruise in volpension metwijn en water inbegrepen tijdens het diner
• Nederlandstalige All Ways begeleiding
• Nederlandstalige animatieen voordrachten aan boord
CapitalRiver
Lake
Frontier
Summit
-4000 m-2000 m
-200 m
Depression
200 m500 m
Palma de Mallorca Porto Vecchio
11
13
12
14
98
6
4
5
2
1
3
St Peter Port
Oostende
Porto
Lissabon
CadizValencia
7
10
Livorno Marseille
Civitavecchia
BD
W R
EGIO
De Lettertuin, de eerste passiefbibliotheek van België, opende deze week haar deuren. Voort-aan kunnen tieners zich afzonderen, peuters in hun eigen tunneltje kruipen en hoeven bezoe-kers zich niet meer tussen rekken te wurmen om de krant te lezen of naar een lezing te luisteren. “Dat zal de werking nogal een boost geven.”
“Moe, maar tevreden,” is bibliothecaris Linda Teirlinck na de verhuis waar heel veel handen bij hielpen: “We lieten de leners meer boeken mee-nemen, met als record 59 boeken op één kaart, zodat zij ook allemaal een beetje mee hielpen ver-huizen. Ook heel wat dvd’s van tv-series werden ontleend omdat we een langere uitleentermijn gaven.” Nu de laagenergetische en hoogecologische bibli-otheek van plusoffi che architects, een voorbeeld-gebouw van het BIM, er staat, kan de energie terug naar de werking gaan: “Heel wat jongeren, de groep bij wie we de meeste afhakers zien, lopen door de nabijheid van verschillende scho-len nu praktisch aan onze bib voorbij. We heb-ben jonge kunstenaars van het RHoK Academie hun plek - 4teens - laten aankleden. We zouden dat elk jaar aan een andere groep jongeren wil-len vragen. Zo springen ze eens binnen om naar het werk van hun vrienden te komen kijken. Overal is wifi zodat ze hier met hun smartpho-
nes, tablets en laptops op internet kunnen.”“Voor de kinderen die nog niet kunnen lezen is er een glijbaantje en een tunnel om in te spelen terwijl de rest van het gezin zijn boeken of fi lms kan gaan kiezen. Motorische ontwikkeling helpt bij de algemene ontwikkeling, maar op die ma-nier wordt de bib ook gewoon een leuke plek. Een andere nieuwe afdeling is het Europaplein, waar taalcursussen voor anderstaligen worden aange-boden. In Sint-Pieters-Woluwe is bijna een vierde niet-Belg en dat zijn vooral euroambtenaren.”
Warm kopje “En de prachtige leeszaal heeft met de binnentuin een verlengstuk waar je je leesvoer in de zomer mee naartoe kunt nemen, vandaar de Lettertuin.” De keuze viel op struiken die vlinders aantrekken.Toch verwaarloost de bib haar buitendienst niet: “De Bib-aan-huis is er om mensen die moeilijk te been zijn wat uit hun isolement te halen. Ze doen vaak al voor heel wat zaken een beroep op familie, zodat de bibliotheek dikwijls wegvalt. De koffi e komt boven en we houden soms een miniboek-bespreking.” Koffi e of thee is in de bib nog niet voorzien, maar we hebben de bibliothecaris maar snel gewezen op de mooie samenwerking tussen lezen en een warm kopje. An Devroe
www.sint-pieters-woluwe.bibliotheek.be
Fladderende lettersSint-Pieters-Woluwe > Passiefbibliotheek schiet in actie
Met de prachtige binnentuin heeft de leeszaal nu een mooi verlengstuk.
© IV
AN
PU
T
De gemeente Elsene had zich in het najaar ge-engageerd om de zeventigste verjaardag van de bevrijding van de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau plechtig te herdenken. Oppositiepartij Ecolo denkt echter dat de gemeente achterloopt met de organisatie.
Gemeenteraadslid Bertrand Wert (Ecolo) had vorig jaar in oktober al eens aangedrongen op een offi ci-ele ceremonie ter nagedachtenis van het einde van WO II, en, meer specifi ek, van de ontsnapping uit het concentratiekamp van Paul Sobol, een toenmalig in-woner van Elsene. Ecolo zou graag Sobol, nu een van de laatste overlevenden in België, uitnodigen in scho-len om zijn verhaal te doen en hem ereburger maken
van de gemeente. PS-burgemeester Willy Decourty heeft al toegezegd dat dit zou gebeuren. Vorig jaar in oktober kregen zes Elsense overlevenden alvast gedenkstenen in de gemeente, onder meer in de Van Volsemstraat.Wert drong er tijdens de eerste gemeenteraad van dit jaar echter op aan om vaart te zetten achter de plech-tigheden, want het is tenslotte al 2015. Hij vreest dat de gemeente nog niet ver staat met de planning. De-courty sprak dat echter formeel tegen: “Alleen over de datum bestaat nog onenigheid. Juni is een examen-maand, dus zouden we het beter in mei doen, wat trouwens beter is want echt zeventig jaar na het einde van WO II.” CD
Ereburgerschap voor Paul Sobol?Elsene > Zoektocht naar datum voor officiële erkenning Holocaustoverlevende
BDW 1460 PAGINA 13 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Tervurenlaan ter hoogte van het Park van Woluwe, waar het moeilijk omhoog lopen is tijdens de 20 kilometer door Brussel. Deze week zien we een kruispunt dat er toentertijd, in 1951, heel anders bij lag dan nu. Tip: het ligt in een heilige gemeente. CD
UIT D
E LUC
HT G
EGRE
PEN
© N
GI
GAS-BOETES VOOR FOUTPARKEERDERS
SCHAARBEEK - De gemeente int al lang parkeergeld voor wie het nalaat een ticket te kopen, maar wie fout parkeert, op een zebrapad, voetpad of fi etspad bijvoorbeeld, die ontsnapt vreemd genoeg vaak aan een boete. Dat komt deels omdat de politie laat betijen, maar ook omdat de gemeente de boetes niet zelf mag innen. Daar komt nu verandering in. De gemeente heeft een akkoord gesloten met het Brussels parket waardoor ze nu GAS-boetes kan uitschrijven voor foutparkeerders. Daarmee krijgt ze een betere controle op de hand-having van de parkeerovertredingen. SVG
SCHAARBEEK VOERT STILLE NACHT IN
SCHAARBEEK – De gemeenteraad heeft een nieuw politiergelement goedgekeurd tegen het nachtlawaai. Cafés mogen voortaan maar tot 1 uur open zijn en in het weekend tot 3 uur ‘s nachts. Caféhouders die later willen openblijven zullen daar een vergunning voor moeten aanvragen en zullen aan strikte voorwaarden moeten voldoen. “Wie eerder al problemen heeft gehad met nachtlawaai of met zwartwerk zal niet makkelijk een vergunning krijgen,” zegt burgemeester Ber-nard Clerfayt (FDF). Gemeenteraadslid Emin Ozkara (PS, opposi-tie) vreest dat de maatregel een domper zet op het uitgaansleven in Schaarbeek. SVG
TELE
XREG
IO
ELSENE ENIGE ZONDER ‘VISION’
ELSENE – Elsene is de enige gemeente in Brussel die niet heeft in-getekend op ‘Telepolitie Vision’. Dat systeem laat de politie toe om rechtstreeks beelden te bekijken van een handelszaak bij alarm. In Brussel, waarmee Elsene een politiezone vormt, wordt het wel in gebruik genomen. Burgemeester Decourty (PS): “We zijn niet ge-contacteerd door de Stad Brussel. We gaan zelf contact opnemen om het ook in te voeren.” NA
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
PROGRAMMA
vanaf 9u Ontvangst
9u30-9u50 WelkomstwoordStaatssecretaris Bianca Debaets
9u50-10u15 ‘Kwaliteitsvolle aandacht in de zorg’Edel Maex (psychiater & mindfulness-trainer)
10u15-10u45 ‘Heling, welzijn en gezondheid in de grootstad’Dirk De Wachter (psychiater & psychotherapeut)
10u45-12u ‘Actuele situatie – stemmen uit de zorgpraktijk’ Louis Ferrant, Eric Boydens, Christine Rouneau (huisartsen en therapeuten)in dialoog met Edel Maex en Dirk De Wachter
Reacties en vragen vanuit het publiek
12u-12u25 Conclusies en uitdagingen voor de toekomst
12u25-12u30 SlotwoordStaatssecretaris Bianca Debaets
12u30-13u30 Broodjeslunch
CONFERENTIE
Kwaliteitsvolle aandachten zorgpraktijkMuntpunt, Brussel – 11 februari 2015
Welkom op de conferentie ‘Kwaliteitsvolle aandacht en zorgpraktijk’ op woensdag 11 februari in Muntpunt.
Als Staatssecretaris en Collegelid van de VGC voor Welzijn en Gezondheid, wil ik met iedereen die betrokken is bij kwaliteitsvolle zorg voor alle Brusselaars, een inspirerend en verkennend traject opzetten. We focussen op uw noden en een aantal hedendaagse uitdagingen.
Edel Maex en Dirk De Wachter leiden de ochtend in. Gastvrouw Betty Mellaerts gaat in gesprek met professionals uit de medische en therapeutische wereld en ervaringsdeskundigen in stilte- en rustbeleving.We geven inzichten en nieuwe ontwikkelingen mee. Tot slot wil ik samenmet u nadenken over een toekomstgericht, zorgzaam beleid, met veel aandacht voor de situatie op het terrein.
Waerbeke, de sociaal-culturele beweging rond stilte en leefkwaliteit, staat in voor de organisatie.
Deelname is gratis. We vragen u vóór 9 februari in te schrijven via info@waerbeke.be.
Ik verwelkom u graag op 11 februari !
Bianca DebaetsStaatssecretaris van het Brussels Gewest en Collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen
Zoek je
?
Nederlandstalige
Surf naar
www.kinderopvanginbrussel.be
Met steun van de Registreer hier je opvangaanvraag voor je baby of peuter tussen 0 en 3 jaar
Burgemeester Françoise Schepmans (MR) wil haar gemeente beter beveiligen. ‘Intel-ligente’ camera’s en een buurtinformatie-netwerk (BIN) moeten daarbij helpen.
Schepmans zei dat tijdens haar jaarlijkse nieuwjaarswensen. “De gemeente trekt 1,6 miljoen euro uit voor 120 camera’s, waar-van 40 intelligente. “Intelligente camera’s kunnen bijvoorbeeld verkeersinbreuken herkennen en opslaan.” Op de vraag wat de lijst van ‘foute’ inbreuken dan ging worden, bleef Schepmans het antwoord schuldig.De burgemeester kondigde met enige trots aan dat er in de Maritiemwijk een zoge-naamd BIN komt. Dat is een samenwerking tussen gemeente, politie en burger. Inwo-ners die iets verdachts zien kunnen bin-nen zo’n BIN snel de politie waarschuwen. Volgens Schepmans komt het netwerk er op vraag van de lokale handelaars in de Mari-tiemwijk. De BIN-zone bevindt zich tussen de Scheldestraat, de Jean Dubrucqlaan en de Jubelfeest- en Belgicalanen. Bij succes kan
de zone uitgebreid worden. BIN is een me-thode die nieuw is in Brussel; in Vlaanderen is het al ingeburgerd.Naast de veiligheidsnieuwtjes waren Schep-mans’ wensen trouwens bijzonder nieuws-rijk - tot grote blijdschap van de aanwezige pers overigens. Met enige trots kondigde de burgemeester aan dat, paradoxaal genoeg, “het leven kalmer geworden was in Sint-Jans-Molenbeek.” Schepmans gaf natuurlijk wel toe dat haar gemeente twee weken ge-leden in het oog van de storm terechtkwam toen vermeende jihadi’s uit haar gemeente werden aangehouden, en volgens de geruch-ten zelfs van plan waren om in Molenbeek aanslagen te plegen. Schepmans gaf nog de indruk mee dat postcode 1080 ondanks alles het islamradicalisme goed aanpakt. Men kan alvast niet ontkennen dat Sint-Jans-Molenbeek met 30 Syriëstrijders van alle Brusselse gemeenten het best en snelst communiceert. Nog een positief nieuwtje: Molenbeek Cultuurhoofdstad 2014 was een succes, zo zegt de burgemeester. CD
‘Molenbeek is kalmer geworden’
Sint-Jans-Molenbeek > Nieuwe camera’s en nieuwjaarswensen
De overlegcommissie van de Stad Brussel heeft haar fiat gegeven voor een nieuw verhoogd fietspad in twee richtingen langs de Groendreef.
Het project voorziet in een tweerichtings-fietspad aan de kant van de ventweg van de Groendreef. Het nieuwe fietspad loopt tussen het Redersplein en de Jules De Troozsquare. Van de gelegenheid wordt ook gebruik gemaakt om de verkeersveiligheid in de buurt van gemeenteschool Klavertje Vier te verbeteren. Auto’s worden gedwongen om trager te rijden op het kruispunt van de Masuistraat en de Groendreef. Daarom wordt er een verkeerseiland
aangelegd en wordt de bocht versmald.Ook het zebrapad in het begin van de Ma-suistraat wordt beveiligd door de oversteek in twee keer te laten gebeuren. De over-steek van het kruispunt met het Reders-plein wordt dan weer verkort en er komt een zebrapad. Door het positieve advies van de overlegcommissie kan Mobiel Brussel nu een bouwvergunning krijgen van de Stad. Pas daarna kunnen de werken van start gaan.De overlegcommissie legt wel twee voor-waarden op: er moet overleg komen met de cel Mobiliteit van de Stad Brussel en er moet nieuwe straatverlichting komen. Jelle Couder
Groen licht voor fietspad op Groendreef
Brussel-Stad > Overlegcommissie geeft fiat
Zo zal het nieuwe fietspad eruitzien.
© M
OB
IEL B
RU
SS
EL
‘Je suis 1080/Ik ben 1080’, klonk het afge-lopen zaterdag op het Molenbeekse gemeen-teplein. Met die verwijzing naar de terreur-aanslagen tegen Charlie Hebdo én naar de postcode van Sint-Jans-Molenbeek gingen circa 300 mensen - maar 300 mensen - het slechte imago van hun gemeente te lijf. Vol-gens hen was er, ook al na de verijdelde aan-
slagen en na de arrestaties van vermeende terreurverdachten in Molenbeek een media-hetze ontstaan tegen ‘1080’.Het initiatief kwam van de woordvoerder van schepen Sarah Turine (Ecolo) en van een so-ciaal werker die dicht bij de oppositiegroepe-ring Groep Gemeentebelangen staat. CD
300 ZIJN 1080SINT-JANS-MOLENBEEK > PROTESTACTIE IN BIJZIJN VAN BURGEMEESTER
Terwijl liberalen en socialisten elkaar naar het leven staan in het federale én in het Brussels parlement, loopt de paarse coali-tie in Brussel-Stad opperbest. Dat laat eerste schepen Alain Courtois (MR) zowat iedere gemeenteraadszitting blijken. En dat was ook wat schepen van Openbare Werken en Mobiliteit Els Ampe (Open VLD) verkondigde.
Na twee jaar paars bestuur hebben de libe-ralen van de stad Brussel een eerste balans opgemaakt. Courtois: “Na twee jaar paars bestuur en na één jaar Yvan Mayeur als bur-gemeester durf ik te zeggen dat de MR zich goed voelt in deze coalitie. Socialisten en liberalen, bij ons lukt dat wel. Er is de ge-meenschappelijke wil om vooruit te geraken, om de stad eerst en vooral veiliger te maken met bijvoorbeeld politiecommissariaten die 24 uur op 24 uur open zijn. Tijdens de cam-pagne werd ons nochtans verweten dat dit een utopie was.” Maar veiligheid heeft voor de liberalen niet alleen met geboefte en ver-keersveiligheid te maken, ‘sécurité’ betekent in het Frans veiligheid en zekerheid, rechts-zekerheid in dit geval. Het principe van de veiligheid wordt in alle departementen door-getrokken, op de dienst bevolking betekent dat bijvoorbeeld een doorgedreven strijd te-gen schijnhuwelijken. Courtois wil de Brus-selaars in 2018 een vergelijking presenteren tussen kiesbeloftes en realisaties.Dat de stad Brussel toch felle tegenwind krijgt, heeft volgens Courtois alles te maken
met het gebrek aan ambitie dat de Belgen kenmerkt. “Wij in de stad Brussel hebben ambitie en dat stoort. Neem nu het Justitie-paleis waar al 40 jaar lang niets gebeurd is. We beginnen alvast met een zeil met teke-ningen op zoals het paleis er oorspronkelijk uitzag voor de stellingen te plaatsen.”
