10G Blackbird V2.0

De vorige 10g is helaas voor zijn tijd afgelopen maar Joshua is de enige die de ramp die de familie trof (ja alweer een te vroeg geëindigde die ‘eindigde’ met een ramp 10g) heeft overleefd. Hij heeft namelijk een tijdreis horloge gevonden.

Nu moet hij alle schade repareren. Zijn Oma mee laten doen aan de 10g

Zijn Oma met zijn Grootvader koppelen.En zijn Vader met zijn moeder. Bovendien lijkt de wereld veranderd zins de eerste 10g

poging. Joshua is nu net terug van het rekruteren van zijn oma voor de 10g

"Dus... dit stuk land is voor mij?" Esmira kijkt naar een hele grote kavel."Ja, helemaal." Joshua glimlacht:" Je verdient toch wel iets moois tegenover 10 generaties!"

"Vergeet niet dat er altijd een directe afstammeling van je op dit stuk land moet wonen om de 10g goed te voltooien!"Joshua is nogal nerveus omdat hij wel wil dat iedereen die hij ooit kende weer terug komt en een gelukkig leven krijgt.Er zijn wel dingen die hij wil repareren. Een groot voorbeeld is de Relatie die Kate met haar ouders had.

Dat zijn oma er ooit zo geweldig uitgezien had.Natuurlijk was hij zelf nu ook oud en Grijs.En ze is nog veel vrolijker en ambitieuzer dan hij zich herinnerd.

(Trouwens, volgens mij is het enige dat niet goed gegaan is de neus O.o qua het herscheppen van Esmira xD)

"Maar wat als het nou niet lukt?" Esmira kijkt Joshua aan.

"Je bent een familie sim, als je maar gewoon je wensen volgt en kinderen krijgt komt het vanzelf goed."Joshua kijkt haar weer aan, ze is zo vrolijk...Hij herinnert zich nog zo goed dat hij met haar speelde als kind."Na de 3e Generatie kan het haast niet mis gaan." Joshua knikt hierbij.

"Zorg alleen dat je man of kinderen geen super computer bouwen en verstoppen dan ontploft de boel."Joshua kijkt nogal sip."Waarom zouden ze dat nou doen?" Esmira's ene wenk brouw gaat omhoog.

Joshua negeert de vraag:"Op een dag is dit hele land helemaal gevuld met jou familie leden!"Hij glimlacht weer:"Blackbird's Land."

"Hoe wist u eigenlijk dat ik familie sim was?" Esmira kijkt naar hem."Eeer... puur geluk." Stomme fout... dat had ze je niet vertelt.

"Oke... en wat als ik nog vragen heb?" Vraagt Esmira nu."Je hebt Arno Levenslang de krantenjongen en mijn telefoonnummer." Joshua knikte weer even.

"Wat is je naam eigenlijk?" Esmira kijkt hem ineens aan met een geheven wenkbrauw.

"Eeer... Joshua... Joshua Vogelvlucht." Hij wist niks beters te verzinnen."Oké..." Esmira kijkt hem weer even scheef aan.

"Van dat nieuwe bejaardentehuis?!" Esmira kijkt hem aan.

"Welk bejaardentehuis?" Joshua kijkt haar nu scheef aan.

Het valt beide op hoe veel ze eigenlijk op elkaar lijken.

"Maar ik moet er vandoor!" Joshua rent weg.

"hé wacht maar!" Esmira ziet hem nu terug komen."Oeps verkeerde kant op..." Zegt hij wanneer hij passeert.

"Nee ik ging toch goed!" Joshua rent weer weg."Laat maar zitten..." Esmira loopt op het huisje af.

"Of toch..." Joshua staart in de verte, zijn huis is inderdaad niet te zien vanaf hier.Esmira kijkt ondertussen met een verrekijker rond om het land te zien.

"Wat is dat?!" Esmira kijkt omhoog.

En dan loopt ze het huisje in."Hmmm nog vijfduizend over..." mompelt ze."Ik moet nog een aanrecht..." ze zucht.

"En wie mag jij wezen?" Joshua kijkt naar iemand die hij niet verwacht had."Saskia meneer! Saskia het Krantenmeisje!" Ze glimlacht.

"Ooh! Ik moest je dit nog geven!" Hij geeft haar een beurs kaart zodat ze geen kranten meer loopt maar op de uni zit.Dat lost dat probleem op.

"Wat een freak..."

"Nog even de regels er tussen stoppen..." Joshua kijkt het papiertje over.

"Oeps, verkeerde regels..." Joshua stopt er iets anders tussen.

Ondertussen komt meneer Humble langs.

"Hallo?" Esmira loopt op de deurbel af maar humble is al weg.En Joshua ook.

"Hmmm... er zit een blaadje tusse-NEE IK HEB VERLOREN!" Esmira zucht en ziet de regels er ook tussen zitten:"Dat is wel handig..."

"Hmmm... geen baantje in het onderwijs... dan maar politie..." Esmira zucht.Nog iets dat anders is, Esmira wil geen Commissaris Heldin worden maar Minister van Onderwijs.

"Hallo Mevrouw!" Esmira begroet de vrouw die aanbelde."Hallo! Ik ben van de tuinclub! Als u een tuin maakt dan kunt u bij de club! We hebben veel voordelen hoor!""Dankuwel mevrouw.“De tuinclub...

Ze raakten in gesprek.

En speelden een spelletje.

En verveelden de schrijfster.

"Ramp!" galmde door Joshua's gedachten:"Waar is Opa?! Ze heeft hem de aller eerste dag ontmoet! Dat heeft ze me zo vaak vertelt!“Joshua liep ze met de verrekijker te observeren.

Ze kletste een hele tijd met de mensen die nu aankwamen.Ze voelde dat er iets miste.

Terwijl Esmira snel haar lichaam’s punt ging halen voor haar werk begon het te regenen.

"Dat klopt weer wel..." mompelt Joshua terwijl hij nog steeds kijkt.

Esmira praat weer even met de tuinvrouw.

Even later heeft ze honger.Er is nu ook een fornuis.

Ze begint te koken.

Einde!

Bedankt voor het lezen!Ik vindt het trouwens wel allemaal erg spannend, ik probeer Benjamin trouwens op te sporen maar ik kan hem nog steeds niet vinden. >.<Joshua is er druk mee bezig! Stay tuned ;)