10G. Spar

Helemaal uitgeput houdt Rachelle even later een meisje vast in haar armen. Haar huidskleur is veel

lichter dan haar ouders en ze heeft blond haar.

Rachelle houdt Femke stevig vast. Ze houdt nu al helemaal van haar meisje. ‘Ze heeft jou blonde haar en mijn bruine ogen.’ zegt Rachelle tegen

Niek.

‘Kijk maar!’ lacht Rachelle. Vol trots wat zij gedragen heeft laat ze Niek hun kleine meisje zien.’

Doordat er een kleintje is, is het huis wat ondertussen aangepast.

Voorzichtig legt Rachelle Femke in haar bedje. ‘Welterusten lief spruitje.’ fluistert Rachelle. Femke

kirt er zachtjes op.

Na een tijdje haalt Rachelle Femke weer uit haar wiegje. ‘Kom maar misschien wil je wel wat spelen.’

Femke brabbelt vrolijk onder de speelboog. Haar kleine handjes raken zacht de speeltjes.

Na even toe te hebben gekeken geeft Rachelle Femke een flesje. Meteen houden de handjes van Femke

de fles vast geklemd.

Het kleine meisje houdt soms even op met drinken en haar oogjes vallen dan langzaam dicht. Rachelle

probeert de fles lachend in haar mond te stoppen. ‘Wakker blijven meid.’ grinnikt ze tegen Femke.

Na nog wat boertjes legt Rachelle haar weer in haar wiegje.

Maar meteen daarna haalt Niek Femke er weer uit. Hij moet even zijn dochtertje vasthouden. Een beetje

niet wetend hoe hij met zo’n klein gevoelig baby’tje om moet gaan wiebelt hij wat op en neer. Femke kirt wat vrolijk waarop Niek een kusje op haar

voorhoofd drukt. ‘Ik hou van je meisje.’ fluistert hij.

Om de tijd te benuttigen gaat Rachelle in het bubbelbad en maakt Niek wat havermoutpap voor

zichzelf.

Ook wordt het huis wat aangepast.

Het werk komt er weer aan voor Rachelle en met een glimlach en goede moed stapt Rachelle de carpool

in.

Ondertussen veranderd Niek zijn uiterlijk. Zijn eigen echte haar is blond, maar vroeger had hij het rood geverfd. Nu wil hij weer een andere kleur, namelijk zwart, ook zijn wenkbrauwen gaan mee en krijgen

een zwart kleurtje.

In de slaapkamer van Niek en Rachelle ligt Femke te krijsen. Niek hoort haar typische gekrijs wat vaak

betekent, Femke heeft een schone luier nodig.

‘Kom maar Femke.’ zegt Niek. Hij trekt zijn dochtertje wat hoger op en neemt haar mee naar de keuken

om Femke een wasbeurt te geven.

Als het water warm genoeg is laat Niek haar er voorzichtig in glijden. Er brabbelt wat gegiechel uit de mond van Femke. Met haar handje slaat ze vlak

tegen het water aan.

Ook zorgt Niek voor een lekker warm flesje. Gulzig pakt Femke het flesje stevig vast zoals altijd.

Genietend kijkt Niek toe hoe haar kleine mondje grote slokken naar binnen werkt.

Hij pakt Femke stevig vast. Toch ergens vindt hij het erg bijzonder. Hoe uit een kleine zaadcel en eicel zoiets prachtigs kan voortkomen. De ogen van

Femke twinkelen in het zonlicht.

Een klein babygaapje ontsnapt uit haar mond en Niek snapt de hint. Hij legt Femke weer in haar wiegje

en net wanneer hij weg wil lopen draait hij zich nog even om, om nog even te kijken of Femke

helemaal goed ligt. Het handje van Femke gaat iets omhoog en het lijkt net alsof Femke naar Niek

zwaait.

Voordat hij de kamer glimlachend uitloopt geeft hij Femke nog even een luchtkusje. In de woonkamer aangekomen gaat hij verder met zijn schilderij, in

hoeverre je het een schilderij kunt noemen.

Ook neemt hij net als de rest een warm bad, maakt daarna een stevige lunch voor zichzelf klaar en

besluit ten slotte om wat te gaan schaken.

Om drie uur komt Rachelle weer thuis. Helaas heeft ze geen promotie weten binnen te slepen maar dat

komt nog wel.

Ze kleedt zich even om en besluit dan om even buiten aan yoga te gaan doen.

Ondertussen gaan Niek er weer vandoor. Hij moet naar zijn werk, een snackbar runnen. Na een

vlugge kus sprint hij de carpool in. ‘Rijden maar.’ lacht hij tegen de chaffeur.

Onder de yoga ontmoet Rachelle toevallig weer een nieuw persoon die Amanda de Kale heet.

Natuurlijk wordt Femke in de avond weer onder handen genomen door ditmaal Rachelle. Rachelle doet Femke even in bad, geeft haar een flesje,

speelt en knuffelt een beetje met Femke en verschoont haar luier.

Vermoeid komt kort daarna Niek thuis. Rachelle wil net zichzelf in bed nestelen als Niek ook helemaal bek af zijn pyjama aantrekt. Dicht tegen mekaar

vallen ze ten slotte in slaap om nog lang te blijven slapen.

Maar Femke denkt daar anders over. Midden in de nacht schreeuwt Femke van hier tot aan de ruimte. Zelfs daar worden de marsmannetjes nog wakker

van haar.

De trotse ouders van Femke zijn even sip. ‘Ach het hoort er bij.’ lacht Femke dan. Ze stapt het bed uit net als Niek doet en loopt naar de wieg van Femke

toe.

Voorzichtig wiebelt Rachelle met Femke heen en weer. ‘Rustig maar meisje. Het is al goed, miste je

mama?’ ‘Of papa?’ klinkt er vanuit de hoek van de slaapkamer.

Femke giechelt al weer. Na een flesje wordt het ook alweer licht buiten. De zonnestralen schijnen vrolijk

door het raam heen. Weer tijd voor een nieuwe heerlijke dag.