ParkingsOok Ampe zingt de lof van paars. Ze had het over een schip met blauwe en rode matrozen die samen de toekomst tegemoet varen. “We hebben alle belangrijke knopen doorgehakt in december 2012, in 2013 waren er de ana-lyse en de voorbereidingen zodat we tussen 2015 en 2018 de projecten kunnen uitvoe-ren. Dat is de juiste manier van werken,” aldus Ampe. Ampe verwacht wel dat ze dit jaar nog vaak het zwart schaap zal zijn, maar ze is niet van plan om terug te krabbelen. Zo blijft ze achter de bouw van vier ondergrond-se parkings staan, al mogen de kasseien op het Vossenplein blijven. De stad Brussel heeft het budget voor Openbare Werken met 20 procent verhoogd, dat is het tegenoverge-stelde van andere steden en gemeenten.Maar er is het schepencollege en er is de fractie. “Ook de fractie voelt zich goed en werkt keihard en dat is niet altijd zo als een partij tot de meerderheid behoort. Dit is de actiefste meerderheid die ik ken in de 40 jaar dat ik in Brussel-Stad aan politiek doe,” zei fractievoorzitter Jacques Oberwoits.
Danny Vileyn
LAATSTE PAARSE BOLWERK
BRUSSEL-STAD > LIBERALEN MAKEN BALANS OP VAN TWEE JAAR BESTUUR
BDW 1460 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
De Beursschouwburg met roetzwarte gevel midden jaren 1970, toen Hugo Vanden Driessche er in het kader van zijn burgerdienst terechtkwam.
CULTUUR > HUGO VANDEN DRIESSCHE OVER ZIJN EERSTE JAAR IN BEURSSCHOUWBURG
EEN TIJD WAARIN ALLES MOGELIJK WAS
‘J e moet al van een andere pla-neet komen om niet te weten dat de Beursschouwburg dit jaar 50 wordt,” luidt het. Dat
dit gevierd zal worden met een uit-gebreid en gratis programma zullen we ook geweten hebben. Zelfs kin-deren zijn welkom op die viering! In de loop van de geschiedenis van de Beursschouwburg is dat ooit anders geweest. De geschiedenis van de Beursschouwburg komt uitgebreid aan bod in een boek dat naar aanlei-ding van deze verjaardag verscheen bij Lannoo, onder redactie van Jo-han Wambacq. Toen mij gevraagd werd iets op papier te zetten over de Beursschouwburg, moest ik vanzelf terugdenken aan mijn eerste jaar dat ik daar aan de slag ging.Toen ik in 1976 in de Beursschouw-burg begon, ging er een nieuwe we-reld voor mij open. Ik had voordien enkele jaren op een saaie federale overheidsadministratie gesleten terwijl ik ‘s avonds universitair avondonderwijs volgde. Voor mij was deze compleet andere job dan ook een godsgeschenk. Eigenlijk was het geen job; ik begon in de Beursschouwburg als eerste in een lange rij medewerkers die er hun burgerdienst deden. De dag dat ik er begon te werken, werd ik bij de civiele bescherming afgehaald door Jan Béghin, afge-vaardigd bestuurder, en Jari De-meulemeester, artistiek coördinator van de Beursschouwburg. Ik kende beide heren al langer van het jeugd-huis De Rivieren, waar Jari film en muziek programmeerde en Jan ook geëngageerd betrokken was. Nadat ze mij ‘in ontvangst’ hadden geno-men, gingen we onmiddellijk naar het restaurant net om de hoek. Wist ik veel dat vele afspraken en nieuwe ideeën het licht zouden zien op res-taurant of café. De toon was gezet.Naast Jan en Jari behoorde ook Frans Van Langendonck tot de leiding van
de Beursschouwburg. Frans was de directeur. Een aimabele man, van wie ik mij herinner dat hij steevast achter zijn bureau een sigaartje zat te roken. Paul Ricour, onder meer bekend van de tv-serie Merlina en een goede vriend van Frans, ging die sigaartjes kopen in de Macro en bracht ze wekelijks binnen.Frans was enigszins op een zijspoor gezet door het bestuur en de aan-stormende jonge artistieke garde. Zijn voornaamste taak bestond er nog in om de kassa van het huis te beheren. Achter zijn bureau stond een immens grote, loodzware kluis, waarvan de inhoud meestal omge-keerd evenredig was met het aan-schijn ervan.Ik heb altijd goed kunnen opschie-ten met Frans. Mijn kinderen noem-den hem zelfs ‘bompa’. Toen Frans in 1981 de Beursschouwburg ver-liet, hij was 60, vertrouwde hij mij toe dat hij zo vroeg opstapte om mij de kans te geven directeur te worden. Enkele maanden later is hij gestorven. Op zijn begrafenis in de Sint-Katelijnekerk waren amper een twintigtal mensen aanwezig. We zijn dan met de Beursmedewer-kers nog een pint gaan drinken in de Paon Royal. Een goeie pint was iets wat Frans ook niet zou afslaan, hij die nog rijmpjes had geschreven onder het pseudoniem Frans Pils. De geringe aandacht die Frans te beurt viel, was voor mij ook al een vingerwijzing dat een directeur van de Beursschouwburg niet het eeu-wige leven heeft, laat staan nog veel waardering krijgt wanneer hij van het toneel is verdwenen.
Man voor alle werkEen van mijn nieuwe collega’s was Johan Wambacq, de communicatie-man. Hij had mijn komst goed voor-bereid. In het atelier van de schouw-burg had hij een decortafeltje op de kop getikt en voor mij klaargezet,
HUGO VANDEN DRIESSCHE:
met een proper tafelpapier erover en duimspijkers errond. Ik kon aan de slag. Al vlug werd ik door iedereen ingezet voor allerlei klusjes waar-voor men geen tijd (of zin) had. Zo mocht ik prompt de honneurs waar-nemen op de Brusselse boeken-beurs, waar de freelancers Hugo De Greef en Kathy Van Hemelrijck een promotiestand hadden opgezet. De Beursschouwburg heette niet voor niets sinds enkele jaren (en nu nog) officieel het Cultureel Animatiecen-trum Beursschouwburg, waarbij ‘Cultureel Animatiecentrum’ sloeg op de stadsanimatie die opgezet zou worden. Deze korte samenwerking met Hugo De Greef was het begin van een veel langere vriendschap. Toen discussieerden we vooral over hoe we de Beursschouwburg ingrij-pend konden veranderen. Ik koos voor de weg van de geleidelijkheid en werd er in 1981 directeur. Hugo De Greef vond dat dit allemaal te traag ging en richtte in 1977 het Kaaithe-ater op en in 1978 het artiestencol-lectief Schaamte.In het begin kreeg ik in de Beurs-schouwburg vooral administratief klusjeswerk voorgeschoteld. Zo hielp ik Johan met stencilen, een (verouderd) procedé waarbij aan de hand van een sjabloon promotio-nele afdrukken werden gemaakt; een vuil werkje. En Ivo Goris, die als directeur van de Dienst voor Cultuurpromotie ellenlange brieven met de hand schreef naar sponsors en diverse overheden, liet mij deze brieven typen. Een nachtmerrie met een typemachine zonder corrector!Mijn eerste Mallemunt kwam eraan.
Afgevaardigd bestuurder Jan Bég-hin had mij de opdracht gegeven de kassa van het festival bij te houden. Alle optredende artiesten werden cash betaald – de gewoonte toen – dus het ging over veel geld. Ik hield alles netjes bij, de cijfers met de hand geschreven op papier, het geld in een sigarenkistje. Van die kist-jes had Frans Van Langendonck er nogal wat in voorraad. Op het einde van het festival had ik 600 frank te-
kort. Ik dacht er niet aan mijn repu-tatie meteen al te grabbel te gooien en heb dit dan maar met mijn eigen centen aangezuiverd.En dan was er het eerste nieuwe sei-zoen: 1976-1977. Uiteraard samen met Rudi en Filip, technici van het eerste uur die het langer hebben uitgehouden dan het meubilair van toen. Beiden met een statuut dat mij als gewezen werknemer van de Rijksdienst voor Sociale (toen nog
“Er waren nauwelijks structuren, weinig middelen. Als iets succes had, vond de overheid het nog goed ook”
BRUSSEL – Hugo Van den Driessche begon in 1976 bij de Beursschouwburg – hij deed er zijn burgerdienst. Na een tijdje werd Vanden Driessche gepromoveerd tot financieel verantwoordelijke, en van 1981 tot 1993, voor zijn overstap naar het Kaaitheater, was hij er algemeen directeur.
BDW 1460 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
BDWOPINIE
© ARCHIEF BEURSSCHOUWBURG
BDW 1460 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Maatschappelijke) Zekerheid deed blozen. En achter de toog madame Matthieu, een oudere dame die de achting en waardering van heel wat artiesten, journalisten en gewone tooghangers had verworven en toen nog een even bedenkelijk werksta-tuut had. Wim Van Gansbeke heeft aan die toog heel wat Duveltjes ge-dronken, wat hem er niet van weer-hield ons op vrijdagmorgen met zijn splijtende kritieken op Omroep
Brabant in de hoogste hemel of de diepste hel te laten terechtkomen. Slechts één keer heb ik hem met lal-lende stem op de radio gehoord. Wij, die aan de radio gekluisterd waren, kwamen bijna niet meer bij van het lachen. Hij heeft altijd ontkend dat hij toen te veel gedronken had.Om wat geld in het laatje te brengen werd de schouwburg verhuurd aan organisaties, liefst kapitaalkrach-tige, zoals The English Comedy Club
en de Bond van West-Vlamingen. Ten behoeve van deze wat rijkere klandizie had mevrouw Matthieu een dubbele tariefkaart met aan de ene kant de goedkopere prijzen en aan de andere kant de duurdere. Naargelang de zaalhuur werd het bordje omgedraaid. Wij vonden het niet meer dan normaal dat de rijke-ren het gelag betaalden en voerden zo avant la lettre onze eigen inko-mensshift door.
Bont gezelschapWie ik zeker ook niet mag vergeten, zijn Viktor en Rosalie. Dit echtpaar van Spaanse afkomst vormde de kuis- en klusjesploeg. Viktors va-der was in de Spaanse burgeroorlog voor zijn deur doodgeschoten door de franquisten, een gebeurtenis die Viktor voor de rest van zijn leven te-kende en van hem de hevigste com-munist had gemaakt die ik kende. Al kende ik er niet veel. Met hun opvliegend karakter hebben Viktor en Rosalie meer dan één echtelijke ruzie op de trappen van de schouw-burg uitgevochten.En dan was er nog Oda Van Neygen. Binnengehaald door Jari na een van zijn vele nachtelijke escapades in café De Kaai, waar hij zijn tweede (nacht)bureau had gevestigd. Daar was hij Oda tegen het lijf gelopen, die prompt als werkloze de opdracht kreeg het archief van Jari op orde te stellen. Onder de stimulans van Jari ging Oda zich meer en meer toeleg-gen op het jeugdprogramma, met succes. Ik had het genoegen om af en toe met haar op prospectie te gaan naar onooglijke plekken in Ne-derland, waarvan ik me nauwelijks nog de naam herinner. Behalve die keer in Enschede, waar we voor het eerst een voorstelling zagen van Jo-zef van den Berg. In een kleine tent, vastgemaakt aan een oude brand-weerwagen. Het was het begin van een mooie samenwerking met Jozef.Jari was de man die velen van ons in de Beursschouwburg heeft binnen-gehaald. Hij was ook de man met de gekste ideeën. Ik herinner me nog goed de eindeloze discussies op Mallemuntvergaderingen, waar Jari allerlei theorieën ontwikkelde om aan te tonen op welke dagen van de zomer het goed weer zou zijn. En op die dagen zouden we Mallemunt organiseren. Ik herinner mij ook een wild idee van hem om als promotie-stunt voor een countryoptreden een Brusselse tram te laten overvallen door cowboys te paard. Een normaal mens kan dit toch niet verzinnen? Jari wel.Als ik terugdenk aan die periode, is het vooral dat wat me bijblijft. Alles was mogelijk. Er waren nauwelijks structuren, weinig middelen. En als het succes had, vond de overheid het nog goed ook. Voor ons, medewer-kers van het eerste uur, gaf dat een gevoel van immense vrijheid, het gevoel dat alles mogelijk was, als je er maar voor ging.
Hugo Vanden Driessche
BRUSSEL – Vorige week werd een erfgoedpetitie afgegeven om het Vossenplein te laten beschermen, samen met enkele gebouwen én de schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog. Deze petitie is conform het Brussels Wetboek voor Ruimtelijke Or-dening, zeggen de burgerbewe-gingen Pétitions-Patrimoine en Platform Marollen. Ze verzoeken de Gewestregering nu om een beschermingsprocedure op te starten.
De handtekeningen waren nau-welijks droog of Rudi Vervoort, minister-president en bevoegd voor Erfgoed, sprak al meteen van “instrumentalisering van het erf-goed.” Initiatief van burgers wordt duidelijk niet geapprecieerd.De beschermingsaanvraag zou dienen om het parkingproject te blokkeren. Volgens Vervoort “bestaan er andere middelen om projecten te weigeren als ze niet aanvaardbaar zijn, om welke re-den dan ook. Ik ben er niet van overtuigd dat dit de juiste manier is.” De ‘andere middelen’ zijn in-derdaad legio en de tegenstanders van de parking zullen ze ook aan-wenden. Maar laat de bescher-ming van dit plein nu net één van de meest geloofwaardige midde-len zijn. Er is geen reden om dit debat niet te voeren.Het Vossenplein is één van die zeldzame Brusselse pleinen die zijn oorspronkelijke karakter niet is kwijtgespeeld. Niet alleen de gebouwen, de geschiedenis en de ondergrond maken dit plein tot ver buiten Brussel bekend, ook de dagelijkse rommelmarkt die er plaatsvindt sinds 1873 is 100 pro-cent Brussel. Het is een illusie te denken dat het plein en zijn markt een lange werf ongeschonden doorkomen. Voor een ondergrondse parking moeten er in-en uitritten komen, liften, verluchtingskokers... Niet meteen troeven voor een historisch plein. Je moet dus van slechte wil zijn om niet te begrijpen dat deze on-dergrondse parking de mensen verontrust en mobiliseert. Nie-
mand begrijpt dat een plein dat zo emblematisch is voor de ziel van Brussel vandaag zomaar kan worden vernield of verminkt. Je zou denken dat ook Rudi Vervoort deze mening moet toegedaan zijn?Brussel blijft sukkelen met zijn erfgoed en de minister-president stelt ons niet echt gerust als hij beweert dat “beschermen niet het alfa en omega van erfgoed”. Voor-beelden als het Atomium en het Koninklijk Paleis worden aange-haald. “Niemand zou ooit eraan denken om het Atomium af te bre-ken”. Nochtans stelde iemand in 2014 wél voor om een parking te graven onder het Vossenplein! En daar houdt het niet bij op: de Stad wil parkings bouwen onder het Rouppeplein, de Nieuwe Graan-markt, het IJzerplein...
Onvervangbaar“Als de Stad een bouwvergunning indient voor een parking onder het Vossenplein, moet niet enkel het erfgoed worden bekeken, maar ook andere aspecten: mobiliteit, sociale cohesie, ruimtelijke orde-ning, stedenbouw. Het lijkt mij gezonder om zo te werk te gaan.” Vervoort vergeet daarbij dat de erfgoedwetgeving ervan uitgaat dat bepaalde getuigen uit ons ver-leden beschermd moeten worden, en niet worden geanalyseerd met dezelfde criteria. Als men economische belangen, mobiliteit en dergelijke voor-rang geeft, komt dat neer op een totale negatie van het idee van beschermd erfgoed. Erfgoed is onvervangbaar en bepaalde in-grepen zijn onherstelbaar. Als je het erfgoed wil vrijwaren, moet je de zaken dus in de juiste volg-orde aanpakken: inventariseren, beschermen en alleen daarna be-kijken welke projecten kunnen worden gerealiseerd. Wij vragen dus dat het Gewest de beschermingsvraag analyseert op basis van de erfgoedwaarde en niet op basis van andere belangen.
