10G. Spar

‘Goedemorgen Stef!’ zegt Rachelle. Stef brabbelt wat en grijpt met zijn handjes naar het haar van

Rachelle. ‘Nee gekkie, mijn haar is niks voor jou.’

Ze geeft een klein kusje op zijn hoofd en verschoont hem vervolgens.

Daarna is Femke aan de beurt. Rachelle pakt haar er lachend uit en begint Femke te kietelen. ‘Zo jonge

dame, vandaag ga ik je leren lopen.’

Terwijl Rachelle druk bezig is met de laatste pasjes van Femke geniet Niek volop van Stef die spetterend in de wastafel wordt gewassen.

De dag gaat al snel voorbij en voor iedereen het weet gaat Femke alweer kind worden. Helemaal

enthousiast staat Niek voor de taart. Rachelle wiebelt wat met Femke op en neer, de laatste seconden van haar peuterleventje zijn bijna

voorbij.

Rachelle buigt zich over de taart heen en plots staat daar op de grond de kinderversie van Femke.

Vrolijk klapt Femke in haar handen. ‘Nu ben ik veel groter!’ juicht ze.

Na haar haar wat beter te hebben gedaan strijkt ze vrolijk en soepel over een doek heen met haar

kwast. Op haar bordje mengt ze de gekste kleuren met elkaar waardoor ze een verrassende

aangename kleur krijgt.

Rachelle glimlacht naar Femke als ze even om kijkt vanuit haar doek. Langzaam wrijft de hand van

Rachelle over haar buik. Hij is toch iets dikker dan hoort te zijn. Meteen daarop halt ze een

springtouw tevoorschijn en begint wat te springen.

Ondertussen haalt Niek Stef uit zijn wieg. ‘Hallo jongeman hoe gaat het met je?’ Lachend aait hij

Stef over zijn bol.

Femke, zo moe als ze uiteindelijk na het schilderen is gaat in het bed van haar ouders liggen. Zo lekker

groot en warm. Terwijl Femke al slaapt stopt Rachelle haar zachtjes in.

Ze geeft een kusje op haar hoofd en loopt daarna weer weg. Niek die met Stef ook de kamer is uitgelopen loopt met hem naar de wastafel.

Zijn zoon, het voelt zo prachtig, zo bijzonder, niets in de wereld maakt hem blijer dan zijn kinderen en

vrouw.

Ten slotte geeft Niek Stef nog de fles. Ook Stef houdt de fles net als Femke heel erg stevig vast amar valt

in tegen deel niet de hele tijd in slaap.

Het kleine mannetje legt hij tegen zijn schouder aan. Een kort boertje ontsnapt uit de mond van Stef. ‘Goedzo!’ Niek pakt Stef goed vast. De ogen van

Stef dringen diep bij hem binnen. Hij vindt het dan ook superbijzonder dat hij zijn eigen zoon vast

heeft.

Hij is gewoon een vader van een dochter en een zoon. Zuchtend legt Rachelle wat hamburgers neer op de

tafel. Ze is best wel moe moet ze toegeven.

Nog gapend komt Femke de slaapkamer van haar ouders uit stappen. Ze begroet haar moeder en gaat daarna aan tafel zitten samen met Niek.

Rachelle eet afzijdig alleen aan de schaaktafel omdat er gewoon geen plek is voor nu.

Tegen de middag verschoont Rachelle de luier van Stef die lachend in de lucht wordt gegooid.

Vertedert houdt Rachelle hem omhoog. ‘Ik ben zo trots op jou kleintje. Ik ben trots op jou en je grote

zus Femke.’

Ze knuffelt het mannetje zacht. Zijn gezichtje verbergt hij in haar haren en langzaam vallen zijn

oogjes steeds dicht.

Stef kijkt Rachelle wanneer ze hem recht voor haar houdt lief aan. ‘Ma!’ lijkt er opeens uit het mondje van hem te komen. Met blozende wangen begint

Rachelle te grinniken. ‘Ja mama!’

Femke die de lachende stem van haar moeder in de andere kamer hoort pakt alvast alle borden van

tafel en maakt ze schoon in de wastafel. ‘Nu zullen ze vast wel heel erg trots op mij zijn.’ glimlacht

Femke.

Na lang genoeg gepoetst te hebben komt Femke de kamer van haar ouders binnen. Ze loopt meteen

naar haar broertje toe en begint ermee kiekeboe te spelen.

Ook met Stef lang gespeeld te hebben valt ze even later diep in slaap.

Ook Stef valt even later in diepe slaap. Rachelle en Niek kijken samen omhelzend toe.

Trots vallen ook zij niet lang daarna in slaap.