Pétitions-Patrimoine en Platform Marollen
Start bescherming van het Vossenplein
ERFGOED > BURGERBEWEGINGEN DIENEN AANVRAAG IN
Het Vossenplein, met dagelijkse rommelmarkt sinds 1873.
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
WING NUTS > TIJDELIJK BEURSSCHOUWBURGDECOR MET EEN VIJS LOS
‘HET VERSCHIL MET ARNE QUINZE IS DAT DIT NIET IN ELKAAR STUIKT’
© IVA
N P
UT
BRUSSEL – Twee Brusselaars met een stapel houten
paletten en een handvol vleugelmoeren helpen de jarige
Beursschouwburg aan een warm en feestelijk decor voor
de komende maanden. Hun laagtechnologische start-up
Wing Nuts is er voor al uw scenografische en decoratieve
oplossingen.
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
H et is voorbijgangers misschien op-gevallen dat de Beursschouwburg (BSB) opnieuw in de stellingen
staat. De imposante houten constructie tegen de gevel wekt in ieder geval die in-druk. Maar wees gerust: het gaat hier niet om nieuwe ingrijpende verbouwingen. Wel gaf de BSB de viering van zijn vijftig-jarig bestaan (voor programmatips zie ka-der) de titel Under Construction mee. Dat is enerzijds een aanduiding dat het feest geen eenzijdige terugblik op het verleden wordt, maar ook stevig de focus op heden en toekomst houdt. Anderzijds is het een uiting van zelfrelativering, want zowel in-houdelijk, organisatorisch als architectu-raal had het kunstencentrum de voorbije halve eeuw inderdaad al eens wat weg van een permanente werf.Geheel in die traditie van voortdurend ver-timmeren, past de aanwezigheid van de twee Brusselaars Mark Verraes en Werner De Jonge in de voornaamste ontvangst-ruimtes van de BSB, vlak voor het ope-ningsfeest. De twee vormen samen ‘Wing Nuts’ (een nog gevleugeldere naam voor ‘vleugelmoeren’), en zijn gespecialiseerd in twisted set solutions: decorbouw met een vijs los. In de omgang maken ze snel duidelijk dat er tussen het verzagen, boren en monteren af en toe ook gelachen mag worden.Verraes en De Jonge begonnen in 2011 met onvoorbedachte rade aan het decor voor de jeugdvoorstelling Vier kabouters van het bevriende familietheatergezelschap DefDef. Daarna bouwden ze voor die hun nieuwe productie Kauwbooj zelfs een hele ranch met inbegrip van een kudde schom-melpaarden. Die voorstelling kwam tot stand in een voortdurende wisselwerking tussen de theatermakers en de decorbou-wers, waarbij de scenische vondsten de tekst beïnvloedden en omgekeerd. Uit de werkwijze behield Wing Nuts een aantal basiselementen voor het vervolg van hun
werking: het meedenken met de opdrachtgever, het gebruik van hout als voornaamste bouwma-teriaal, en de subtiele signatuur met de vleugel-moer. “Wat het voordeel is van vleugelmoeren? Je kan er je stukken makkelijk mee demonteren
en weer opbouwen, wat vooral in het theater van belang is,” zegt De Jonge. “Het enige nadeel is dat passanten ze ook makkelijk kunnen losvij-zen,” vult Verraes aan met enige zin voor ironie: “Zeker naarmate we meer bekendheid krijgen,
willen de mensen graag zo’n originele Wing Nut.”
PalettenDat Wing Nuts van de BSB de opdracht kreeg om zijn gebouw voor de feestelijkheden in te richten, past in de traditie van het huis om jonge m/v’s met talent en een neus voor een-voudige (lees ook maar ‘niet dure’), ludieke, en effectieve ingrepen. Denk maar aan de zand-zakjes waarmee de beginnende B-Architecten ooit een theaterzaal bouwden toen de ‘BSBbis’ vijftien jaar geleden tijdelijk naar de Kazer-nestraat verhuisde. Nu zien we in plaats van zandzakjes dus vooral houten paletten liggen. Verraes: “We maken ongeveer alles in hout en gebruiken daarbij zoveel mogelijk recupera-tiemateriaal. We recycleren heel veel van onze eigen werken, zien wat we links en rechts uit de kringloop kunnen halen, en proberen zo weinig mogelijk hout te kopen. De mensen van BSB hebben ons gezien toen we in samenwer-king met JES (Jeugd en Stad) een decor uit pa-letten hadden opgetrokken voor hun dertigste verjaardag, en op het Plazeyfestival waar we de Self Wash hebben gebouwd: een uitbreiding van de bar om de afwas te doen en extra mate-riaal te stockeren. Daarna hadden we gezwo-ren om nooit nog iets met houten paletten te doen, maar de BSB vond het interessant en ze hebben het heel vriendelijk gevraagd.”
Het tijdelijke ‘Under construction’-feestdecor in de Beursschouwburg blijft vijf maanden staan, ook tijdens het Kunstenfestivaldesarts.
BDW 1460 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
WING NUTS > TIJDELIJK BEURSSCHOUWBURGDECOR MET EEN VIJS LOS
Werner De Jonge (links) en Mark Verraes: voor het hergebruik van paletten en de herwaardering van vleugelmoeren. © IVAN PUT
“Tot nu toe hebben we overal en nergens ons atelier gehad: in een te koude boot, het Byrrh-gebouw, een stal, ...”
BDW 1460 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
De ingrepen van Wing Nuts zijn al zichtbaar aan de ontvangstbalie, die helemaal bekleed is met houten kadertjes, plankjes, balkjes en stukken tafelpoot. Dat principe werd nog eens herhaald aan de toog van het café, waar aan het plafond ook nieuwe, sfeervolle, uit hou-ten paletten gehouwen verlichtingsarmatu-ren zijn opgehangen. Maar het is vooral in de grote rode gang die door het gebouw loopt, dat de eenvoudige ingrepen het meest effect sorteren. Daar loopt een lange houten ‘licht-straat’ van aan de ingang tot vanachter waar
van werken. Goed afspreken, de eenvoudige oplossing zoeken, en zorgen voor eenheid in het geheel.”In totaal zijn er een twintigtal grote en der-tigtal kleine paletten in gegaan. “Alleen de Europaletten worden door de industrie gere-cupereerd, de rest niet. De kleine paletten zijn drukkerspalletten voor papier in A1-formaat, waar je heel makkelijk mee kan werken.” En ook duurzaam, verzekert Verraes ons: “Het verschil met de constructies van Arne Quinze is dat die van ons niet in elkaar stuiken.”
NomadenOverigens wordt de sobere uitstraling van het hout mooi gecounterd door een aantal gouden accenten. Stoelen, tafels en de vloertegels van het café kregen van de BSB een gulden laagje om het gouden jubileum te vieren. Zelf zorgde Wing Nuts ook voor een groen en ‘organisch’ accent door een paar stemmige hangplantjes in kunststof aan hun ontwerp toe te voegen. Want af en toe wat hightech mag ook. Zo leen-den ze voor de afdruk van het ‘Beurssc50uw-burg’-logo in enkele decoratieve betontegels even een 3D-printer. Ook het Kunstenfestival-desarts krijgt zulke tegels, want het decor van Wing Nuts blijft zeker nog vijf maanden staan nadat de jongens van Wing Nuts weer ver-trokken zijn. Verraes: “Tot nu toe hebben we overal en nergens ons atelier gehad. In de boot in Molenbeek die te koud was, in het Byrrh-gebouw waar iedereen al snel weer uit weg moest… Nu zitten we in een stal van Werner zijn familie in Ninove. Tot we een vaste stek vinden leiden we een nomadisch bestaan.”
Michaël Bellon
Facebook: Wing Nuts Decor wingnutsdecor.wordress.comwww.beursschouwburg.be
tijdens de feestelijkheden een eetzaal wordt geïnstalleerd. Nog nooit is de veelbesproken overdekte straat in de BSB zo gezellig geweest. De Jonge: “Dat was ook een van de voornaam-ste bevoegdheden van de BSB. Wat we dus ge-daan hebben is ‘het plafond naar beneden ha-len’, waardoor je niet meer het gevoel hebt in een industriële hal te zitten.” Achteraan heeft Wing Nuts ook de comptoir gebouwd voor de catering. “Opnieuw in goede samenspraak met de gebruikers en dus op maat voor de ca-teringbedrijf. Dat is een beetje onze manier
Het feestje naar aanleiding van 50 jaar Beursschouwburg begint donderdagavond met een programma dat 50 gratis activiteiten telt en 50 uur duurt. Van donderdag tot zaterdag kan je twee keer een nachtje doorsteken. Het startschot wordt donderdag om zeven uur gegeven met speeches, een receptie, een ‘Rocket Launch’ door ‘artist in residence’ Miet Warlop en concerten. Vanaf vrijdag in de vroege morgen staan veel performances (Mark Tompkins, Bernard Van Eeghem,…), workshops (‘heldere dromen’, ‘hula hoop’,…) en concerten (ook een secret gig) op het programma. Vergeet ook niet de kunstexpo onder curatele van de flamboyante ‘madame pipi’ van Beursschouwburg, Christina Cerquiera, die haar klanten steeds de mogelijkheid gaf om met kunstwerkjes te betalen.Zaterdag staat in het teken van de jongste bezoekers (en hun ouders), met tekenfilms, een ballonperformance, film- en muziekworkshops en de Bronksvoorstelling Toink. Eindigen doet BSB met (nog) een party. Reserveren is meestal niet nodig, maar vol is vol.Er wordt ook voor eten en drinken gezorgd, en zelfs voor slaapplaatsen. De overburen van het Marriott hotel stellen één van hun feestzalen ter beschikking met 50 tenten waar je met je slaapzak en luchtmatras in terecht kan.
50 JAAR IN 50 UUR
GASTRONOMIE > TWEEDE CHOCOLADESALON VINDT PLAATS IN PALEIS 1
Honderd jaar Ballotins (en andere tradities)
H et moet hen blijkbaar ge-smaakt hebben want dit jaar zijn ze terug en pakken
ze het grootser aan: het evenement verhuist naar Paleis 1 van de Heizel en is toegankelijk voor jong en oud gedurende drie dagen, van vrijdag 6
tot en met zondag 8 februari. Er zijn zelfs geruchten dat het Brusselse chocoladesalon een vast weerkerend evenement zal worden.Brussel, zo geven de Parijzenaars toe in hun persberichten, is echt wel een chocoladestad. Zij vonden de
© N
ICO
LA
S RO
DE
T
Jean Neuhaus junior komt op het idee om de medicijnen in de chocolade dragees te vervangen door snoepvulling – onder andere praliné – en zo wordt in 1912 de praline geboren.
BDW 1460 PAGINA 20 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
ADVERTENTIE
PERFORMATIK201518>29/03
THE BRUSSELS PERFORMANCE ART BIENNALE.A KAAITHEATER FESTIVAL IN ASSOCIATION WITH ARGOS, BEURSSCHOUWBURG, BOZAR, CENTRALE,DON VERBOVEN EXQUISITE OBJECTS, PASSA PORTA, Q-O2, ZSENNE ART LAB, ULB, WIELS
KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S – 2 PLACES 2 BE IN BRUSSELS. KAAITHEATER.BE
9>15/02
KUNSTENAARS, WETENSCHAPPERS, THEORETICI, OP ZOEK NAAR EENPOLITIEKE ECOLOGIE.
BURNINGICE #8
Kaaiad BDW 150107.indd 1 20/12/14 14:02
eerste sporen van cacao in België te-rug in 1635. De Belgische chocola-tiers ontwikkelden al snel een groot vakmanschap in deze sector omdat de cacaoproductie op dat ogenblik volledig in Spaanse handen was en onze regio’s toen onder Spaanse
voogdij vielen. Antwerpen was de aanvoerhaven voor cacao.Maar de grote innovaties begin-nen pas in de negentiende eeuw. In 1857 vestigt Jean Neuhaus zich in Brussel. Hij opent een apotheek in de Koninginnengalerij. Een aantal van zijn pillen zijn erg bitter maar hij omhult ze met een laagje cho-colade om de slechte smaak weg te nemen. Zijn kleinzoon erft zijn pas-sie voor chocolade. Jean Neuhaus junior komt op het idee om de me-dicijnen in de chocolade dragees te
vervangen door snoepvulling (onder andere praliné) en zo wordt in 1912 de praline geboren. Aanvankelijk werden ze verpakt in een puntzak maar daarin raakten de pralines beschadigd. In 1915, dus precies honderd jaar geleden, komt Louise Agostini, de echtgenote van Jean Neuhaus Jr. op het idee om de pra-lines te schikken in een stijlvol étui, zoals juwelen. De ‘ballotin’ werd de geschenkverpakking bij uitstek en zou de basis vormen voor een heel nieuwe kunstvorm. Eigenaardig
BRUSSEL – Al twintig jaar organiseert Event International uit Parijs overal ter wereld chocoladesalons. Met meer dan 10 dergelijke evenementen per jaar is het eigenaardig dat het eerste chocoladesalon in België pas verleden jaar werd gehouden, in Thurn & Taxis. Er kwamen toen 29.310 bezoekers langs voor 65 exposanten.
Een nieuwe verkoopstechniek die zeer in de smaak valt bij het publiek. De rest is geschiedenis.Maar het is niet enkel geschiedenis: de stad kent steeds meer moderne chocolatiers die hun uitstraling ver over de grenzen hebben: Mary, Mar-colini en Godiva zijn bekend van Toronto tot Kyoto. Er worden zelfs buitenlandse toeristen gesignaleerd die in Brussel op chocoladetour ko-men. Dagenlang van winkel tot win-kel om te snoepen en te vergelijken om dan met stapels Ballotins naar huis te reizen. De luchthaven van Zaventem is mogelijk de grootste chocolademarkt ter wereld.
Chocoladeboekhandel Met 8,3 kilogram per man zou de Belg de op vier na grootste chocola-deverbruiker ter wereld moeten zijn, maar bronnen spreken zich daar-over nogal tegen. Zwitserland wordt meestal als de leider gezien, maar zowel daar als hier wordt een groot deel verkocht aan toeristen.Het chocoladesalon van 2015 is 6.000 vierkante meter groot en verwelkomt weer een zeventigtal bedrijven en instituten: er zijn tal van losse activiteiten, zoals de fel gehypete modedéfi lés met choco-ladejurken (15 stuks, elke dag om 17 uur), kooklessen ( pastry show ), chocoladeboekhandel (Filigranes) met signeersessies, conferenties en proeverijen (Chocosfeer), kinder-animatie (Chocoland), patisserie-workshops, muziekoptredens en tentoonstellingen. De organisato-ren noemen het “een link tussen de mensen die cacao verbouwen, zij die het bewerken en zij die chocolade consumeren.”
Nick Trachet
Naar aanleiding van de tweede chocoladebeurs in Brussel staan we even stil bij het ‘voer der goden’, de cacao. Ik was tot nog toe huiverig om erover te schrijven, want voor deze exotische lekkernij is geen artikel, zelfs geen boek genoeg. Men zou er een bibliotheek aan kunnen wijden.
De cacao (Theobroma cacao) wordt botanisch on-dergebracht in de familie van de okra en de hibis-cus: de Malvaceae . Er is iets niet normaal aan een cacaoboom. Het is een niet zo groot, vrij lelijk tro-pisch boompje in de schaduw van het woud. Het vreemde is dat het niet bloeit aan de toppen van zijn takken, zoals bomen in gematigde streken horen te doen, maar aan zijn stam. Ik zag mijn eerste cacao-boom tijdens een schooluitstap naar de plantentuin van Meise. “Dat is nu de vrucht van de cacao,” zei de gids. Ik dacht dat men een vrucht tegen de boom had gespijkerd zodat iedereen hem beter kon zien, maar neen: de vrucht groeide brutaal uit de schors van de stam. Plantkundigen noemen dat caulifl o-rie . Zo’n twintig tot veertig rode of gele vruchten, zo lang als een hand, ‘ploppen’ tegelijkertijd en op-zichtig uit de boom, en dat het hele jaar door. De witroze bloesems zijn dan weer bescheiden klein en veel talrijker. Niet elk bloempje wordt vrucht. De tweede ontmoeting met de cacao vond plaats in de tropen, tijdens een wandeling op een verwaar-loosde plantage in Suriname. Iemand brak er één open en gaf hem aan mij. Binnenin de dikke peul zaten een aantal donkere pitten verpakt in wit vruchtvlees. Ik mocht proeven: de pulp smaakte heerlijk in de hitte, fris zuur en zoet tegelijk. De pit-ten waren hard en niet te genieten. Niets in smaak of geur deed ook maar in de verste verte denken aan cacao of chocolade.Héél lang geleden moet het cacaogebruik zo zijn begonnen, omwille van de heerlijke pulp die dan ook nog eens snel begint te gisten en dan een al-coholische drank levert. Maar met dat gisten gaan ook de pitten veranderen van aroma. Langzaam worden ze cacaobonen waarbij we ons iets kunnen voorstellen.Cacao groeide oorspronkelijk in de vochtige tropen van Midden- en Zuid-Amerika. Wij associëren de drank met de Maya’s en Azteken maar in het hart-land van dat laatste volk, op de hooglanden van
Mexico, kon de boom niet groeien. Cacao moest ge-importeerd en geruild worden. De cacaoboon werd zo de eerste munteenheid van Mexico.Cacao en chocolade behoren tot de meest bewer-kelijke industriële producten die er zijn. De gegiste pitten worden eerst gebrand zoals koffi e (maar niet zo hard). Dan worden ze ontdaan van hun schelp en gemalen. Oorspronkelijk gebeurde dat op een kalk-stenen metate , de Azteekse maalsteen waarop ook maïs tot poeder werd gewreven. Maar omdat cacao
voor de helft bestaat uit vet werd dat een plakke-rige bedoening. Dus gebruikte men maalstenen
op pootjes waaronder een vuurtje brandde dat de cacaoboter deed smelten. De lopende pas-ta werd gestold en voor gebruik opgelost in heet water, samen met andere kruiden. De Maya’s dronken hem warm, de Azteken koud.Al snel zouden de Europese hoven de chocolatl van de Azteken adopteren. De Franse koningen ontvingen hun gasten op audiëntie met een kopje uit de chocolate-rie. Het bleef een chique bedoening tot de
industriële revolutie wanneer vooral Brit-ten, Zwitsers en Nederlanders de fabricage helemaal uit elkaar zouden halen en weer
ineen steken. Vaak wordt hierbij melding ge-maakt van Casparus en Coenraad Van Houten die in Amsterdam ontdekten dat men de boter van het op-losbare deel kon scheiden door de chocolademassa te persen. Wat overbleef kon worden vermalen tot droog poeder. Onze huidige cacao-drank is dus jon-ger dan de chocolade zelf! Ondertussen staat de chocoladewereld voor grote veranderingen. Aan de ene kant wordt de vraag steeds groter sinds ook de Aziaten zich massaal op de chocolade storten, aan de andere kant brengen cacaobonen geen koperen cent op voor de boeren die ze kweken. Tegenwoordig gebeurt dat trouwens meer in West-Afrika dan in Amerika. Veel boeren geven er de brui aan, hakken de bomen om en gaan iets anders doen.Wist u dat cacao ook lekker kan zijn bij wild en vis? Dit is een recept voor een Spaanse salsa de perdiz , een ‘patrijzensaus’. Deze saus is van oorsprong een escaveche , een saus om wild (patrijzen) mee in te maken, maar dan gaat er azijn bij. Deze versie zou voor boniet zijn bedoeld, maar het kan evengoed met konijn: Leg de stukken vlees met olie in een (aardewerken)
pot, doe er rookspekblokjes bij, gehakte ajuin, en-kele teentjes geplette look. Laat de stukken vis/vlees aan beide kanten kleuren. Blus dan met een kluts witte wijn, voeg peper en laurier toe (zout zit in het spek), doe het deksel erop en laat heel traag garen gedurende een uur of twee. Haal het vlees uit de pot en hou het warm. Roer nu een kwart liter vleesbouil-lon door de pot samen met een eetlepel droog brood-kruim en een eetlepel geraspte bittere chocolade. Het broodkruim zal de saus binden terwijl u alles wat inkookt. Giet over het vlees. De combinatie van bouillon, wijn en chocolade geeft de saus een verras-sende wildtoets. Smakelijk.
nick.trachet@bdw.be
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Cacao
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
ADVERTENTIE
“Al snel zouden de Europese hoven de chocolatl van de Azteken adopteren. De Franse koningen ontvingen hun gasten op audiëntie met een kopje uit de chocolaterie”
BDW 1460 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Sociale Verhuurkantoren (SVK)
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
www.fedsvk.be02 412 72 44
a
a
a
a
a
Verhuur uw woning
zonder risico en zonder zorgen
Hulp bij renovatie
Fiscale voordelen
toch dat die luxecreatie er in volle oorlogstijd kwam? Chocoladehuis Neuhaus brengt dit jaar een speciale uitgave van de allereerste ballotins uit in de oorspronkelijke stijl.
Wereldtentoonstelling In 1870 opent ene Charles Neuhaus (niet verwant met de vorige) een cho-coladefabriekje in Schaarbeek. In 1883 creëert hij het merk Côte d’Or dat verwijst naar de Goudkust, het huidige Land Ghana. Ghana is van-daag de grootste cacaoproducent ter wereld. Met een fabriek vlak naast het Zuidstation zal Côte d’Or gene-raties treinreizigers bedwelmen met de geur van chocolade wanneer ze in Brussel aankomen.In 1934 rolt de eerste Chocotoff van de fabrieksband. Wij Brusselaars bekijken het als een vrij gewoon chocoladesnoepje, maar in het bui-tenland straalt het absolute luxe uit. Speciaal voor de Wereldtentoonstel-ling van 1958 creëert het bedrijf Dessert 58 een chocoladereep die nog altijd wordt gemaakt en in 1986 wordt de Mignonette gelanceerd, al-lemaal producten waaraan wij zoete herinneringen hebben en die het nog steeds uitstekend doen op de internationale markt.Leonidas Kestekidès was banket-bakker in de Verenigde Staten, in 1910 doet hij met zijn producten mee aan de Wereldtentoonstelling van Brussel als deel van de Ameri-kaanse delegatie. Zijn snoepgoed met chocolade valt in de prijzen en daarenboven wordt hij verliefd op een Belgische. Hij opent een aantal tearooms. Zijn succes neemt nog toe wanneer hij aan de Anspachlaan een winkel opent waar zijn pralines via een schuifraam worden verkocht.
Openingsuren: vrijdag 06/02 van 10.00 tot 20.00, zaterdag 07/02 van 10.00 tot 19.00, zondag 08/02 10.00 tot 18.00 uur. Inkom aan de kassa: volwassenen 8,50 euro op vrijdag, 10 euro op zaterdag en zondag, kinderen van 3 tot 12 jaar: 5 euro, onder 3 jaar gratis, senioren en studenten 8,50 euro, gezinsticket voor 23 euro. Voorverkoop (8.50 euro) en volledig programma op brussels.salon-du-chocolat.com
Mexico, kon de boom niet groeien. Cacao moest ge-importeerd en geruild worden. De cacaoboon werd zo de eerste munteenheid van Mexico.Cacao en chocolade behoren tot de meest bewer-kelijke industriële producten die er zijn. De gegiste pitten worden eerst gebrand zoals koffi e (maar niet zo hard). Dan worden ze ontdaan van hun schelp en gemalen. Oorspronkelijk gebeurde dat op een kalk-stenen metate maïs tot poeder werd gewreven. Maar omdat cacao
voor de helft bestaat uit vet werd dat een plakke-rige bedoening. Dus gebruikte men maalstenen
op pootjes waaronder een vuurtje brandde dat de cacaoboter deed smelten. De lopende pas-ta werd gestold en voor gebruik opgelost in heet water, samen met andere kruiden. De
industriële revolutie wanneer vooral Brit-ten, Zwitsers en Nederlanders de fabricage helemaal uit elkaar zouden halen en weer
Nick Trachet
BDW 1460 PAGINA 22 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
GESCHIEDENIS > KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK BRENGT EERBETOON AAN BRUSSELSE CARTOGRAAF PHILIPPE VANDERMAELEN
ONDERNEMER-KAARTMAKER- DROMER-FILANTROOP
P hilippe Vandermaelen zou een begrip kunnen zijn, ware het niet dat zijn naam om onduidelijke redenen in de
nevelen van de tijd is verloren geraakt. Ver-loren is misschien een te groot woord, want de man heeft immers een straat naar hem genoemd gekregen in de kanaalbuurt. En wie heel erg thuis is in de prille geschiedenis van de Belgische natiestaat, zal misschien een belletje horen rinkelen. Maar voorts?De Koninklijke Bibliotheek wil daar verande-ring in brengen. Autour de Philippe Vander-maelen – jammer genoeg alleen maar in het Frans – vertelt het verhaal van Vandermaelens Etablissement géographique de Bruxelles, de academie - kenniscentrum zou het vandaag de dag waarschijnlijk heten - die de cartograaf letterlijk uit de grond stampte in het toen nog rurale Sint-Jans-Molenbeek. Daarnaast stichtte Vandermaelen ook nog een normaal-school. 273 medewerkers die hij rond zich wist te verzamelen en een opleiding of werk gunde staan nu te boek. Naast persoonlijke schetsen van zijn equipe komen we ook heel wat te weten over de persoonlijkheid van de cartograaf. Vandermaelen werd in 1795 in Brussel gebo-ren. Zijn vader had fortuin gemaakt in de indu-strie en zag voor zijn zoon Philippe eenzelfde carrière weggelegd. Het viel mee dat Philippe ook ondernemersbloed door zijn aderen voel-de stromen. Hij opende een drogisterij in de Brusselse Steenstraat, was een autodidact en had dus geen wetenschappelijke scholing. In zijn vrije tijd legde hij zich toe op zijn passie: kaarten en geografische weetjes verzamelen. Vandermaelen was nogal utopisch ingesteld
en wilde een woordenboek opstellen met alle geografische kennis van toen.Dat utopische koppelde Vandermaelen nog meer aan zijn neus voor zaken toen hij in 1825-1827 zijn Atlas universel publiceerde, een atlas van de toen gekende wereld op 400 bladen. Die atlas was een succes in heel Eu-ropa, ook al omdat Vandermaelen verschillen-de agenten Europa rond stuurde om zijn werk te slijten. De 1.000 exemplaren van de atlas raakten in een mum van tijd uitverkocht. In die tijd verwonderlijk, want de turf kostte 500 frank, toen een gemiddeld jaarloon. Vooral de hogere Europese kringen wilden een exem-plaar in hun bezit hebben. Zo staat in Autour de Philippe Vandermaelen de korte biografie van de Russische agent van de cartograaf-ondernemer.
Gezocht: revolutionairen en armenDoor zijn financiële successen werd Vander-maelen al gauw vermogend, maar hij rente-nierde niet. Hij investeerde het in 1830 in zijn Etablissement géographique de Bruxelles, een groot domein met serres, landhuis en park tus-sen de Gentsesteenweg en de Sint-Mariastraat in Sint-Jans-Molenbeek. De toegangsdreef lag op de plaats waar nu de Vandermaelenstraat ligt. Van het domein is natuurlijk geen spoor meer, want het werd afgebroken in 1872. Een laatste restant overleefde tot de jaren 1950.Vandermaelen pakte zijn Etablissement groots aan. De serres dienden gevuld met planten, liefst zo exotisch mogelijk, en het landhuis moest een verzamelplaats worden van kaar-ten, ‘natuurhistorische objecten’, boeken en moest natuurlijk ook een productieplaats
Het landgoed van Philippe Vandermaelen, tussen de Gentsesteenweg en de Sint-Mariastraat in Molenbeek: links huizen voor familie, in het midden serres en rechts zijn hoofdkwartier van waar hij de wereld documenteerde, en aan werk hielp.
BRUSSEL - De Koninklijke Bibliotheek van België heeft een boek uit over de eigenzinnige cartograaf Philippe Vandermaelen (1795-1869). ‘Autour de Philippe Vandermaelen’ is het verhaal van 273 medewerkers van de filantroop, een zeer liberaal en Molenbeeks verhaal.
Van Vandermaelen zijn weinig afbeeldin-gen of foto’s bekend. Hier is er toch een.
zijn voor nieuwe, steeds betere kaarten. Dus nam de cartograaf heel wat mensen van al-lerlei pluimage in dienst: Brusselse technici en lithografen, Franse revolutionairen, maar ook gewone Molenbekenaars, vaak arm. En-kele van die Molenbekenaars wisten dankzij Vandermaelen op te klimmen, zoals ene Jean Ongers, de zoon van een gewone slotenmaker, die waarschijnlijk van in het begin school liep in het Etablissement. Vandermaelen gaf im-mers gratis vorming en opleidingen. Ongers zou daardoor chef van de lithografen worden, later zelfs voor het Dépôt de la Guerre, de voor-loper van het Nationaal Geografisch Instituut. In schril contrast met die klim op de sociale ladder staan echter de zussen van Ongers: die zijn allen arbeider gebleven.
Dat Vandermaelen een missie zag weggelegd in het helpen van God en Klein Pierke, soms zelfs op het naïeve af, blijkt ook uit de aan-werving van ene Victor Crevat. Crevat wordt in het boek ‘conspirateur professionel’ en ‘un jeune homme louche’ genoemd. Crevat was op zijn zachtst gezegd nogal excentriek: hij hield er radicaal-revolutionaire ideeën op na. Dat was niet evident in het Frankrijk van tijdens de restauratie, de terugkeer van de Monarchie na de Franse Revolutie en na Napoleon. Cre-vats republikeinse overtuigingen en openbare rebellie zouden hem naar België drijven, waar hij zichzelf in Vandermaelens normaalschool binnen blufte als inspecteur, zich beroepend op zijn vermeende kennis die hij had opge-daan aan prestigieuze Franse scholen.Naast technisch en scholend personeel wierf Vandermaelen ook graag echte avonturiers aan om expedities op te zetten naar onder meer Brazilië en Nieuw-Zeeland. Enkele bio-grafieën van deze jongelui zijn eveneens op-genomen tussen de andere. Het moet toen een erg boeiende tijd geweest zijn: de wetenschap stond nog in haar kinderschoenen, er viel nog heel wat te ontdekken, havelozen en (politieke) vluchtelingen konden nog ontsnappen en een nieuw leven opbouwen en de filantropische ondernemersgeest van Vandermaelen werd weinig in de weg gelegd. Onze cartograaf wist ook opportunistisch gebruik te maken van de Belgische onafhankelijkheid: het jonge Bel-gië had kaarten nodig, en Vandermaelen had enkele maanden voor de septemberrevolutie toevallig zijn Etablissement geopend. Ook met het Nederlandse bewind had hij gouden zaken gedaan, waardoor Vandermaelen bij de Belgische onafhankelijkheid eigenlijk een mi-nisterie van geografie op zich was. Eén en een was toen ook drie. Dat die omstandigheden het toen al achtergestelde Molenbeek vooruit-hielpen, maakt het verhaal rond.
� Christophe�Degreef
© K
ON
INK
LIJK
E BIB
LIO
THE
EK
VAN
BE
LGIË
© K
ON
INK
LIJK
E BIB
LIO
THE
EK
VAN
BE
LGIË
Vrij als een vis in een vogelkooiBRUSSEL – Caracas is de hoofdstad van Venezuela. Dat land is redelijk vaak in het nieuws - vooral dan in oliegerelateerde berichten - maar over de stad hoor je weinig. Laat ons daar eens iets aan veranderen.
Maar eerst toch nog even Brussel. We vieren deze week dus vijftig jaar Beursschouwburg, het kunstencentrum waar het Radeis zijn eerste speelgelegenheid aan te danken heeft. Voor het festival Mallemunt in 1977 kreeg het gezelschap rond Josse De Pauw, Pat Van He-melrijck, Dirk Pauwels, Jan De Bruyne en later Georges Brouckaert een eerste productieop-dracht.Bij Radeis wordt wel eens het epitheton ‘legen-darisch’ gebruikt. Bijvoorbeeld door mezelf, omdat ik Radeis alleen ken uit de overlevering. Toch ging Radeis ook om objectieve redenen de legende in. In hun tijd, op het einde van de jaren 1970 dus, had het nu internationaal geroemde Vlaamse theater nog maar nauwe-lijks enkele stappen in het buitenland gezet. Radeis werd voor Rosas, Jan Fabre of Need-company een van de eerste exportproducten van de Vlaamse Golf in de podiumkunsten. Al behoorde exportproduct zijn niet meteen tot de ambities van Radeis. Net zomin als carrière maken overigens. In zijn terugblik op Radeis, die gepubliceerd werd in zijn verzameling tek-
sten Werk, herinnert Josse De Pauw er ons aan dat carrière etymologisch ongeveer zoveel be-tekent als ‘karrenspoor’. “En vanaf onze eerste fi ets wisten we dat je daar beter niet in terecht kon komen. Want dan kon het alleen nog maar rechtdoor.” En af en toe een uitstapje buiten België maken, dat zinde de jonge snaken wel. Daarom maakte Radeis zo goed als woordelo-ze voorstellingen. Om niet in de mime-hoek te worden geduwd werden die voorzien van een aantal gebrabbelde Nederlandse woordjes, ab-surdistische grappen en bizarre objecten die altijd in openlucht ten berde werden gebracht.Vrijheid was het ordewoord. Het is opvallend dat Josse De Pauw het in zijn terugblik op de Radeis-episode vooral daarover heeft. En dan met name over hoe die vrijheid de ogen uit-stak van een aantal mensen, vooral mensen in uniform die het gezag en het inperken van de vrijheid vertegenwoordigden. De Pauw illu-streert dat aan de hand van drie voorbeelden in drie wereldsteden. Eén gaat over Leuven, waar een politieman een opvoering stillegde omdat er geen toelating voor was gevraagd. Eén gaat over Hong Kong, waar Radeis uit-genodigd was op een poepsjiek feestje van de gouverneur, maar bijna niet werd binnengela-ten door de poortwachter omdat ze geen kos-tuum droegen. En één gaat over Caracas, waar Radeis was uitgenodigd op een festival en op
Sierkus Radeis, 1977. Staand (v.l.n.r.): Pat Van Hemelrijck, Josse De Pauw, Jan De Bruyne en Erik de Volder. Vooraan de ‘circushulpjes’-technici Hugo De Backer, Rudi D’heygere en Pitou Lasat.
© N
AA
M F
OTO
GR
AA
F
BDW 1460 PAGINA 23 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
Artists in residence Radeis in Caracas
de luchthaven af te rekenen had met controle door mensen in uniformen “en een zonnebril met spiegelglazen op de botte kop”.
PalmboomOm kosten te besparen hadden de theaterma-kers zo weinig mogelijk bagage meegebracht op hun vlucht. De gemiddelde temperatuur daalt in Venezuela toch maar zelden beneden de twintig graden. Zo kwam er in de valiezen ook plaats vrij voor de rekwisieten. Maar die moesten dus voorbij de veiligheidsmensen, die niet konden lachen met de door hen als subversieve grap geïnterpreteerde antwoor-den van Radeis op hun vraag wat er in die kof-fers zat. Die antwoorden luidden respectieve-
lijk “A fi sh in a birdcage and a plastic palmtree” en “A blue canvas with a yellow spot on it and a seagull.” De veiligheidsmensen lachten nog minder toen bleek dat de koffers ook daad-werkelijk een vis in vogelkooi, een palmboom, een blauw zeil en een zeemeeuw bleken te be-vatten. Het volledige verhaal lees je in Werk, maar we kunnen ook nog vertellen dat bij de rekwisieten van de voorstellingen Ik wist niet dat Engeland zo mooi was en Vogels ook nog een alarmpistool hoorde. Daarnaast hadden we u ook nog beloofd iets wezenlijk over Ca-racas te zeggen, maar dat zal toch voor een volgende keer zijn. Michaël�Bellon
www.brusselnieuws.be/inresidence
ADVERTENTIE ADVERTENTIE
FO
TO D
IETE
R B
AC
QU
AE
RT
AFFICHE
WEDSTRIJD
WILLEMSFONDS
BRUSSELS
HOOFDSTEDELIJK GEWEST
MET DANK AAN:
UR
BA
N D
ES
IGN
WE
DS
TRIJD
Willemsfonds Brussels Hoofdstede-
lijk gewest organiseert een affiche
designwedstrijd voor creatieve gees-
ten. Wil je mee ontwerpen en kans
maken op één van de topprijzen uit
de prijzenpot van 5000 Euro? Waag
dan je kans en stuur ons jouw
ontwerp voor 31 maart 2015 .
Alle info &
reglement:
ww
w.m
adeinbxl.org
info@m
adeinbxl.org
02 / 218 44 88
EXPO 2030
Stel, er
vindt een
were ld ten toon s te l l i ng
plaats in Brussel in 2030.
Welke promotieaffiche zou
daar voor kunnen gemaakt
worden? Je mag elemen-
ten gebruiken van het hui-
dige Brussel, maar gebruik
vooral je verbeelding om je
in te beelden hoe die we-
reldtentoonstelling in 2030
eruit zou kunnen zien en
rond welk thema de ‘Expo
2030’ zou kunnen draaien.
BEZOEK BRUSSEL
Maak een affiche waar-
mee je buitenlanders warm
maakt om een CITY TRIP
naar Brussel te maken.
Prijs Brussel aan op een
geheel eigenzinnige ma-
nier als dè place to be om
je vakantie door te bren-
gen. 2
1
5000 EURO
PRIJZENPOT
2 THEMA’S
MA
DE
IN B
XL
Kamerijklaan 461700 Dilbeek02 466 20 30
info@westrand.befacebook.com/westranddilbeek#westranddilbeek
van ma 09.02 t.e.m. ma 16.03
meer info:www.westrand.be
EIGENBRAKEL– Een negentiger wiens energie naar boven blijft stromen is dichter-architect Albert Bontridder (1921), generatievriend van Jan Walravens, Louis Paul Boon en Hugo Claus. Vorig jaar heeft hij zijn woonst uit 1958 moeten ruilen voor een rusthuis. “Ik stoor me hier aan de slech-te vormgeving, maar bon. Het blijft belangrijk om alles rondom ons te aanvaarden. Een mens is op zichzelf begin en einde,” zo stelt de ‘vrijmetselaar zonder schaapsvel’.
Albert Bontridder bij een kunstwerk van zoon Thierry.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
BDW 1460 PAGINA 24 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
‘ARCHITECTUUR NIET VAN TEL VOOR KOTJES’ALBERT BONTRIDDER, ARCHITECT EN DICHTER
O p het uur van ‘volle middag’ luisteren we geduldig naar Albert Bontridder, oud-re-dactielid van Tijd en Mens, Architecture en
oud-voorzitter van PEN Vlaanderen. Al bijna tachtig jaar schrijft hij gedichten. Er wacht een stapel oud en nieuw werk om gebundeld te worden. “Thuis in Rode, waar mijn zoon Thierry nu woont, liggen nog een honderdtal gedichten in dozen. Hier heb ik de map met het recentste werk, zoals Zij is het raadsel. Er is sprake van een vervolguitgave op de bundel Gedichten 1942-1972, uit te geven door het Poëziecentrum,” zo begint hij, terwijl ik de handge-schreven nieuwe verzen luidop lees. Een verzorgster stoort ons: “On peut vous inviter à la messe, monsieur Bontridder,” – de dagelijkse routine. Alsof de nazaat van Pajotse ouders hierop al eerder ja had gezegd. “Ik was een slechte leerling bij de Broeders Maristen (Institut Champagnat) in Helmet (Schaarbeek). Ten eerste kwam ik altijd te laat omdat mijn zus ‘s och-tends mijn moeder hielp in onze kruidenierswinkel, op de hoek van de Sleeckx- en Verhaerenlaan. Ten tweede begreep ik niet wat van me verwacht werd. In de ‘beste’ kamer, achter de winkel, tierde mijn va-der altijd boven mijn hoofd: ‘Ge zit met uw floeren broek op uw verstand!’ Tot we ‘om de goede lucht’ terug verhuisden naar Het Rad (Bergensesteenweg 1099), waar ik in de Leeuwerikentraat 6 geboren was. “Daar merkte de meester van het vierde leerjaar op dat ik een bril nodig had. Nadien was ik altijd de eerste van de klas.” Bontridder maakte er jeugdvrienden, zoals schrijver Jan Walravens (uit de Wandelingstraat) en schrijn-werker-beeldhouwer Florent Welles. “’s Zomers zwommen we in ons blootje in het Kuipje, een ver-breding van de Molenbeek. En ik las de hele bibli-otheek van de parochie uit, van Jules Verne tot Jan Persijn. Ons trio schreef brieven naar elkaar om te oefenen in impressionisme, expressionisme, surre-alisme... en het woordenspelletje le cadavre exquis.” “Na mijn architectuurstudies aan Sint-Lucas, eerst in Molenbeek en dan in Sint-Gillis (tot 1942), ana-lyseerde ik de toestand van alle Brusselse straten. Na de oorlog vond ik werk bij architect Paul-Amaury Michel (tot 1956) en bij Jacques Dupuis (tot 1984). Veel van wat ik in de jaren 1950-1960 schreef en in wat in mijn boek over de geschiedenis van de heden-daagse bouwkunst staat is voorbij. Alles in architec-tuur moet inwendig beheerst worden, maar uiterlijk moet een gebouw neutraal blijven tegenover de om-geving. Architectuur is niet bedoeld om vrijblijvend te zijn. Architectuur moet openstaan voor wat nabij is, maar altijd met een zekere bescherming. Archi-tectuur moet zich engageren tegenover het individu en het collectief. Dat wordt vandaag niet meer be-grepen. Voor een mens die zijn huizeken wil bouwen is architectuur niet belangrijk.”
M’as-tu vu“Het is evident dat bouwwerken als een belfort of een vuurtoren een soort concentratie zijn geweest van de collectiviteit alsdusdanig. Men mag hier van kunst spreken, omdat de gemeenschap in haar geheel ver-enigd wordt in één punt. Die concentratiegedachte heeft geleid tot uitvindingen als de kathedraal, die
de collectiviteit overkoepelt. Het huizekotje dat Louis Paul Boon bij me wou bestellen is iets helemaal anders dan wat Calatrava met het Guggenheim heeft getoond. Dat zijn bouwwer-ken die de gemeenschap ‘zin’ geven.” In ons vorig interview beweerde de architect dat we moeten bouwen aan een klassenloze samenleving. Of hij daar voldoende realisaties van ziet, vraag ik. “Nieuwbouw is enkel voor wie geld heeft. Interessante architectuur kan Jan met de pet niet schelen; zijn gewone kotje volstaat voor hem. André Jacqmain heeft het in Ibiza met zijn villaparken gedaan: architectuur neerzetten die niets te maken heeft met de mens. Ik herhaal het geval van Louis Paul Boon
en zijn huizekotje. Dat staat haaks op architec-tuur die een ‘sculptuur’ is. Geld mag bij archi-tectuur niet ter sprake komen. Enkel dat wat mensen samen nodig hebben om met elkaar te leven, is belangrijk. Kijk eens naar ‘s we-relds hoogste wolkenkrabber in Dubai (de Burj Khalifa, 828 meter, red.), dat vraagt toch nie-mand? Dat heeft niets te maken met de mens. Ik begrijp niet op welke manier mensen op dui-
“Het gebouw van de Europese Raad bestaat enkel uit formules en vormen met als enige opzet ‘m’as-tu vu’. De mens komt daar niet aan te pas.”
BRUSSEL – Op 7 februari gaat in de KVS Elephant’s Dream in première in het kader van het festival Congolisation. De documentaire van Kristof Bilsen is een portret van staatsambtenaren bij brand-weer, post en spoor in Kinshasa, een verhaal over waardigheid en draagkracht van mensen die werken voor een staat die op deze plekken eerder afwezig is.
Hoe kwam u op het idee van een portret van staatsambtenaren in Congo?Kristof Bilsen: “Er wordt een te beperkt verhaal over Congo verteld. Enerzijds de gruwelijke verhalen over rebellenlegers en anonieme vluchtelingenkampen in Oost-Congo, anderzijds het feit dat Afrikanen heel creatief kunnen zijn ondanks de ex-treme armoede. Net of state en governan-ce er niet toe doen en enkel de informele economie voldoende is. In tijden van crisis waarin overheden, ook bij ons, in vraag worden gesteld, mogen we niet vergeten dat de overheid ook een vangnet is voor de sa-menleving.”
Uw film vertelt dus een ander verhaal?Bilsen: “Ja, het zijn de middenverhalen van mensen die in het dagelijkse leven moeten omgaan met een staat die uitgehold is. Het is een intieme blik in het leven van amb-tenaren in postkantoren, treinstations en brandweerkazernes, mensen die er echt toe doen. Mensen zoals u en ik, belangrijke
stemmen die verrassend goed de pijnlijk-heid van de situatie tonen en die het ook aan den lijve ondervinden. Het biedt enig perspectief van hoe belangrijk de staat is en hoe absurd en waanzinnig de situatie is waar ze zich nu in bevinden.”
Als het de staat niet is, wie zwaait dan wel de plak?Bilsen: “Er spelen veel globale krachten, neoliberale wetten, belangen vanuit de bui-tenwereld. Maar daarvan wordt slechts de tip van de sluier gelicht, het is geen puur economische film. Het is een menselijk portret, heel poëtisch, over mensen die ver-andering willen initiëren, en de moeilijk-heid daarvan als de afhankelijkheidspositie van het land ten opzichte van het Westen in stand wordt gehouden. De erfenis van het koloniale verleden en dertig jaar dictatuur kan je niet in één twee drie veranderen. Maar de betogingen van de voorbije dagen tegen de poging om de kieswet te verande-ren, toont dat er hoop is. Vandaar de titel van de film, de droom van zo’n grote lap van het Afrikaanse continent. Het snakken naar verandering en het enorme potentieel als die verandering er zou komen.”
Benjamin Tollet
Première Elephant’s Dream op zaterdag 7 februari om 20.30 uur in de KVS, Arduinkaai 9 te Brussel. Tickets kosten 9 euro. Meer info op www.elephantsdream-film.com
Ambtenaren in een land zonder staat
Kristof Bilsen: “Het is een menselijk portret, heel poëtisch.”
© J
ON
AS
LA
MP
EN
S
3 VRAGEN AAN KRISTOF BILSEN
BDW 1460 PAGINA 25 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
CINEMATEK NAAR REYERS IS PISTE. Het filmarchief van Cinematek, dat niet minder dan één miljoen filmdozen bevat, heeft dringend een nieuw onderkomen nodig. Dat is ook Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) niet ontgaan. Het budget van Cinematek komt overeen met dat van het Groothertogdom Luxemburg. De archieven huizen in Elsene in gebouwen die in de jaren 1980-1990 ‘voorlopig’ in gebruik genomen werden. Idrissi vreest voor de archieven als ze geen degelijk onderkomen krijgen. In heel Europa is ondertussen werk gemaakt van duurzame filmconservatie. Idrissi heeft minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) hierover ondervraagd in het Vlaams parlement. Idrissi is blij dat Gatz de piste van een ver-huizing naar Reyers een interessante pist vindt. Hij gaat samenzitten met VRT, Cinematek en het Brussels Gewest. n LIEDJES EN SCABREUZE RAADSELTJES.
Het Ensemble Cannamella en Fernand Verreth brengen ‘Het geheimzinnige almanakje. Muziekjes en curieuze historieën uit het jaar 1750’. Het boekje brengt het alledaagse leven van onze voorouders op ludieke en spitse wijze in beeld. Er zijn kortverhalen, scabreuze raadseltjes en advertenties van de plaatselijke oorarts, ze worden afgewisseld met instru-mentale muziek en liedjes van Joseph-Hector Fiocco, Willem De Fesch, Marc Antoine Char-pentier, Georg Philipp Thelmann, Jean-Baptiste Loeillet de Gant en Antoine Mahaut. Can-nammella brengt het minder bekende repertoire uit de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw. De voorstelling vindt plaats op zondag 8 februari om 15 uur in de Kunsthumaniora Brussel, Chrysantenstraat 26, 1020 Brussel. Toegangsprijs 10 euro. Reserveren op brus-sel@davidsfonds.be of 0479.10.22.89.
Samengesteld door Danny Vileyn
DEN DUK EN DEN BURGER“Mijn vader uit Herfelingen, zoon van den Burger, was de jongste van elf en de enige die mocht studeren. Ze stuurden hem naar het (Franstalige) Klein Seminarie van Roese-lare, waar hij straf kreeg als hij een woord Vlaams sprak. Hij had al twee zussen in het klooster in Herne, en wellicht wou men een pastoor in de familie. In de tweewoonst naast hun deur woonden de ouders van mijn moeder, Julia van Duk genoemd. Haar grootvader was de Gruuten Duk, haar vader de Klaanen Duk. De Burgers en de herenboeren van den Duk kon-den elkaar niet luchten. Toen mijn vader met haar trouwde, was dat niet geweten. Ik heb bijgevolg mijn ouders van mijn moeder nooit gezien, dat waren ‘vijanden’.”
CULT
UU
R K
ORT
‘ARCHITECTUUR NIET VAN TEL VOOR KOTJES’zend meter hoogte ‘met elkaar’ kunnen leven.” Waaraan moet een huis dan voldoen, willen we toch weten van de vormenknutselaar. “Archi-tectuur is een verwantschap, een engagement. Jacques Dupuis (met wie Bontridder voor pavil-joenen op Expo ’58 werkte, red.) heeft het in zijn werk bewezen. Zijn vader, Charles Dupuis, was een geneesheer die om een vrouw te laten be-vallen niets veranderde aan zijn laten en doen. Hij deed het in manchetmouwen. Ook ik ben zo geboren – eenvoudig – in een keukenkelder in Het Rad. Net zo heeft de grootsprakerigheid van de architectuur niets vandoen met de wer-kelijkheid: de mens. Het leven van de mens met de mens primeert. Architectuur moet de spiegel zijn van het goed gevoel van de mensen. Van-daar dat ik me niet thuis voel in dit home. Alles is eraan gedaan om de gewestelijke architec-tuur te respecteren. Vandaar die moeilijke vor-men: een te lange gang, een te laag plafond en uitsparingen in het dak die geen steek houden. Niets belet dat men met verbeelding allerlei vormen doet samenleven, maar dit?” Staat de overheid wel open om iets te creëren dat aan-sluit bij de mens, hengelen we nederig. Bontrid-der: “Ik ben stilaan wanhopig: niemand maakt zich daar zorgen over. Ik zie echt niet waar de overheid nog aandacht voor heeft. Weet je, ar-chitect Brodski maakt zich kwaad op collega Samyn, die een soort van ei in een kubus maakt voor de Europese Raad. En terecht: het gebouw bestaat enkel uit formules en vormen, met als opzet m’as-tu vu. De mens komt daar niet aan te pas. Deze vorm om de vorm is niet eerlijk. Ar-chitectuur moet ‘waar’ zijn, tegenover de maat-schappij die daar alle dagen moet mee leven.”
GrootoostenBontridder wordt ook gerespecteerd als loge-broeder, al heeft hij daar niet naar gevist. “Het is een raar verhaal, Willem Roggeman wou ab-soluut dat ik voorzitter werd van schrijverscen-trum PEN. Onze vergaderingen vonden plaats in het Goudblommeke in Papier in Brussel en in Dendermonde. Op een dag sprak schrijver Daniël Van Ryssel me aan alsof ik vrijmetselaar was. Ik had daar nochtans nooit van gehoord, tenzij via mijn vader. Volgens hem, die voor de Kajottersbeweging van Cardijn had gewerkt en nog als flamingant opgepakt was, was het een organisatie ‘van de duivel’. Van Ruyssel heeft me daarop mensen gestuurd die me begon-nen te ondervragen. Mogelijk omdat ik aan het schrijven was over architect en vrijmetselaar Léon Stynen, heb ik het vertrouwen gewonnen van het Grootoosten van België (een irreguliere loge, red.).” “Soit, waarom dat broederschap? Ik ben iemand die altijd wil ‘begrijpen’. De Loge was fascine-rend, iets verblindends. De uitspraak ‘de ma-nier waarop de dingen hun waarheid kunnen vinden voorbij alle tegenstellingen’ heeft me geprikkeld. Over mij werd beweerd dat ik een vrijmetselaar was ‘zonder schootsvel’. Dat intri-geerde me. Daniel Van Ryssel zei: ‘We moeten je niet vragen, jij bent het van nature’. Voor mij draait het engagement om goede wil. Het vergt een inspanning om alles wat niet onmiddel-lijk vertrouwd is, op die manier te benaderen dat je het wilt begrijpen en assimileren. In de uitdrukking ‘wat ik geloof, weet ik niet’ is het woord weten het belangrijkste. Een mens is iets dat op zichzelf begin en einde is. Ik kan niet buiten mijzelf. Het is wel zo dat ik zonder de andere niets ben. Ik besta omdat jij er bent. Het is dus belangrijk om wat rondom ons is te assi-mileren en te aanvaarden. En verder, als het om doen en laten gaat en om de wereld rondom ons, dan beweer ik het volgende: het is verwaand om achterom te kijken en te zeggen: ‘Heb ik dit en dat gepresteerd’? Zoiets is totaal overdreven en heeft geen impact op het zijn.” Jean-Marie Binst
De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet
BRUSSEL – Frederik Van den Bos-sche (37) is een man die de koe bij de hoorns vat. Hij trok jarenlang van bergtop naar bergtop om van zijn passie voor snowboard te genieten en om zich te laten zien. Vandaag heeft hij naast die mooie snowboardcar-rière een prille surfcarrière. Witte bergtoppen en de blauwe Atlantische
oceaan kleuren het leven van de Brusselse reiziger.
“Toen ik iemand schuin op een plank in de sneeuw zag staan, wist ik: dat wil ik ook doen,” vertelt Van den Bossche. “Dat was tij-dens een skivakantie in Italië. Skiën deed ik toen al een tijdje, altijd tijdens familievakan-ties. Als skateboarder was de overstap naar snowboard niet zo groot. Al was het niet zo evident: snowboard was nog niet echt com-mercieel en het werd zelfs wat opzij geschoven omdat het uit de Verenigde Staten kwam. Ik herinner me dat in onze Ardennen snowboar-den aanvankelijk niet werd toegelaten.”De interesse van de toen dertienjarige Brus-selaar groeide snel uit tot een passie. Het was steeds uitkijken naar de volgende win-tersportvakantie met de familie, maar dat bleek snel niet genoeg meer om zijn honger te stillen. Op zijn zestiende verzamelde Van den Bossche al zijn spaargeld om op zijn eentje naar een Frans snowboardkamp te trekken.
Frederik Van den Bossche: “Dat eerste spoor trekken, ik vergelijk het met een schilder die een eerste penseelstrijk op zijn canvas zet.”
© BAVO SWIJGERS
‘Prachtig om natuur zo te beleven’
SNOWBOARD > FREDERIK VAN DEN BOSSCHE BEWIJST HOE VER PASSIE JE KAN BRENGEN
“Ik heb veel tijd doorgebracht op de Yeti Ski in Anderlecht. Daar heb ik heel veel bruine zeep versleten”
BDW 1460 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015BDW
SPOR
T
“Behalve verschillende technische vaardighe-den kwam ik er ook te weten dat je ‘s zomers kunt snowboarden op gletsjers. Sindsdien werd die ene week wintersport uitgebreid naar twee tot drie weken.”“In België kwam ik in aanraking met mensen die hier aan competitie deden. Er was een cir-cuit dat al de kunstpistes van het land aan-deed, aangevuld met een paar buitenlandse manches. Ik heb veel tijd doorgebracht op de Yeti Ski in Anderlecht. Wat heb ik daar bruine zeep versleten (lacht).”Het talent van de Brusselaar maakte meteen indruk en leidde hem vrij snel tot de Belgi-sche titel. Een mooie herinnering, al maakte het gevolg van die titel nog meer indruk. “Als kampioen mocht ik naar het wereldkampioen-schap in Japan. Een ongelooflijke ervaring! We
BRUSSELAARS MET EEN IDENTITEITFrederik Van den Bossche maakte tijdens zijn carrière de hoogdagen mee van het Brussels Snowboard Team. Een groep vrienden met een reputatie. “We maakten elkaar beter door samen te trainen en elkaar te pushen. We waren vrij bekend in het wereldje. Tijdens het winterseizoen trokken we samen naar de bergen. We waren met een twaalftal gasten en hadden allemaal een nummer en een bijnaam, ieder had zijn specialiteit. Het Brussels Snowboard Team had een identiteit. Door ons is hier de trend gegroeid om tijdens het seizoen naar de bergen te trekken om daar te trainen en aan wedstrijden deel te nemen.”
snowboardden er op een mooie halfpipe, wat in die tijd niet zo evident was. Op een tach-tigtal deelnemers ben ik ergens in het midden geëindigd. Als amateur, hé. Dat was een ste-vige boost.” Berg als canvasDe achttienjarige Van den Bossche koos voluit voor het snowboarden. Zodra hij zijn rijbewijs had, trok hij met zijn maten van het Brussels Snowboard Team (zie kaderstuk) naar de ber-gen. Heel de winter lang. “Ik reisde van het ene berggebied naar het andere om met een ploegje foto’s te nemen en films te draaien. Die beelden werden achteraf gemonteerd en gebruikt door onder meer Vans en Dragon Al-liance, jarenlang trouwe sponsors. Er werden ook regelmatig foto’s gepubliceerd in magazi-nes.”“Mijn winterseizoen liep tot mei – juni, daar-na brak het zomerseizoen aan. Ik reed soms wel 15.000 kilometer op een zomer om alle gletsjers aan te doen en er de nodige beelden vast te leggen. Ik ben bijvoorbeeld naar Ar-gentinië getrokken om er voor een sponsor een video te maken. Ik was vooral in België om te recupereren, bij te trainen en om mijn volgende reis te organiseren.”Behalve op zijn eentje freestyle van een berg-wand afglijden, nam de Brusselaar ook deel aan slopestyle en big jump wedstrijden. Het leverde hem een naam op die vandaag nog steeds belletjes doet rinkelen. “Ik kreeg ook wat start- en prijzengeld voor die wedstrijden. Ik kon er tricks uitvoeren die ik tijdens mijn freestyle afdalingen uitprobeerde. Zo heb ik toch wel wat naamsbekendheid opgebouwd.”“Er met een cameraman of fotograaf op uit-trekken als er verse sneeuw is gevallen, om dan van een maagdelijke flank af te dalen. Dat eerste spoor trekken, ik vergelijk het met een schilder die een eerste penseelstreek op zijn canvas zet. Een paar seconden lang is dat tweehonderd procent adrenaline, en tevre-denheid als je veilig beneden komt. Het is een heel intens gevoel.”De stijl van Van den Bossche kan samengevat worden als snelle, vlotte bewegingen door de sneeuw en tricks die heel expressief en ori-gineel zijn. Hij heeft veel geleerd van oudere ‘legendes’ en heeft er zijn eigen vorm aan ge-geven. “Vorig jaar ben ik tweede geëindigd op het Belgisch freeride kampioenschap. Franse professionele snowboarders zaten in de jury en gaven me het gevoel dat ik toch nog goed bezig ben.” Neusje van de zalmDat de Brusselaar iets minder in de bergen te vinden is, komt door die andere passie: sur-fen. Een paar jaar geleden kwam hij tijdens een van zijn vele reizen terecht in het Portu-gese Ericeira. Hij woont er sinds twee jaar met zijn vrienden en heeft er Roots Guesthouse geopend.“Ik verdeel mijn jaar nu tussen Ericeira en de bergen. Daar ben ik vooral actief in het Oos-tenrijkse Montafon, waar ik snowboardkam-pen geef bij de Funcamp Snowboardschule.”“Het is prachtig om die twee natuurfenome-nen – de bergen en de Atlantische oceaan – zo te beleven. Veel mensen zeggen me dat ik een goed leven heb, maar het vraagt ook telkens veel energie om opnieuw het ene of het andere op te starten.”Op de golven heeft de Brusselaar niet meteen de ambitie om een carrière op te bouwen. Al weet je nooit. “Ik zou niet hard willen trainen om iets te bereiken in het surfen. Ik wil plezier beleven, zoals ik altijd al heb willen doen.”“Ik heb zeker nog dromen. In de winter van 2016 breng ik bijvoorbeeld een snowboard uit van het merk Stoked. Ik zou zeker nog eens in Alaska willen gaan freeriden, dat is het neusje van de zalm. Daarvoor ben ik nu op zoek naar sponsors. Spectaculaire beelden verzekerd!”�� Tim�Schoonjans
SPEKTAKEL AAN DE BUDABRUG
ROEISEIZOEN VAN START
BRUSSEL – Royal Sport Nautique de Bruxelles (RSNB) geeft het startschot van het roeiseizoen. Op zondag 15 febru-ari staat met de Brussels Winter Rowing Regatta een eerste van een pak feestelijke evenementen op het programma. “We beginnen om elf uur met een Head of the River, een klassieke roeiwedstrijd die hier niet zoveel meer voorkomt,” vertelt voorzit-ter Pierre Geismar (74). “Het is een wedstrijd tegen de tijd waarin de ploegen, telkens van vier roeiers, om de dertig seconden vertrek-ken. We organiseren dat al een tiental jaar, maar de Grote Winter Handicap – nu al de 91e editie! – is het voornaamste evenement.”Het startschot van die Grote Winter Handi-cap wordt omstreeks half drie gegeven ter hoogte van de Van Praetbrug. Al de ploegen krijgen een handicap toegewezen in func-tie van leeftijd, het aantal roeiers, het soort boot, enzovoort. Wie op papier de snelste is, vertrekt laatst. De traagste ploegen beginnen voorop. “Het is een recreatieve wedstrijd, al kan je de deelnemers verdelen in twee groe-pen: zij die willen winnen en zij die puur ko-men om zich te amuseren. Deze wedstrijd is ontstaan om de overgang van trainingen op lange afstand naar trainingen in compe-titieboten aan te geven. Dat is eigenlijk nog
steeds zo. Dit blijft een van de eerste roei-wedstrijden van het jaar.”
Aflossingswedstrijd“Vorig jaar hebben om en bij de 65 ploegen deelgenomen, dat zijn zowat tweehonderd mensen op het water. Het is echt wel de moeite om eens te komen kijken. Je kunt bij de start zien hoe de roeiers zich klaarmaken voor het vertrek en hoe ze zich naar voor ma-noeuvreren. Een kwartier na de start kan je dan naar de Budabrug gaan – ik raad daar-voor de fiets aan – om de ontwikkeling van de wedstrijd te zien. Daar zullen de roeiers zowat de helft van de vijf kilometer afgelegd hebben en hergroeperen heel wat boten. Wie wil winnen, moet daar vertrekken. Dat is best wel spectaculair.”De Brussels Winter Rowing Regatta is maar een van de vele evenementen die dit jaar op het programma van RSNB staan. De club viert namelijk haar honderdvijftigste ver-jaardag en laat dat niet zomaar voorbij gaan. Op 17 mei wordt bijvoorbeeld een nieuwe aflossingswedstrijd georganiseerd met als deelnemers ploegen uit de drie Belgische ge-westen. U leest er de komende tijd meer over op deze sportpagina’s.
� Tim�Schoonjans
Ik denk weleens aan Frans Fierens als ik ga lopen. Vooral als ik lopen ga, eigenlijk. An-ders denk ik zelden tot nooit aan hem. Ik ken hem per slot van rekening ook amper. En toch, al lopend is hij bij me in gedachten. Ik hing wel eens met Frans aan de telefoon. Altijd puur professioneel. Ik in mijn hoeda-nigheid van journalist voor een regionale ra-dio. Hij als woordvoerder van Ircel, of voluit: de Intergewestelijke Cel voor het Leef-milieu. Frans is het soort woord-voerder dat journalisten graag hebben. Quasi altijd bereik-baar en als hij niet bereik-baar is belt hij terug zodra hij kan, zelfs op zondag. Heerlijk. Maar het is niet zijn bereikbaarheid die me bezighoudt tijdens mijn loopjes.Frans meet de lucht en de kwaliteit ervan. ‘t Is te zeggen: hij voert het woord van een team dat dergelijke metingen uitvoert. Zo stel ik me dat toch voor. Ircel heeft meer dan hon-derd meetstations verspreid over het hele land, waarvan elf in Brussel. Die zijn uit-gerust met apparatuur om onder meer de CO2-, de NO2- alsook de PM10- of de C6H6-concentratie in onze lucht te meten. Klinkt ingewikkeld, niet? En al helemaal voor een man alleen. Een team dus. En als er iets be-langrijks gemeten en te weten is, zal Frans u daarvan op de hoogte brengen.Hij is de man die ouderen en kinderen aan-raadt het kalm aan te doen op warme dagen, als de ozondrempel overschreden is. Frans is ook de man die zegt dat u op onze snelwe-gen maar 90 kilometer per uur mag rijden als er te veel smog hangt. Frans is ook de man die mij een zeldzame keer kan wakker schudden uit mijn grootstedelijke en multi-culturele droom en me doet hunkeren naar mijn bosrijke en autoluwe heimat in Noord-Limburg. De man die mij op Immoweb doet zoeken naar een op te kalefateren boerderij-tje in de Hoge Venen om daar in het gezel-schap van een koe en een kip het einde van de wereld af te wachten. U begrijpt wat ik bedoel.Het woord is er ondertussen uit. Smog. Uit-
laatgassen. Fijnstof. Roetdeeltjes. Diesel-partikels, noem het hoe je wil. Sinds ik in Brussel woon ben ik bang om die smurrie in te ademen. Hoe langer hoe banger zelfs. Ik ben bang om er last van te ondervinden, om kortademig te worden, om astma te ontwik-kelen. Ik ben ook bang om simpelweg dood te gaan aan de gevolgen van een overdosis van dat spul. Die vrees lijkt kinderlijk ba-
naal, maar leeft in mij.Ik kan mijn angst doorgaans goed
verbergen of negeren. Maar om de zoveel tijd, en dat is
de afgelopen jaren eerder meer dan minder gewor-den, slaat ie me toch om het hart. De lucht in deze stad is vuil. Je proeft de smeerlapperij die hier in
de lucht hangt. Vraag maar aan de postbodes en de fiets-
koeriers. Die kennen de smaak maar al te goed. En iedereen die met
de fiets eens een stukje Wet- of Belliard-straat gedaan heeft ook. Het is een zoete toets die je tong lichtjes kietelt.Onlangs proefde ik ‘m nog. Er wordt mo-menteel gewerkt aan een stukje Jubelpark langs de Renaissancelaan ter hoogte van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimo-nium. Graafmachines, stapels stoeptegels en een opengegraven ondergrond dwingen lopers daar de openbare weg op. Een rood-wit lint scheidt lopers er van auto’s. Je loopt op de linkerrijstrook, tegen het verkeer in. De strook is nog geen honderd meter lang. Ik loop daar met ingehouden adem, want ik heb geen zin in die troep in mijn longen.Ik blijf het me maar afvragen. Moet ik ver-huizen naar de Rand, of zelfs verder weg van deze fijnstofmetropool? Moet ik zo’n gasmasker voor op de fiets? Moet ik mijn zoon hier wel laten opgroeien? Kan ik wel ongestoord lopen in Ter Kamerenbos? Zal ik langer leven omdat ik loop en fiets? Of zal ik net korter leven omdat ik het doe in Brussel?Ik hoop dat Frans me snel goed nieuws brengt. Als ik dan nog leef.
Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter
Ademnood
BDW 1460 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE
@GolazoAthletics #Karlsruhe EC quali Anne Zagre in 8.10 pos 2. With Eline Berings 2 Belgians to Prague.
Hordeloopster Anne Zagré heeft zich gekwalificeerd voor het Europees kampioenschap indoor in het Tsjechische Praag (van 6 tot 8 maart). Afgelopen weekend eindigde de Brusselse tweede tijdens de finale van de zestig meter op de internationale indoormeeting van het Duitse Karlsruhe. Met 8.10 haalde ze wel de EK-limiet en verbeterde ze tegelijkertijd haar persoonlijk record op de zestig meter. TS
© M
AR
C G
YSE
NS
Komende zondag ontvangt het Spor-tief Centrum van het Zoniënwoud (Waversesteenweg 2057 in Ouder-gem) de BELGIAN INDOOR HOCKEY FINALS voor de U19 (meisjes vanaf 11 uur en jongens vanaf 13 uur) en de mannen (15 uur). Tickets kosten 6 euro, jongeren onder de 135 cen-
timeter mogen gratis binnen. Bestellen kan via www.hockeynews.be. n Wilt u liever zelf aan de slag? Neem dan zeker een kijkje bij de 22 Brusselse gemeenschapscentra (www.cultuurcentrumbrussel.be), waar u nieuwe lessenreeksen kunt vinden. Voor de pagad-ders van 4 en 5 jaar gaat er komende zaterdag bijvoorbeeld een nieuwe lessenreeks KLEU-TERTURNEN van start in De Rinck (Ander-lecht). Elke zaterdag kunnen ze zich uitleven van 10 tot 11 uur, waarvoor de ouders 50 euro moeten betalen. Ouderen kunnen vanaf 7 februari elke week op zaterdag in De Rinck
AIKIKARATEDO ontdekken, steeds van 16.00 tot 17.30 uur. Dat is een combinatie van aikido en karate. Ook deze lessen kosten 50 euro. Vindt u dat te agressief? Dan biedt gemeenschapscentrum De Maalbeek (Etter-beek) de oplossing: vanaf 5 februari kan men er elke donderdag GLOWROBICS beoefenen: losgaan met heftige dansbewegingen op een dance beat, in een duistere zaal, terwijl men twee lichtgevende foamsticks vasthoudt. De prijs voor veertien lessen varieert van 70 tot 98 euro. n Ketjes die fysiek contact willen, kunnen vrijdag met hun klas deelnemen aan de achtste MOLENBEEKSE SCHOOLGRAP-PLING van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy. Leerlingen van het eerste leerjaar beginnen in de Koekelbergse sportzaal Vic-toria om 9 uur aan hun tornooi, leerlingen uit het tweede om 13 uur. Zij zullen strijden voor de School of Grappling Trofee.
TS
SPOR
T K
ORT
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
© IRCEL
zaaaaZZZaZaaZaZ iieeVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR
FEBRUARI 2015FEBRUARI 2015
© F
OTO
: SA
SKIA
VA
ND
ER
STI
CH
ELE
� -daklozeChr� tiaan
Insecten-r� taurant
+ X-pert-tips
� -daklozeChr� tiaan
Insecten-r� taurant
+ X-pert-tips & een nieuwe cha� theorie
+ X-pert-tips & een nieuwe cha� theorie
ZAZIE dineert in hetZAZIE dineert in het
Een hartige babbel metEen hartige babbel met
aaaaZZaZaaZa
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 2
Een kat in een potje
STADSLEGENDES
Er was eens een Japanner die in New York woonde. Op internet zeiden Amerikaanse studenten over hem dat hij een nieuw accessoire had uitgevonden: hij deed hele kleine katjes in een glazen potje terwijl ze nog leefden. Hij gaf ze speciaal voer zodat de kattenjongen groeiden in de vorm van het potje. De potjes met de katjes erin konden de mensen dan kopen als accessoire, om aan hun riem of tas te hangen.
Soldaten op straat. Politieagenten zien we vaak rondlopen in België. Maar soldaten zien we bijna nooit op straat. De laatste keer was 30 jaar geleden. Het was de tijd toen de CCC* en de Bende van Nijvel** terreur (=geweld) zaaiden.Maar sinds de aanslagen op de tekenaars van Charlie Hebdo in Parijs houden hier en daar mannen of vrouwen in groen uniform weer de wacht. Misschien heb je ze al gezien? Ze bewaken politiegebouwen, ambassades of joodse synagogen (=gebedshuizen). Dat zijn plekken
Scho
tela
nten
ne
De maand februari maakt vele harten week. Het is de maand van de liefde: halfweg is het Valentijn. Zazie’s binnenste is alvast verwarmd door de openhartige babbel van Christiaan. Hij was vroeger dakloos en vertelt hoe moeilijk dat was (p.5). In deze Zazie lees je ook over hét verhaal van de toekomst: insecten eten. En natuurlijk hebben de Zazie-X-perten ook weer een koffer vol tips.
Zazie wenst je veel leesliefde.
De ‘L’ van liefde
Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: Terreurdreiging.
Aurore Van de Winkel weet alles
over stadslegen-des. Ze onderzoekt
waar ze vandaan komen en wat ze betekenen.
‘Dat verhaal over de accessoires is verzonnen. Maar sommige mensen die ervan hadden gehoord, waren zo kwaad geworden dat ze het hadden door-
verteld. Zo is het verhaal via het internet in België gekomen.’
© IL
AH
CARTOONILAH
© K
IM VE
RTH
É
waar misschien wel een aanval kan tegen gebeuren. De soldaten dragen zware machinegeweren. Ze zullen weer verdwijnen uit het straatbeeld als de leiders van ons land denken dat er geen terreurdreiging meer is. Maar krijgen jij en ik geen schrik als we militairen rondom ons zien? Want het lijkt een beetje op oorlog. ‘Dat hoeft niet,’ zeggen de ministers Jan Jambon en Steven Vandeput. Zij zijn de meneren die nu de zaken regelen voor het binnenland en voor het leger.
Wat vind jij? Voel jij je veilig? Laat het ons weten (zazie@bdw.be) en als je wil, stuurt Zazie jouw reactie op naar onze ministers.
*CCC = Cellules Communistes Combattantes. De CCC was een linkse actiegroep die veertien aanslagen pleegde in België. De CCC doodde twee Brusselse brandweermannen.
**De Bende van Nijvel was een groep misdadigers die een reeks moorden, inbraken, diefstallen en overvallen pleegde. Ze doodden 28 mensen.
©TERESA SDRALEVICH
Barbie is out, Anna en Elsa zijn in
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 3
© D
EB
OR
AH
PU
YLA
ER
T
Veel mensen hebben de film ‘Frozen’ gezien in de bioscoop. Disney (= de studio die de film heeft gemaakt) heeft al een hele hoop geld verdiend aan de tekenfilm: al meer dan 1 miljard euro. In de hele geschiedenis van de film deden maar vier films beter.
NIE
UW
S ZA
ZIE
Schrijven jullie in de klas nog met pen, papier of op het krijtjesbord? Of hebben touchscreens en smartboards het terrein veroverd? Muntpunt heeft nu ook een digitale klas.
Dat wil zeggen dat je met je klas op stap kunt gaan in het centrum. De juf of leraar
TabletklasNIE
UW
S ZA
ZIE kan verder lesgeven in Muntpunt. ‘Zo kan
iedereen die thuis of in de klas niet al die technische snufjes heeft, ook proeven van de digitale evoluties,’ zei mevrouw Debaets bij de inhuldiging. Zij is ‘staatssecretaris’ (= soort minister) voor Digitale Ontwikkeling in Brussel.
Meer weten? Surf naar www.muntpunt.be.
Frozen is een animatiefi lm over een koninkrijk met twee prinsessen: Elsa en Anna. Ze kunnen met magische krachten sneeuw en ijs maken. Een van de zusjes is even slecht, maar het komt uiteindelijk goed. De fi lm is een echte hype in de winkels. Je kan allerlei Frozen-speelgoed kopen. De poppen van
Elsa en Anna zijn zelfs populairder dan Barbie.
Goed nieuws voor de fans: er komt dit jaar een vervolg uit. Het zal wel een korte fi lm zijn, met een nieuw lied. Misschien wordt dat lied dan ook weer zo populair als het eerste. Kan jij Let it go al tokkelen op je gitaar?
Barbie is out, Anna en Elsa zij n in
In januari mochten de Grieken stemmen voor nieuwe leiders. Het volk heeft gekozen voor een totaal andere regering (= ploeg die bestuurt).
De meeste mensen hebben gestemd voor Syriza. Die partij (= politieke groep) bestaat nog maar 10 jaar.
Haar leider is Alexis Tsipras. Nu is die man ook de eerste minister van het land geworden.
Links en rechts in de politiekSyriza is een ‘linkse’ partij. Wat is het verschil met een ‘rechtse’ partij? ‘Linkse’ partijen willen gelijke kansen voor iedereen, vooral voor mensen met pech of in armoede. Een ‘rechtse’ partij vindt het meer normaal dat er verschillen zijn tussen mensen: iedereen is anders en heeft andere dromen, talenten of gebreken. ‘Rechtse’ partijen vinden vrijheid heel belangrijk: iedereen moet zijn droom kunnen waarmaken.
Prot� tSommigen noemen de Griekse Syriza-partij een ‘protestpartij’, want de partij wil niet zomaar doen wat Europa vraagt. Je moet weten dat er al enkele jaren een crisis bezig is. Bovendien had Griekenland grote geldproblemen. Er was al jaren corruptie (= valsspelerij) in het land. Toen de hoge leiders in Europa de problemen ontdekten, beslisten ze dat Griekenland alles in orde moest brengen. Het land moest veel besparen. Als de Grieken dat braaf deden, kregen ze geld van andere Europese landen, zoals België.
ArmoedeMaar door al die besparingen was er in Griekenland weinig geld over voor onderwijs of goede pensioenen. De crisis heeft veel Grieken arm gemaakt. Griekse bedrijven gingen failliet. De nieuwe regering wil die situatie nu graag oplossen. De nieuwe leider wil snel praten met de bazen van Europa.
Grieken in Europa
NIE
UW
S ZA
ZIE
© B
ELG
AIM
AG
E
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 4
Met een bang hartje stapt Zazie het pop-uprestaurant binnen. Cas komt als een ervaren ober op ons af. Hij stelt het menu voor: ‘Eerst zijn er toastjes met meelwormenpuree op basis van wortelen en tomaten. Daarna serveren we het voorgerecht: gefrituurde meelwormenballetjes. Het hoofdgerecht is pizza met sprinkhanen. En als toetje is er nog chocoladesprinkhanentaart.’
Slik...Zazie is te vroeg. Het nog geen etenstijd. Gelukkig... We meten de temperatuur op in de keuken.
wereldbevolking eet al insecten.’ Oké dan. Ogen dicht, meelworm op de tong leggen en bijten maar. Slik... ‘Voilà! Nog eentje?’ vraagt Jeanne.
Insecten vangenKan je alle insecten zomaar opeten? ‘De insecten die je mag eten, zijn in België bepaald door de wet. Je kan dus geen insecten vangen in de tuin. Je moet ze kopen,’ zegt leraar Klaus. ‘Wij hebben onze insecten online gekocht. En we hebben ontdekt dat er al een groot assortiment bestaat, van lolly’s tot koekjes.’
Smakelij k!De gasten komen stilaan aan. Lili draagt de toastjes rond. ‘Ik proef helemaal niet dat er meelwormen in zitten, dus ik kijk uit naar het volgende hapje,’ zegt een papa. Na de wormenballetjes en de pizza’s klinkt het al even anders: ‘Brrrr, ik denk dat ze die sprinkhanen en meelwormen met opzet niet gemalen hebben voor ons,’ bibbert een mama. Die volwassenen toch!
Wil je thuis een insectenchocoladetaart maken? Op pagina 7 in deze Zazie vind je Oumi’s recept voor een chocoladesprinkhanentaart.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Stoere vingers rollen wormenballetjes en gespierde armen kneden pizzadeeg. Af en toe propt Elias een meelworm in zijn mond, als tussendoortje. Heeeeuuuh??? ‘Je moet geen schrik hebben. Het smaakt naar chips of rijstkoeken. Het is krokant. De meelworm is mijn lievelingsinsect.’Bo komt erbij staan en geeft een tip: ‘Als je voor het eerst sprinkhanen eet, haal je er best de vleugeltjes af. Dan ziet het er minder eng uit.’Yaan ziet dat Zazie het lastig heeft om van de insecten te proeven. ‘Je gaat toch insecten moeten leren eten, hoor. Binnen enkele jaren zal er een vleestekort zijn. Dus raken we er best al aan gewend. 80 procent van de
Welkom in het insectenrestaurant!
Welkom in het insectenrestaurant! Trek jij je neus op voor meelwormen, larven of sprinkhanen?
De jongens en meisjes van de Klimpaal in Molenbeek overtuigen hun gasten
ervan hoe lekker de kleine beestjes op je bord kunnen zijn.
Welkom in hun insectenrestaurant.
© KIM VERTHÉ
‘Goeiendag zeggen,
© S
AS
KIA VA
ND
ER
STIC
HE
LE
Christiaan doet de deur open. Het is 9 uur. Bij Bij Ons is het al
druk, want vanaf 10 uur komen de eerste daklozen aankloppen
voor het ontbijt.
Vaak loopt Christiaan rond in de stad en in de metro op zoek naar
daklozen. ‘De mensen van de straat kennen mij. Ik luister dan. Als
er problemen zijn tussen daklozen, het personeel van de MIVB en
de reizigers, probeer ik ze op te lossen.’
Wie heeft al eens geprobeerd om te babbelen met een dakloze,
vraagt Christiaan. Iedereen wriemelt ongemakkelijk op zijn stoel.
Orson (14) bijt de spits af: ‘Het is niet gemakkelijk om te weten
wat je moet zeggen of geven. Mijn mama wilde eens iemand eten
geven, maar de dakloze wilde het niet.’
Christiaan begrijpt het meteen: ‘Ik mag het misschien niet zeggen,
maar ik ga het toch doen. De meeste daklozen bedelen om centjes.
Ze willen liever niets anders. Wat ze met het geld doen, is hun
keuze. Het is waar dat velen het opdoen aan alcohol of drugs.’
Kevin (13): Dachten mensen dat ook van jou?
Christiaan (C): ‘Op een keer schold een vrouw me uit. Ze zei: “Ik
geef u niets, want u gaat het geld toch opdrinken.” Ik zei: “Hoe
weet u dat? Ik heb geen blikje bier of fl esje alcohol bij me.” Maar
ze zei: “Nu misschien niet, maar straks gaat u dat wel doen.” Dat
vond ik heel erg.’
Selina (14): Hoeveel verdiende je op straat?
C: ‘In Brussel verzamelde ik gemiddeld 35 euro per dag. Dat is
toch redelijk veel.’
Yeliz (14): Hoe komt het dan dat je zo lang dakloos bleef?
C: ‘Zolang je op straat woont, is het leven moeilijk. Ik wilde een
opleiding volgen. Dus besliste ik op een bepaald moment om in
een opvangcentrum te gaan wonen. Ik kreeg er eten, kleren en
een bed. Om mijn cursus te kunnen betalen, bleef ik nog een
hele tijd bedelen.’
Carlo (13): Welk gevoel kwam er bij je op als mensen je
iets wilden geven?
C: ‘Ik had altijd een koffi ebekertje bij om centjes te
verzamelen. Als ik iets kreeg, bedankte ik de mensen. Ik
wenste die man of vrouw dan een goed weekend. Maar ik was
ook al blij als iemand gewoon “goedemorgen” zei. Het hoeft
niet altijd geld te zijn.’
Lise (14): Wat kunnen wij doen om daklozen te
helpen?
C: ‘Dat moet iedereen voor zichzelf beslissen. Je kan nooit
zeker weten of je iemand wel helpt met een euro. Ik denk
dat de overheid meer moet doen.
Oulfat: Ik ben 14 jaar. Kan ik bij Bij Ons al
vrijwilligerswerk komen doen?
C: ‘Ha, dat is nog wat vroeg. Vanaf 16 jaar mag je helpen
in onze keuken.’
‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,zeggen,‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,‘Goeiendag zeggen,
Christiaan is 66 jaar. Hij heeft dertig jaar op straat
geleefd. Maar sinds enkele jaren is hij niet meer
dakloos. Hij werkt nu bij ‘Bij Ons’ en helpt andere
daklozen. De leerlingen van Maria Boodschap gingen er
langs met een doos vol koekjes, koffie en thee. In ruil
luisterden ze naar Christiaans verhaal.
‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag
MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS?
GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de
Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW)
en Onderwijscentrum Brussel.
‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,Zazie vraagt het aan een ex-dakloze
‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘GoeiendagZazie vraagt het aan een ex-daklozeZazie vraagt het aan een ex-dakloze
doet veel’doet veel’
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 6
@Janne: ‘Boeje’‘Boeje’ kan je zeggen tegen iemand als die persoon je iets vertelt dat jou niet echt kan boeien.
Kette
nkle
ts
ZAZIE
Wat is er leuk aan je kamer? Ik heb mijn eigen kamer. Vanuit mijn kamer kan ik de Indische Oceaan zien. In mijn kamer hou ik het meest van mijn houten kistje uit Zanzibar.
Wat is speciaal aan jouw land? Ik vind de Indische Oceaan prachtig. Ik hou van zwemmen en snorkelen.
Wat is jouw droom? Een van mijn dromen is om de Kilimanjaro te beklimmen. Dat is de hoogste berg van Afrika.
Groeten uit mij n kamer
ZAZIE‘We verzamelden allemaal samen in de klas. We moesten even wachten op onze leraar. Een klasgenote zei iets over kussen en zo. Ze zei: “Kussen doe je zo.” En ik zei: “Neen, dat doe je zo.” Ik sloot mijn ogen en tuitte mijn lippen. Toen ik mijn ogen open deed, zat iedereen mij aan te gapen en te lachen. Ik ben dan ook maar beginnen te lachen,’ vertelt Oumi (11).
Stond jij ook onlangs met je billen bloot? Vertel Zazie over je grappige fratsen of gênante avontuur. Mail naar zazie@bdw.be. Wie weet kom jij wel in Zazie!
Kussen doe je zo
Heb jij een goede YouTubetip voor andere Brusselse ketten? Mailen maar, naar zazie@bdw.be!
Bill
en bl
oot
@Cas: ‘Big fail’Als je struikelt en iedereen heeft het gezien, dan kunnen anderen tegen jou zeggen: ‘Fail!’ of ‘Big fail!’. Fail is een Engels woord en betekent ‘mislukken’.
@Otman: ‘geclasheerd’Dat woord hebben we opgepikt uit het spel ‘Clash of Clans’. Je kan het gebruiken als iemand je overtreft. Als ik bijvoorbeeld zeg tegen mijn leraar: ‘Maar ik heb niets gedaan!’ en hij zegt terug: ‘Inderdaad, je hebt nog niets gedaan’, dan kan ik zeggen: ‘Ah, je hebt me geclasheerd.’
@Swi: ‘HGH/GMJ’‘HGH/GMJ’ gebruik je heel vaak in sms’jes. Je typt: ‘HGH’ (Hoe gaat het?) en de ander antwoordt ‘GMJ’ (Goed, en met jou?).
Yuna (10), woont in Dar-es-SalaamDar-es-Salaam is de grootste stad van Tanzania, maar het is niet de hoofdstad, want dat is Dodoma. Ik ben naar hier verhuisd toen ik twee jaar oud was.
‘Je kan video’s vinden van geestige katten. Soms zetten videomakers er grappige kattenstemmen onder. Dat is hilarisch.’.
DE TIP VAN Orla: lachende katten
© E
LK
E VAN
OO
ST
© E
LK
E VA
NO
OS
T
© E
LK
E VA
NO
OS
T©
EL
KE
VAN
OO
ST
© E
LK
E VA
NO
OS
T©
EL
KE
VAN
OO
ST
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 7 Ayoub (10), de movie man
De Wedstrijd. Hallo allemaal. Ik ga jullie iets vertellen over de nieuwe film De Wedstrijd. Ik vind het verhaal heel leuk. De film gaat over twee kinderen: het meisje heet Sawsan, de jongen Karl. Sawsan schrijft zich in voor een zangcompetitie op televisie en
wordt gekozen. Thuis vertelt ze het nieuws aan haar familie. Sawsan is moslim. Haar vader zegt dat ze niet op televisie mag. En dan komt Karl in het verhaal. Hij komt uit een dorp in Denemarken. Karl belandt in Kopenhagen want zijn moeder vindt daar een job. Trouwens, de film is in Denemarken gemaakt. Wanneer Karl op zijn nieuwe school aankomt, heeft hij geen vrienden. Hij ontmoet er Sawsan. Op een dag speelt Sawsan gitaar en zingt ze. Karl zegt dat ze zich moet inschrijven voor de competitie. Ze antwoordt hem dat ze al is ingeschreven, maar dat ze niet mag meedoen van haar vader. Op een dag besluit Sawsan dan dat ze het toch wil doen. Die twee zijn zo blij dat ze elkaar een knuffel geven.Vrienden van de familie geven aan de vader van Sawsan de raad dat ze Karl niet meer mag zien. Maar Sawsan en Karl smeden een plan: ze vluchten weg zodat ze naar de competitie kunnen gaan. Op een moment merken hun ouders dat ze gevlucht zijn. Dan krijgen ze een tip. De tip is dat ze zich in het oude dorp van Karl verschuilen.De ouders van de twee kinderen gaan naar het dorpje en horen hun dochter zingen. Kan je raden hoe het verhaal verdergaat? De acteurs spelen goed hun rol. Ik zeg jullie: ‘Ga die film in de bioscoop bekijken!’
Rula (13), de modemeid
De nieuwe trend: gebreide wintertruien. Jullie hebben ze waarschijnlijk al opgemerkt. Gebreide wintertruien zijn heerlijk als het koud is. En wat de pulls nog mooier maakt, is als ze iets te groot zijn, en dus losjes zijn, maar de boordjes aan je polsen wel goed zitten. Want dan poffen de truien een beetje, wat supercomfortabel is. Je vindt ze overal maar vooral in vintage* winkels met de zotste motiefjes en figuurtjes die je maar kunt bedenken. Veel plezier ermee.
Oumi (11), de keukenprinses
Het recept voor deze maand klinkt misschien vies maar is wel echt heerlijk!!! Het is ook heel geschikt om een grap mee uit te halen. Hihi… Chocoladesprinkhanentaart!
Verwarm de oven op 175 graden Celsius. Zeef de bloem, het bakpoeder en een snufje zout. Klop de boter en de bloem tot een geheel. Doe de eieren er een voor een bij. Giet er dan de vanille en de chocolade in. Klop het goed op. Meng de helft van het bloemmengsel en de zure room onder het goedje. Voeg dan de andere helft van de bloem en de zure room toe en roer nog eens heel goed. Maal de sprinkhanen nu tot ze een soort poeder worden. Gebruik een vijzel, dat is gemakkelijker. Meng het poeder dan onder het beslag.Doe alles dan in een ingevette cakevorm. Laat je cake 40-50 minuutjes bakken. Ga wel om de 15
minuten kijken. Nu heb je een heerlijke sprinkhanentaart! Nu kan je je vrienden foppen door hen eerst een stukje van de taart aan te bieden en dan pas te zeggen dat er sprinkhanen in zitten.Terwijl je dat zegt moet je zeker een fototoestel bij de hand hebben want de meeste reacties zijn hilarisch! Tot de volgende keer!
Dora (10), celebrity lady
Wil je deze film graag zien in de bioscoop? Zazie geeft drie duotickets weg! Mail 'wedstrijd' naar zazie@bdw.be, en vermeld zeker je naam, leeftijd en adres.
win!
heeft. Er kwam een ghostwriter (=spookschrijver) aan te pas. Dat is iemand die voor iemand anders teksten schrijft.Zoella mocht ook al mee zingen met Ed Sheeran en Bono voor Band Aid 30. Ze mocht ook de band One Direction interviewen. Waauw!Ze verdient héél veel geld. Per video zou ze maar liefst 10.000 euro krijgen, elke maand opnieuw. Hopelijk weten jullie nu iets meer over Zoella. Daaag!
Zoella. Hallo allemaal, ik ga het hebben over Zoella. Waarom? Omdat ik veel hou van mode en beauty.Zoella’s echte naam is Zoe Sugg. Zoella heeft een YouTubekanaal met 6 miljoen volgers. Op Twitter volgen 2,6 miljoen fans haar. En op Instagram 3,5 miljoen!Op haar YouTubekanaal post ze dingen over mode, beauty en geeft ze tips.Ze heeft ook nog niet zo lang geleden een boek geschreven: Girl Online. Een aanrader want in de eerste week dat haar boek uit was (in het Engels), werd het al 78.109 keer verkocht! Zoveel haalde Harry Potter nooit.Maar ze gaf wel toe dat ze het niet alleen geschreven
X-PERTSZazie-redacteurs vertellen over hun favoriete boek, film, fashiontip of
dierennieuws van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??
Win je graag Zoella’s boek ‘Girl Online’ (in het Nederlands)? Zazie mag drie boeken weggeven. Mail als de bliksem je naam + leeftijd + adres naar zazie@bdw.be.
win!
• 280 G BLOEM• 4 THEELEPELS BAKPOEDER• 115 G BOTER OP KAMERTEMPERATUUR• 400 G BRUINE SUIKER• 3 EIEREN• 8 ML VANILLE-EXTRACT• 250 G PURE CHOCOLADE (GESMOLTEN)• 230 G ZURE ROOM• 20 TOT 30 GEVRIESDROOGDE SPRINKHANEN
(DE VLEUGELS MOET JE ERAF HALEN)
INGR
EDIË
NTEN
* vintage = oude spullen die weer trendy zijn en niet versleten. Het kan vanalles zijn, zoals schoenen, kleren of platen
KNIKKERS EN CIMBALEN
Volgende Zazie op 5 maart! www.brusselnieuws.be/zazie
Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw.be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa
Sdralevich, Wauter Mannaert, Alex Deforce, Kim Verthé. Redactie: Kim Verthé, Jasmijn Post. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Saskia Vanderstichele, Elke Vanoost. X-perts: Dora, Oumi, Ayoub, Rula. Contact? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren? lisa.decrick@bdw.be. Abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.
Boks een standbeeld van vinylplaten ineen of fabriceer je eigen cimbalen: je eigen kunst zal weerklinken! Probeer je liever blind te tekenen op live muziek? Of bouw je graag een heuse knikkerbaan? Alles kan op de opendeurdag van de kunstschool (RhoK in Woluwe en Etterbeek). Gratis! Alle informatie kan je opzoeken op www.rhok-academie.be.
WANNEER: zaterdag 7 februari, hele dag
THEATER: NEXT DAY
Laat je meevoeren naar een microkosmos waar droom en realiteit, muziek en taal, eenzaamheid en groepsgevoel samensmelten. Welkom in de wereld van dertien kinderen. De theatervoorstelling Next Day van de Franse regisseur Philippe Quesne belooft groot en klein (vanaf 8 jaar) een forse portie magie! Waar? In het Kaaitheater. Alle informatie vind je op www.kaaitheater.be.
WANNEER: vrijdag 27 februari tot zondag 1 maart
FILMS KIJKEN OP ANIMA
Het Animafilmfestival is terug, met veel spek voor jullie bek: meer dan 100 lange en korte tekenfilms, workshops en een parade van verklede tekenfilmfiguren. Of wat denk je van de film The Tale of the Princess Kaguya? Een bamboeplukker vindt een piepklein meisje in een bamboestengel. Het meisje wordt een beeldscho-ne vrouw. Kan de man haar liefde winnen? Info over alle films vind je op www.animafestival.be. Place to be is het Flageygebouw.
WANNEER: zaterdag 13 t.e.m. zondag 22 februari
VAN EILAND TOT EILAND
Vergeet het verre Fantasialand of Walibi! Straks is er een mini-attractiepark midden in Brussel, waar je kan hoppen van het ene eiland naar het andere: eilanden in de lucht, onder de grond en eilanden bewaakt door vreemde snuiters. Ontsnappen van het ene eiland naar het andere doe je via touwen of gigantische slurfen. Waar? Hallen van Schaarbeek: www.halles.be.
WANNEER: 27 februari tot 1 maart
Piep! Post een foto van jouw afgewerkte
tuinkerseitjes op onze facebookpagina:
Facebook.com/Zazie.jongerenkrant!
Uitkij k
ZAZIE
Elke maand zoekt een Zazie-X-pert naar een toffe, geheime, mooie of coole plek in de stad. Raad jij als eerste waar de X-pert deze maand staat? Dan win je misschien wel deze hippe koptelefoon.
Piep! Post een foto van jouw afgewerkte
tuinkerseitjes op onze facebookpagina:
DOOR ALEX DEFORCE
De k
opte
lefo
on
win! Waar staat Rula?? Mail het antwoord naar zazie@bdw.be + naam, leeftijd en adres!
© K
IM VE
RTH
É
TIP: OP DE EZEL ZIT DE TURKSE FILOSOOF NASREDDIN HOCA.
win!
ZAZIE schenkt vijf familietickets (voor 4 personen) weg voor de film ‘The Tale of the Princess Kaguya’ (za 21/2, 15.00 uur, Flagey). Mail ‘film’ + naam/leeftijd/adres naar zazie@bdw.be!
Piep! Post een foto van jouw afgewerkte
tuinkerseitjes op onze facebookpagina: